"Και άντε .. Εγώ σου λέω πως την καρδιά σου την πιστεύεις ... Μετά ?"

Κολλάω το βλέμμα μου στο πρόσωπο που ακόμα δεν βλέπω γιατί είναι γυρισμένο προς τα πίσω μιλώντας στο κινητό ... τα πόδια μου τρέμουν όμως ...Αυτό το ανάστημά ... Αυτά τα μαλλιά ... το στήσιμο του σώματος ... τι διάολο ? Τόσο πολύ με έχει επηρεάσει αυτός ο μαλακάς ?

"Είσαι καλά ?" Με ρωτάει ο Jake που απλά μόλις κατάλαβα πως αγνοώ  ... θεε μου .. τα έχω παίξει τελείως

"Με συγχωρείς αγάπη μου "λέω και του αφήνω ένα απαλό φίλι στα χείλη ενώ με πιάνει από την μέση πηγαίνοντας προς το τραπέζι ...

Ο Jake ξεροβηχει και εκείνος γυρίζει ...

"Ian ...Από δω η Catalina ..." λέει ο Jake όλο νόημα αλλά εγώ ... Εγώ κύριες και κύριοι μόλις έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου ...

Μπροστά μου βρίσκεται ο πιο γαματος άντρας που έχω δει ποτέ ... και δεν λέω μαλακιες ειλικρινά έχω δει και έχω γνωρίσει πολλούς ... τα σκούρα μαύρα μάτια του δένουν άψογα με όλο το αυστηρό παρουσιαστικό του ενώ η κορμοστασιά του φανερώνει πως είναι από τους άντρες που ξέρουν τι θέλουν ... το κακό είναι βέβαια πως μου βγάζει κάτι ... Δεν ξέρω .. τα μάτια μου πέφτουν πάνω στα χείλη του καθώς ανοίγει το στόμα για να μιλήσει ...Αλλά Δεν μιλάει ποτέ αφού κι εκείνος με την σειρά του με κοιτάζει .... Γιατί με κοιτάζει έτσι ?

ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΈΧΩ ΠΆΘΕΙ ΓΑΜΩΤΟ ????

Γιατι κάτι μου λέει πως αυτό δεν θα μας βγει σε καλό ?

"Είστε με τα καλά σας ? Τι πάθατε και δεν μιλάει κανένας ?" Λέει ο Jake και νιώθω αυτόματα πως αν δεν βρω σύντομα την αυτοκυριαρχία μου , να εντοπίσω το πρόβλημα και να το διορθώσω θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα ...

"Συγνωμη εγώ φταίω ... ήθελα να φανώ ευγενικός και απλά περίμενα από την κοπέλα σου να μιλήσει προκαλώντας όμως τα αντίθετα αποτελέσματα "λέει χαμογελώντας τρίβοντας το μάγουλο του  ... Που ... Που με κάνει και παρατηρώ κάτι που δεν είχα προσέξει μέχρι πριν ... 3 γρατζουνιές το κοσμούν υπέροχα ενώ ...Ενώ η ομιλία του ...

Αυτή η φωνή .... θα ορκιζόμουν πως...
Δεν γίνεται ... ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΝΑ ΖΩ ΤΈΤΟΙΟ ΠΡΆΓΜΑ .....

Συνέλθε Catalina κορίτσι μου  ....
Σίγουρα μπερδεύομαι... Αυτό είναι...

ΜΑ ΤΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΛΈΩ ΘΕΈ ΜΟΥ ...ΔΕΝ ΜΠΕΡΔΕΎΟΜΑΙ ΠΟΤΈ ....

Και οι γρατζουνιές ? ... Πρέπει να υπάρχει κάποια λογική εξήγηση αλλιώς σίγουρα κάποιος μου κάνει πλάκα και άσχημη μάλιστα ...

Σοκαρισμένη χωρίς να έχει ακούσει την φωνή μου ακόμα κάθομαι χαμογελώντας κάτω ... αν δεν βεβαιωθώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα και ειλικρινά αν ήμουν σίγουρη ισα που του καρφωνα και το μαχαίρι στο λαιμό που απο ότι βλέπω είναι και αρκετά μυτερό ... γελάω και μόνο στη σκέψη ...

