Edited: 30.11.2020

«Νιωθω την πληξη να ρεει μεσα μου»ειπα δραματικα και αφησα το σωμα μου να χυθει περισσοτερο στην πολυθρονα.

«Παμε για κανα καφε;»προτεινε η Νικολ και τα ματια μου ελαμψαν. Ισιωσα το σωμα μου και χαμογελασα πλατια

«Παμε»απαντησα ενθουσιασμενη και σηκωθηκα. Ητανε Σαββατο, καμια απο τις δυο μας δεν ειχε φροντιστήριο και η μερα εξω ηταν ωραια σε αντιθεση με ολες τις υπολοιπες που ο ουρανος ηταν συννεφιασμενος και βροχερος. Βρισκομασταν στο σπιτι της Νικολ, μιας και οι δικοι της λειπανε στην δουλεια.

«Καλυτερα να κατσουμε εδω»αλλαξε γνωμη τοση γρηγορα που ουτε ενα λεπτο δε περασε απο την στιγμη που το προτεινε. Την κοιταξα απογοητευμενη.

«Εισαι ο πιο αναποφασιστος ανθρωπος που ξερω»απαντησα κουνωντας απογοητευμενη το κεφαλι μου .

«Το ξερω»αναστεναξε και αφου εδωσε πιεση στα χερια της σταθηκε στα ποδια της.

«Αντε παμε»ειπε και της χαμογελασα διαπλατα. Περπατήσαμε μεχρι την εξωπορτα, διπλα απο την οποια βρισκονταν τα παπουτσια μας. Αφου τα φορεσαμε, πηραμε τα μπουφαν μας και βγηκαμε απο το διαμερισμα. Βρισκομασταν στον 6 οροφο οποτε πηραμε το ασανσερ για να φτασουμε στο ισογειο. Αμεσως μετα πηραμε το δρομο για την κοντινοτερη καφετερια. Δε μας πηρε πολυ ωρα μεχρι να φτασουμε. Πιεσα το πομολο της πορτας προς τα κατω και αμεσως μετά εσμπρωξα την πορτα για να μπορεσουμε να εισελθουμε στο μαγαζι. Ενα κυμα ζεστου αερα χτυπησε το σωμα μουκαι χαμογελασα. Χωρις να προλαβω να κανω τιποτα αλλο ενιωσα το χερι της Νικολ να τραβαει το δικο μου. Σηκωσα το βλεμμα μου για να την κοιταξω και εκεινη ηταν συγκεντρωμενη σε κατι αλλο, ετσι ακολουθησα το βλεμμα της, και το βημα της καθως με τραβουσε χωρις να υπαρχει αυριο, και καταλαβα πως κοιτουσε το ενα απο τα λιγα τραπεζια που ηταν αδειο. Ηταν ενα αρκετα γνωστο μαγαζι και ενιωθα εκπληξη που μπορεσαμε να βρουμε καπου να κάτσουμε. Αφου καθησαμε και βγάλαμε τα μπουφαν μας κοιταξα γυρω μου. Το βλεμμα μου επικεντρωθηκε σε μια παρεα αγοριων μερικα μετρα μακρια μας. Το σαγονι μου ενιωθα λες και ειχε φτάσει στο πάτωμα απο αυτο που εβλεπα. Πως γινοταν να ειναι αυτος εδω; Και δεν μιλουσα για κανεναν αλλον περα απο τον αγαπητο -ειρωνεια- Νικο. Ειχανε περασει μονο λιγες μερες απο την στιγμή που τον γνωρισα και η πρωτη αποψη που ειχα για εκεινον δεν ειχε αλλαξει ουτε λιγο. Με καθε του κινηση και με καθε του λεξη φαινοταν το ποσο μεγαλο εγω ειχε. Ηταν αλαζονας και δεν επαυε να πολλαπλασιαζει τα νευρα μου.

«Τι κοιτ- ααα τωρα καταλαβα»ειπε η Νικολ και κολλησε το βλεμμα της εκει που ειχα κι εγω το δικο μου. Εβηξα αμηχανα και ανασηκωθηκα απο την θεση μου ενω αμεσως μετα περασα το δεξι μου ποδι πανω απο το αριστερο. Εφτιαξα τα γυαλια μου πιεζοντας τα λιγο πιο πανω στην μυτη μου και σηκωσα το βλεμμα μου στην κολλητη μου, η οποια με κοιτουσε ηδη.

«Τι ευχαριστη εκπληξη, να συναντησουμε μια τετοια παρεα»ειπε και το πονηρο της χαμογελο φανερωνε το ποσο πολυ της αρεσε να με πειραζει. Την κοιταξα δολοφονικα αλλα δεν ειπα τιποτα. Μετα απο μερικα λεπτα σηκωθηκε με την δικαιολογια πως ηθελε να παει τουαλετα. Την ακολουθησα με το βλεμμα μου καθως προχωρουσε πως την κατεύθυνση του.

Oh θεε μου απλα ας μη κανει αυτο που φανταζομαι.

Το βημα της σταματησε ακριβως μπροστα του.

