"Μην προσπαθήσεις να με πιάσεις ... Γιατί Πολύ απλά δεν μπορείς ..."

Κοιτάζω ακόμα μια φορά τα πράγματα για να βεβαιωθώ πως όλα είναι στη θέση τους, το όπλο κομπλέ ... κι αυτο μετράει .. βάζω στην τσέπη από το χιλιοσκισμενο μου τζιν τα  τσιγάρα γιατί σίγουρα κι αυτά θα μου χρειαστούν και πιάνω το κινητό ...

Ακόμα ένα ψέμα ... δυο χρόνια τώρα μόνο ψέματα τον γεμίζω ΓΑΜΩ την τρέλα μου ... θα ξεκοψω όμως .. λίγο ακόμα .. Μόνο λίγο και τέλος ...

Πληκτρολογώ τον αριθμό που ξέρω απ έξω χωρίς να χρειάζεται να ψάχνω και πολύ ...

Στον δεύτερο χτύπο απαντάει

"Αγάπη μου ?Δεν κοιμάσαι ακόμα ?" Ρωτάει και πραγματικά από την μια θα ήθελα να κάθεται σε μια γωνιά και να βλέπει την κουβέντα μας ... διπλή ζωή σου λένε μετά ...

"Μόλις τώρα ετοιμάζομαι να πέσω ... πήρα για μια καληνύχτα .." του απαντάω γλυκά ... πφφφ ενώ θέλω τόσο πολύ να ξεφύγω όλη αυτή η κατάσταση ώρες ώρες μου προκαλεί αναγούλα και το γεγονός πως εκείνος είναι πάντα τόσο καλός και τρυφερός από την μια με κάνει να πιστεύω ότι είμαι τυχερή αλλά από την άλλη βαριέμαι ...

Τον αγαπάω πολύ δεν θα πω ψέματα αλλά ... Αλλά όλος αυτός ο ρομαντισμός καμία φορά μου την δινει στα νεύρα ... Ίσως φταίει και το ότι δεν έμαθα έτσι ... Πώς να του δώσω όλα αυτά που μου δίνει ενώ ετοιμάζομαι να τιναξω τα μυαλά κάποιου στον αέρα ...

Ξεφυσαω ελαφρά ...

"Πάντως αν θέλεις ... " λεει και τον σταματάω ...

"Jake ...τα είπαμε ... ξέρεις ότι δεν μπορώ να μείνω σε σένα θέλω τον χώρο μου ... λοιπόν .. πάω για ύπνο σε φιλώ .." του λέω προσπαθώντας να με βάλω σε άλλο ρόλο ...

"Όπως αγαπάς ... Εγώ εδώ θα είμαι.. καληνύχτα Catalina ..."

Catalina ... Πόσο αστείο είναι ο Jake να είναι πλέον ο μόνος άνθρωπος που με λέει με το όνομα μου ... Η ζωή μου είναι απλή ... Για εκείνον ..
Για μένα είναι ... ας πούμε το ακριβώς αντίθετο ...

Ξυπνάω το πρωί και ντύνομαι όσο πιο απλά μπορώ φορώντας τα όμορφα γυαλάκια μου που φυσικά και δεν έχω ανάγκη για να πάω σε ένα μέρος γεμάτο ανήσυχα 23 χρονα τα οποία έχουν τα μυαλά πάνω από τα κεφάλια τους ... Δεν πειράζει όμως .. Εγώ πάω για ένα σκοπό ... Θέλω να αλλάξω και πραγματικά το προσπαθώ αλλά ...

Αλλά η ζωή μου με τραβάει προς τα πίσω κάθε νύχτα ... Κάθε βράδυ που καβαλάω την προέκταση των ποδιών μου και τρέχω ... τρέχω πολύ ... τρέχω ίσως να ξεφύγω και από όλα αυτή τη κατάσταση που διχάζει το μυαλό μου ...

Έτσι όπως τα έκανα όμως ... Καλά να πάθω ...

