*Jill*

(3 days after)

Ang mga sumunod na araw, Kahit paanu ay naging madali sa amin ang mga gawain dahil narin sa tulong nung apat. Nakakapaglaba narin sila ng maayos.

Kahit kunti ^o^

At tinutulungan naman namin sila.

Nagseserve narin sila ng pagkain habang nakikipaglaro naman sila Louis at Niall sa mga bata. Minsan ko narin nahuling narereklamo si Zayn.

"You can stop, if you don't want to do it, But of course you have to leave." Sabi ko. Magkapulupot ang magkabilang braso ko. Habang nakataas ang isang kilay ko.

Napailing nalang siya, habang nakasibangot.

Ewan ko pero may pagkamaarte din ang lalakeng 'to Nakakabanas lang..

Pero wala naman silang choice kundi gumalaw at tumulong.

****

*Khate*

Di na namin napansin ang oras. Pagkatapos naming iniligpit yung mga pinagkainan ng mga bata. Agad narin kaming nagtungo sa kusina para kumain ng pananghalian namin.

Nadatnan namin si Manang Eugene sa kusina naghihiwa ng mga carrots para meriendang pancit ng mga bata.

"Oh, andito na pala kayo magsipagkain na kayo. Samahan niyo ako mamaya mag-gayat hah." Sabi niya.

"Opo Manang." Sabi ni Syd, habang kami naman ay napatango. Yung apat.. Nganga nakatulala lang. Walang kamalay malay sa sinasabi ni Manang.

Si Denise na ang nagsandok ng pagkain namin habang pinapasa pasa nalang namin yung sinasandok niya.

"What is this food?" Tanong sa akin ni Hilaw.

OK patawarin, mukha lang talagang hilaw si Niall. ←_←

Nagkibit balikat lang ako.

Hindi naman sa di ko alam. Ayaw ko lang makipag chit chat sa kaniya that's it.

"I'm sure you know this." Sabi niya. Nakangisi.

"Of course I know that, But why don't you just eat it and be quiet." Sabi ko pero mahinahon lang naman.

Ang hard ko narin ba? Nakakahawa lang talaga si Janel minsan. -_-||

"Hindi naman masamang magtanong di ba?" Sabi ni Denise sa akin minatahan ako. Di ko na siya pinansin.

Eh sa ayaw ko nga..

"We call it 'LOMi', How's the taste?" Si Denise na sumagot sa tinatanong ni Niall Kani-kanina lang.

"It taste good, But I love the one with macaroni and milk soup and the soupy rice with chicken and and the rice with choco the other day." Sabi naman ni Niall.

Kung di ako nagkakamali yung sopas, arrozcaldo at champorado ang tinutukoy niya.

"Aaah. OK." Saka naman ulit sumubo si Denise.

Tumayo na si Syd pagkatapos niyang kumain.

"Di ka na uulit?" Tanong ko sa kaniya. Umiling siya.

"Mamaya nalang ulit, yung pasyente ko baka himatayin na sa gutom konsensiya ko pa." Saka siya kumuha ng yaong at sinandukan ng Lomi. At inilagay sa tray at tinakpan pa ng isa pang plato. Para daw yun dun sa Harry na hanggang ngayon di parin namin nakikita.

"Mauna na ako." Paalam niya. Tumango lang kami.

Balik kami ulit sa pagkain namin.

Pagkaubos ko ng kinakain ko nagpunta ako sa harap ng malaking kaserola para magsandok ulit ng pagkain ko ng bigla ding lumapit sa tabi ko si Niall.

"Can I get some again? Tanong niya. Matakaw din talaga 'to. Eh kala ko ba mas gusto niya yung ibang kinain namin nung nakaraang araw eh parang wala naman pinagbago. Yung takaw niya nung nakaraang araw ganun parin naman.

Tumango lang ako. At pinauna ko siyang magsandok. Lagi kaming nagsasabay ng hilaw na 'to.

