Εχω αργησει ,εχω αργησει ,εχω χιλιο αργησει.

Τι θα κανω??
Γιατι παντα πρεπει να αργοπορω ?
Γιατι δεν ακουω το ξυπνητήρι ,για αυτο(!)
Γαμω το κινητοξυπνητηρι μου μεσα.
Ναι εται το βγαζω ,προμπλεμ? Σολβ ιτ.
Το μισω οταν μενει απο μπαταρια.

Τρεχω ,τρεχω για να προλαβω.
Γιατι αν δεν προλαβω θα ακουσω το κραξιμο της ζωης μου.
Απο πολλους..!
Σταματησα για να παρω μια ανασα.
Τερμα η γυμναστική για εμενα φετος.
Πολυ εκανα.
Επιασα την κολωνα με το ενα μου χερι μου και με το αλλο το ποδι μου.
Ξεκουραζομουν.
Γαμωτο παει τελιωσε.
Θα γινει χαμος.
Πρεπει να συνεχισω.
Βρίσκομαι απο εξω και ξεχειλιζομαι στους διαδρομους.
Το βρισκω αλιλουιαα.
Να χτυπησω ή οχι?
Μεγα διλλημα.
Ρε θα χτυπησω ,δεν πρεπει να χασω και αλλα.
Χτυπαω δυνατα την πορτα και την ανοιγω.
Βλεπω ολα τα βλεμματα να πεφτουν πανω μου και εχω γινει σιγουρα πατζαρι.
Ποτε δεν μου αρεσε να ειμαι το κέντρο της προσοχης  και μολις εγινα.
Μωρε μπράβο και εις ανώτερα Αφρο.
Ο Κυριος βρίσκεται μπροστα στην εδρα με τα χερια του πανω της.Σηκωνει το ενα του χερι και κατεβαζει ελαχιστα τα γυαλια του.

Τον κυριο Παπακωστα δεν ειχαμε?

τουτος ποιος ειναι?

Ααααα πες μου οτι βρισκομαι σε διαφορετικη αιθουσα

Πηγαινω πισω απο την πορτα και βλεπω Α3.

οχι στην σωστη ειμαι ,μαλλον αλλαξαμε καθηγητη.

Τελειααα.

Διακρινεται την ειρωνεια.

Τι ωραια εντυπωση θα εδωσα!

Με κοιταζει απο πανω μεχρι κατω και νιωθω τα χερια μου να αρχιζουν να ιδρωνουν.