Παίρνω το κράνος ενώ βγάζω ένα τσιγάρο τοποθετώντας το ευλαβικά στα χείλη μου ... Για μένα το κάπνισμα είναι ιεροτελεστία ... Δεν το κάνω από ανάγκη ...το κάνω γιατί το γουστάρω και δυστυχώς είναι ακόμα μια συνήθεια μου που πρέπει να κρατάω κρυφή ...

Θα μου πεις ο άνθρωπος σου πρέπει να σε δέχεται όπως είσαι ... έλα όμως που ο δικός μου πάει για γιατρός και το κάπνισμα το θεωρεί απαγορευμένο .. σιχαμενη συνήθεια όπως την ονομάζει ... Που να ήξερε δηλαδή και τι αλλά κάνω εκτός από αυτό ...

Ευτυχώς για μένα δεν έχει θέμα με τα τατουάζ μου ... του το είπα όταν τον γνώρισα αλλά ντύνομαι  και γενικά πολύ σεμνά στο Πανεπιστήμιο και απλά ήξερε ότι έχω ... βέβαια όταν κάναμε έρωτα σοκαρίστηκε από την εικόνα αλλά δεν βαριέσαι ... τα συνήθισε .. ξέρει ότι απλά τα λατρεύω ...

Γυρίζω για να δω μια τελευταία φορά το ρολόι ... 12 παρά 10 ... Στην ώρα μου θα φτάσω όπως πάντα...

Με μία τελευταία μάτια στο δωμάτιο κλείδωνω και κατεβαίνω προς τα κάτω ... Πότε δεν ήθελα να μείνω σε οικοδομή αλλά αν πάω κάπου μόνη θα κινήσω σίγουρα υποψίες ..
Σαν Cat όπως με φωνάζουν όλοι πλέον  οικονομικά μπορώ να ανταπεξελθω αρκετά καλά και να στηρίξω ένα σπίτι πιο μεγάλο και μόνο του αλλά σαν Catalina ...άστα να πάνε .. Πρέπει να μένω εδώ γιατί είμαι ακόμα μια απλή φοιτήτρια ... ξεφυσαω καθώς ανοίγω την πόρτα και για κακή μου τύχη έρχεται προς το κτήριο ο μεγαλύτερος βλάκας την οικοδομής ... Αυτός μου έλειπε τώρα ...

"Πάλι βόλτα Catalina ?" Με ρωτάει και απλά θέλω να βγάλω το όπλο από πίσω και να του φυτέψω μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια ...να έχει να αναρωτιέται μετά ..

"Λογαριασμό θα σου δώσω Paul ?" Του λέω και τον προσπερνάω... Αυτό το παιδί ειλικρινά είναι καθυστερημένο ..Δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση ... Κάθε μέρα με βλέπει και λέει τα ίδια πράγματα ότι απάντηση και να δώσω ενώ αν καμία φορά με δει και το βράδυ πάλι τις ίδιες ατάκες ...

"Ωραίος κωλος..." σχολιάζει ... τι ήθελα και είπα πως λέει ίδιες ατάκες ?? Τώρα έπρεπε να πει καινούρια δηλαδή ?

Τον πλησιάζω αρκετά κοντά χαμογελώντας ... πετάω το τσιγάρο και τον κοιτάζω ...

"Μμμμμμ το πήρες απόφαση πως ανήκουμε ο ένας στον άλλο επιτέλους ?" Σχολιάζει καθώς με βλέπει αλλά .... Αλλά ευτυχώς για εκείνον πρέπει να αντιδράσω όπως κάθε άλλο κορίτσι ... σηκώνω το χέρι και του χαρίζω ένα χαστούκι ... είπαμε να αντιδράσω σαν απλό κορίτσι αλλά δεν είπα και με τι δύναμη θα το κάνω όμως ...

Πέφτει με την μια κάτω ... ειλικρινά είναι για γέλια αλλά βιάζομαι αλλιως θα τον χάζευα ...