Maya maya pa, paupo na siya ulit sa pwesto niya ng bigla siyang mapatanga dun sa sulok ng mga cabinet kung saan namin nilalagay gamit namin.

"Wow, who owned those guitars?" Tanong niya. Bigla siyang lumapit sa dalawang gitarang nasa sulok.

"It's Syd's and Khate's guitar." Sabad na naman ni Denise. Alam na alam niya talagang di rin naman ako sasagot.

"Fascinating! You and Syd plays guitar?" Baling na tanong niya sa akin. Huminga lang ako ng malalim. Hahawakan na sana niya yung itim na gitara ng biglang..

"D-Don't touch my guitar." Sabi ko, habang naka-motion yung mga kamay ko bilang pagpigil sa sanang gagawin niya.

"Oh. Ok." Sabi niya.

"But you can check out the pink one." Si Denise ulit. Pakialamera talaga 'to.

"hoy kay Syd, yun." Saway ko.

"Titignan lang naman. Anu ka ba? Ang damot mo kasi." Saka niya ako inirapan.

Kinuha rin ni Niall yung pink guitar na pagmamay ari ni Syd.

Humila siya ng isang upuan at umupo roon, Tinignan niya ang kabuuan ng gitara, pati ang perma ni Syd na nakalagay doon.

Maya maya pa ay tinitipa-tipa niya pa isa isa yung mga string ng gitara, para bang tinitignan kung nasa tamang tono ba.

Mukhang may alam ata sa gitara ang hilaw na 'to.

Hanggang sa umpisahan na niyang igalaw mga daliri niya ng swabe sa string. Tumutugtog na siya pero di kumakanta.

Napatanga lang kami sa kaniya.

(Listen to the song Little Things)

Maganda yung sounds, pero hindi siya pamilyar.

Wala man lang mintis pagtipa niya sa gitara at mukhang kabisado niya tinutugtog niya.

I don't know pero parang nakakashiver lang yung tugtog.

Ganito lang talaga siguro pag music lover ka.

Di na natapos ni Niall ang tinutogtog ng biglang pumalakpak si Denise at mga ibang kasama niyang sila Liam, pati si Manang napapalakpak sa tuwa.

Tumayo naman siya at pakunwaring nasa tanghalan habang nag-vow.

Palihim naman akong napangiti at napailing.

"What is that song?" Tanong ni Denise, nakawide smile pa siya.

Paupo na nun si Niall sa pwesto niya at napatingin siya mga kasama ng magtanong si Denise. Tinanguan lang siya ni Liam.

Para saan yung tango na yun?

Nagsesenyasan sila?

Ang weird.

"A-ahm that song were sang by the band O-One Direction, titled Little Things." Sagot niya na parang alanganin pa.

"Wow, great music... Is that your favorite band?" Tanong ulit ni Denise. Ngayon naman simple siyang napatingin sa kasama niya. Nagpalit palit rin sila ng tingin.

"Ahm..yeah..I..I mean y-yes, they're actually one of the greatest band now a days. Don't you.. guys like them? I mean their songs?" Nautal utal na sagot ni Niall kay Denise.

"Nope." Napatingin yung apat sa sagot ni Denise.

"Well, it's...because we... don't know them and we haven't heard any of their songs before." Nahihiyang sagot ni Denise sa tanong ni Niall. Kahit ako parang gusto ko din mahiya. Kasi 'hello' outdated na kaya kaming lima sa lahat ng mga uso ngayon. Natural magulat ang mga ito na di namin kilala yang One Direction na yan. Kaya pala ganun mga reaksyon nila.

Sila pala naweweirduhan sa amin.

-_-|| sahig lamunin na ako.

"Oh." Simpleng sagot ni Niall.

"Yeah, So embarrassing... I mean we're one of the outdated girls in the world. Now I really regret being confined in our school for 3 years. You know, our school is like an army school. So many rules and regualations, so many don'ts---

"Hoy, bongengerz mo na naman." Halos mabilaukan ako kasi diri-diritsyo na naman daldal nitong si Denise. Bigla niyang tinikom bibig niya.

