Chapter 29: Bunch of worries

N/A:  Barry Allen ng "The Flash" sinong nakakarelate sa akin? 😍😘😘😘 hahaha I'm 3 nights of no sleep. Ang galing.. My mind was fully blocked of so many things. Mind blowing Tv series as far as I know hahaha well for me. Love the story.

Yung mga silent reader ko po diyang salamat po kahit iilan lang kayo.. You made my day. I dedicated this to my bebe Dixie_Alexa.

Share lang po.. 😂

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

🍃Syd🍃

"Isa kang malaking kahihiyan!" Sigaw sa akin ni Mom. Napaatras ako habang dinuduro niya ako at pinanlalakihan ng mata.

" Ilang beses ko ng sinabi sayo wag na wag mo akong ipapahiya sa Lola mo, pero ginawa mo parin!" Yung sigaw niya nanunuot sa pandinig ko. Habang ako walang imik na nakatitig lang sa kaniya. Di ako makapagsalita. Parang may kung anong bagay ang pumipigil sa aking mag-salita.

"Sana hindi nalang kita ipinanganak!  Sana hindi ko na nakilala ang tatay mo!" Kitang kita ko ang galit sa anyo ni Mom. Bakit ganoon?  Bakit binabaling ni Mom yung galit niya kay Dad sa akin. Naninikip na dib-dib ko. Gusto ko ng umiyak. Nanggigilid na luha ko. Sumisikip na dib-dib ko sa sobrang sakit ng nararamdaman ko... Pero unti-unti naiibsan yun.. Anong nagyayari? Ipinikit ko nalang mata ko para din ko na makita ang galit na mukha ni Mom. Sinusubukan kong huminga ng malalim... 

Pakiramdam ko may kung anong mainit na hangin ang dumadaloy sa lalamunan ko.

Pakiramdam ko mauubo ako..

Di ko na maigalaw buong katawan ko.. Sinubukan kong imulat mata ko.. Pero di ko nagawang ibuka ng maigi iyon.. Malabo na ang nakikita ko habang parang nakasilip lang ako sa sariling mata ko.

Ayaw kong makita ang galit na mukha ni Mom.

"Syd!" Narinig kong tawag niya pero di ako umimik.

"S-Syd! " Tawag niya hanggang maramdaman ko nalang na may mainit na lumapat sa labi ko. Hind ko alam kung ilang beses yun pero hindi ko alam kung anong nangyayari..

"Come on Syd! you can do it. Please stay." Mom told me. Nangunot nuo ko. Anong sinasabi ni Mom?  Kanina lang nagagalit siya tapos ngayon..

"Syd.. Come on!...  Come on!" Naririnig ko pang sabi niya habang parang pinupwersa yung dibdib ko. Anong nangyayari? Bakit parang nag-babago  boses at mukha ni MOm..?

... Hanggang sa..

Bigla akong matauhan..

At bigla kong naimulat mata ko..
Nanlaki mata ko pagkakita ko kay Harry na nakalapat ang bibig sa akin..sandali lang yun dahil bigla akong umubo ng malakas at may mga lumabas na likido sa aking bibig.. Napaiyak na ako at napakapit sa kaniya..

"Thank God Y-you're alive... " Nakahinga siya ng maluwag ng makita niya akong nagmulat ng mata. Hinahaplos likod ko habang patuloy parin ako sa pag-ubo...

Anong nangyari?

Bigla nalang nag-flash back sa isip ko yung huling nangyari kanina. Napaiyak na naman ako. Di ko mkontrol panginginig ng katawan ko. Natatakot parin ako.
Pero dali din akong natauhan ng marealize kong nakasandal na pala ulo ko sa dibdib ni Harry habang nakaupo sa buhangin.

Mabilis akong lumayo sa kaniya ng upo.  At nanginginig kong niyakap mga hita at binti ko. Habang pilit kong tinatakpan sarili ko. Nawala na pala blazer ko. Naka sleeveless nalang ako na sobrang nipis ng strap kaya nakikita yung itim na bra ko. Pinilit ko ding takpan mga binti ko. Naiinis ako na naiilang na di ko alam. Gusto ko lang umiyak ng umiyak..

"I hate you." Sabi ko na sumbay sa pagtulo luha ko.

"S-sorry..." Mahina sabi ni Harry..

