Ik zit in mijn hut....en voel me schuldig. John was de enige persoon die ik mag en hij mij ook. Liegen hoefde ik niet tegen hem, ik mis hem. Er word op de deur geklopt, ik hoop dat het John is maar als ik de deur open doe zie ik die lelijke kop van Stacey. "Wat?" Zeg ik geërger, ze kijkt me verbaast aan....oja de laatste keer deed ik aardig, ik glimlach. "Dankje" zegt ze tegen me met een knuffel, ik kijk haar aan. Wat heb ik gedaan denk ik. Als ik blijf staren zegt ze "ooooh je snapt het niet, ik heb nu een relatie met John dankzij jou!" Ze kijkt me aan als de blijste koe die ik ooit heb gezien. "Oh" zeg ik zacht "leuk!" Ze glimlacht nog een keer en loopt weg. WAT EEN MOGOOL WAT DENKT HIJ NIET DAT...DAT HIJ...GRRRRRR. Ik zie hem al naar mijn hut lopen "WAT MOET JE ?" zeg ik boos "je begint gewoon een relatie met die trut, omdat wij onenigheid hebben? Pfff." Hij kijkt me aan en loopt naar binnen en sluit de deur. Hij drijft me in een hoekje, ik ga zitten en begin met huilen. "Jij was de enige die...die ik vertrouwde en..en waarvan ik hou." Zeg ik snikkend. Hij zegt niks, hij knield alleen naast me. Ik veeg mijn tranen weg, hij is het niet waard denk ik. "Het spijt me" zegt hij "we hebben niks." "Nee daarom komt ze net vertellen dat jullie een relatie hadden" zeg ik boos "dat is niet waar" zegt hij geïrriteerd "als zij mij zoent is het niet meteen een relatie, of wel?" Als ik niks zegt doet hij weer hetzelfde als de eerste keer. Hij tilt mijn kin op met twee vingers en fluisterd "ik hou van jou..." ik kijk hem aan en zie zijn mooie blauwe ogen en kus hem. Het voelt zo goed zijn twee warme armen om mijn heen, zijn twee handen strelend over mijn lichaam. "Ik wil hier weg" zeg ik zacht "ik wil naar onze familie." John knikt "we moeten ontsnappen...als je weg wilt. Ze laten ons niet zomaar gaan als ze niet weten waar we heen gaan." Vanavond denk ik tijdends het gevecht.