"Εγώ σου είπα να δεις ... κι εσυ δεν βλέπεις ... οι συνέπειες θα έρθουν ..." 

Φτάνω επιτέλους έξω από την μεγάλη οικεία των Mcgregory που γίνεται η δεξίωση ... άλλη μια οικογένια που αν και φαίνεται κανονική δεν είναι ...

Χρόνια τώρα στις κατασκευαστηκες επιχειρήσεις κάνεις δεν μπορεί να φανταστεί τι κρύβεται από πίσω τους ... παράνομος τζόγος ...

Ηλίθιοι λεφτάδες ..

Βγαίνω από το ταξί καθώς κοιτάζω την πληθώρα ακριβώς αυτοκινήτων ενώ έξω ο κόσμος περιμένει για να μπει , ο χαμός ...

Βλέπω φάτσες με μάσκες και άλλες χωρίς ενώ αναγνωρίζω άνετα όλα τα μέλη από τους Kings οι οποίοι φοράνε την χρυσή κονκάρδα επάνω στα σακάκια τους ... βλάκες ...

Πλησιάζω την μεγάλη σκάλα και βλέπω τον Jake που αναγνωρίζω από χιλιόμετρα να κάθεται μόνος του έξω χωρίς τον ενοχλητικό αδερφό του που νόμιζα θα έφερνε μαζί ...

Τον πλησιάζω και καθώς με βλέπει με παρατηρεί .. Εγώ είμαι .. ω ναι ...

Δηλώνω το χέρι και του κάνω νόημα ενώ εκείνος ανοίγει το στόμα όλο και πιο πολύ .. κλειστο αγόρι μου ...

"Είσαι απίστευτη ...!" Λεει και μου αφήνει ένα φίλι στα χείλη ... Ένα φιλι που δεν λέει όμως να σταματήσει και φορτώνω ...

"Ευχαριστώ ..." λέω και τραβιεμαι

"Πάμε .. Ο Ian θα μας βρει μέσα είπε .."
Μάλιστα ... μου έλυσε και την απορία ..

Ανεβαίνουμε καθώς τοποθετεί το χέρι του στην μέση μου με εμένα να σκάω.. Αλλιώς το είχα φανταστεί αλλιώς γίνεται ...

Φτάνουμε ενώ δίνει τις προσκλήσεις μας σε έναν τύπο και εκείνος ανοίγει την πόρτα για να μπούμε μέσα ...

Πωωω καιρό είχα να έρθω σε τέτοιο συμβάν ... πραγματικά για βόμβα είναι εδώ μέσα ... με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια....

"Πάω να σου φέρω κάτι να πιεις " λεει και τον αγριοκοιταζω
"Σε εσένα μωρέ ... Πώς κάνεις έτσι ?Εξάλλου κι ένα ποτό να πιω κομπλέ θα είμαι χαλάρωσε λίγο ..." λέει και με αφήνει κυριολεκτικά μόνη ... Όχι ότι με χαλάει ...

Βρίσκω ευκαιρία να κάνω μια γύρα στον χώρο καθώς προσπαθώ να καταλάβω τι μπορεί να κρύβει β φάτσα μερικών κάτω από τις μάσκες ... το 80 % τους αναγνωρίζω ...

Καθίκια ... γυναίκες τσατσαδες πίσω από τις μάσκες της πραγματικής ζωής βρίσκονται παντού να γελάνε και να μιλάνε ενώ ο Richard ακόμα πουθενά ... Γιατί αργεί αυτός ο άνθρωπος ?

Το μάτι μου όμως ... πέφτει πάνω σε έναν άντρα με λευκό κουστούμι και λευκή μάσκα ... Κάτι μου θυμίζει ειμαι όμως αρκετά μακριά και μπορώ να τον διακρίνω μόνο από τα χρώματα του σακακιού ...

Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να τυλίγεται γύρω μου κι ένα φίλι να σκάει στο λαιμό μου και γυρίζω απότομα για να δω τον Jake χαμογελαστό με δύο ... ΔΎΟ ποτά ... οκ ... ας το παρακαμψω...

"Σε έψαχνα ... Μην τριγυρίζει έτσι και σε κλέψει κάνεις .." λέει παιριπαικτικα ...

Πωωωω γελάσαμεεεεεεε .....
Τραγικό ...

"Πίστεψε με δεν θέλει να με κλέψει κάνεις .." απαντάω και γελαει...

"Λυπάμαι ειλικρινά για όσα γίνανε αυτές τι μέρες ... τι λες ? Μου χαρίζεις αυτό το χορό ...?"
Μπορώ να πω και όχι ? Δεν μπορω ...

Με τον Jake πέρασαμε πολλά μαζί ... Καλά και κακα.... Αλλά πάντα ήταν καλός μαζί μου και αρκετά υπομονετικός ... πλέον κάτι μέσα μου όμως έχει σπάσει ...Κάτι που αμφιβάλλω αν θα ξανακολλησει καθώς παλεύω ειλικρινά να βρω την αιτία αλλά αδυνατώ ... Σαν άντρας είναι πανέμορφος και σαν προσωπικότητα απίστευτος ..Μέχρι λίγο καιρό πριν δηλαδή αφού τώρα τελευταία με κάνει και απορώ ...