"I told you don't ever kiss me!  But you still did!" Mataas na boses kong sabi sa kaniya habang umiiyak. Napamaang siya..

"N-No... It's... It's not what you think.. What I did was CPR.. to.. to save you." Paliwanag niya. Pero para akong bingi sa paliwanag niya. Ayaw ko mang tanggapin sa sarili ko pero. Kung di naman dahil sa kaniya namatay na ako.

Pero dahil din naman sa kaniya kaya muntik narin akong mamatay. 😠

"Oh yeah. To save me becuz this is all your fault." Sarkastikong sabi ko sa kaniya.

"I know... I know it's my fault so stop nagging me that all the time. I keep on asking for apology but then here you are keeping your ears shut to listen to me. Why don't you give my voice a bit of space in your ears and try to listen to me?" Sabi niya sa akin. Medyo mataas narin tonation ng boses niya pero di naman siya sumisigaw. 

"You don't deserve that." Bara ko ulit sa kaniya. Wala naman kasi akong makitang ibang rason para makinig pa sa kaniya. Dahil di din naman sila magtatagal dito.

"Why? Is it becuz I'm just a stranger? A bad ass guy? Listen Syd,  I maybe.. or we maybe a stranger to you guys. We're still humans. humans are not perfect, and humans make  mistake. But it doesn't mean we don't have a heart. We felt worse when things went wrong, or even when we messed up everything. We felt guilt everytime we made a mistake.... (Napailing siya) I... I just hope what I've said, enough for you to forgive me." Sabi niya. Narinig ko pang napabuntong-hininga siya.

Wala parin akong sinagot sa kaniya.
Siguro nga.. Tama siya sarado isip at tenga ko para umintindi sa lahat ng sinasabi niya. Hindi ko alam kung dahil sa hirap lang akong magpatawad o dahil nakagawian ko na talaga ang umiwas at di makipagclosure sa isang opposite sex.

Ganito ako mi-nold ni Mommy at Lola.

"Fine... I understand." Mahinang sabi niya saka na siya tumahimik.
Di ko na siya inimikan. Nakakasakit lang ng ulo yung sobrang mag-iisip pa ako ng mga bagay na dapat kong sabihin.

💜💜💜💜💜

🍃Harry🍃

I felt like, I'm the most horrible person on earth. I just wanted to hit my face until I could feel I'm OK with it. I shouldn't have done that  if I just thinking clearly.
Stupid me!

I then turn my eyes around the place.. And sudden realized we're actually in a different place.

OK... so where are we? 😨
I sigh, as I look down the sand.
Now what? What are we going to do here?

I gently bitten my lower lip and stressfully running fingers to my curls. I then took a glance to Syd. Who's still in her silence. Noticing that she's still crying.

I could tell she's still mad at me. 
Of course she is!  After that stupid thing I did! Putting her life into danger? Your such a stupid guy Harry!

I cursed myself.

I then looked up, staring at the sky that starting to build some dark cotton like clouds.
I need to ask some help. Before night to come out... Staying here for the night is not a good Idea..

I stood up from the sand tapping those sand stick to my pants and hands. And before heading to woods to look for a help I took a swift glance to Syd who's still quiet in her spot. But then she didn't managed to  even throw glances to me.

💖💖💖💖💖💖💖

🍃Jill🍃

"Guys! Guys!" Tumatakbo kong tawag sa mga pinsan ko at kay Arcy. Nakatambay lang sila nung time na yun sa entrance ng Foundation. Nasa Bible Study session kasi mga bata kaya free kaming magpahinga muna sandali pag ganitong oras. Sabay-sabay silang napalingon sa akin.

"Oh ba't tumatakbo ka?  Para kang nakikipagpaligsahan?" Sabi agad ni Denise sa akin pag kalapit ko sa kanila.

"Si... (hingal) Si.. Syd..." Putol-putol na sabi ko gawa ng sobrang hingal ko.
Nanlaki mata ni Arcy.

"Oh my God!  Don't tell us she committed suicide?! " Nag-aalalang sabi ni Arcy. Habang sapo ang bibig. Nanlaki din mata ng mga pinsan ko

"Hindi, Anu ka ba? Wag mong sabihin yan.." Nanlaki din kasi mata ko sa sinabi niya. At yun yung isang bagay na hinihiling kong wag sanang nangyari.

