"Σου ελειψα?"αναφωνει ειρωνικα η σκιά.
Συνοφρυωνομαι.
Αυτη η φωνη δεν ειναι του Αχχιλεα μου.
Παρολα αυτα μου ειναι γνωστη.
Απο το σκαταδι εμφανίζεται εκεινος.
Τα καστανοξανθα μαλλια του ειναι πιο κοντα αυτην την φορα και τα ρούχα φαίνονται πιο βρωμικα.
"Χριστο?"αναφωνω με μια πικρια στην φωνή μου.
Αυτος δεν είναι ο τυπος απο την δεξίωση?
Ο θανασιμος εχθρός του Αχιλλεα .
Αυτος που του παίρνει κάθε φορα τα κορίτσια του?
"Με τιμαει που με θυμάσαι ακομα"
Μμμ.Μετριοφροσυνη στο φουλ.
"Τετοια αγριοφατσα δεν ξεχνιεται ευκολα"τον ειρωνεύομαι
Τα μπρατσα του φουσκωνουν και οι φλέβες του ειναι πιο εντονες.
Νομιζω οτι πρεπει να σωπάσω αλλιως θα σωπάσω μια για πάντα
"Καλο κορίτσι"αναφωνεί χαρουμενος με την αντιδραση μου.
Τερας!
"Αφρο"ακουγεται μια φωνη στα βάθος
Κοιταζω δεξιά και αριστερά για να τον εντοπίσω.
Αφαντος.
"Αχχιλεα"φωναζω εντρομη απο το τι μπορει να του συμβεί.
Απο το διπλανό τοιχο ακούγεται ενα δυνατό χτύπημα.
Εκεί ειναι!
"Αχχιλεα"φωνάζω σαν τρελή και τρεχω προς αυτην την κατευθυνση.
Ο τοιχος μας χωριζει.
Παντα θα υπαρχει κατι που θα μας χωριζει.
"Τι κάνεις εδω?"τον ακούω σαν ηχο.
"Πως μπήκες?"αναρωτιεται.
"Ισως..."λεω δειλα "εκανα αυτην την εμφιαση σε αυτην την αστυνόμο"
Σιωπη επικρατει.
Ωχχ.
Το βλεπω εχει θυμωσει.
Θα έρθει η καταστροφη.
Θα πέσει κεραυνος να μας κάψει.
Τα δευτερολεπτα περνάνε και το δεσιμο στο στομαχι δεν φευγει
Ενα χαχανητο αντηχει στο αερα και κατι φαινεται να πεφτει κατω.
Τι στο καλο?
"Αχχιλεα"ξαναρωταω έντρομη.
"Παντως μπορω να ομολογισω."αφήνει μερικα δευτερόλεπτα να περασουν "εισαι διαβολικη γυναίκα.Μα τι μαεστρία.Τι ταπεραμεντο""και γελαει.
Μα τι λεει?
Ενα λεπτο!
Γελάει?
Το καθικι.
Θα βγαλει το αιμα της μανας τους.
Θα πιει το γαλα της αγελαδας.
"Αχχιλεα Μονροι θα σε σκοτωσω για την αναμονή"αναφωνω σαν τρελη.
Το γέλιο του διακοπτεται
"Δεν μπορει"λεει
Σε ποιον τα λεει?
"Δεν μπορει.Οχι"
Αιι παει χαζεψε.
"Πες μου οτι δεν βρισκεσαι σε αυτο το δωματιο που νομιζω"οριεται και ενα δυνατο χτύπημα στο τοίχο ακουγεται.
Δεν νομιζω να περιμενει απάντηση.
Την ξέρει ηδη.
"Ναι Αχχιλεα"μιλαει μετα απο λιγο ο Χριστός.
Ειπα και εγω δεν θα χαλασει την σιωπη και χαρα μας οπως συνηθως.
"Μαζι της ειμαι"συμπληρώνει.
"Και πρόκειται να της κανω πολλα"συνεχιζει γελώντας.
Προχωράει προς το μερος μου ενω ο Αχχιλεας φωνάζει τον αστυνομο.
Περπατάω προς το πισω και το αναμενομενο ειναι να βρω τοίχο.
Τον οποιον βρισκω.
Γαμωτο!
Καντεμια!
Ολα χαλια πανε.
Απο το κακο στο χειροτερο.
Ακουμπαει τα βρομικα χερια πανω μου σαν να θελει να με υπολογισει.
Να με εκτιμησει.
Εντυπωσιαζεται.
"Καλι κομματι εχεις παρει"αναφωνει.
Στον Αχχιλεα λογικα.
"Αν την ακουμπήσεις θα σε σκοτωσω με τα ίδια μου τα χερια."νευριασμενος χτυπάει τον τοίχο.
Με ξαναακουμπαει ενω προσπαθω να τον αποφύγω.
"Φύγε"ουρλιάζω σαν τρελή.
"Φυγε,φυγε,φυγε"ξαναφωναζω.
Και μάζευομαι σε μια γωνια σαν σαλιγκάρι.
Το γελιο του αντηχει στο μερος ενω ο αστυνομος μπαινει μεσα.
