Edited: 16.12.2020

Κοιταξα για 100στη φορα το τελευταίο 10λεπτο προς το μερος της Νικολ και δαγκωσα πιο δυνατα το κατω μου χειλος.

«Θες κατι να μου πεις, το νιώθω. Απλα πες το»ειπε αναστεναζοντας κουρασμενα

«Να μωρε, ισως-ισως χθες να βγηκα με τον Νικο»ειπα ενω οι τελευταίες λεξεις δε βγηκαν ιδιαιτερα ξεκαθαρες.

«Θελω να το πεις ξανα γιατι δε καταλαβα Χριστο»ειπε κοιταζοντας με με μισανοιχτα ματια.

«Χθες βγηκα με τον Νικο»απαντησα και την κοιταξα με εναν αγωνιωδη μορφασμο για την απαντηση της. Σταματησε να περπατα και γυρισε αργα το σωμα της  προς το μερος μου. Τα ματια της ηταν γουρλωμενα ενώ το στομα της μισανοιχτο απο την εκπληξη.

«Εσυ υπουλο σκουλικι, δε μου ειπες τιποτα»ειπε θιγμενη

«Δε πρόλαβα, ολα εγιναν πολυ γρηγορα»προσπαθησα να δικαιολογησω γρηγορα τον εαυτο μου.

«Θα το προσπερασω μονο εαν μου πεις ακριβως τι εγινε»ειπε καθως αρχισαμε ξανα να περπαταμε

«Ηταν ωραια και ενω δε το περιμενα, ειχαμε αρκετα κοινα»απαντησα ενω στο μυαλο μου ηρθε η χθεσινη νυχτα. Ηταν κατι παραπανω απο ωραια αλλα δεν ειχα το θαρρος να το παραδεχτω.

«Σε φιλησε;»ρωτησε εχοντας ενα πονηρο χαμογελο στα χειλη

«Οχι, φυσικα και οχι»ειπα κοκκινιζοντας.

«Μην εισαι τοσο αρνητικη. Ξερω πως το θες μικρή μουσιτσα»ειπε και οταν πηγα ν αρνηθω με κοιταξε με ενα βλεμμα που δε μπορουσα να κανω τιποτα αλλο παρα να το παραδεχτω.

«Ναι ενταξει, μπορει να μη με χαλουσε κιολας»ειπα μιλωντας σχεδον ψιθυριστα ενω το βλεμμα μου ηταν κολλημενο στο δαπεδο. Ειχαμε μολις περασει την εισοδο του σχολειου οταν το κουδούνι χτυπησε για να μαζευτουμε για προσευχη.
Το βλεμμα μου μεταφερθηκε στο προσωπο της κολλητης μου και ειδα πως ειχε ενα τεραστιο χαμογελο στο προσωπο της.

«Φαινεσαι περισσοτερο χαρούμενη απ ο,τι θα επρεπε. Ηταν απλα μια βολτα»ειπα και με κοιταξε εχοντας το καλοσχηματισμενο φρυδι της σηκωμενο

«Αυτο θα το δουμε, Ευακι»χαμογελασε πονηρα και πριν προλαβω να πω τιποτα η φωνη του διευθυντή ειχε αρχισει ηδη να ακουγεται. Κοιταξα γυρω μου προσπαθωντας -ασυνειδητα- να βρω την μορφη του αλλα η προσπαθεια μου απετυχε κανοντας κατι μεσα μου να μαραζωσει. Μεσα σε μερικα λεπτα ειχανε γινει ολες οι απαραίτητες ανακοινωσεις και βρισκομασταν στις αιθουσες διαδασκαλια. Αφησα την τσαντα μου διπλα απο τα ποδια μου και καθησα στην ξυλινη καρεκλα.  Πριν προλαβει ο καθηγητης να κλεισει την πορτα, η μορφη του εκανε την εμφανιση της και κολλησα τα ματια μου πανω του. Τα ματια του ηταν κολλημενα κατω καθως περπατουσε προς μια θεση δυο θρανια πιο μπροστά απο το δικα μου. Το προσωπο του φαινοταν κουρασμενο και σφιγμένο. Δε μπορουσα παρα να αναρωτηθω τον λογο για τον οποιο ηταν ετσι.

[...]

Στο μυαλο τριγυριζε η σκεψη του. Ούτε μια λεξη δε μου ειχε πει και αυτο για καποιον λογο με ενοχλούσε. Αλλα τι αλλο περιμενα; Να ειμαι κατι παραπανω για εκεινον;

Κατα την διαρκεια του πρωτου διαλείμματος δεν ειχε καν εμφανιστει στο προαυλιο οπως ακριβως και στο τριτο ενω στο δευτερο τα ματια του δε ξεκολλουσαν απο πανω μου καθως μιλουσε με καποιον απο την παρεα του. Καθε φορα που γυριζα το βλεμμα μου προς το μερος του τον εβλεπα να με παρατηρει χωρις καν να κανει την προσπαθεια να φαινεται πιο διακριτικος.