"Eh, anu ba kasi ang problema couz. " Nag-aalalang tanong narin sa akin ni Khate.

"Si... Syd kasi... (Napalunok ako) wala siya.  Hinanap ko na siya sa buong bahay ni Mrs. Howard, pero di ko talaga siya mahanap." Lumalakas kabog ng dib-dib ko. Nagtatalo dalawang side ng utak ko. Alam ko stress si Syd sa mga oras na ito. Idag-dag pa yung mga nangyari kanina. Kaya kung anu-ano naiisip ko. Pero sana di pumasok sa isip ni Syd ang magpakamatay. Di kami pwedeng magpatalo sa sitwasyon namin.

"May iba pa bang pinupuntahan si Syd pag ganiton malungkot siya o pag gusto niyang mapag-isa?" Tanong sa amin ni Arcy.

Umiling si Khate bago sumagot.

"Maliban sa kwarto namin, sa patio, sa balkonahe. Dito lang sa Foundation namamalagi yun."

"Eh, Saan na siya napunta?  Sabi niya magpapahinga lang siya." Sabi naman ni Denise.

"Teka... " Putol ni Janel sa usapan namin.

"Haven't you noticed anything awhile ago?" Tanong niya. Napakunot nuo kami.

"Ang alin naman?" Tanong ko.

"The boys come up to us right?" Tumango kami sa sinabi niya.

"Anu naman kung lumapit sila?" Si Khate.

"God you guys are so slow... (Pasimpleng nang-irap) Haven't you noticed?  Harry is not around that time." Sabi niya at nanlaki mata namin sa sinabi niya.

"Could it be... he knows Syd's whereabouts?" Tanong ko naman sa kaniya na nagpapalit-palit ng tingin sa kanila.

"Let's find out." Sabi naman niya. Saka siya tumayo at naunang naglakad papunta sa play ground ng mga bata.

Dun kasi tambayan nung limang asungot. Di pa man kami nakakalapit napansin namin na tatlo lang sila. Nung una nagdalawang isip ako sa paglapit namin sa kanila. Pagkarating namin sa posisyon nila. Sabay-sabay na napalingon sa amin sila Liam, Louis at Zayn. Magtatanong palang sana kami ng biglang sumulpot sa likod namin si Niall at hinihingal din.

"Harry is not there. He's not in Mrs. Howards flat." Hinihingal hingal na sabi niya.

"What??!!  Harry is missing?" Tanong ni Janel. Na bahagyang nabahala sa sinabi ni Niall.
Napakunot nuo yung apat.

"Wait... Why all of a sudden you seems so concerned? " Biglang sabi ni Louis.

"Of course we're cornered, Syd is not everywhere in Mrs. Howards house. How come that they both missing at the same time?" Janel retorted back.

"Wuw.. Wait, are you saying Syd is missing?" Liam questioned us. Napatango kami habang nakataas ang isang kilay.

"Harry told us he wanted to talk to Syd." Si Liam

"He wanted to talk to her?... OK now I get it. Your friend wanted to talk to Syd. But apparently they're both missing. Are you telling me that they would talk  for about  4 and half hours?... I don't think so... Syd is not the kind of girl who would chit-chat with a guy that longer." Sabi ko sakanilang apat. Kilalang-kilala namin si Syd. Simula pagkabata magkakasama na kami. Alam na alam namin na sobrang conservative na tao niya ni ayaw nga halos makipag-usap sa lalake nun, Lahat pinag-dadaanan namin lima ng sabay-sabay.. Puberty, kay lola, sa school, sa St. Mary. Kaya napaka-imposibleng basta nalang makikipagkwentuhan o makikipag-usap kay Harry yun.

"So anu na gagawin natin? " Tanong ni Arcy.

"Anu pa ba?  eh,  di hanapin natin siya."Sabad naman ni Denise.

"Hey,  earth to everybody. Where's still here. Can you guys atleast talk English when we're around?" Louis complain. Halatang nag-aalala din sa kaibigan nila.

Humarap si Janel kay Louis at tinignan ng masama.

"If there's something happened to Syd. This is all your buddy's fault." Pinanlakihan pa ni Janel ng mata.

"Hey... Don't judge him like that.. Harry would never do anything bad to her."

