"Και ξαφνικά ... απο εκεί που δεν το περιμένεις γίνεσαι από θύτης θύμα ...
Φρόντισε να μπορείς να ανταπεξέλθεις όταν θα έρθει η ώρα "

Κάθομαι και κοιτάζω ένα μάτσο ηλίθιους να έχουν γυρίσει τα κεφάλια τους προς το μέρος μου και να με κοιτάνε ... Για ακόμα μια φορά ο Richard κατάφερε και έστρεψε τα κεφάλια τους πάνω μου ... Πόσο το απεχθάνομαι αυτο... άντρες που νομίζουν πως μια γυναίκα δεν μπορεί να τα καταφέρει τόσο καλά όσο εκείνοι... άντρες που χρόνια με αμφισβητούν πίσω από την πλάτη μου ενώ μπροστά μου δεν πιάνουν μια ...

Δεν έχω παράπονο ... Ο σεβασμός υπάρχει από μπροστά όμως ... Γιατί από πίσω ξέρω καλά πως και μονο που ο Richard αναθέτει σε μένα κάθε σημαντική αποστολή εκεινοι σκανε ...

Με το βλέμμα του καρφωμένο ακόμα επάνω μου τεντώνει το χέρι του ενώ με δείχνει με το δάχτυλο ...

"Cat ... Εσύ μπροστά ..." λέει και ξέρω ότι πριν ξεκινήσει να μας πει τι διάολο συμβαίνει επιτέλους, μόλις με ανέθεσε στην υπόθεση ... υπέροχα ...

Προχωράω ανάμεσα τους και βγαίνω στην 'πρώτη γραμμή' ... τραβάω μια γερή τζούρα από το τσιγάρο μου ενώ το σβήνω πετώντας στο πάτωμα και πίνω λίγο από το ποτό για να αλλάξει την γεύση ... με τρελαίνει να το κάνω αυτό ... Θέλω πάντα μετά από ένα τσιγάρο να γευτώ λίγο αλκοόλ στην γλώσσα ...

Πλέον με τον Jake δεν μπορώ ούτε το σκουλαρίκι να φοράω ... Στο Πανεπιστήμιο γενικά δεν το φορούσα αλλά τα βράδια ... Αυτά τα βράδια περίμενα πως και πως να το ξαναβάλω στην γλώσσα ... πλέον βαρέθηκα την διαδικασία και το έχω αφήσει μόνιμα πίσω ... Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι αν αξίζει τελικά η υποτιθέμενη αθώα ζωή όταν πράγματα που σου αρέσει να κάνεις εμμέσως πλην σαφώς απαγορεύονται από την υποτιθέμενη καλή κοινωνία ...

Μια κοινωνία που τα βράδια με την σειρά της την βλέπω να βουλιάζει στον βούρκο της νύχτας... πολίτες που το πρωί είναι κύριοι με την σειρά τους σαν ξελυγωμενα λιγουρια πέφτουν με τα μούτρα  στις αμαρτίες κάθε νύχτα ...

Σιχαματα !

"Λοιπόν ..." λέει και με βγάζει από τις σκέψεις μου ο  Richard

"Όπως όλοι ξέρετε 3 από τα 12 κλαμπ δέχτηκαν επίθεση χθες στα ξαφνικά .." και φυσικά το ξέρουμε... πες μας κάτι καινούριο ....

Καταλαβαίνει αμέσως τις σκέψεις μου αφού αναστενάζω βαριεστημένα και εισπρατω ένα άγριο βλέμμα ... Όχι πως με τρομάζει καταλάθος ξέρω πως μ'αγαπαει ... Αλλά είπαμε ..άντρες και υπόληψη ...

"Όπως έλεγα λοιπόν ... πήγες αναφέρουν πως οι Kings θέλουν να αναλάβουν αψηφώντας την συμμαχία μας καθώς η επίθεση έγινε από την δική τους πλευρά . Θέλω όμως να σιγουρευτώ πριν κάνω κάποια κίνηση ... άκουσα πως ήρθε ένας καινούριος από το Βέγκας ... λένε πως ήταν ο τρόμος εκεί πέρα και πλέον θα αναλάβει αυτός ... βέβαια ο λόγος που είχε γίνει η συμμαχία ανάμεσα μας πριν χρόνια ήταν το γεγονός πως και οι δυο έχουμε αριθμητικα και χρηματικά την ίδια υπεροχή οπότε για να αποφεύγουμε μια διαμάχη που θα μας αποδυναμώσει έπρεπε να κάνουμε ανακωχή μεταξύ μας ... "

Με κούρασε ειλικρινά όμως και αρχίζω να φορτώνω άσχημα ... βγάζω ένα τσιγάρο και το ανάβω ... παίρνω μια γερή δόση καπνού ενώ το αφήνω να βγει ξανά από μέσα μου δημιουργώντας κυκλακια ... κάπως πρέπει να σκοτώσω την ώρα μου πριν σκοτώσω κανέναν άλλο εδώ μέσα ...

Πράγματα που έχω ακούσει χιλιάδες φορές με τρελαίνει να τα ακούω ξανά και ξανά ... Γενικά δεν γουστάρω να επαναλαμβάνουν λόγια που ήδη ξέρω ...

Η άγρια μάτια του ξανά έρχεται προς το μέρος μου αλλά αδιαφορώ ... Δεν με νοιάζει αν το δει σαν ανυπακοή ... Στο τέλος πάλι εμένα θα βάλει να κάνω οποιαδήποτε βρωμοδουλεια...

Ξεφυσαει και γυρίζει ξανά προς ρου υπόλοιπους ...

