Multi video ;Ece Seçkin-Olsun 🎶

Hızlandırılmış bölümler başladı. Okullar da açıldığı için aramızda olamayacak olan Olricler de olacak. Kısa zamanda tadında bir final ile karşınızda olacağım.

Keyifli okumalar 🌸

▪️

"Çilli aç şu kapıyı!"

Soner kapıyı yumruklamaya devam ederken ben de kusmaya devam ettim. Kasıklarımda bir saattir artık tanıdık gelen o ağrı vardı. Soner'e söylemiştim. Israrla hastaneye gidelim demişti ama lavabodan bir türlü çıkamamıştım.

"Büşra iyi misin?"

Başımı klozetten uzaklaştırıp ağlamaya başladım. Kollarımı karnıma sarıp inlediğimde kapıya daha sert vurmaya başladı.

"Kapının arkasından çekil!"

Bir kez daha kasıldığında dudaklarımdan kuvvetli bir ünleme döküldü. Kapının sertçe arkaya vurması bile ürkütmedi beni. Soner önümde diz çöküp yanaklarımı avuçlarının arasına aldı.

"Neyin var bitanem? Sancın mı var, ağrın mı var? Bir şey söyle."

Başımı iki yana sallayarak ağlamaya devam ettim. Kolumu karnımdan çekip sırtına attı ve beni kucaklayıp banyodan çıktı.

"Dayan Çilli."

Hastaneye gidene kadar bu cümleyi belki de yüz defa kurdu. Benimle birlikte bağırıp, benimle birlikte ağlamıştı

Gözkapaklarımı yorgunluktan kaldıramıyordum. Bir elim karnımın üzerinde, doktorun söyleyeceklerini dinlemeyi bekliyordum.

"Gebeliğin 12. haftasında daha. Bu kadar sancısı olması normal mi?" Soner'in endişeli sesini doktorun sesi ele aldı.

"Ne yazık ki bu sancılar gebelik sancıları değil." Gözlerimi yavaşça araladım. Görüş açımdaki doktor bakışlarını Soner'de ayırmadan konuşmaya devam etti. "Gebelikte riskli bulduğumuz ve hatta hamileliğin sonlanmasına neden olan rahim kasılmaları başlamış."

Gebeliğin sonlanmasına neden olan...

Nisan 1, 2020

O gece hastanede sabahlarken, kasılmalarımı dindiren ağrı kesiciler için defalarca şükretmiştim. Soner'in elinin içinde terleyen elim, hemen altındaki bebeğimiz...

Zihnimde tekrarlanıp duran o cümle.

Gebeliğin sonlanmasına neden olan rahim kasılmaları...

O kadar korktum ki o gece, sabah eve gittiğimizde Soner'e sarılıp saatlerce ağlamıştım. Zeytin ve Altın ne olduğunu hissetmiş gibi bizimle birlikte sessizce oturdu. Evde tek duyulan ses hıçkırıklarımın sesiydi.

Tek yapabildiğimiz dua etmekti Meleğim. Biz de öyle yaptık.

20 Kasım, 2019

"Allah'ım, ne olur karımın acılarını dindir."

Kapının dibine çökmüş, Soner'in salonda yaptığı duaya sessizce amin diyordum. Kaç gecedir uyumuyordu. Başımda sessizce dua ediyor, bana sarılıp ağrılarımı dindirmeye çalışıyordu.

"Ağrılarını ben kaldırırım ama o dayanamaz. Bebeğimiz dayanamaz. Ne olur yardım et bize."

Dayanamayıp ayağa kalktım ve yanına gittim. Karanlıkta parıldayan gözlerini hemen fark etmiştim. Kollarımı boynuna dolayıp sımsıkı sarıldım.

"İyi ki varsın Olric." diye fısıldadım. Omzumu öpüp beni kollarının arasına aldı.

"Siz de efendimiz."

Bebeğimiz ve sen.

Sonraki haftalar da diğerleri gibi hastanede geçti. Gecenin bir yarısı başlayan kasılmalarım yüzünden günlerdir ikimiz de uykusuzduk. Soner'in ailesi öğrendikten sonra bizi yalnız bırakmamıştı. İsteğim üzerine anneme haber verilmesini istememiştim. Nasıl hayatta kalmaya çalıştığımı görmesini istemiyordum.

"Büşra, bu konuyu seninle konuşmak öyle zor ki benim için, inan mesleğimin en zor tarafı bu."

Soner elimi sıktı. Uzandığım sedyeden küçücük kalmıştım. Kilo almam gerekirken vermiş gibi hissediyordum.

"İyiye gitmiyor, değil mi?" diye sordum titreyen sesimle.

"Dördüncü ayına girmek üzeresin. Neredeyse her gece kasılma şikayetiyle geliyorsun ve bu kadar ağrı kesicinin bebeğinizi bu kadar hayatta tutması bile bir mucize."

Elimi karnımın üzerine koydum. Gözyaşım yanağımı ıslattı. Dayanacak gücüm kalmamıştı.

"Bu haberi böyle vermek istemezdim ama bebeğinizin cinsiyeti belli oldu. Az önce kontrolde de fark etmiştim ama gelişimini görme çabam yüzünden söylemeyi unuttum. Kızınız olacak."

O kadar inandırıcı gelmemişti ki kurduğu cümle, kızımız olacağına bile sevinemedim. Onlara göre bu bebek bir ölü olabilirdi ama ben emindim. O yaşayacaktı.

"Eğer bu kasılmalar devam ederse senin için de korkmaya başlayacağız Büşra. Bunu sormak çok acı ama, daha sonra vaktimiz kalmayabilir."

"Sormanızı istemiyorum." dedim gözyaşımı silerek. "Ben bu bebeği doğuracağım. Öleceğimi bilsem de, en dayanılmaz acıları çekeceğimi bilsem de vazgeçmeyeceğim. Sakın benden onu öldürmemi istemeyin. Sakın."

Doktorun arkasından hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Soner eğilip alnımdan öptü.

"Ondan vazgeçmeyeceğim."

"Şş, ağlama. Bir kızımız olacak Çilli. Ne kadar güzel olacağını bir düşünsene. Tıpkı senin gibi."

"Vazgeçmeyeceğim." dedim tekrar. Onu kalbi atarken öldürmeyecektim.

Gerekirse kendimden bile vazgeçerim, ama ondan asla.

🌙

Selam. 🙏🏻

Bölüm hakkındaki fikirlerinizi bekliyorum. Görüşmek üzere. 💙