"How sure you are?" - Janel

"I know.. OK." - Louis

"I don't think so--

"Stop!!  OK..  both of you stop. Our lad and your cousin is missing but instead of searching for them here we are fighting about those none sense things. Your fight wont find the two. Why dont we just go find them than waste time of arguing." Medyo galit na sabi ni Liam. Well that's the first time. Ngayon ko lang nakitang sobrang seryoso sila.

"How can we find them?( lumingon sa wristwatch)it's only 5:30,we need to wait until 7 or 8 to go back on Mrs. Howards house. We cannot go anywhere without their permission just like that and plus...  We cannot tell this to any of the sisters or to Mrs. Howard. We surely be dead after this." Sabi naman ni Khate na nasapo na ang nuo sa pagka-aburido.

"If we all go there to find them now, surely they'll suspected us." Si Janel iyon.

"Bakit ba kasi hindi pa natin sabihin ito? Baka makatulong sila Ate. " Si Arcy iyon. Na nag-aalala din.

"No, We can't tell this. We still not sure if they're really missing. Baka she's somewhere lang na ayaw magpa-istorbo. At pag nalaman ito ni Mrs. Howard baka madagdagan pa lalo ang problema. Yung kaibigan nila siguro hinahanap din siya. Wag naman sanang may kidnapped na naganap?" Sagot ko naman

"Earth again to everybody please..." Sabi naman ni Niall ng di rin maunawaan yung sinabi ko. Pinanlakihan na kami ng mata.  I rolled my eyes. Bahala sila kung makaunawa sila o hindi. I don't care.

"Hey..Kidnapped?  What do you mean about that?  Are you suspecting that Haz kidnapped Syd? Oh.. He would never do that.. Never in a million years." Sambit naman ni Zayn na kanina nananahimik lang. Napareact siya sa sinabi ko.

"I hope so your bestfriend didn't have kidnapped Syd--

"OK. Stop.. This is not time for any annoying argumentation.. " Sabad ulit ni Arcy sa nag-uumpisang away namin si Zayn.

"OK.. How about.. One of you girls and one of this boys go to find them." Suggest ni Arcy. Napahinto kami at nagpalitan ng tingin sa isa't-isa.

"Di ba pwedeng dalawang girls nalang?" Suhestiyon ni Khate.
"Anu ka ba?  Sino mag-hahanap sa kaibigan nila? Unfair naman yun isipin niyo gumagawa din naman sila ng mga good deeds dito di ba?"

Nakataas isang kilay na sabi ni Arcy. Hindi naman sa nagtataray siya. Minsan lang talaga annoyed na siya sa kaartehan namin este kaartehan nila.

"Fine.. Ako na maghahanap kay Syd. Basta kayo bahalang magdahilan kina Sister at Mrs Howard." Tumango-tango kami sa sinabi ni Khate. Thank goodness buti nalang nag-volunteer siya. Takot ako sa dilim kung sakaling abutin kami ng dilim.

"I'll go to her." Si Liam iyon na nagtaas pa ng kamay.

"Wait.. Ako nalang maghanap kay Syd." Suhestiyon agad ni Denise. Dali kong kinurot tagiliran niya. Napangiwi siya.

"Aray naman.." Nakabusangot na ungot niya.

"Kerengkeng ka na naman eh." Mahinang sabi ko habang pinanlalakihan ko siya mg mata. Tumahimik siya.

"Wait.. You can't go to her.. My sister wants to talk to you right?" Sabi ni Arcy kay Liam. Biglang nasapo ni Liam nuo niya.

"Oh yeah, I almost forgot." Huminga ng malalim si Liam.

"Ok. So I guess I'll go to her." Si Niall naman yun na seryoso ang mukha. Marunong din palang magserious 'tong mga ito. Napalingon ako kay Khate na bigla ding nanlaki mata. Parang gusto niyang bawiin yung kaninang sinabi niya. Pero wala ng oras para tumanggi pa. Hindi namin alam kung saan sila at baka sa mga oras na ito napahamak na sila.

Which is wag naman sana.

💖💖💖💖💖💖💖💖💖

Nauunawaan niyo naman po siguro yung kapagungan ko sa pag-update hehehe pero mahal ko kayo.. 💋😘😘😍

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top