Αφήνει τα ποτά μας πάνω σε ένα σταντ παραδίπλα και με κοιτάζει ...
Προσπαθώ πολύ να δω στα μάτια του τον άντρα που αγάπησα ...Τον άντρα που με έκανε να πιστέψω πως υπάρχει καλύτερη ζωή ... χαμογελάω ...

Απλώνει το χέρι και το πιάνω καθώς μας παρασέρνει στην πίστα, το σιγανό κομμάτι που παίζει μας βοηθάει κι εκείνος τυλίγει τα χέρια ρου γύρω από την μέση μου καθώς τα κορμιά μας χορεύουν ομαλά μαζί με τον ρυθμό ...

Ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του αλλά .... Αυτή τη φορά πιο κοντά βλέπω πάλι τον ίδιο άντρα ...

Αυτή η μάσκα ...τα χείλη ...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ !!!! 

Ήρθε !!! Είναι εδώ ...

"Αγάπη μου είσαι καλά ?" Με ρωτάει καθώς παγώνω στην θέα του... το να τον βλέπω σε ένα τέτοιο μέρος γεμάτο φως είναι σοκαριστικό για μένα ...

" Εμ ... Ναι θέλω λίγο καθαρό αέρα αν δεν σε πειράζει ... Ένα λεπτό θα κάνω .."
Χωρίς να τον χάσω από τα μάτια μου τον βλέπω να αποχωρεί από την αίθουσα με προορισμό τον πίσω κήπο ... Ίσως τελικά ήρθε η ώρα αυτό το κοστούμι να γίνει κόκκινο ...

"Να πας .. θα κάνω κι εγώ μια βόλτα ..Μήπως θες να έρθω όμως ?" Λέει χαμηλά

"Όχι αγάπη μου ... Δεν θα αργήσω "
Πιστεύω δηλαδή ....

Με ένα φίλι τον αφήνω πίσω καθώς πλέον έχω χάσει οπτική επαφή ...προχωράω προς την μεγάλη πόρτα που οδηγεί στον πίσω κήπο ...

Βγαίνω έξω όπως όπως καθώς το φόρεμα δεν βοηθάει καθόλου ...

Κοιτάζω γύρω μου για να δω το μοναδικό ζωντανό πράγμα να ειναι ένα μεγάλο συντριβάνι ... πουθενά κανένας ... τι διάολο ?

Προχωράω προς το εσωτερικό του κήπου ενώ γυρίζω να δω πίσω μου το σπίτι να μοιάζει πιο απόμακρο... εκείνος πουθενά ...

Είμαι τόσο σίγουρη πως ήρθε από δω ρε γαμωτο ...

"Ψάχνεις κάτι γατούλα ?" Λέει από πίσω μου και παγώνω ...Χωρίς να γυρίσω χαμογελάω ...Αλλά αυτό το χαμόγελο μου είναι φυσική αντίδραση στα λόγια του ... Πόσο γαμημένα πολύ με τρελαίνει αυτός ο άνθρωπος ...

Η καρδιά μου απλά πεταριζει ...νιώθω σαν καμία ξαναναμμένη 16χρονη... Και ειλικρινά δεν είναι κάτι για το οποίο περηφανευομαι ... Δεν λέω με τον Jake υπήρχε η αγάπη αλλά αυτή η από τα που υπάρχει εδώ μπορεί να βάλει φωτιά τόσο μεγάλη που να κάψει τα πάντα στο διάβα της ...

"Για την ακρίβεια ...." λέω απαλά ενώ όσο πιο αργά μπορώ χώνω το χέρι μου κάτω από το φόρεμα βγαζωντας το μαχαίρι ...

"Ψάχνεις εμένα ..." συμπληρώνει εκείνος αμέσως και κάνει λίγα βήματα κοντά μου ...

"Ίσως ..." απαντάω ακόμα χωρίς να γυρίσω ...

"Δεν σου κάνει ο άλλος ο ξενέρωτος ?" Με ρωτάει και καταλαβαίνω πως αναφέρεται στον Jake ...

"Θυμάσαι τι μου είπες ?" Ρωτάω χωρίς να απαντήσω στην δική του ερώτηση ...

"Θυμάμαι όλα όσα σου είπα ..." λέει
Και πλέον η απόσταση γίνεται πιο μικρη ...

Σφίγγω στα χέρια μου αυτό το κρύο μέταλλο που σε λίγο απλά θα φωλιάσει γλυκά στην θέση του ... κι αυτή δεν είναι άλλη από την καρδιά του ....

Θα είσαι τρελή έτσι ??? Σοβαρά τώρα ????

Για μαζέψου!!!!

Αλλά ποιος είπε ότι μαζεύεται ...?
Πφφφ

Μακιααααα