"Κι εκεί που νομίζεις πως τα έχεις δει όλα ...ανακαλύπτεις πως δεν εχεις δει τίποτα ακόμα ..."

Παίρνει το μαχαίρι ενώ σκαρφαλώνει επάνω μου ... το κορμί μου ανατριχιάζει ακόμα από την επαφή κι ας πετάει αυτό το διάολο στο χέρι του ...

Γλύφει τα χείλη μου καθώς αισθάνομαι την κρύα λάμα να ακουμπάει σιγάνα στον λαιμό μου ... Δεν φοβάμαι ... πήρα ότι ήθελα σήμερα για ακόμα μια φορά και η αλήθεια είναι πως ξέρω ότι στο τέλος θα αλληλοσκοτωθουμε...

"Αυτό ...." λέει και πιέζει στο λαιμό μου το μαχαίρι ενώ σκύβει και με φιλάει στα χείλη
"Θα το κρατήσω εγώ απο δω και πέρα..."

Και κάπως έτσι ... τόσο απλά και τόσο έντονα σηκώνεται από πάνω μου ενώ το βάζει στην μέσα τσέπη από το σακάκι και εξαφανίζεται προς την έξοδο του κτηρίου αφήνοντας με μόνη ... ξαπλωμένη πάνω στο γρασίδι μα αναρωτιέμαι μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η τρέλα ...

Κοιτάζω για λίγο τον ουρανό που στέκεται κι εκείνος μοναχός του δίχως φεγγάρι και αστέρια για παρέα... όσο σκληρή και να γίνομαι υπάρχουν κάποιες φορές μερικές μικρές γαμημενες στιγμές όπως αυτή που απλά θέλω να πατήσω να κλαμματα με την ψυχή μου και να αφήσω ελεύθερη την οργή που με καταβάλλει....

Ένα δάκρυ κυλάει απαλά αλλά αρνούμαι να γίνω μια γυναικούλα που θα κλάψει για εναν άντρα και ειδικά χωρίς να ξέρω και το γιατί κλαίω ...Αυτό είναι που μου την δίνει ακόμα πιο πολύ ...

Σηκώνομαι επανω τινάζοντας το φόρεμα που ευτυχώς είναι μαύρο και δεν φαίνεται κάποιος έντονος λεκές από το γρασίδι ενώ πλέον το δάκρυ που κύλησε χάθηκε πάνω στην μαύρη μου μάσκα ... Μια μάσκα που ακόμα και να την βγάλω θα αφήσει τα σημάδια της στο πρόσωπο μου .. Μια μάσκα που φοράω πραγματικά 2 χρόνια τώρα κι εχώ κουραστεί ...

Ίσως τελικά δεν είναι για μένα αυτή η ζωή ... Ίσως τελικά εκείνος .. εκείνος έλεγε αλήθεια ...ανήκω σε έναν κόσμο σκοτεινό σε έναν κόσμο ίδιο με το δικό του ...σε εναν κόσμο δίχως ελπίδα και αγάπη ...δίχως ψεύτικα όνειρα και χαμένες ελπίδες ....

Πλησιάζω την είσοδο και δεν ξέρω καν πόση ώρα λείπω αφού πλέον χαζεύω τους καλεσμένους καθώς οι περισσότεροι από αυτούς τα έχουν τσουξει αρκετά ενώ οι υπόλοιποι κάθονται αδιάφορα σε καρέκλες από δω και από εκεί ...

Στο βάθος βλέπω τον Jake να μιλάει με κάποιους που από ότι θυμάμαι από τις εφημερίδες πρέπει να είναι γιατροί ... βάζω όση αυτοπεποίθηση έχω και τους πλησιάζω ενώ η αγριεμένη μάτια του Jake με διαπερνάει συνεχώς ...

Δεν προλαβαίνω να πω πιο κοντά τους χαιρετάει ευγενικά και με πλησιάζει πιάνοντας με από το χέρι ενώ με τραβάει σε μια απομερη γωνιά ...

"Που στο διάολο είσαι ? Ο αέρας σου έγινε 45 λεπτά !!!!" Λεει έξαλλος μόνο που εγώ αυτή τη στιγμή δεν έχω όρεξη ούτε να μαλώσω ούτε να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί του ... Είναι τόσο ειρωνικό το γεγονός πως τον βλέπω και απλά θέλω να τον χαστουκισω....

Δεν θέλω να με αγγίζει ...Ίσως ακούγεται ηλίθιο αλλά το άγγιγμα του Ice επάνω στο κορμί μου είναι τόσο νωπό ακόμα ενώ μέσα μου ... Μέσα μου ο Jake έχει ήδη σβήσει ... το παραδέχομαι επιτέλους στον εαυτό μου ... Από εκείνη τη γαμημένη νύχτα σπίτι μου είχε τελειώσει και το έκρυβα για να μην παραδεχτώ πόσο πολύ απέτυχα να ζήσω έξω από όλα αυτά στον εαυτό μου ...

"Πάρε το χέρι σου ..." του λέω σιγάνα ...

"Κι αν δεν το κάνω ?" Λέει γελώντας

"Μην παίζεις με τα νεύρα μου Jake ... είχα ένα ατυχηματακι όταν βγήκα έξω και δεν έχω καθόλου όρεξη ..." εκείνος προσπαθεί να καταλάβει αλλά φυσικά του ειναι αδύνατο ....