Το εκανε.

Το χαμογελο στο προσωπο της ητανε τεραστιο καθως τους μιλουσε ενω εκείνος έστρεψε το βλεμμα του σε μενα. Τα ματια μου κολλησαν στα καστανα δικα του και η αναπνοη μου κολλησε στον λαιμο μου. Οι ακρες των χειλιών του ανασηκωθηκαν και ενα πονηρο χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο του. Απομακρυνα το βλεμμα μου απο πάνω του και κοιταξα τα χερια μου. Μετα απο ουτε ενα λεπτο ενιωσα καποιον διπλα μου κανοντας με να στρεψω το βλεμμα μου εκει. Τα καστανα του ματια με παρατηρουσαν.

«Μηπως με παρακολουθεις;»ρωτησε καθως καθοταν στην θεση διπλα μου.

«Οχι;»ειπα αλλα η απαντηση μου ακουστηκε περισσοτερο σαν ερωτηση.

«Σου αρεσω τοσο πολυ που δε μπορεις να μείνεις μακρια μου; »το χαμογελο του ηταν τεραστιο, και πανεμορφο.

«Πολυ μεγαλη ιδεα εχεις για τον εαυτο σου»απαντησα διατηρώντας το ψυχρο μου βλεμμα.

«Δε χρειαζεται να κρυβεσαι»συνεχισε

«Με θες τρελα»επανελαβε και απλωσε το χερι του κοντα στο προσωπο μου και επιασε μια τουφα απο τα μαλλια μου γυρνωντας την μεσα στα δακτυλα του.

«Ακομα και αν ησουν ο τελευταίος αντρας στη γη δε θα εκανα τιποτα μαζι σου»ειπα και χαμογελασα ικανοποιημενη με την απαντηση μου. Το χερι του απομακρυνθηκε απο το προσωπο μου καθως γελουσε δυνατα. Τι του φανηκε τοσο αστειο;

«Παμε στοιχημα;»ρωτησε εχοντας ενα στραβο χαμογελο στα χειλη του.

«Τι στοιχημα;»ρωτησα κοιτώντας τον ερωτηματικα.

«Εαν μεχρι τα Χριστουγεννα νιωσεις κάτι για μενα, κατι ερωτικο, τοτε κερδιζω, αν οχι τοτε χανω»εξηγησε εχοντας ενα αθωο βλεμμα στο μυαλο.

«Βλακειες»ειπα μετα απο μερικα λεπτα σκεψης. Δεν υπηρχε περιπτωση να βαλω αυτο το στοιχημα, οχι επειδη θα εχανα -ουτε καν- αλλα επειδη ητανε ανοητο και παιδικο.

«Εχεις δικιο, νιωθεις ηδη κατι για μενα, ετσι δεν ειναι γλύκα;»ειχε ερθει αρκετα κοντα μου και απειχαμε ελαχιστα εκατοστα. Η ανασα του χτυπουσε τα χειλη μου ενω τα ματια του με κοιτουσαν προκλητικα. Επιασε απαλα το πηγουνι μου και το χαιδεψε. Χρειαστηκε μεγαλη προσπαθεια να μην κλεισω τα ματια μου.

«Στα πιο τρελα σου ονειρα Νικολακη»ψιθυρισα καθως η φωνη μου ειχε κολλησει στον λαιμο μου. Το υφος μου ηταν σοβαρο και προσπαθουσα να κρυψω το ποσο πολυ δεν ηθελα να βαλω αυτο το στοιχημα αλλα με προκαλουσε και δε μπορουσα να πω οχι σε καμια προκληση, ποτε.

«Στοιχημα»ειπα τελικα και βαζοντας τα χερια μου στο στερνο του, τον απομακρυνα απο κοντα μου.

«Τα λεμε»ειπε οταν ειδε την Νικολ ενα μετρο μακρια μας κλεινοντας μου το ματι

«Τι συνεβη; Σας ειδα υπερβολικα κοντα, σε φιλησε;»ελεγε την μια ερωτηση μετα την αλλη καθως με γρηγορες κινησεις καθοταν ξανα στην θεση της. Με κοιτούσε με προσμονη περιμένοντας καποια μου απαντηση.

«Δεν εγινε απολυτως τιποτα Νικολ»απαντησα διατηρωντας την ηρεμια μου. Το προσωπο της μαραζωσε ακουγοντας τα λογια μου και ανοιξε το στομα της για να πει κατι αλλα ο σερβιτορος την διεκοψε.

Τα ματια μου πηραν μονα του το δρομο και εφτασαν στην μορφη του. Φορουσε ενα μπλε σκουρο τζιν και ενα μαυρο απλο φουτερ που τονιζε ιδιαίτερα την φαρδια του πλατη. Τα καστανα του μαλλια ηταν οπως παντα ατημέλητα και ατιθασα ενω το προσωπο του χαμογελο και φωτεινο.

Κατι μεσα μου, μου ελεγε πως αυτο το στοιχημα θα εφερνε τα πανω κατω γι αυτο με φοβιζε ακομα περισσοτερο.