Chapter 25: Faults
N/A:
Hi guys ang saya ko lang. Kahit sabihin pa na pang- #967 in fanfiction ang UMF sa sobrsng dami ng fanfiction di ko aakalain mapapabilang ako.. 😭😭. Thank you sainyong lahat.
Share lang po pasensiya na madaldal..
Love you guys..
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
LIAM
We didn't expect that our plan of scaring the girls would change last minute. Were just going to put some cocroach in there bag. But unfortunately, all their bags were inside the locker.
Great.. 😒
And we didn't even think nor came to our mind to just bang those locker just to get those bag and place numerous pest inside.
So when we found out that they're heading towards the toilet. We decided to change the plan.
I realized that we were still lucky. We still be able to finish the plan. We quickly sneaked behind them. Harry suddenly hold back, regreting and almost restrain us from going.
"Are you crazy? We're going inside tha-that ladies toilet?!! Are you guys out of your mind?" He exclaimed lowly.
"Relax Haz, we're not going inside the toilet. You silly" Louis response lowly. Grinning over him.
"Just make sure this wont cause any problem." He retorted back. Me, Zayn and Niall shifted gaze to each other.
"This is going to be fun Haz. Just watch and learn."
All of a sudden Louis tip toe towards girl's toilet door. and gently opened it, he bend his knee quickly placing cocroaches in the toilet floor. The next thing we knew was all the girls inside screaming from different direction. He quickly closed the door as he locked them inside.
We neared him as we couldn't stop our self from so much laughing. I thought this plan will only led to nothing. But then it turn out whimsically humorous.
Quite amusing in an odd way.
Hearing their loud scream, banging on this wooden door indicates our planned accomplishment.
And it's kind of relieving.. Actually 😂
We still on our uncontrollable laughs when we heard Janel cried. Explains her massive fear into those tiny species.
Those little guys really has a big part of this plan.. 😂 They're really good at scaring people.
So we end up of deciding to unlocked them.
But then on a spur moment, We almost jumped to our spot when we heard consecutive sounds of tictacking heels coming from the hallway.
We ran quickly inside the Men's toilet as we secretly hidden behind it's door.
We then saw Sister Agatha walking straight towards the ladies toilet. She heard a loud screamed coming from the inside that abruptly missing by that moment.
She didn't even manage to asked what was happening, Until she was about to opened the toilet door,someone just opened that wooden barrier in a flash and by the second when the door wide open we saw Sydney holding a water container and mindlessly splashed the water into Sister Agathas
Everything was so fast, that we didn't manage to blink our eyes!
And in that moment we're all shocked!
And slowly turning everything to stop.
As Sister Agatha angrily shouting at them.
We aren't expecting that and that's not included in our plan, Only just to scared them that's it. The whole idea of scaring them from the start led them now inside Mrs. Howards office.
And this is nothing else but another big dilemma.
We're filled of so much guilt right at this moment. As we settled ourselves in silence outside the door of the office. Waiting for what maybe the result of our unthinkable actions. My eyes bored in stoned floor shifting gaze to my anxious lads.
"This is great... "Harry blurted out in sarcism. Well can't blame him he was actually the one who's stopping as of being foolish. But then our witless mind focused on retaliation.
"We surely in trouble now." He continued. rubbing harshly his forehead in so much anxiety. Worried just gradually draws our faces. Niall's left knee shaking up and down rapidly as his right elbow settled in his not moving lap. I then noticed Louis doing the same thing.
I shooked my head.
They're obviously worried a lot. Zayn leaned his back in the wall as his fingers tapping down synchronizedly on the wall behind him. Harry stressfully running fingers in his curls. Showing up his well formed and perfectly defined face.
That description actually came to his fans. 😑
Me sitting beside Harry intertwining both fingers of mine as I looked down. I hope the girls are OK. I mean I hope we're all OK after all this things.
Damn it who Am I kidding! 😒😒
This is clearly means a massive tragic again in us.
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
SYDNEY
"Hindi ko aakalain na hanggang dito ba naman ay madadala niyo ang mga ugaling meron kayo sa St. Mary mga hija?" Disappointed na sabi ni Mrs. Howard. Napaangat ako ng tingin sa kaniya.
"H-hindi po Madam, d-di ko po talag..--
"Tama na. Wala ng dapat pang ipaliwanag dahil nngyari na ang di dapat mangyari. You could be more responsible to your actions Syd, lalo na kung nag-iisip ka lang ng tama." Diritsyong sabi ni Mrs Howard. Sumisikip dibdib ko sa sinasabi nila. Wala naman akong masabi kasi totoo naman. Sana nagisip muna akong mabuti para wala ng nadamay.