"Τι φασαρια ειναι αυτη?"
Η φωνη του αντηχεί μεσα στο χωρο και ολοι σιωπούν.
"Παρε την απο εκει μεσα.
Θα την βιασει"αναφωνει απελπισμενος ο Αχχιλεας.
"Σε παρακαλάω"
Παρακαλεί?
Ακομα και ο αστυνομικος τα εχει παιξει.
Δεν πιστεύει στα αυτιά του.
Ο αυταρχικος Αχχιλεας Μανροι που ολοι στο δρομο τον γνωριζουν σαν μαφιοζο και τρεμουν ακομα και την σκια του,παρακαλαει?
Παρακαλαει για να βγω εγω απο εδω μεσα.
Αχχιλεα!😭
Ο αστυνομικος κοιτάει μια τον Αχχιλεα,μια εμενα.
Και του νευει.
Ανοιγει την σιδερενια πορτα και με βγαζει έξω.
Το σκληρο του χέρι πιεζει αρκετα τον καρπο μου και νομιζω οτι εαν συνεχισει ετσι θα αφησει σημάδι.
"Αχχιλεα"φωναζω.
"Σε αγαπάω.Να το θυμάσαι αυτο μωρο μου"
Το λυπημενο πρόσωπο του φαινεται μεσα απο τα καγκελα και κατι υγρο εμφανιζεται στα ματια του.
Η πορτα κλείνει και ο μονο που ξερω ειναι οτι μου λειπει.
Με τοποθετει σε ενα αλλο δωματιο στο οποιο ειμαι μονη μου.
Κλείνει την πορτα με ενα γδουπο και τωρα πρέπει να υποστώ τις συνέπειες της ηλιθιας πραξης μου.
Οχι μονο βρίσκομαι στο κρατητήριο,αλλα επίσης δεν εμαθα τι στο καλο εκανε ο Αχχιλεας.
Τελειααα.
Ας σημειωθει η ειρωνεία παρακαλώ.
Ποσο θα μεινω εδώ?
Λες.....
ΛΕΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ?
Παναγια μουυ
Σηκωνομαι πανω στο κρεβατι και κοιταζω δεξια και αριστερα.
Αχχχ μην υπάρχει καποιο εντομο εδω μεσα γιατι θα πεθάνω.
Η πορτα ξανανοιγει και ο αστυνομικός ξανά μπαίνει μέσα.
Ανοίγει μια λαμπα και φερνει την καρέκλα κοντα στο κρεβατι.
Με κοιταει,τον κοιταω.
Ωραια θα περασουμε και σήμερα.
"Θα κατσεις?"ρωτάει.
"Δεν εχει ποντίκια έτσι?"διασταζω να ρωτησω
Κουναει δεξιά-αριστερά το κεφάλι του
"Πολλες αμερικανες σειρες νομιζω οτι βλέπεις"γελαει.
Ωραιο χαμόγελο!
Τι?
Ελααα μου.
Συνελθε....
Τα χέρια του πειραζουν τα μαλλια του και τα μετακινουν απο την θεση τους καθως με επεξεργαζεται.
Μια διψα ξεκιναει μεσα μου και πιεζω τα ποδια μου μεταξυ τους.
Χαζογελαει.
"Λοιπον κυρια Παπαδοπουλου για πειτε μου σας παρακαλω ,ξερετε αρκετα τον αντρα σας?"
"Φυσικα"
"Τοτε θα ξερετε οτι δολοφόνησε τον Μιλτο..."τον διέκοψα.
"Δεν το εκανε"ισχυριζομαι πεισματικα.
Με κοιταςι εντυπωσιασμένος.
"Ειναι μαφιοζος.Είχαν αντιπαλότητες.Τι σας κανει να πιστευτε οτι δεν θα το εκανε?"
"Εσεις τον ξερετε οπως τον γνωριζουν οι αλλοι.οπως τον γνωριζει ο κοσμος.Εχετε κατσει ποτε στο ιδιο σπιτι μαζι του?Να μιλησετε?Να επικοινωνήστε?Δεν νομιζω.Μην εχετε γνωμη για καποιον που δεν γνωριζεται καν"
Σηκωνεται αποτομα απο την καρεκλα.
Κατευθύνεται προς την πορτα και την ανοιγει.
Ομως δεν κουνιεται.
Ειναι σε διλλημα.
Αποφασίζει να το ξεστομισει.
Γυρίζει και ρωτάει.
"Αρα ξερετε καλα τον αντρα σας?"ρωτάει.
"Φυσικαα"απαντάω.
"Επομένως,ξέρετε και για τον παρανομο δεσμο του"χασκογελαει και η πόρτα κλείνει.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΟΝ ΤΟΥ??😱
Heyy
What's up?
Happy New Year.
Μονο εμενα μου θυμίζει New Work?
Μονη?
Lonely.I am so lonely😂😂😂
Shut upppp.
Okeyy.
ΑΧΧΙΛΕΑΣ ΜΕ ΑΛΛΗ?
Ειναι αλήθεια?😱😱💘
Δεν λεωωωω.
Είναι μιρκοο αλλα από το τίποτα😰🔪🔫
Τα λεεμεεε