"Που είναι το αστείο αγάπη μου ?" Ρωτάει ο Jake ...

Τίποτα μωρέ ... σκέφτομαι απλά πως ο αδερφός σου μπορει να είναι ένας ψυχακιας δολοφόνος που χθες με φίλησε και απλά θέλω να του κάρφωσω το μαχαίρι στο λαιμό κατά τα άλλα όλα κομπλέ ....

"Κατι σκεφτηκα..." λέω απλα και όσο πιο χαμηλά μπορώ αλλά ξαφνικά αισθάνομαι τα μάτια του Ian επάνω μου ... σηκώνω το βλέμμα προς το μέρος του για να δω αυτά τα κατάμαυρα μάτια να με κοιτάζουν ενώ κυριολεκτικά αστραφτουν καθώς τα χτυπάει το έντονο φως ...

Από την πλευρά του δεν γίνεται να με κατάλαβε ... πάντα με το ενδεχόμενο να είναι το ίδιο πρόσωπο ... Δεν με είδε ...Ούτε εγώ τον είδα αλλά ... Όλα τα σημάδια από την πλευρά μου με οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα ... Ίσως είμαι προκατειλημμένη και υπερβολική ... Αυτό είναι ...

Η συζήτηση κυλάει ομαλά στο τραπέζι ενώ κατά τακτά χρόνικα διάστηματα τα βλέμματα που ανταλασσω μαζί του θα έλεγα πως επιβεβαιώνουν την τρέλα μου ...

"Λοιπόν δεν μου είπες που θα μείνεις τελικά ?"  Τον ρωτάει ο Jake

"Μένω ήδη σε ένα ξενοδοχείο αλλά σκοπεύω να ψάξω για σπίτι εδώ κοντά σύντομα " απαντάει εκείνος καθώς πίνει μια γουλιά ακόμα από το κρασί το οποίο παρήγγειλε εκείνος για το τραπέζι

"Θα μείνεις τελικά ?"

"Δεν ξέρω αδερφέ ... Έχω κάποιες εκκρεμότητες να δω πρώτα ..." λέει και με καρφώνει ...

"Τόση ώρα όμως μιλάμε και δεν μάθαμε λίγα πράγματα για σένα ..." λέει ενώ συνεχίζει να με κοιτάει έντονα ... Στην περίπτωση που κάνω λάθος θα το θεωρούσα άβολο όλο αυτό ... αν όμως μια στο εκατομμύριο έχω δίκιο τότε απλά μας βλέπω να γινόμαστε σαλούν στο Μεξικό εδώ μέσα ...

"Αααα... το κορίτσι μου είναι στη νομική ... " πετάγεται ο Jake καθώς απλώνει το χέρι του πιάνοντας το δικό μου ... Πρώτη φορά στα δύο χρόνια τώρα νιώθω περίεργα στην κίνηση αυτή ...

"Μάλιστα ... Κανένα χόμπυ ? Κάποια ασχολία ? Ας πούμε εγώ για παράδειγμα " λέει και πίνει όλο το περιεχόμενο του ποτηριού κανωντας μια παύση ενώ το γεμίζει ξανά ... το βλέμμα του πέφτει στο στήθος μου και το κορμί μου δεν υπακούει ...αρχίζει να ανεβάζει σφυγμούς ενώ οι χτύποι της καρδιάς μου αυξάνονται ... πιάνω το δικό μου ποτηρι  πίνοντας μια μεγάλη γουλιά
"Εγώ έχω αδυναμία στις γάτες ..." συμπληρώνει και ....

Ω ΘΕΈ .... Μόλις μου φύγε όλο το κρασί από το στόμα .... Γιατί ρε... Γιατί ...

