Multi video ; Xece Herdem-Bundan Öte Ayrılık Var🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

Ben
Yediniz mi?

Mutfaktaki sandalyeye oturup annemin gelirken aldığı dondurma kutusunu önüme çektim. Çikolatalı tarafını ayırıp limonlu olanı yemeye başladım. Mesaj geldi!

Üsame
Çoktan. Eve geldik bile.

Neden hiçbir haltı haber vermiyordu? Gerçi neden versin ki!

Ben
Napıyosun peki?

Üsame
Uzandım. Sen?

Ben
Dondurma yiyorum.

Üsame
İyi bok ediyorsun.
Daha yeni iyileşmedin mi kızım sen!

Sanki sesi kulağımda çınlamıştı. Kaşığı elimden bırakıp telefonu elime aldım.

Ben
Bir iki kaşık yedim.

Limonlu tarafı neredeyse bitmiş olan kutuya baktım. Yalandan kim ölmüştü?

Üsame
Çok düşüncesizsin. İnsan nasıl kendini düşünmez ya!

Şu çocuğun ünlemleri beni fazlasıyla geriyordu. Arkama dönüp kapıyı kontrol ettim.

Ben

Affet Olric.

Üsame
Sadece tebessüm ettin diye yumuşayacak değilim.

Ben
Kahkaha mı atayım?

Üsame
Benimle kafa mı buluyorsun?

Ben
Evet. Seninle kafamı buluyorum.

Okundu. Dudağımı ısırdım. Neden böyle bir şey yazmıştım ki sanki? Biraz açık bir yavşama olmuştu.

Üsame

Biraz yumuşadım.

Gülümsedim. Tipini sevdiğim.

Ben
Sevindim.
Bu arada şey...
Bu haftasonu kesin gelecek misin?

Üsame
Geleceğim.

Yutkundum. Ben o geldiğinde işte olmak istemiyordum. He Büşra, adamın karşısına çıkacak cesaretin geldi de işte olman kaldı.

Ben
Tuhaf hissediyorum.

Üsame
Ya Büşra vazgeçtim gelme dersen kötü olur.

Ben
Öyle bir şey demedim.

Üsame
Hayır zaten seni dinlemem. Gelirim ama tartışmak istemiyorum.

Ben
Gelmeni istemediğimi söylersem yine de gelecek misin yani?

Üsame
He.

Avucumu yandığını hissettiğim yanağıma çıkardım.

Ben
Ne kadar kalırsın?

Üsame
Dönüşü oradan alacağım. Karar vermedim.

Ben
Ama her gün işte olacağımı biliyorsun değil mi?

Üsame
Biliyorum. İşte olacaksın diye gelmeyeyim mi yani amk!

Gözlerimi devirdim.

Ben
Akşama kadar beni beklemek zorunda kalacaksın ondan dedim.

Okundu.

Yazıyor.

Üsame
Beklerim.

Ya şapşal şey. Asıl ben seni beklerim.

"Ne sırıtıyorsun?" İrkilerek anneme baktım.

"Ne sessiz sedasız geliyorsun?"

"Alıyorum dondurmayı. İçeri gel de ye."

"Yedim ben." Gittiğine emin olunca ekranı açıp cevap yazdım.

Ben
Anlaştık. 😏

Üsame
😏

Ben
Yarın plan yaptın mı?

Üsame
Yaptım.

Ben
Öğrenebilir miyim?

Üsame
Sabah şirkete uğrarım. Öğlen çıkıp annemle yemek yerim. İşim olmazsa kardeşimi alıp eve geçerim.

Yazıyor...

Sonra da seninle konuşuruz, görüntülü.

Ben
Güzel plan.

Üsame
Duşa giriyorum. Uyumazsan konuşuruz.

Ben
Görüşürüz.

Okundu.

Tabi ki uyuyakaldım. Sabah uyandığımda bana wp den bir sürü göz devirme emojisi attığını gördüm. Güne onunla başlamak ne güzel şeydi.

Üsame
Hemen uyu.
🙄
🙄
İnternetini de kapatmış.

Ben
Arasaydın uyanırdım. Telefonum sessizde değildi.

Üsame
O kadar aklımız var herhalde.

Ben
E niye aramadın?

Üsame
Uyanma diye. 😒

Düştüm.

Eridim.

Sen beni mi düşündün tatlı şey!

Ben
Sorun olmazdı.

Saate bakıp hızla kalktım. On dakikaya evden çıkmam lazımdı. Makyajımı orada yapabilirdim.

Üsame
Neyse, Günaydın.

Ben

Günaydın Üsame.

Üsame
Hala evde misin? 🙎🏻‍♂️

Ben
Şimdi çıktım.

Kapıyı üzerine vurup aceleyle yürümeye başladım. Telefonum titremeye başlayınca Soner'in aradığını gördüm. Adımlarımı yavaşlattım.

"Efendim?"

"Yürüyerek mi gidiyorsun?"

"Yakın zaten." dedim nefes nefese.

"Mesaj yazamazsın diye aradım. İnternetini kapatma tamam mı?"

"Elime alamıyorum diye kapatıyorum. Boşuna açık kalıyor."

"Kapalı olunca da sinirim bozuluyor."

Sırıtış yükleniyor.

"Tamam kapatmam."

"Kolay gelsin Çilli."

Karşı kaldırımda yatan köpeği görünce adımlarımı hızlandırdım.

"Teşekkür ederim. Bu hayvan sevme meselesini hala çözemedim."

"Nasıl yani?"

"Yanisi, sevsem de dokunamıyorum."

"Onları dokunarak sevmek başka Büşra, bence denemelisin."

Ofladım. Onlara dokunmayı ben de istiyordum. "Deneyeceğim." Karşıdaki avm'nin önünde fotoğraf çekilen çifte baktım. Erkek kızı sırtına almıştı.

"Orada mısın?"

"Buradayım. Bir şey soracağım."

"Sor bakalım."

"Hiç bir kızı sırtına aldın mı?" diye sordum tereddütle.

"Kardeşimi sürekli alırım. Neden sordun?"

"Geldim ben. Sonra görüşürüz."

"Görüşürüz." Ses tonu güldüğünü hissettirmişti. Telefonu kapatıp kafeye girdim. Adını unuttuğum patronla göz göze gelince gerildim. Kadın iyiydi ama birkaç dakika geç kalmıştım.

"Günaydın."

"Günaydın Büşra. Sen de gelmişken konuşabiliriz."

Ah hayır, beni kovmayın!

"Ne konuşacağız?"

"Diğerlerine de haber verir misin? Seni bekliyorlardı. Odama gelin."

Mutfaktakileri çağırıp çantamı bile çıkarmadan patronun odasına gittim. Ne konuşacaktı kim bilir.

"Evet arkadaşlar. Biliyorsunuz ki bir iki aydır mekanın satımı için haber bekliyorduk. Alıcı çıkmış."

Birkaç kişi uğultulu seslerle birbiriyle konuşmaya başlamıştı. Ben niye bilmiyordum ya!

"Büşra, sen yeni olduğun için bilmiyor olabilirsin, ama ilanda bu bilgiden söz edilmişti."

Koparılırken gördüğüm, okumadığım ilan. O ilanın amk.

"Yani gelenler bunu göze alarak geldi."

"Mekan satılıyor mu yani?" diye sordu biri.

"Evet. Ben de memleketime gideceğim sizlere söylemiştim. Orada da kapım size her zaman açık olacak. Bu haftaki maaşlarınızı bizzat benden alacaksınız."

Gerisini duymama gerek yoktu. Yine tuvalete yetişemeden sıçmıştım. Şansıma tüküreyim.

🌙