"Λοιπόν ας περάσει όμορφα αυτή η βραδιά σε παρακαλώ ...Και βλέπουμε μετά στο σπίτι ... Τώρα με πήρε και ο Ian άργησε λιγάκι και του είπα να μην έρθει .. " ώραια τουλάχιστον γλίτωσα από τον δεύτερο ψυχακια...

"Βέβαια μου είπε θα είναι σε ένα μπαρ και σκέφτηκα αφού εδώ έκατσα 1 ώρα σχεδόν μόνος να πάμε μαζί τουλάχιστον από εκεί για ένα ποτό ... Και μην πεις όχι ... Πόσο καιρο έχουμε να βγούμε ρε μωρό μου ?"

Τώρα τι του λες ?Τον πλακώνεις στο ξύλο ?

Μπααααα τζάμπα τα αίματα...

"Δεν θέλω να βγω με τον αδερφό σου ..." απαντάω και με κοιτάζει μπερδεμένος ...

"Ευκαιρία να βάλετε αυτή τη χαζή κόντρα στην άκρη ... έλα ...καντο Για μένα σε παρακαλώ ... "  με την σκυλίσια φάτσα του πιστεύει πως θα τα καταφέρει ...

"Jake ...απλά Δεν τον συμπαθώ ..." λέω σιγάνα ...

"Μια φορά μόνο ..θα δεις αν τον γνωρίσεις καλύτερα θα τον λατρέψεις .."
Αυτό φοβάμαι κι εγώ αγάπη μου και δεν θέλω να τον γνωρίσω καλύτερα ... πωωωωωω

Αν κοιτάξω καλά μέσα μου θα δω δυο γεγονότα που μέρες τώρα με καταστρέφουν ... Και η μαλάκια είναι πως δεν ξέρω ποιο υσχυει από τα δύο ...

Πότε δεν έβλεπα τους άντρες σαν κάτι δεδομένο Ούτε ακόμα και τον Jake ...

Η γνωριμία μου όμως με τον Ian και τον Ice μέσα σε τόσο λίγες μέρες μου έχει ανακατέψει το μυαλό ....

Και στους δύο κάτι με ελκύει ενώ ταυτόχρονα τους σιχαίνομαι ...
Και οι δυο παίζουν με το μυαλό μου ενώ με τον εναν το έκανα κι όλας .!!

Και ειλικρινά μου μοιάζουν τόσο πολύ ....

Βέβαια ο μόνος λόγος που δεν τους ταυτιζω είναι εκείνο το κωλοσημειωμα καθώς και σήμερα ... εκείνος ήταν εδώ ενώ ο άλλος όχι ...Δεν ήρθε καν ...Από την μια αυτό δεν ξέρω αν είναι και καλό ....

"Catalina ,?πάλι ταξιδεύεις ?" Με ρωτάει Ενώ με βγάζει από τις σκέψεις μου ...
"Τι λες λοιπόν πάμε ?θα πεταχτουμε να αλλάξουμε γρήγορα και φύγαμε ..."

Θα αλλάξουμε... ωραία αρα...πάλι εκεί το πάει ... αποφασίζω πως θα πάω ...Όχι για τον Jake φυσικά αλλά θα πάω γιατί ένα ποτό το έχω ανάγκη ...

"Εγώ δεν χρειάζεται ..." λέω και με βλέπει σοκαρισμένος
"Περίμενε εδώ ..."

Τον αφήνω χαζεμενο ν με κοίταει καθώς πηγαίνω προς τις τουαλέτες ...

Μπαίνω μέσα γρήγορα και ενώ βγάζω και πετάω τη μάσκα αφήνω ελεύθερα τα μαλλιά μου κάτω ...
Και τώρα σειρά έχει αυτό το πράγμα πάνω μου ... κοιτάζω την φοδρα γύρω απο την μινι φούστα ... ΜΠΙΝΓΚΟ!

Αξίζω προσεκτικά την ραφη και σε 5 λεπτάκια φοράω ένα όμορφο κοντό φόρεμα ... φτιάχνω λίγο το μαλλί και είμαι έτοιμη ... Πιο έτοιμη δεν γίνεται !πετάω το σκισμένο ύφασμα στον κάδο και βγαίνω έξω περπατώντας προς εκείνον ...

Μόλις με βλέπει ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη του ...

"Θεέ μου ... Δεν θα σταματήσεις ποτέ να με εκπλήσσεις έτσι ? Πως το έκανες τώρα αυτό ??" Λέει και με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω ...

"Το έκανα ... " του λέω

"Ωραία λοιπόν ...θα το κάνω κι εγώ "λέει και βγάζει την μάσκα και το σακάκι ... διπλώνει τα μανίκια από το πουκάμισο και με κοιτάζει χαρούμενος

"Τι λες ?" Ρωτάει και κάνει μια στροφή ....

"Νομίζω είμαστε έτοιμοι ..." λέω και γελάω καθώς είναι αστείος ειλικρινά ...Αυτό θυμάμαι με τράβηξε και τους πάνω του ..με έκανε να γελάω ...

Βγαίνουμε έξω ενώ πηγαίνουμε στο αυτοκίνητο

"Κάτσε να δω που θα είναι γιατί δεν θυμάμαι .."λέει και ανοίγει το κινητό βλέποντας την διεύθυνση

"Χμ ... Lions mix club ...που στο καλό είναι πάλι αυτό ???" Ρωτάει και χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου ...

Παίζει δύσκολα το αγόρι ... άντε να δούμε ...

Μακιααααα