"Είσαι καλά αγάπη μου ?" Με ρωτάει ο Jake αφού βλέπει πλέον πως έχω φτύσει σχεδόν όλο το κρασί ... Πώς χάνω έτσι τον εαυτό μου ρε πουστη ... Ο άλλος από απέναντι σκουπίζει τις σταλες που εκτοξεύθηκαν επάνω του χαμογελώντας πονηρά ...

"Ναι ναι ... με συγχωρείτε λίγο ..." λέω και σηκώνομαι επάνω πηγαίνοντας προς το μπάνιο ...

τα νεύρα μου έχουν φτάσει στο ζενίθ ... Αυτός είναι !!!Δεν χωράει αμφιβολία ... περνάω από τον υπόλοιπο κόσμο που ως επί το πλείστον είναι ένα μάτσο ηλίθιοι και η σκέψη να αρχίσω να σκοτώνω εδώ μέσα ότι κινείται γεννιέται μέσα μου ... Ο διάδρομος που οδηγεί στο μπάνιο είναι τεράστιος ... ήθελα να ξερά ποιος ηλίθιος τον σκέφτηκε ... πόρτες προσωπικού δεξιά και αριστερά ενώ τα πλακάκια μαύρα ... τουλάχιστον επέλεξαν ωραίο χρώμα .. άχρηστοι !

Φτάνω μπροστά από την μεγάλη πόρτα του μπάνιου και την σπρώχνω ενώ μπαίνω μέσα ...

Πλησιάζω τον νιπτήρα ενώ ελέγχω να μην είναι κανείς μέσα και αφήνομαι επιτέλους ... τα χέρια μου βρίσκουν επιδέξια τον πάγκο ενώ αρχίζω να χτυπάω επάνω του τις γροθιές μου ...

"Έχω αδυναμία στις γάτες ...!!!!" Λέω κοροϊδευτικά καθώς κοιτάζω το είδωλο μου στον καθρέφτη ...

Πώς γίνεται γαμω το διάολο μου να είναι ο ίδιος ?? Γιατί δεν μπορεί να είναι σύμπτωση κι αυτό ...

Ακούω την πόρτα ... εδώ σε θέλω....
Δυο είναι οι εκδοχές ...

Η πρώτη είναι να μπήκε καμία ψωλομυαλη γκόμενά ...

Η δεύτερη όμως είναι να είναι εκείνος και να με ακολούθησε ... Και πιστεύω μέσα μου πως δεν θα βγω ψεύτρα ...

Βήματα ακούγονται και γυρίζω απότομα ...

Μια τρομαγμένη σερβιτόρα με κοιτάει καθώς από την ταραχή μου έχω ήδη βγάλει το μικρό σουγιαδακι που κρύβω κάτω από το φόρεμα ...

Κατατρομαγμενη βγαίνει απλά προς τα έξω σε χρόνο καλύτερο και από τον πιο γρήγορο Ολυμπιονίκη στο στίβο ....

Ωραία ... Καλώς ήρθες παράνοια ...

Σιχτιριζω ενώ τοποθετώ το μαχαίρι στην θέση του ... Ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπο μου προσπαθώντας να μην χαλάσω το μακιγιάζ και σκουπιζομαι ελαφρά με λίγο χαρτί ...

Το έχεις κορίτσι μου ... είδες ? Δεν ήταν αυτός ...
Όλα είναι στο μυαλό σου ...

Παίρνω μια βαθειά ανάσα ...
Στρωνω το φόρεμα καλύτερα επάνω μου και βγαίνω στον διάδρομο για ακόμα μια φορά ...

Έκανα ακόμα μια λάθος υποψία ... Και ο Jake ... Ο καημένος θα νομίζει πως τον κάνω ρεζίλι ... όλη αυτή η αρρωστημένη κατάσταση με τρελαίνει γαμωτο ...

Προχωράω με το κεφάλι ψηλά ενώ μέσα μου βράζω ολόκληρη ...

Το κλικ από την πόρτα που μόλις προσπέρασα ακούγεται ...

Το επόμενο πράγμα που αισθάνομαι είναι δύο χέρια να τυλίγονται στη μέση μου τραβώντας με προς το δωματιάκι του προσωπικού ....

Φιλουμπες :)