Αχχιλεας pov

"Εφυγες και ολα μοιαζουν ονειρο κακο,δεν μπορω να καταλαβω μοναχα κοιτω.Οσο και να με πειραζει μονο αυτο θα πω ,να προσεχεις ,καλη τυχη.ΣΕ ΑΓΑΠΩ.ΑΚΟΥΣΣΣΣ??? ΣΕ ΑΓΑΠΩΩΩΩ.ΣΥΓΝΩΜΗ."

Σε ποιο φωναζεις ρε φουκαριαρη? Εε? Σε ποιον?
Στο τιποτα?
Στον κανενα?
Ισως στο φαντασμα της οπερας?
Πιο λογικο μου φαινεται αυτο.
Γιατι άνθρωπος εδω μεσα σε αυτο το σπιτι,γιοκ.
Η Μαρια ερχεται αργα και που για να σου καθαριζει αφου την εδιωξες.
Και η Αφρο...
Πφφφφ
Σκατα τα εκανα.
Καθομαι στο πατωμα ενω εχω στηρηξει τον κορμο μου στον τοιχο.
Τα χερια μου είναι τοποθετημενα στα μαλλια μου και τα τραβαω με δυναμη
Η Αφρο..
Η Αφρο Μου..
Εφυγε.
Τελικα τι ήμουνα για εκεινην?
"Τι ημουνα για εσενα νε τι ησουνα για εμενα νε καιρος λοιπον για να λογαριαστουμε.Μοναχα εγω τρελαθηκα για εσενα καταστραφηκα ,να δεις που ολοι ή θα πουνε"
Το τιποτα ήμουνα.
Τι-πο-τα.

Ομως

"Ειναι στιγμες,που οι αληθεια ,μιαζει ψεμα ειναι στιγμες.Που δεν μπορω χωρις εσενα."

Μου λειπει.
Μου λειπει πολυ.
Δικιο ειχε τελικα.
Ο Μιλτος και η Αφρο μου.
Ο Μιλτος και η γυναικα μου.
Με παρατησε.
Και με το δικιο της.
Ποια δεν θα το εκανε?
Την βίασα(!)
Δεν με πίστεψε οταν της ελεγα οτι εφταιγε ο Μιλτος.
Εφυγε.
Την εχασα.
Για πάντα
Απο αφελεια μου.
Απο ανασφάλεια μου.
Εχασα την γυναικα την ζωής μου.
Σηκωνομαι πανω και βαζω λιγο ουισκι στο ποτηρι μου.
Γιατι βαζω στο ποτηρι ενω μπορω να παρω ολο το μπουκαλι και να το πιω μονοκοπανια?
Ολη αυτην την εβδομαδα ,αυτο κανω.
Απο τοτε που εφυγε εκεινη αυτο κανω.
Και τιποτα αλλο.
Πινω ,πινω ,πινω.
Και περίμενω να γυρίσει και να με συγχωρεσει.
Θα το κάνει έτσι?
Εμαι μαλακας.
Μεγαλος.
Με Μ κεγαλαιο.
Ουτε στην εταιρία δεν παω.Καποια μερα θα αναγκαστει να γυρισει για να παρει τα υπολοιπα πραγματα της.
Την περιμενω .Θα ερθει.
Εγω ειμαι το καλαμακι και εκεινη η πιτα.
Εγω ειμαι το στυλο και αυτη το χαρτι

Εγω ειμαι ο Τζοκερ και εκεινη η Κουιν.
Τοσο ταιριαζουμε.

Και εκεινη το ξερει αυτο.

Ομως ποτε δεν προκεται να το παραδεχθει μετα απο αυτο που της εκανα.

''Τωρα που δεν σε εχωω σε θελωωω,καρδια μου,καρδια μου πεθαινωωω,τωρα που μου λειπεις , εγω αρρωσταινω και σπαω στα ΔΥΟ''

Παει και αυτο το τραγουδι.

Παει και ο ερωτας μου

Παει και ζωη μου.

Στο διαολο πανε απο οτι φαινεται ολα

και ακομα παρα περα.

Ειναι πρωι,ωρα 7.

Κανονικα αυτην την ωρα θα βρισκομουν στην δουλεια αλλα οπως προειπα ,δεν εχω πατησει περιπου μια εβδομαδα.

Ξαφνικα ακουω ενα γδουπο στην πορτα.

Οκευ,μεθυσμενος ,μεθυσμενος αλλα μπορω ακομα να καταλαβω τι συμβαινει τριγυρω μου.

Λες να ειναι κλεφτης??

Μα ο κλεφτης που βρηκε τα κλειδια?

Λες να ειναι...?

