"Και όταν θα έρθει η ώρα εσύ θα αλλάξεις ... θα φορέσεις ξανά την μάσκα σου δείχνοντας στον κόσμο αυτό που θέλει να δει ... Αυτό που θέλεις εσύ να βλέπει ..."

Το κεφάλι μου με πεθαίνει ... γαμω το διάολο μου !!! Τι ήθελα και ήπια πάλι χθες... γυρίζω για να δω το δωμάτιο σε τραγική κατάσταση ... τα ρούχα μου πεταμένα δεξιά και αριστερά ...το κινητό κλειστό πεταμένο κι αυτό κάτω κάνει παρέα στα μπουκάλια με το κρασί ,όλα πανέμορφα ...

Σηκώνομαι όπως όπως πηγαίνοντας προς το μπάνιο και Ρίχνω αρκετό κρύο νερό στο πρόσωπο μου ... πρεπει να συνέλθω και γρήγορα μάλιστα ... αν κρίνω από την ατμόσφαιρα έξω σίγουρα είναι μεσημέρι ενώ θα έχω χάσει και τα πρώτα μαθήματα ... με το κινητό κλειστό και αφού δεν ξέρει και που μένω ο Jake θα ανησυχεί με την σειρά του ..

Πώς τα έκανα έτσι ... μαλακωνω γαμωτο μου ... με επηρεάσε τόσο πολύ το γεγονός πως αντί να τον σκοτώσω χθες η ηλίθια πυροβόλησα ξυστά από το κεφάλι ... Από χθες αναρωτιέμαι έναν λόγο που δεν τον σκότωσα ... Μόνο έναν ! Αλλά από την άλλη πως θα μπορούσα ... Πότε δεν θα ξεχάσω την νύχτα εκείνη που μου εσωσε τη ζωή ...

Σιχτιριζω βγαίνοντας προς τα έξω ενώ  κλωτσαω τα μπουκάλια και παίρνω το κινητό ... Για να δούμε ...

12 κλήσεις ... Από τον Richard μια ομορφιά ...

55 από τον Jake ...Ακόμα χειρότερα ...

Τα μυνήματα σε αφθονία κι εκείνα ούτε καν θα τα διαβάσω ... ξεφυσαω και πέφτω στο κρεβάτι ενώ πατάω κλήση στον Jake ... Ο καημένος θα έχει πεθάνει από την αγωνία και δεν μου φταίει και σε τίποτα ...

Το σηκώνει φυσικά κατευθείαν ...

"Που στο καλό είσαι μου λες ??? Σε παίρνω από το πρωί και τίποτα ... σε περίμενα έξω από την σχολή και πάλι τίποτα ... Έχω τρελαθεί !" Μου λέει κατευθείαν και άντε τώρα να του εξηγήσω ...

"Συγνωμη ... απλά ανέβασα λίγο πυρετό και παρακοιμηθηκα... ξέχασα να φορτίσω και το κινητό .." τα μπαλωνω όπως όπως με μια δικαιολογία που θελωντας και μη έχω ξαναπεί στο παρελθόν ... πλέον με θεωρεί μια ξεχασιαρα καθώς αρκετά συχνά ξεχνάω να 'φορτίσω ' το κινητό μου ...

"Αμάν ρε μωρό μου δηλαδή ... Τέλος πάντων είσαι καλύτερα ? Θα έρθεις ?"

"Ναι ναι... ξεκινάω σε λιγάκι .."

"Ρε αγάπη μου ... Μήπως ..." ξεκινάει να πει αλλά κατευθείαν καταλαβαίνω

"Δεν χρειάζεται ... θα πάρω ταξί σήμερα σε λίγο θα είμαι εκεί ..σε φιλώ" του λέω και κλείνω το τηλέφωνο πριν αρχίσει πάλι το κήρυγμα ...

Δυο χρόνια τώρα δεν έχει σταματήσει να με ρωτάει που μένω ... Ίσως για πολλά ζευγάρια είναι φυσιολογικό αλλά εγώ θεωρώ πως το μέρος μου είναι καθαρά δικό μου και δεν θέλω κανέναν μέσα στα πόδια μου ...
Τώρα θα μου πεις πως κάποια στιγμή αφού τόσο πολύ θέλω να ξεφύγω θα μείνω μαζί του αλλά και πάλι τρέμω στην ιδέα να μοιραστώ το ίδιο σπίτι με έναν άλλο ...

Πιάνω το μπλε μου τζιν και το λευκό πουκαμισάκι μου και τα φοράω ενώ δενω έναν απαλό κότσο τα μαλλιά μου ... Κάτω πεταμένα τα χθεσινά μου ρούχα μου υπενθυμίζουν πως ακόμα κάνω μαλακιες ...

