Multi video ;Kayahan - Anla Halimden 🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

Sabah uyandığımda iğrenç hissediyordum. Başımda kendini belli eden bir ağrı vardı ve kasığımdaki sancı dünkü haliyle oradaydı. Doğrularak arkama yaslandım. Karnım açtı.

Kapıya vurulduğunda ağrılarımı unutup ayaklandım. Soner gelmişti. Kapıyı açıp ona baktığımda ilk önce uykusuz gözlerini fark ettim. Özlediğim mavileriyle bana bakıyordu.

"Gidiyorum." dedi ve arkasına dönüp yürümeye başladı. Kabul, bu tavırlarını sonuna kadar hak ediyordum. Bu yüzden gurursuzluk yapıp çağırmadığı halde peşinden gidecektim.

Arkasından giderken bozulan dengem yüzümden duvara tutunmak zorunda kaldım. Asansörün önüne geldiğinde arkasına baktı ama beni görememiş olacak ki bedenini tamamen arkaya çevirdi. Nasıl göründüğümü bilmiyordum ama bok gibi hissediyordum.

"Ne yapıyorsun orda?"

"Başım dönüyor." diye mırıldandım. Ayakları bana doğru hareketlense de durdu.

"Gideceğiz zaten. Evde dinlenirsin."

Başımı sallayıp yürümeye çalıştım. Ama adımım havada asılı kaldı çünkü kasığımdaki sancı aniden oraya saplandı.

"Büşra neyin var?"

Eski düşünceli sesi kulağımı doldurunca rahatlama hissi bedenimi sardı. Adımları hızla bana doğru gelirken doğrulmaya çalıştım.

"Ağrın mı var?"

"Evet."

"Şimdi mi başladı?"

Elini koluma koyup bana destek oldu. "Gece."

"Neden uyandırmadın?"

"Buna hakkım var mı?"

Bakışları gözlerimde takılı kaldı. Taşıyamadığım bedenim yere düşerken adımı endişe ile seslendi ve beni düşmeden yakaladı.

"Büşra? Büşra kendine gel." Bedenimi dizine yaslayıp bir eliyle yanağıma hafifçe vurdu. Onu anlasam da konuşamıyordum. "Yanıyorsun. Sen yanıyorsun." Kolunu dizlerimin altından geçirip beni kucakladı. "İyisin, tamam mı? Bir şeyin yok."

Boşlukta sallanan bedenimi güçlükle karnıma çıkardım. Gözlerim acıyla kapandı.

"Canım yanıyor."

"Şşş... İyisin. Hastaneye götüreceğim seni."

Dışarı çıktığımızda gözlerimi araladım. Beni dikkatlice arka koltuğa yatırdığında kollarımı bedenime sardım.

"Sadece beş dakika. Tamam mı?" Arabayı çalıştırdı. "Sana o hapları kullanmanı söyledim. Üstelik ateşin var. Kıyafetlerin nemli. Ne bok yedin orada sen?"

"Sadece duş aldım." dedim kıvranarak.

"Sana inanamıyorum. Havlu yerine ne kullandın? Kıyafetlerini mi?"

"Ağrım vardı ve sıcak duş aldım."

"Tamam konuşup yorma kendini."

Soru sorup konuşma diyordu. Bu dengesiz hallerini bile özlemiştim. Hastaneye geldiğimizde sedye çağırmak yerine beni kucaklayarak acile götürdü.

Gerisini hatırlamıyordum. Çünkü uyandığımda hala acilin bir köşesinde serum yiyordum. Serum mu? Nefret ediyordum.

"Damarıma yol mu açtılar?" diye sordum yorgun bir sesle. Oturduğu yerden kalktı ve başucumda belirdi.

"İyi misin?"

"İyiyim."

"Ağrın var mı?"

"Geçti. Şey, hafifledi yani."

"Hala ağrıyor yani?"

"Azcık."

Avucunu alnıma bastırdı. Bana dokunmasını özlemiştim.

"Şimdi daha iyi anlıyorum. Muğla'dayken mesafe değilmiş bizimki." diye fısıldadım.

"Ne?"

"Sana hasret kalmayı yeni öğreniyorum."

Elini yavaşça alnımdan çekti. Gözlerim dolmuştu.

"Dinlen biraz."

"Meğer ne büyük nimetmiş sana sahip olmak." Gözyaşlarım iki yanımdan yastığa doğru akarken bakışlarını kaçırdı.

"Büşra, yapma."

"Beni affetmen için ne yapmam gerek? Söyle de yapayım?"

"Bunu bana sorma."

"Ama vazgeçmedin değil mi benden?"

Birkaç saniye yüzüme baktı. "İçini rahatlatmak istemiyorum. Ama hala... Hala sana kıyamıyorum."

"Vazgeçmedin."

"Dışarda bekleyeceğim."

"Hasta olduğumda başımda bekleyecektin."

"Sen uyurken beklemesi kolaydı. Beni izlerken bekleyemem."

"Tamam, uyuyacağım." diyerek gözlerimi kapattım. "Yeter ki gitme."

Gözlerimi açmaya korktum. Eğer gitseydi çok üzülürdüm. Ama sandalyeyi dibime çekti ve oturdu. İçimden şükrettim. Hala yanımda olduğu için, benden vazgeçmediği için.

🌙

Selam. 🙏🏻

Yarın bayramm 🍬 şimdiden hepinize iyi bayramlar Olricler. Bugün bölüm gelmeyebilir. Bu yüzden şimdiden kusura bakmayın. Hepinize musmutlu bayramlar. 🌸💎

Dipnotsorusu : Büşra ve Soner'in ayrı kalması hakkında ne düşünüyorsunuz?

Görüşmek üzere. 💙