Napatango-tango naman yung apat. Hay naku.. Talaga.

********

*Sydney*

Pagkapasok ko ng bahay ni Mrs. Howard. Diritsyo ako ulit sa kusina gaya ng routine ko nung mga nakaraang araw, kumuha ako ng isang baso ng tubig at gamot ulit sa medicine cabinet at gaya na parati kong ginagawa pinagsama-sama ko yun sa isang tray. Saka na ako lumarga.

Huminga ako ng malalim ng marating ko na ang pintong katapat ng kwarto namin.

Inhale....

Exhale...

Kailangan ko lang ihanda ang sarili ko sa panibagong pagsusuplado ng lalake na yun kasi baka pag di ko napigilan eh masuntok ko na siya. ←_←

Bigla ko tuloy naaalala yung mga nakaraang araw habang naghahatid ako ng pagkain niya at ginagamot sugat niya.

Puro reklamo at pagsusuplado ginagawa niya. Ni wala man 'Thank you'

-"Ouch! Are you trying to treat me or kill me?"

-"I don't want to eat just leave me alone."

......etc..... Etc.....

Napabuntong hininga ulit ako sa naalala ko. Pasalamat siya at di lang aki umiimik nun pero ngayon, subukan lang niya at ihagis ko na sa kaniya itong hawak ko.

OK relax Sydney French Soberano you can do it..

Hinga ulit.

Kumatok muna ako..

Pero walang sumasagot.

Tulog pa kaya yun?

Kumatok ako ulit ng tatlong beses.

Ganun parin, wala parin sumasagot.

I decided na pihitin na ang door knob. Para kung tulog man siya iwan ko nalang yung pagkain at kainin nalang niya pagkagising niya.

Pagbukas ko ng pinto. Bigla nalang akong kinabahan ng makita ko siyang gising na at nakasandal sa headboard ng kama niya. Infairness ngayon nakaupo na siya divtulad nung nakaraan nakahiga lang.

Pero....masusuntok ko kaya 'to pag nagsuplado. Mukhang kayang kaya akong umbagin nito ngayon. Parang Ok narin siya.

Nakatingin siya sa labas ng bintana, suot niya yung malinis na damit ni Mang ramon na ginagamit nila sa pagsasaka, nakabukas ang ilang buttones sa may neckline at nakasilip ang tattoo niya.

Pumasok na ako. Pero di pa rin siya lumilingon..

Sabagay bakit naman ako papansinin nito eh suplado nga. Parati naman ganito routine nito.

Mas OK narin yung ganun.

Pagkalapag ko nung pagkain sa sidetable na nasa gawing kaliwa.

Saka ako nagsalita.

"You need to eat this and take your medicine." Sabi ko. Bigla siyang lumingon sa tray na inilapag ko at napatingin din sa akin.

His facial actions were blank and cold.

Hindi ko siya mabasa..

Anu ba asa isip niya? Ayaw niya yung food?

Saka niya ako bahagyang inirapan at bumalik siya ng tingin sa labas ng bintana.

OK fine, wala ako paki magsuplado ka lang. →_→

Binuksan ko yung drawer ng side table akmang ilalabas ko na sana yung alcohol, betadine at bulak ng bigla siyang magsalita.

"Don't bother treating my wounds, I can manage now." Sabi niya. Cold parin reaksyon at nakatingin parin sa bintana.

Nagkibit balikat nalang ako.

Ayaw kong masira lang ulit araw ko sa taong 'to, siya na nga tinutulungan eh nagmamataas pa.

Siguro spoiled brat din 'to. Huminga ako ulit ng malalim saka na ako tumalikod at nagmartsa, pero bago ko pa marating ang pinto bigla nalang siyang nagsalita.

"Are you happy we're here?" Tanong niya. Napakunot nuo ko.

Anu daw?

Napalingon ako.