Φοράω τα γυαλιά ... Αυτά τα γυαλιά που με δείχνουν σαν χαζοζαρουμενο και απλά παίρνω την τσάντα θαυμάζοντας την μεταμφιαμεση μου ...

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν δείχνω το πραγματικό μου εαυτό .. Από την άλλη είναι αδύνατον παράλληλα να το κάνω ...

Μια φοιτήτρια νομικής να ντύνεται με σκισμένα τζιν και μαύρες αμανικες μπλούζες ενώ τα χέρια της και το κορμι της είναι καλυμμένο με τατουάζ δεν είναι και ότι καλύτερο ...

Βγάζω τα σκουλαρίκια τοποθετώντας τα στην τσάντα καθώς κατεβαίνω και στέλνω ένα φίλι στο μωρό μου που θα με περιμένει μετά... πάντα το κάνει και πάντα είναι εκεί ... η μηχανη μου δεν με εχει απογοητευσει ποτε ενω καθε πρωι ειλικρινα ποναω που την αφηνω πισω ...
Στο κτήριο πιστεύω με θεωρούν διπολική ... το πρωί άλλιως και το βράδυ τα ίδια ... Αλλά αυτό είναι το τελευταίο που με νοιάζει ..

Βγαίνω στον κεντρικό και κάνω νόημα το πρώτο ταξί που βλέπω ενώ εκείνο σταματάει αμέσως

"Πανεπιστήμιο River Side παρακαλώ " λέω ευγενικά και ξεκινάμε ...

Κοιτάζω τον κόσμο από το παράθυρο και όπως πάντα αναρωτιέμαι αν έστω κι ένας από όλους αυτούς τους περαστικούς έχει την ίδια ζωή με μένα ... πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα .. κανείς και είμαι σίγουρη για αυτό ...

Λίγα λεπτά διαδρομής ακόμα και φτάνουμε επιτέλους ... ώρα για κήρυγμα από κοντά

Πληρώνω και κατεβαίνω ενώ τον βλέπω να με περιμένει στην είσοδο...

Υπάρχουν στιγμές που απορώ ειλικρινά με τον εαυτό μου ... με μια μεγάλη σακούλα στα χέρια και ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά  φορώντας γυαλιά και μπλε πουκάμισο ενώ είναι πάντα στην τρίχα με κοιτάζει να πλησιάζω και σκέφτομαι  πόσο διαφορετική είναι η ζωή μου μαζί του ...  Η απόφαση μου να αλλάξω ήταν κάτι που σκεφτόμουν καιρό τώρα αλλά πλέον αισθάνομαι πως το πράγμα σοβαρευει αρκετά ... Κάτι που ξεκίνησα να κάνω με την ελπίδα να φύγω από την νύχτα με οδήγησε τα στο τελευταία χρόνια να κάνω μια διπλή ζωή ενώ ειμαι ακόμα βυθισμένη στα σκατα ...

"Κανονικά πρέπει να σε μαλώσω αλλα εχε χάρη που σαγαπαω .." μου λέει ενώ αφήνει ένα φίλι στα χείλη μου ...
Σ'αγαπάω ... Πότε δεν κατάφερα να του το πω κι ας το νιώθω ... Πότε δεν βγήκε από τα χείλη μου όμως ... πολλές φορές αναρωτιέμαι αν αυτό που νομίζω πως είναι αγάπη στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι που με κάνει και τρομάζω ...

Για να πω την αλήθεια δεν την γνώρισα κι όλας για να ξέρω ... τα βασικά αισθήματα που έχω χρόνια τώρα είναι το μίσος ..Ο θυμός .. Η ικανοποίηση ... τα νεύρα ... οπότε ίσως αυτό το συναισθημα ηρεμίας που μου βγάζει εκείνος να λέγεται αγάπη ...

"Δεν θα το ξανακάνω ..Αλήθεια "

"Ολο τα ίδια μου λες ρε μωρό μου ... Τέλος πάντων είσαι έτοιμη για αύριο ?" Με ρωτάει και δεν έχω ιδέα ειλικρινά ...

"Αύριο ?" Ρωτάω περίεργη αλλά εκείνος τσατιζεται...

"Καλά ξεχάσες πως θα ρθει ο αδερφός μου ?? Στο έχω πει βδομάδες τώρα πως θα έρθει από την Ιταλία να μείνει μόνιμα εδώ ... "απογοητευμένος με κοιτάζει σαν κουτάβι ... Η αλήθεια είναι πως ώρες ώρες μιλάει τόσο πολύ που έπαψα να δίνω ιδιαίτερη σημασία και χάνομαι απλά σε δικές μου σκέψεις ...