"Λοιπόν ... το όνομα του είναι Ice ... Μόνο αυτό ξέρουμε...Είναι κωδικό όνομα φυσικά ... Τον βγάλανε έτσι γιατί λέγεται πως η καρδιά του δεν υπάρχει ... Πώς είναι ψυχρός εκτελεστής ... Και πλέον με εκείνον στο βάθρο ετοιμάζονται να επεκταθούν προς τα εδώ παραβιάζοντας την αρχική συμφωνία για τα εδάφη ... Η πηγή μας όμως δεν είναι τόσο έγκυρη όσο θα ήθελα ..."

Όλοι τον κοιτάζουν κι εγώ στο κόσμο μου ...

"CATALINA !" Φώναζει δυνατά και πλέον σοκαρομαι που με αναφέρει με το όνομα μου μπροστά τους ... πετάγομαι από την καρέκλα ενώ το χέρι μου αυτόματα πάει προς τα πίσω ... Πότε δεν θα τραβουσα το όπλο αλλά εκτός από το γεγονός πως σοκαρίστηκα αυτό λειτούργησε αυτόματα σαν αντανακλαστικό ...

Κοιτάζω μια μια τις φάτσες μέσα στο δωμάτιο ...καταχωρώ στα δεδομένα του μυαλού μου κάθε λεπτομέρεια επάνω τους ... τραβάω το όπλο ενώ τους κοιτάζω και πίσω μου ο Richard καταλαβαίνοντας τι μου συμβαίνει αρχίζει και παραμιλάει προσπαθώντας να με κάνει να ηρεμήσω ...

Περνάω με το όπλο από μπροστά τους ... Τους στόχευω... κανείς δεν ήξερε το πραγματικό μου όνομα και είχαμε συμφωνήσει να μην μαθευτεί ποτέ και τώρα ... του ξέφυγε κάτι τόσο σημαντικό για μένα ...

"Όποιος τόλμησει και ανοίξει ποτέ το στόμα του ...." λέω ενώ τοποθετώ την κάνω του όπλου πάνω στο κεφάλι ενός σχετικά καινούριου
"Θα έχει ίδια κατάληξη ... " τελειώνω τα λόγια μου ενώ ο κρότος που ακούγεται τους κάνει όλους και παγώνουν ... Ο άντρας που δεν τον είχε και σε ιδιαίτερη εκτίμηση πέφτει κάτω νεκρός ενώ όλοι κοιτάνε χωρίς να μιλάνε ...

Ο Richard από πίσω είμαι σίγουρη πως τρέμει ολόκληρος ... ξέρει .. ξέρει πως γίνομαι αν θυμώσω ... Και ξέρει ακόμα καλύτερα πως όσο και να τον θεωρώ σαν πατέρα δεν θα διστάζω μα πατήσω ανα πάσα ώρα και στιγμή την γαμημένη την σκανδάλη αψηφώντας κάθε εντολή ... αψηφώντας εκείνο τον ίδιο ...

"Ήρεμα ..." λέει αλλά δε γυρίζω ... κλείδωνω την μάτια μου με τους υπόλοιπους ...

"Έγινα κατανοητή ?" Τους ρωτάω ενώ χωρίς να μιλάνε γράφουν θετικά ...

"Και μετα λενε εκεινον ICE ... "λεει ο
Jason Θέλοντας να ελαφρύνει το κλίμα ενώ ξέρει  πως ποτέ δεν θα σήκωνα το όπλο μου πάνω του ..

Από όλα αυτά τα ρεμάλια εδώ μέσα που το παίζουν ιστορία είναι ο μόνος που όσα χρόνια ανήκω εδώ στέκεται πάντα δίπλα μου ... λίγο μεγαλύτερος από μένα στα 26 ξέρει πάντα πως να χειρίζεται κάθε κατάσταση ενώ δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που πηγαίνουμε παντου μαζί ...

Ξέρω πως με βλέπει ... Όπως ξέρει και πως ποτέ δεν θα έμπλεκα με κάποιον σαν εμένα ... Και ειδικά αυτόν που για μένα είναι σαν αδερφός ... το έχει δεχτεί χρόνια τώρα κι είμαστε καλά ...

Στο αστείο του όμως κανείς δεν γελάει ...

Γυρίζω να δω τον Richard ο οποίος κάνει νόημα να απόμακρυνουν το πτωμα από το δωμάτιο ...

"Και τώρα που όλα είναι στην θέση τους ακούω ..." λέω και παίρνω θέση μπροστά του αγνοώντας τους άλλους πίσω μου ...

Εκεί ξεροβηχει ελαφρά ενώ ξέρω πολύ καλά πως μέσα του βράζει ... Και φυσικά όχι από θυμό προς εμένα ..Αλλά από θυμό στο γεγονός πως τόσα χρόνια προσπαθεί να με κάνει να συγκρατω τον εαυτό μου κάτι που αυτή τη στιγμή είναι αδύνατο ... Δεν του αρέσει να με βλέπει να ξεφεύγω καθώς θεωρεί πως γίνομαι επικίνδυνη τόσο για τους άλλους όσο και για τον ίδιο μου τον εαυτό ...

"Θα πας να τον βρεις ... Η άλλιως θα τον αφήσουμε να σε βρει εκείνος ..."

Λεει σταθερά αλλά χαμηλά ...

"Μάλιστα ... Και ο σκοπός ?" Ρωτάω αμέσως ...

"Βασικά για αρχή απλά θα πας να βρεις ένα από τα τσιράκια τους να μάθεις πληροφορίες ... Από εκεί και πέρα βλέπουμε ..."

Πίνω όλο το περιεχόμενο του ποτηριού χωρίς να πω λέξη και βάζοντας το όπλο πάλι πίσω μου χωρίς να τους δω βγαίνω έξω με προορισμό την μηχανή ...

Η νύχτα μου προβλέπεται μεγάλη ....

Μακιααααα