"Κι έλεγες ...Πώς μ'αγαπάς ...."

Στην ένταση της φωνής του μέσα στο αυτί της ανατρίχιασε ολόκληρη ... Ένα μήνα τώρα δεν τον είχε ακούσει ..Ένα μήνα τώρα πάλευε με τις μνήμες της κάθε βράδυ καθώς προσπαθούσε να επαναφέρει έστω και ένα του άγγιγμα πάνω στο κορμί της ακόμα κι αν ήταν ανάμνηση ...

Με εκείνον να την κρατάει σφιχτά επάνω του πλέον δεν ήθελε τίποτα άλλο ... μπορούσε να πεθάνει αυτή τη στιγμή ικανοποιημένη από την ζωή που έζησε και με όσα εκείνη της έδωσε ως τώρα ...

Εκείνος ένιωθε κουρελι... Ένας ζωντανός νεκρός που δημιούργησε τόσο πόνο στο πέρασμα του σε ανθρώπους που δεν έφταιγαν αλλά πλέον τίποτα από όλα αυτά δεν μπορούσε να αλλάξει ... δέχθηκε το τηλεφώνημα του Liam λίγη ώρα πριν με εκείνον να τον παρακαλαει κλαμμενος να μην την πειράξει ...Τον άφηνε να μιλάει ...να του εξηγήσει καθώς άδειαζε το μπουκάλι με το ουίσκι ... σοκαρισμένος όταν είδε την κλήση του δεν πίστευε ότι θα απαντούσε αλλά η επιθυμία του και η περιέργεια του πάτησαν το κουμπί και τα αυτιά του άρχισαν να ακούνε λόγια που δεν ήθελε να ξέρει ... Δεν ήθελε καν να σκέφτεται πως έκανε όλα αυτά τα πράγματα και να παραδεχτεί στον ίδιο του τον εαυτό πως η τρέλα του τον οδήγησε σε λάθος επιλογές ... Όμως το έκανε ...

Ένιωθε τις τύψεις να γεμίσουν την ψυχή του ... Όχι τόσο για όλα εκεί να θύματα όσο για εκείνη την νύχτα ... εκείνη την βραδιά που εκείνη έτρεμε απ τον πόνο ... Που έμπαινε μέσα της με σκοπό να την τελειώσει ..να την σβήσει ...

Πυροβόλησε το τηλέφωνο του ενώ έδιωξε κάθε άντρα απ το παλιό αυτό κτήριο και την περίμενε ... θα την άφηνε να τον σκοτώσει γιατί αυτό του άξιζε ... Αυτό πίστευε πως του αναλογεί ...

Συγκλονισμένος ξύπνησε από το βαθύ του ύπνο καταλαβαίνοντας πως τυφλώθηκε α0ο την ζήλια χωρίς καν να της αφήσει το περιθώριο να του μιλήσει ... Χωρίς να της δώσει ούτε μια ευκαιρία ... σκηνές με τον αδερφό του νεκρο ... με εκείνη να δακρύζει ... με όλα όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό περνούσαν μπροστά από τα μάτια του ...

"Όπως βλέπεις ήταν η σειρά μου να σου επιφύλαξω μια ωραία υποδοχή ..." είπε καθώς άφησε το χέρι του από την μέση της βγάζοντας έξω το μαχαίρι του ...

Έκανε την κίνηση του ... Μια κίνηση αυτοκτονίας που γνώριζε αρκετά καλά ... Την γύρισε απότομα ενώ πλέον ακόμα και στα σκοτάδια τα μάτια τους ενώθηκαν ... σήκωσε το μαχαίρι στον λαιμό της ...

Πονούσε ... Ήταν απελπισμένος αλλά πλέον ήθελε να είναι δίκαιος και ήξερε ότι εκείνη θα τον σκότωνε μόνο αν η ζωή της βρισκόταν σε κίνδυνο ...Δεν ξέχασε ποια ήταν ούτε τις ικανότητες της ...

Πίεσε το μαχαίρι ελαφρά σχηματίζοντας μια άχνη κόκκινη γραμμή στον λαιμό της ενώ εκείνη άνοιξε το στόμα της παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα χωρίς να αντιστέκεται .. Αυτό πού ο Ian δεν ήξερε ήταν πως ους δεν θα τον πληγώνε... ποτε της δεν θα είχε το κουράγιο να έρθει αντιμέτωπη με εκείνον για να βγει ζωντανή ...

