Multi video ;Model-Bir Melek Vardı🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

Annem gelmeden eve geldiğimde önce annem için dolaptan çıkardığım tavuğu haşladım. Yanına pilav koyup arka cebimden telefonumu çıkardım. Hava sıcak ama güzeldi. Bahçeye çıkıp duvarın dibine oturdum. Soner sabahki konuşmamızdan beri bana mesaj atmamıştı. Son görülmesini ne ara kapatmıştı bu?

Ben

Olric özledi.

Tek tik.

Hadi ama, seni özledim.

Belki işi vardır diye aramadım. Annemin sesini duyunca kapıya baktım.

"Ne bu surat?"

"Hiç, hoşgeldin." diyerek ondan önce eve girdim.

"Naptın bugün?"

"Dolandım durdum. İş bulamadım."

Çünkü aramadım.

"Neyse, yarın da var. Bulursun elbet."

"Hadi elini yıka da gel. Yemek hazır."

Annemle yediğim akşam yemeğinden sonra odama çekilip üzerimi değiştirdim. Yatağa uzanıp tekrar wp ye girdim.

"Bu köpeği buradan al!"

"Bırak Zeytin'imi !" diye bağırdım anneme.

"Zeytinmiş. Zeytin diye köpek mi olur?"

Gözlerimi devirip mesajlara girdim. Hala tek tikti.

Ben

Merakım artıyordu.

"Of ya! Neredesin?"

Vakit geçirmek için bilgisayarımı açtım. Epeydir kullanmamıştım. Listemi açıp yeni bir film izlemeye başladım. Ama dikkatimi veremiyordum. Sabahtan beri konuşamamıştık ve bana haber vermemişti. Saat dokuzu geçmişti.

Telefonu elime alıp yeni bir mesaj yazdım.

Ben
Soner?
İşin bitmedi mi?

Dudağımı ısırıp beklemeye devam ettim.

Tek tik.

Tek tik.

Ağzına tükürdüğümün çocuğu.

Ben
Özledim ama.

Bak bunu her zaman söylemem amk. Gelsene şuraya!

Ah, çift tik oldu. Sonunda İnternetini açmıştı. Beklemeden wp den aradım. Sabrım kalmamıştı artık. Ama cevap vermedi.

"Noluyor ya?" diye söylenip yatakta doğruldum. Biraz daha bekleyip normalden aradım. Ama telefonuna ulaşılamadı. Dizlerim titremeye başlamıştı. Bilgisayarı yere bırakıp ayaklandım. Pencereyi açtım. Darlanmaya başlamıştım. Belki de bir saat pencerenin önünde oturup sohbet açık bir şekilde cevap bekledim.

Ama gelmedi.

Yazmadı.

Aramadı.

Dudaklarım da dizlerime eşlik edip titremeye başladığında bana söylediği cümle aklıma geldi.

Habersiz gitmem.

"Yalancı." diye fısıldadım. Bana haber vermeden asla uyumazdı. Sesimi duymak için arardı. "Aklına gelmiyor muyum ya?"

Aklıma gelen ilk şeyi yazıp gönderdim.

Geceye kadar, hatta sabaha kadar bekledim. Ne internetini açtı, ne de normalden mesaj yazdı. Gözlerim dolu dolu sabaha kadar bekledim. Şarjı bitmiş olabilirdi. İnternet olmayan bir ortamda da olabilirdi.

Bu yüzden bekledim.

Saat 6 olduğunda uykusuzluktan olduğum yere yığılıp kalabilirdim. Götüm başım kurumuştu. Sandalyeden yavaşça kalkıp yatağa oturdum. Uyuyup uyumadığını düşünmeden aradım.

Meşgule attı.

Ruhsuzca güldüm.

Beni resmen meşgule attı. Telefonu açıktı ama çağrımı yanıtsız bırakmıştı. Bu muydu yani? Ne değişmişti dün sabahtan beri? Gözpınarlarımdaki yaşlar yanaklarıma süzülürken bir kez daha mesaj yazdım.

Belki de yüzüncü kez.

🌙

Bölümü nasıl buldunuz? Düşüncelerinizi bekliyorum. Kendinize iyi bakın. 🙏🏻