Βγάζει τελείως τα γυαλια του και τα τοποθετει πανω στο γραφειο του.
Βαζει τα χερια στις τσεπες του και με κοιταει ερωτηματικά
"και εσυ ποια είσαι?"
"Εμμ με λενε Αφροδιτη" βαζω μια τουφα πισω απο τα αφτια μου και κοιταω το πάτωμα.
"Λοιπον Αφροδίτη, για πες μας γιατι αργησες?"με κοιτάει επιβλητικα και νιωθω να τρεμω.Μα γιατι τρεμω?
" εμμμ το σκυ-σκυ λι-λι μο-ουυ μο-υ εφα-φαγε το-το πο-ποδι."τραυλισα.
Τραυλισα?
Εγω τραυλισα?
Θεε μου ποσο πιο χαμηλα.
Οπα κατσε ΤΙ ΕΙΠΑ?
Ο κύριος κοιταει μια το ποδι μου και μια εμενα.
Τοτε παιρνει μια θυμωμενη εκφραση
" Με ειρωνευεσαι?" ρωτάει
"Οχι κυριε εμμμ πως-πως σας-σας λενε?"
"Δεν συστηθηκαμε Αχχιλεας Μονροι"
"Εμμ ναι εγω.." με σταματαει
"Δεν θελω δικαιολογιες" σηκώνει το χέρι του και με κοιταει επικριτικα.
"Καθισε"συνεχισε "δεν θελω κανενας μαθητης να χανει μαθηματα ,στο διάλειμμα ομως.." κανει μια παυση " σε θελω"
Αχχ θεε μου ποσο ωραιο ακουστικε απο το στομα του το σε θελω.
Προχωραω και καθομαι στην συνιθισμενη θεση μου ,διπλα στην κολλητη μου.
"παλι αργησες" με κοιταει επικριτικα
Παω μα δικαιολογηθω αλλα με σταματάει και αυτη με το χερι της.
Να δεις που ειναι κολλητικο.
"Ασε καταλαβα ,ο σκυλος" αρχιζει να γελαει παρασύροντας και εμενα.
"Θα μας πειτε κοριτσια τι βρίσκεται αστειο σε αυτο που ειπα"
Τα γελια κοβονται αποτομα.
Κατι μου λεει οτι απο εδω δεν θα βγω ζωντανη.
Γαμωτο και ηθελα να παω να δω τον Οικονομοπουλο σημερα.
Τι ατυχια και αυτη σημερα.
"Θα μου απαντησει καμια ή θα παιξουμε το παιχνίδι της σιωπης?"
Καμια δεν απανταει
"Μαλιστα ,πολυ ωραια.Εσύ" εδειξε εμενα .
"μην τολμισεις και δεν εμφανιστεις"
Πφφ καλε οκευ το ειπαμε μια το ειπαμε δυο το ειπαμε χιλιες εκατο.
Το μαθημα συνεχιζοταν.
Ποσο μισω την χημεια ,δεν λέγεται.
Εκεινος καθεται εκει και μας λεει για τις χημικες εξισωσεις.
Μωρε πως του παει το αυστηρο.
Το μαθημα τελειώνει και το κουδουνι χτυπαει.
Ολοι οι μαθητες φευγουν απο την ταξη εκτος εμενα και αυτου.
Αυτος δεν είναι μαθητης είναι ο καθηγητης μου αλλα οκευυ.
Καθεται στην καρεκλα του και με κοιταει.
Σηκωνομαι και φτανω κοντα του.
Καθομαι πανω στην εδρα και τον κοιταω απο επανω μεχρι κατω.
"Γιατι αργησατε δεσποινίς Αφροδιτη?"
"Προσωπικοί λογοι'' μιλαω αοριστα.
Σιγα μην του ελεγα την αλήθεια.
Πριτς.
Αν θελει να μαθει ,να...
Πφφ
Το μονο που ξερω ειναι οτι πρεπει να γινω πιο bitch  για να μην με γραψει ποινολογιο
"Γιατί μου ειπες για το σκυλο?Με κοροιδευες?" ρωταει
"Οχι απλως με δαγκωσε και πονουσα αλλα τωρα ειμαι καλα"
"Μαλιστα" σηκωθηκε πανω και ηρθε ακριβως απεναντι μου.Έβαλε τα ποδια μου αναμεσα στη  μεση μου και μιλησε σαγηνευτικά.
"Θα πρεπει να τιμωρηθειται απλως οχι με τον συνηθισμένο τροπο."

Φιλαει το πιγουνι μου και κατευθυνεται προς τα επανω.

Θεε μου τι κανει?
ΤΙ ΚΑΝΕΙ?
ΠΕΘΑΙΝΩΩΩ.
"Κυ-κυρι-εε τι-τι κα-κανε-τε?"
Ωραια τελεια ,τωρα θα με περασει και για ηλιθια.
Ουτε μια προταση δεν μπορω να συνταξω.
Γελαει πονηρα.
"Θα δεις"
Και επιτειθεται στα χειλι μου γρηγορα.
Ουτε ανασα δεν με αφήνει να παρω .ολα γίνονται τοσο γρηγορα που ουτε καν μπορω να συναρμολογησω τα κομματια του παζλ  και να δω τι στο καλο κανω.Αφηνομαι ολοκληρωτικα σε εκεινον σαν μαγνητης.
Βγαζει την μπλουζα μου με γρηγορες κινησεις και αργα αργα ανοιγω το πουκαμισο του.
βγαζει την ζωνη του γρηγορα και παραμεριζει το εσωρουχο μου.

Μπαινει βιαια μεσα μου και με σφυροκοπαει.

Η πορτα ανοιγει και μεσα μπαινει ενας γοητευτικος κυριος με αστυνομικους.