"Di ko po talaga sinasa--
Naputol na sabi ko ng biglang mgsalita ulit si Mrs Howard.
"Ang dalawang buwan ay magiging apat hanggang limang buwan para saiyo."
"Ma-makinig po muna sana kayo mada--
"Hindi kita kinakausap Khatelyn." Galit na sabi ni Mrs. Howard kay Khate, na maawtoridad na nakatitig sa kaniya.
Napayuko siya.
"Sorry po." Tanging naisagot ni Khate. Kitang kita ko ang pagnanais ng mga pinsan kong sumagot para maipagtanggol ako pero nawalang parang hangin ang lakas ng loob nila. Nauunawaan ko. At ayaw ko silang madamay dito.
"At dahil mukhang gusto niyong pagtakpan ang ginawa ng pinsan niyo. Pati kayong apat ay mapaparusahan din." Biglang sabi ni Mrs. Howard nanlaki mata naming lima.
"P-pero Madam wag naman na po sil--
"Pwede ka naman nilang pigilan sa gagawin mo di ba? Pero bakit di nila ginawa?" Pambabara ni Mrs. Howard. Natigilan kami.
"Pero madam hindi ko po talaga ginusto yun--"
"OK lang couz, kung yan gusto nila... gawin natin." Biglang sabi ni Janel. Nakataas ang noong sabi niya. Tumingin lang din sila Denise sakaniya. Bilang pagsang-ayon.
I don't know pero sobrang nagiguilt tlaga ako ngayon. Pati sila nadamay pa. Kasalanan ko naman ito.
Yung kaninang nanggigilid na luha ko. Basta nalang kumawala ngayon ng di ko namamalayan.
Huminga ng malalim si Mrs. Howard..
"So tapos na ang usapan. Malinaw na 2 more months until you girls learned how to take your actions.. I just hope.. This time you guys make a change. Pilitin niyong magbago."
MAGBAGO? Ganun ba kami kasama?
Sa pagkakaalala ko miminsan lang kami gumawa ng kamalian. At yun ay ang kumawala ng panandalian sa St. Mary.
"Sige maaari na kayong lumabas." Saka na siya bumalik ng tingin sa mga papeles na nakalatag sa mesang nasa harap niya.
Huminga ako ng malalim bago sumunod sa paglabas ng mga pinsan ko.
Pagkalabas na paglalabas namin ng pinto, napansin namin ang biglang pagtayo nung lima sa upuan gawa sa kahoy. Di ko alam kung totoo yung nakikita ko pero concern na nakatitig sila sa amin.
Hmpft! Sila ang may kasalanan nito! Kung di dahil sa kanila hindi na sana kami napunishment. Tumingin ng masama mga pinsan ko sa kanila. Si Denise lang ang medyo disappointed look lang.
Umiwas na ako ng tingin ng makita kong paparating si Arcy.
"Ano nangyari? Sinabi sa akin ni Manang andito daw kayo." Tanong niya well obviously sa guhit ng mukha niya, Napakaimposible naman kasi hindi pa naikwento ni Manang ang nangyari kay Arcy.
Yumuko ako ulit para di na makita ni Arcy yung pagtulo pa ulit ng luha ko.
Agad kong pinunasan yun. Sana lang di nakita ng mga asungot yun.
"G-guys...p-pahinga lang muna ako." Sabi ko habang pilit kong ibinabalik sa normal ang mata kong unti-unti ng namumugto.
"OK ka lang ba couz?" Tanong ni Denise na hinaplos pa likod ko nangunot nuo si Arcy.
"Gaga natural hindi. Tingin mo ba OK lang siya pagkatapos ng lahat? " Biglang sagot ni Arcy na agad ding tumahimik.. Tingin ko minatahan siya ng isa sa mga pinsan ko.
"OK lang yan couz, wag ka ng umiyak." Alo ni Jill sa akin. Haplos haplos din ang likod ko.
"Oo nga Couz, kung iniisip mo kami... Don't worry so much about us. Sanay na sanay narin naman kami.
Matatapos din natin toh.. 3 months nalang kokompletuhin natin."Sabi naman ni Janel na ngumiti pa. Lalong sumikip dib-dib ko. Hindi na dapat sila kasali sa punishment. I should be the one to blame.
Nakayukong tinalikuran ko sila at nagmartsa sa ibang direksyon.
"Syd!" Narinig kong tawag ni Denise Pero di ko na sila nilingon. Diri-diritsyo akong naglakad.
"Hayaan nalang muna natin siya magpahinga. Ako na bahala kay ate mamaya." Narinig kong sagot naman ni Arcy. Hanggang unti-unti parang bulong nalang sa pandinig ko ang paguusap nila.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
Next Chapter 26 👉👉
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top