Multi video ;Seksendört-Yorma 🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

"Yemek hazır." Sesim durgundu. Geldiğimizden beri salonda oturup Altın ile oynuyordu. Beni duyunca başını salladı ve ağır ağır oturduğu yerden kalktı. Susması bana verebileceği en büyük cezaydı. Arkama dönüp yemek masasına ilerledim. Kasesine çorba koyarken yerine oturup ikimizin önüne de ekmek koydu.

Karşısına geçip oturdum. Gözlerine bakmıyordum. Keşke bana bağırsaydı.

"Afiyet olsun." dedim buruk bir sesle ve yemeğe başladım. Tabi yemek yröek denirse. Kaşığımdaki çorbayı kaseye bırakıp bir yenisini koyuyordum. Ama boğazımdan bir türlü geçmiyordu.

"Yemeğini ye Büşra."

Buna da şükür. Başımı kaldırıp yüzüne baktım. O da yemiyordu.

"Sen de ye Soner."

Kopardığı bir parça ekmeği ağzına götürüp çorbasını içmeye başladı. Bir şey demeden ben de ona eşlik ettim. Sessiz bir yemeğin ardından masayı toplamama yardım etti.

"Salona geç geliyorum."

Başımı sallayıp elimdeki bardakları düzmeyi bıraktım. İçeri geçip oturdum ve Zeytin'in yumuşak tüylerini okşayıp beklemeye başladım. Benimle bu konu hakkında hiç konuşmayacak sanmıştım.

Ve kapıda yorgun bedeni göründü. Sırtını duvara yaslayıp gözlerimin içine içine baktı. Zorlukla yutkundum.

"Neden Büşra?"

Neden başını öne eğiyorsun Büşra? Bu soruyu beklemiyor muydun?

"Üzülmeni istemedim."

"Şu an o kadar mutluyum ki anlatamam." Dudaklarımı birbirine sıkıca bastırdım. Ağlamak istemiyordum. "Karım benden aylardır bittiğini sandığım ağrılarını gizlemiş. Üstelik baba olacağımı birinci ayı bittiğinde öğreniyorum." Sırtını duvardan ayırdı. "Şakaya gelir mi Büşra? Ya dayanamazsa diye hiç mi düşünmedin? Ağrına bu süreçte sen de o minik yavrumuz da dayanamazsa ne olur diye hiç mi düşünmedin? "

"Düşündüm."

"Yapma lütfen. Düşünmüş olsaydın ikinizi de riske atar mıydın? Beni hiç mi düşünmüyorsun sen Büşra? Canımdan can gidecek yedi ay boyunca." Gözlerimi mavilerine çıkardım. Buradan bile belli olan yaşlı gözleri kendimden nefret etmeme neden oldu. Dayanamayıp ayağa kalktım ve duraksamadan yanına gittim.

"Özür dilerim Soner. Çok özür dilerim. Ama yemin ederim senin endişelenmeni istemediğim için söyleyemedim."

"Şimdi de endişeleniyorum Büşra. Ne güzel o haplar işe yaramıştı diyordum. Şikayetin yoktu diye mutluydum. Ama şimdi belki de düğünümüzde bile o ağrıları çekip de benden sakladığını bilmek... " Başını yana eğip yüzüme baktı. Kelimelerini seçtiğini biliyordum. Şu durumda bile beni düşünüyordu. "Biz olduğumuzu sanmıştım be." Yaşı yanağına aktığına elimi götürüp süzülmesini engelledim.

"Biz zaten öyleyiz."

"O zaman neden karımın dertlerini bilmiyorum?"

Sustum. Başını iki yana sallayarak elimden kurtuldu ve yatak odasına gitti. Sessizce ağladım. Gözyaşlarımı Zeytin'in bedenine akıtırken içimdeki suçluluk duygusu büyüdü.

Sel oldu taştı.

Hak ettin Büşra.

28 Mart, 2020

O gece gözyaşlarımı dindiren şey, Soner'in odaya geldiğimde her şeye rağmen bana sarılmasıydı.

Diğer gün işten süresiz izin almış ve bana kahvaltıda açıklamıştı. Onun da dengesini bozduğum için üzgün olsam da belli etmemeye çalışmıştım. Tabi artık bunu okuyunca o da öğrenecek.