"ΤΙ ΠΕΡΙΜΈΝΕΙΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΔΙΆΟΛΟ ΜΟΥ ?" Της φώναξε αλλά εκείνη χαμογέλασε ...

"Περιμένω να ελευθερωθω... να πετάξω ψηλά ...να ζήσω ..." του ψιθυρίσε κάνοντας τον να σοκαριστεί στα λόγια της ...

Πίεσε λίγο περισσότερο το μαχαίρι ενώ έπιασε τα μαλλιά της τραβώντας τα προς τα πίσω ανασηκωνοντας τον λαιμό της σε μια προσπαθεία να την τσιτωσει... να την κάνει να νιώσει απειλή αλλά εκείνη παρέμενε ίδια ... χαμογελούσε ...

"Καν το μωρό μου ... Στο εγώ και το εσύ ανάμεσα το εγώ μου δεν υπάρχει ..." του είπε απλώνοντας το χερι της που τόσο της άρεσε πάνω στα μαύρα μαλλιά του ...

Η σταγόνα από το αίμα της κύλησε απαλά στον λαιμό της και εικόνες με την επαφή τους παλαιότερα  ήρθαν στο μυαλό του ... θυμήθηκε πως εγλυψε την πληγή της ... Πώς της έκανε έρωτα όλη νύχτα ...

Με μία δυνατή κίνηση πέταξε το μαχαίρι του μακριά τραβώντας την επάνω του και ενώνοντας τα χείλη του με τα δικα της απλά άφησε τον εαυτό του για μια φορά τελείως ελεύθερο ...

"Σ'αγαπάω ..." της ψιθύρισε αφήνοντας μικρά πεταχτά φιλιά στα χείλη της ...

Ο κρότος από την πόρτα πίσω τους σε συνδυασμό με τον πυροβολισμό που ακούστηκε  ξυπνησαν μεσα της καθε αίσθηση και καθε ικανότητα της  και για κλάσματα του δευτερολέπτου πριν προλάβει η σφαίρα να φτάσει επάνω του εκείνη τον γύρισε απότομα μπαίνοντας μπροστά ....

Ο Liam που δεν θα το άφηνε έτσι καθώς όταν ο Ian πυροβόλησε το τηλέφωνο τον άφησε με την αμφιβολία πως θα την πληγώσει ακολούθησε τον πόνο της μηχανής ενώ δεν άργησε να την εντοπίσει ... με την καρδιά του να πεθαίνει και με το μυαλό πως εκεί να θα την σκοτώσει χωρίς δεύτερη σκέψη ορμηξε μέσα πυροβολώντας τον Ian ... Αυτό όμως που δεν γνώριζε ήταν πως η γρηγοράδα της Catalinas ήταν αρκετή για να βρεθεί μπροστά του ... δέχθηκε την σφαίρα που προοριζόταν για εκείνον ... Για τον άνθρωπο της ... το άλλο της μισό ...

Δίχως να παραπονιέται λεπτό έπεσε κάτω αλλά βρέθηκε μέσα στην αγκαλιά του Ian αμέσως ο οποίος σηκώνοντας το όπλο του πυροβόλησε τον Liam αμέσως ... Η σφαίρα διαπερνά το κρανίο του καταλήγοντας στην πόρτα πίσω του ενώ το κορμί του έπεσε κάτω και τυλίχθηκε αμέσως στα αίματα ...

Δακρυσμένος... απελπισμένος ... θυμωμένος ...

Έφυγε το βλέμμα του επανω της ... Ένα μικρο ρυάκι από αίμα ανεβληζε από τα όμορφα χείλη της κι εκείνη χαμογελούσε ξανά ...

"Κι εγώ σ'αγαπάω ..." του ψελισε με όση δύναμη της είχε απομείνει ενώ έκλεισε τα μάτια της αφηνωντας τος αισθήσεις της να παραδοθούν στην ζέστη του αγκαλιά για τελευταία φορά ...

Εκείνος ούρλιαζε ... φώναζε το όνομα της ...

"Μην αφήνεις.... Όχι τώρα ψιψινα ... " παραμιλουσε με εκεί η στην αγκαλιά του ενώ με τα χέρια του γεμάτα αίμα πίεζε την πληγή στην κοιλιά της προσπαθώντας να σταματήσει την αιμορραγία ...

"Γύρνα σε μένα μωρό μου ... γυρνά ..συγχωρεσε με ...."  ψελισε λίγο πριν νιώσει το κορμί της να ηρεμεί ...

Ακολουθεί ο επίλογος αγάπες ...

Σας φιλώ ....