"Α ναι ... συγνωμη αλλά έχω και την εργασία και πιέζομαι .. καταλαβαίνεις ... "

"Ναι ναι ... πάντα καταλαβαίνω .. Τέλος πάντων αύριο θα βγούμε για φαγητό στο La Rose και θέλω να τον γνωρίσεις ... Είμαι σίγουρος θα σε λατρέψει αγάπη μου ..!!" Λεει ενθουσιασμένος ... ωραία .  Πολύ ωραία ... Δεν φτάνει που θα βγούμε έξω για φαγητό θα με πάει και στο εστιατόριο των Kings .... υπέροχα ... Και του λεγα του Richard να ανοίξουμε κι εμείς εκείνος το χαβά του ...

"Που ταξιδεύεις πάλι ?" Με ρωτάει και καταλαβαίνω πως χάθηκα ξανά ...

"Τίποτα σκεφτόμουν τι θα βάλω ..."

"Αααα ...Όσο γι αυτό θα ήθελα πολύ να πάρεις αυτό ..." λέει ενώ απλώνει το χέρι του και μου δίνει την μεγάλη σακούλα ...

"Δεν ήταν ανάγκη Jake ... Θα μπορούσα να πάω να πάρω κάτι μετά από δω .."του λέω καθώς με βάση τα γούστα του σχεδόν όλα τα ρούχα που μου παίρνει είναι για γιαγιάδες .. Μπορεί να μην μου το λέει ευθέως αλλά ξέρω πως τα τατουάζ μου τον ενοχλούν... γι αυτό και πάντα φροντίζει να μου παίρνει συντηριτικα ρούχα ... ειλικρινά ?Δεν θέλω καν να μου παίρνει τίποτα ... Αλλά όσες φορές και να του είπα ποτέ δεν καταλαβαίνει ... πάντα καταλήγουμε να μαλώνουμε ...

Με έχει ρωτήσει άπειρες φορές πως μια κοπέλα σαν εμένα έχει τόσα τατουάζ ... αποφεύγω τη  απάντηση καθώς δεν ξέρω τι να πω εκτός από το ότι μου αρέσουν ... βέβαια εκείνος επιμένει πράγμα που με νευριάζει γιατί δείχνει πως δν με πιστεύει , γ αλήθεια είναι πως ούτε εγώ θα με πίστευα ... άλλο το να σου αρέσει κι άλλο να έχεις μια τεράστια τίγρη σε όλη την πλάτη σου ... Έχει διάφορα πως να το κάνουμε !!

"Δως του μια ευκαιρία ... Η πωλήτρια είπε πως είναι την μόδας ..." λέει σιγάνα και γελάω ... Τώρα μάλιστα ...

"Εντάξει .. θα το δω στο σπίτι .." με ένα γλυκό φιλί στα χείλη και με τα χέρια του να κρατάνε τα δικά μου πηγαίνουμε προς τα μέσα ....

Είναι τόσο καλός ... Και νιώθω τόσο άσχημα να τον φέρνω σε δύσκολη θέση συνέχεια ... 

Η μέρα μας κύλησε αρκετά όμορφα ... μου μίλησε λίγο για τον αδερφό του ..βασικά μου μίλησε πολύ ενώ επιτέλους φτάνω σπίτι ... με τα μάγουλα μου να πονάνε υπερβολικά από το χαμόγελο που φορούσα και το κεφάλι μου να με πεθαίνει θέλω απλά να μπω στην μπανιέρα και να χαθω...

Προσπάθησα να κρατήσω να βασικά καθώς δεν έχω και σκοπό να τον βλεπω και συνέχεια ... Είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος ενώ χρόνια τώρα ήταν καταταγμενος στις ειδικές δυνάμεις ..  κουράστηκε και αρνήθηκε να πάρει προαγωγή αφου ήθελε να επιστρέψει σπίτι ...
το κακό είναι πως ερχεται μόνιμα εδώ κάτι που ανατρέπει το γεγονός πως δεν θέλω και πολλές επαφές ... Ο Jake από την αλλη δεν έχει σταματήσει να μιλάει για αυτόν πράγμα που σημαίνει πως θα είμαστε μια ωραία παρέα ...

Ξεφυσωντας βάζω το κλειδί στην πόρτα αντικρίζοντας την κόλαση που άφησα το πρωί ...

Πετάω τα κλειδιά στο κρεβάτι μαζί με τον εαυτό μου ... Τον πρωινό εαυτό ...

Γιατί σήμερα ... Η Cat θα βγει ... Και αν δεν πάρει αυτό που θέλει δεν θα γυρίσει σπίτι ...

Μακιαααααααα