Multi video ;Bora Duran-Sen de Gidersen🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

Dünyanın en düşüncesiz insanı olarak tarihe geçebilirim. Yaptığım şeyin açıklaması olamazdı biliyorum. Ama annem gecenin bir yarısı ağlayarak beni arayıp "Baban kalp krizi geçirdi, sana ihtiyacım var." dediğinde tüm olanlara rağmen elim kolum bağlandı.

Beni silmesine rağmen yanımda olduğu babamsız geçen üç yılın hatırına yanında olacağımı söyledim. Giderken valizimi toplamak son anda verdiğim bir karardı. Çünkü geri döndüğümde Soner'in evinde kalmaya devam etmeyecektim. Zeytin'i alamazdım. Anahtarın bende kalması saçmaydı. Yüzük ise... Babası haklıydı. Soner bana teklif etse yine kabul ederdim ama ailesinin haberi olmadan yüzük takmaya devam etmek istemedim. Eğer geri döndüğümde Soner hala bıraktığım yerde olursa, o yüzüğü ikinci kez ailesinin önünde takacaktım.

Geri döndüğümde diyordum çünkü Muğla da kalmaya niyetim yoktu. Soner istediği için ertelediğim iş bulma fikrini artık ertelemeyecektim. Belki geri döndüğümde benimle olmak istemeyecekti. Ama giderken ona haber verseydim beni göndermezdi. Son kez de olsa annemle insan gibi konuşup vedalaşmak istedim.

Ona kendimi affettirmek için bu zamana kadar benim için yaptığı her şeyi, onun için bıkmadan yapmaya hazırdım.

Akşam olmak üzereydi. Telefonum bir kere bile çalmamıştı. Bir kere bile yazmamıştı. Soner'in benimle birlikteyken buraya geleceğine adım gibi emindim. Ama ondan ayrıldığımı düşündüğü için gelmeyeceğini biliyordum.

Babama gelince.

Ölmüştü.

Hala duydukça gülmek istiyordum. Ölmüştü.

Artık yoktu.

"Yıllar sonra gelince," Anneme bakmadım. Hastane duvarına bakarken söylediklerini dinledim. "Beni seçtiği için mutlu oldum. Bensiz yapamadı, dönüp dolaşıp bize geldi dedim. Hata ettim. Bana kızımı kaybettirdi."

"Benim cenazemi planlarken eski kocanın cenazesi için hazırlık yapacaksın. Kim gelecek anne? Kim gelip toprak atacak onun mezarına?"

"Deme öyle Büşra. Allah korusun. Yanımda olmasan da iyi olduğunu bilmek bana huzur veriyordu."

"Seninle burada kalmayı öyle isterdim ki. Eskisi gibi olmayacağını bilmek çok üzücü."

"Kalabilirsin. Gitmek zorunda değilsin."

"Tekrar yapabilir miyiz anne? İnanıyor musun buna?"

"Neden olmasın?"

"Beni fahişe ettiniz. Soner gibi bir adamı da şerefsiz. Bunları unutturabilir misin?"

Anneni özlediğimi o an fark ettim. Ona sarılmak istediğimi de.

"Yemin ederim unutturabilirim. Beni burada bir başıma bırakma Büşra."

Güldüm. Ama hissizce.

Ayağa kalktığımda benimle o da kalktı. "Gitme. Yalvarırım. Akşama kadar yüzümüzü görmesek de aynı evde olmamız bile bana yetiyor Büşra. Gitme kızım." Uzanıp elimi tuttu. "Soner den de özür dilemeye hazırım. Ayaklarına da kapanırım ama gitme."

Ağlamaya başladığında ona kıyamadım. Sarıldığımda bunu bekliyormuş gibi bana sıkıca sarıldı.

"Gideceğim anne."

"Yapma kızım. Lütfen yapma."

"Gidip kendimi affettirmem gereken bir adam var. Dünyanın en iyi kalpli adamı."

"Geri gelecek misin?" diye sordu umutla.

"Bilmiyorum anne."

Ondan ayrıldıktan sonra yanımdaki valize baktım.

"Yine de valiz sende kalsın."

"Bekleyeceğim. Gelmeni bekleyeceğim."

Bir şey demeden arkama döndüm ve hızlı adımlarla hastaneden çıktım. Soner'e kendimi affettirmeye gidiyordum.

Üsame'me.

🌙

Selam. 🙏🏻

Fazla üzücü bölümler oldu biliyorum. Ama güzel günler için bunlar yaşanmalıydı.

Görüşmek üzere. 💙