«Λεω να φορεσω κατι σε μαυρο τζιν με λευκο, πλεκτο μπλουζακι αλλα δεν ειμαι ακριβως σιγουρη»ακουσα την φωνη της Νικολ και ενευσα χωρις να δινω ιδιαίτερη σημασια στα λογια της.

«Εαν μιλουσα στην κολώνα πιο καλα θα ηταν»ειπε ενω στην φωνη της διεκρινα τον εκνευρισμο και έσμιξα τα φρυδια μου μπερδεμενη.

«Τι;» ρωτησα κοιτώντας της ερωτηματικά

«Ευακι, ειναι φανερο πως δεν δινεις καθόλου σημασια σε αυτα που σου λεω»ειπε χαμογελωντας πικρα.

«Δ-»πηγα να το αρνηθω αλλα η φωνη της με σταματησε

«Τι σε απασχολει;»ρωτησε ενω απλωσε το χερι της και χαιδεψε το δικο μου

«Ο Νικος»απαντησα ειλικρινα. Δεν ειχε νοημα να κρυφτω.

«Τι με αυτον;»ρωτησε μπερδεμενη

«Ουτε λεξη δε μου ειπε σημερα»παραπονεθηκα μορφαζοντας

«Ερχεται προς τα εδω»ειπε ξαφνικα και αναπηδησα.

«Τι; Που ερχεται;»ρωτησα σαστισμενη

«Γεια σας κοριτσια»ακουσα την φωνη του διπλα μου και πιεσα τα χειλη μου σε μια γραμμη.

«Παω να κανω αυτο που σου ειπα. Ναι εκεινο το κατι. Ναι»ειπε γρηγορα η κολλητη μου και μεσα σε ενα δευτερο ειχε εξαφανιστεί. Θα ασχοληθω μαζι της μετα. Τωρα με απασχολούσε το αγορι μπροστα μου.

«Τι λεει;»ρωτησε ο Νικος χαμογελωντας. Απο κοντα φαινοταν ακομα πιο κουρασμενος.

«Ολα καλα εσυ;»απαντησα νιωθωντας αμηχανα

«Ολα κομπλε»ειπε περνωντας τα δακτυλα του μεσα απο τα μαλλια του

«Ηταν ωραια χθες»συνεζισε ενω τωρα το χερι του στηριζοταν στην πλατη απο το παγκακι στρέφοντας το σωμα του προς το δικο μου.

«Ναι ηταν »παραδεχτηκα χαμογελωντας

«Θες να ερθεις απο μενα σημερα;»ρωτησε μετα απο μερικα δευτερα ησυχιας. Εστρεψα αστραπιαία το βλεμμα μου απο τα χερια μου στο προσωπο του.

«Μου ειπε οτι σου αρεσουν οι ταινιες οποτε σκεφτηκα οτι θα ηταν ωραια να δουμε μια μαζι»συμπληρωσε μιλωντας γρηγορα.

«Ναι θα μου αρεσε να ερθω»ειπα και δαγκωσα το κατω μου χειλος προσπαθωντας να μη χαμογελασω με το ποσο γλυκος ηταν εκεινη την στιγμη.

«Θα σε περιμενω στην Εκκλησια λιγα λεπτα μακρια απο δω, στις 7»ειπε και το χερι του πλησιασε το πρόσωπο μου βαζοντας μια τουφα απο τα μαλλια μου πισω απο το αφτι μου

«Ενταξει»συμφωνησα προσπαθώντας να μη κοκκινισω. Μα γιατι στο καλο κοκκινιζα τοσο ευκολα;

«Και να πω πως εγω θα διαλεξω ταινια»ειπε και χαμογελασε πλατια

«Προσεχε τι θα διαλεξεις»ειπα

«Μην ανησυχείς, πιστευω θα σ αρεσει»ειπε και πριν προλαβω να απαντησω ενιωσε το χερι του να πιανει το μπρατσο μου και να με φερνει κοντα του. Τα χερια του τυλιχτηκαν γύρω απο τους ωμους μου και μολις συνειδητοποίησα πως με αγκαλιαζε τυλιξα τα δικα μου γυρω απο την μεση του. Ακουμπησα τα πρόσωπο μου στον ωμο του και εκλεισα τα ματια μου απολαμβανοντας την ζεστασια και την υπεροχη μυρωδια του. Ενιωσα το προσωπο του να βρισκεται στο βαθουλωμα του λαιμου μου και η καρδια μου αρχισε να χτυπαει τρομαχτικα γρηγορα. Αφου απομακρυνθηκε μου χάρισε ενα στραβο χαμογελο.

«Τα λεμε Ευακι»ειπε πριν σηκωσει το σωμα του απο το παγκακι και απομακρυνθει.

Oh God