"Πιαστε τον"φωναζει "αυτο που κανει ειναι παρανομο"
Οι αστυνομικοι με συνοπτικες κινήσεις τον πιάνουν και ον τοποθετούν μπροστα μου.
Ο κυριος ερχεται προς εμενα
"Μιλτος γοητευμένος" πιάνει το χερι μου  και το φιλαει
"Μην την αγκιζεις" φωνάζει ο Αχχιλεας
Εκεινος γελαει
Ενα οπλο εμφανίζεται στα ξαφνικα απο καποιον  αστυνομικο.
Το τοποθετούν στο κεφαλι του
"Οχι ,οχι " φωναζω ,οδειρομαι ,καπανιεμαι
"Τελευταία λογια αγαπη μου σε εκείνον" λεει ο Μιλτος  ενω μου χαιδευει τα μαλλια.
Τον φτυνω
"Δεν ειμαι αγαπη σου ,ουτε θα γινω ποτε"
Χασκογελαει σαγανικα
Στυλ ζοκερ παραδειγμα

μονο που εκεινος το κανει πιο φτυνω απο οτι ειναι.

"Τελευταια λογια αγαπητε μου,οχι?  κριμα"

Κουναει το κεφαλι του καταφατικά και ενα σε αγαπω ψιλοακουγεται στο αερα ενω η σφαιρα  τον χτυπαει
"Οχιιιιιιι" φωνάζω και σηκωνομαι απο το κρεβάτι.
Κρυος ιδρωτας με λουζει.

Πιανω το κεφαλι μου.

Θεε μου τι ονειρο ηταν αυτο?

Μου θύμισε την εφηβικη μου ζωη στο λυκειο οταν αργουσα   και την σεξουαλικη ζωη με τον Αχχιλεα που καποτε θελω να ζησω.
Η ωρα ειναι 8 το πρωι και εγω καθομαι στο κρεβατι του.
"Μωρο μου εισαι καλα?" ρωταει ενας αγουροξυπνημενος Αχχιλεας.Μωρε τον ξυπνησα τον καημενο
"Ναι απλως ειδα εναν-"
Αυτο τωρα τι το λες?
Εφιάλτη?
Οχι
Όνειρο?
Με τιποτα.
"Εφιαλτη?" ρωταει παραξενεμένος
"Και ναι και οχι" απανταω
σηκωνομαι απο το κρεβατι μαζι με το μικρό σεντονι.
Στέκομαι μπροστα απο την τζαμαρια και αγναντευω την θεα.
Μικρα φιλια αφηνονται πανω στον λαιμο μου και κανω το κεφαλι μου πιο δεξια για να εχει καλυτερη προσβαση.
"Μωρο μου τι εχεις?" με ρωταει.
Γυριζω και τον κοιταζω.
"Υποσχεσου μου πως δεν θα παθεις ποτε κατι εξαιτιας μου"
Με κοιταει παραξενα
"Εχει να κανει με το Μιλτο?"
"Γενικα μιλαω"
Γευνικευσα.
Σιγα μην του πω την αλήθεια
"Δεν μπορ να υποσχεθω κατι τετοιο.Αν δω σφαιρα να ερχεται κατα πανω σου ,μετα χαρας θα την φαω εγω για να ζησεις."
Τον αγκαλιαζω σφικτα
"Δεν θελω να σε χασω" τον αγκαλιαζω ακομα πιο πολυ
"Ουτε εγω μωρό μου" με αγκλιαζει και εκεινος καθως μου χαιδευει τα μαλλια.
"Ωχχ" λεει ξαφνικά.
"Τι εγινε?" ρωταω και ξεφευγω απο την αγκαλια του.

Δυσανασχετει για αρχη

"Καποιος ερχεται" με προειδοποιεί

Γυρναω και βλεπω μεσα απο τον παραθυρο το Μιλτο να φτιάχνει το μαλλι του πριν εισελθει μεσα στο χωρο.

Και τωρα θα μιλήσουμε κολλητουλη ,τωρα θα ειπωθουν ολα.
Τιποτα δεν θα παει στραβα
Τι-πο-τα...(!)

ναι ναι ναιι ηταν ονειροο

δεν ειχα τρομερη φαντασια αλλα πιστευω κατι εκανα.

Καθηγητης ο Αχχιλεας μαθητρια η Αφρο.

Μμμμμ πολλα θα γινοντουσαν αν γινοταν αυτο!

Λετε να ειναι σημαδιακο το  ονειρο?

Μηπως κατι θα συμβει ή η συγγραφεας θελει να μας βασανισει.

Εεεε λοιπον δεν λεωωω

Ειμαι κακια το ξερω.

vote & comment

spoiler alert:  Μιλτος-Αφρο ;) καιιιιιιι Μαριαααααααααα

Επισης φιλιιιιιιι.

δεν λεω τιποτ αλλο,ειδη ειπα πολλα.

Τα λεμεεε

xoxo Angelinaa