Μουρμουρίζει πίσω μου ενώ γυρίζω και βάζοντας το κράνος ανεβαίνω επάνω στην μηχανή ... γυρίζω για να τον δω να μπαίνει τρέχοντας μέσα και κατεβάζοντας το τζαμακι βάζω το κλειδί στην μίζα ... συμπλέκτη ταχύτητα και ξεκινάω ...

Όταν προτοηρθα εδώ θυμάμαι μέχρι και η τελευταία γιαγιά απορούσε που έχω μηχανή ... Τώρα τους έγινε συνήθεια ... είπα πως είμαι λίγο αγοροκοριτσο... βέβαια ο Jake που δεν έχει έρθει ποτέ εδώ και δεν πρόκειται να ρθει φυσικά δεν ξέρει καν ότι οδηγώ ...πράγμα ακόμα από δύσκολο για μένα αφού προσπαθώ συνέχεια να μπαίνω σε έναν ρόλο που δεν μου πάει ... έναν ρόλο όμως που τον θέλω ...

Πςςςςς ψυχολογικά προβλήματα στο φουλ ...

Με την καθυστέρηση που μου προκάλεσε ο μαλακας πρέπει να βιαστώ ... Δεν μου αρέσει να αργω και ποτέ δεν το κάνω ...

Πατάω τέρμα τα γκάζια προσπερνώντας ένα ένα τα αυτοκίνητα μπροστά μου και σε λιγότερο από 5 ολόκληρα λεπτά φτάνω έξω από το κλαμπ ...

Ένα κλαμπ που κάποτε είχα για σπίτι ... εδώ κοιμόμουν ..εδώ έτρωγα ... θυμάμαι όταν με μάζεψε ο Richard ήμουν ένα κορίτσι 10 ετών που δεν ήξερε που παν τα τέσσερα ... εγκαταλειμμένη από τους δικους μου σε μια γιαγιά που δεν μπορούσε ούτε τον εαυτό της να φροντισει το έσκασα από το σπίτι καταλήγοντας να κοιμάμαι στους δρόμους ... Φυσικά και δεν με έψαξε κάνεις αφού για όλους ήμουν ένα πρόσθετο βάρος ...

Μεγάλωσα όμως και χάρη σε εκείνον έμαθα πολλά ... χάρη σε εκείνον ειμαι η γυναίκα που είμαι σήμερα ... Κάθε φορά λέω πως θα είναι η τελευταία και κάθε φορά κατρακύλαω ξανά ...

Παρκάρω την μηχανή και βγάζω το κράνος ενώ ο μπράβος που έχουμε στην πόρτα με βλέπει κάνοντας μου νόημα πως με περιμένουν από πίσω ... Αυτό δεν είναι καλό ... το κλαμπ έχει δύο εισόδους ..Κάθε μέρα σχεδόν πάμε μπροστά πριν ανοίξει αλλά όταν υπάρχει σοβαρή δουλειά πάντα μας μαζεύει στα πίσω δωμάτια .. Στα κεντρικά ... σκατα ....

Ξεφυσαω και προχωράω προς τα πίσω ... Ένας Θεός ξέρει τι θα μας βάλει να κάνουμε ... Η καλύτερα εμένα γιατί όλοι οι άλλοι είναι σχεδόν άχρηστοι μπροστά μου ... Όχι ότι περηφανευομαι γι αυτό ...  Αλλά δυστυχώς είναι η ωμή αλήθεια ...

Φτάνω στο στενό και χτυπάω δυο φορές ... το πορτάκι ανοίγει και τα μάτια του Richard συναντούν τα δικά μου ... ανοίγει την πόρτα κανωντας μου νόημα να περάσω

Είναι αρκετά σοβαρός και οι αντρες στο δωμάτιο είναι διπλάσιοι από ότι συνήθως ... τι διάολο ? Πέσιμο μας κάνανε ?

Πηγαίνω προς το μπαρ και βάζω ένα ποτό στον εαυτό μου περιμενωντας να ακούσω τι έχει συμβεί ενω ανάβω ένα τσιγάρο καθώς παίρνω θέση πλέον ανάμεσα τους ...

"Έχουμε πρόβλημα ..." λέει και με κοιτάζει ... 

Μακιααααααα