Benimle birlikte yemek yaptı. Bulaşıkları makinaya dizdi. Yorulduğumu anladığında zorla oturtup süt içirdi. Bir keresinde onu gece yarısı bilgisayar başında yakalayınca gidip ne yaptığına bakmıştım. İnanmadan bile duyduğunda şaşırmayacağın bir şeyi araştırıyordu meleğim.

'Süt arttırıcı besinler'

Ve başını arkandan ayırıp bana ne dedi biliyor musun?

"Sana kayısı alacağım."

Önce şaşırmış ardından gülmüştüm. Zorla da olsa onu odaya geri getirip uyuttuğumda karnımdaki eli hem elimin altındaydı. Sana söylemiştim bitanem, senin çok iyi bir baban var.

Yarın yine doktora gideceğiz. Geldikten sonra yine yazacağım. Görüşürüz meleğim.

Annen, Büşra.

3 Kasım, 2019

"Bakın." Doktorun dokunduğu ekrana bakıp bebeğimizi seçmeye çalıştım. Soner çoktan başını uzatmış ekranı inceliyordu. "Bacakları oluşmaya başlamış."

"Bu süreçte ilerlemesi normal mi gidiyor?"

"Evet, yedinci haftada bacaklar oluşmaya başlar."

"Soner bak." diyerek geçen hafta bir şeye benzetemediğim şekli gösterdim. Bacakları aşağıya doğru şekil almış, açmayı bekleyen bir çiçek gibi bekliyorlardı. "Bebeğimiz büyüyor."

Elini saçlarımda gezdirirken hala ekrana bakıyordu.

"Kalp atışlarını duyabiliriz demiştiniz."

"Evet, duyabiliriz." Doktorun gülümseyişindeki solgun ifade endişeye sebep olsa da biraz sonra odaya hakim olan ses hepimizi gülümsetmişti. Gözyaşlarım yanağıma süzülürken Soner eğilip destek vermek ister gibi saçlarımı öptü.

"Allah'ım sana şükürler olsun." dedim gözyaşlarımın arasında.

Birkaç dakika kalp atışlarını dinledikten sonra tekrar doktorun odasına geçtik. Bu sefer güzel şeyler söylemesi için sessizce dua ettim.

"Bebeğinizin kalbi kan pompalarken normalden çok yoruluyor gibi. Sağlığı yerinde. Ancak gelişimi şu an için yavaş ilerliyor. Bu sizin beslenmenizden de kaynaklanabilir. Ağrılarınızdan da."

Eve gidene kadar gözyaşlarım akmaya devam etti. Soner beni susturmadı. Kendi hatalarım yüzünden bebeğimin zarar görmesine katlanamazdım, o da katlanamazdı.

Eve girer girmez odaya çıktım. Peşimden gelmesini istemiyordum. Ama geldi. Bir şey söylemeden kollarını bedenime sardığında başımı boyun girintisinde gizledim.

29 Mart, 2020

Baban ikimizi de ayakta tutmaya çalışırken o kadar yoruldu ki, onun için yapabildiğim tek şey ikimize iyi bakmaktı.

Ama o bunu da yaptı. Bir gün elinde bir poşet çilekle geldi. Bebeğimiz sekinci haftasına girmişti ve doktorun söylediğine göre yüzü oluşmaya başlamıştı. Sonra da büyüklüğü için bir çilek kadar ifadesini kullandı. Soner poşetin içinden bir çilek çıkarıp bana uzatmıştı.

'Bak Çilli, bebeğimiz bu kadar. Şimdi sana ellerimle çilekli süt yapacağım."

Babandan bahsedince nasıl da mutlu oldun? Tekmeni babana söylemeye gidiyorum. Bunu kaçırdığı için üzülecek.

Seni seviyorum Küçük Prensesim.

Annen, Büşra.

🌙

Selam. 🙏🏻

Bölüm hakkındaki görüşlerinizi bekliyorum.

*Soner'in tavrı hakkında ne düşünüyorsunuz?

*İlerleyen zamanda Soner'in ağzından da bir günlük okumak ister misiniz?

*Finale sayılı bölüm kaldı, ne düşünüyorsunuz?

Görüşmek üzere Olricler. 💙