"Excuse me?" Di ko alam kung tainga ko ang may deperensiya o siya.

"Are you happy that I'm in this situation?" Tanong ulit niya may halong pait sa boses niya. Lalong nagusot mukha ko sa sinabi niya.

"H-Huh? W-What are you talking about?"

Bigla siyang tumayo.

Namilog mata ko ng makita ko siyang naglalakad ng dahan-dahan papalapit sa akin. Habang hawak niya ang tagiliran niyang may sugat.

"Maybe you're too excited to tell everybody that your so lucky that you have encountered us." Sabi pa niya. Lalong namilog mata ko sa sinasabi niya,Nakatitig lang ako sa kaniya. Habang naglalakad siya papalapit sa akin ako naman ay umaatras din palayo sa kaniya.

"Well, guess what?" Sabi pa niya humakbang pa siya at ako naman ay napahinto na sa pag-atras ng maramdaman kong nakadikit na pala yung likuran ko sa pader. Isinandal niya ang braso niya sa pader sa gilid malapit sa ulo ko, Saka niya ene-level yung mukha niya sa mukha ko dahil nga matangkad siya kaysa sa akin. Nanginig ako kasi inch nalang pagitan namin. Tapos yung mainit na hininga niya nararamdaman ko na sa mukha ko.

Ang alam ko ang morning breathe ay di kaaya-aya, pero ang isang 'to wala man amoy... "

Dun ko lang din mas napagmasdan ang kulay ng mata niya, kulay berde iyon para bang kulay ng mga halaman sa paligid.

Lalo akong kinabahan ng bumaling ng tingin sa bibig ko ang mga berdeng mata niya.

"I'm going to be nice now beyond getting shots from your crazy people here out of nowhere and ask you to just shut your mouth with the exchange of a kiss." Ano daw? Kiss? Abah?! Anong tingin sa akin ng hilaw na 'to slut?! Bitch?!

Lalong nakunot nuo ko sa sinabi niya. Bastos nitong lalakeng 'to.

"And maybe.." Napatitig siya sa labi ko. Napalunok ako habang nakakunot parin nuo ko.

"I'm goin to let you burst out to the world that you have kiss Harry Styles after all this dreadful moments of us."

Natutuliling na utak ko sa mga pinagsasabi niya.

Ang presko! naman niya ngayon, Por que ba lagi ako nagpupunta dito ginagamot siya at dinadalhan ng pagkain eh ibig sabihin ba nun eh atat ako sa lalake??

Sinamaan ko narin siya ng tingin..

"If you think I came here becoz I'm interested in you, your wro-----

Bigla nalang niya akong dinampian ng halik sa labi.

Nanlaki mata ko ⊙_⊙ sa gulat.

"Do you like that smack? I can do more of that--

Bigla ko siyang sinampal. Di ko na pinatapos yung kabaliwang sasabihin niya. Biglang may namuong galit sa dibdib ko. 😡

Hambog! Mayabang! na bastos pa!

"Don't you ever kiss me again Mister!!!" Nanggigilid 😡na luha ko. Gusto kong nang maiyak.

Binastos ako ng lalakeng 'to samantalang bilang pagtulong ang ipinunta ko dito.

Naninikip dibdib ko. Hindi ganito ang inaasahan kong magiging first kiss ko. At hindi sa isang estrangherong tulad niya. Isa yun sa mga pinanghahawakan ko sa sarili ko. Na walang ibang makakahalik man sa akin maliban sa mapapangasawa ko. Ngayon wala na.

Napahawak siya sa pisngi niya di niya alam kung tatawa o magagalit pero biglang nagbago reaksyon ng mukha niya, para bang nagulat pa siya ng makita niyang tumulo na pala luha ko.

Agad akong tumalikod at tumakbo palabas ng kwartong 'yon.

Hinding hindi ko mapapatawad ang ginawa niya.

***************

PLEASE SUPPORT THIS STORY. THANK YOU AND GOD BLESS