Σηκωνομαι αρων αρων και κρυβομαι πισω απο το ντουβαρι.

Η πορτα ανοιγει και μεσα μπαινει η Αφρο.

Η Αφρο μου ειναι εδω.

Ηρθε.

Κοιταζει δεξια και αριστερα και αφηνει μια μεγαλη ανασα που κρατουσε

Εχει κοψει το μωρο μου.Απο οτι φαινεται ο αλλος δεν την ταιζει καλα.

ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ.

ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ ΦΕΤΕΣ,ΚΙΜΑ.

Ομως παρολα αυτα ,φαινεται πανεμορφη.Εχει στηρηξει το ενα της χερι στο τοιχο και με το αλλο κραταει το κεφαλι της.Τοσο πολυ δεν θελει να με δει?

Εεεε φυσικα ,η μερα που εφυγε ηταν επεισοδιακη

flashback

Πρεπει να ξανακερδισω την εμπιστοσυνη της.Πως στο διαολο θα καταφερω κατι τετοιο?

Την ακουω να κατεβαινει και σπευδω να της μιλησω ξανα ,να την εξηγησω

Ομως αυτο που βλεπω με τρομαζει και η μιλια μου χανεται.

Στα χερια της κραταει 2 βαλιτσες μεγαλων διαστασεων.

Τι παει να κανει με αυτες?Που επροκειτον να παει χωρις εμενα?

Τοτε μου ερχονται τα δυο εισητηρια στο μυαλο και ο κοσμος μου χανεται μεσα σε δευτερολεπτα

"Αφρο μην μου πεις σε παρακαλω οτ-''

"Φευγω και παρτο χαμπαρι.Μην περιμενεις τιποτα αλλο απο εμενα.'' μου φωναζει

''Και ο αδελφος σου?'' την ρωταω

Εκεινη γελαει αλλα οχι ,δνε ειναι αυτο το αγαπημενο μου χαμογελο.

Ειναι το σατανικο ,το πληγωμενο.

"μα δεν θα παω μακρυα.Απεναντι σου θα ειμαι ,μαζι με τον Μιλτο.''

Γουρλωνω τα ματια μου κι προχωραω γοργα προς εκεινην.

Της πιανω αγαρμπα το χερι και την ταρακουνω.

''Τι θα κανεις??'' την ρωταω ΄''εισαι μονο δικια μου ,μονο''

Ο Μιλτος μπαινει στην μεση και την παιρνει μακρυα μου.

Μωρε καμια μερα αυτον τον τυπο θα τον πυροβολισω να ησυχασω.

"Θα ερθω καποτε που δεν θα εισαι εδω ,να παρω και τα υπολοιπα πραγματα μου''μου ανακοινωνει και φευγει.
Αυτη δεν ειναι η Αφρο μου,το μωρο μου.

end of flashback

Ήμουν μαλακας που την αφησα να φυγει τοτε.
Την βλεπω να ανεβαινει στο δωματιακι μας.
Τωρα ειναι η ωρα μου,τώρα θα εμφανιστω.
Θα την πιασωωω και..,..
Θα της χαρισω παντου φιλια.
Τρεχω προς τα πανω και ανοιγω γρηγορα την πορτα.
Γυρναει και με κοιτάει καθως μαζευει τα πραγματα της.
Γουρλωνει τα ματια της και κανει αρκετα βηματα πισω.
Με φοβαται?
Θελει κα ρωτημα?
Φυσικά.
Την βιασα.
Την πληγωσα.
Ομως αυτο θα αλλαξει.
"Αφρο μου" την πλησιαζω.
"Δεν ειμαι σου πια,εχω αλλον"
Ηρεμησε Αχχιλεα.Δεν εννοει τιποτα τετοιο.
Σου παει κοντρα.
"Συγνώμη αγαπη μου ,συγνώμη βρισε με,χτυπά με ,κανε με οτι θες ,μονο γυρνα πισω σε εμενα ,σε εμας.Μου λείπεις"
Με κοιταει με ενα απαξιωτικο υφος.
" σε ποσες το εχεις πει αυτο? Ή μαλλον ας το θεσω καλυτερα.Ποσο χαζη παιζει να νομιζεις οτι ειμαι?"
Τι εννοει? Δεν καταλαβαινω
"Ναι ,ναι ,κανε οτι δεν καταλαβαινεις τωρα" συνεχιζει.
"Αφου δεν σε - "πηγα να δικαιολογηθω
"Χεστηκα" σηκωνει το χερι της κανοντας μου αλε.
Αχαχα ποτε δεν θα αλλαξει.
"Με διωχνεις απο το σπιτι μου?" την ρωταει ειρωνικά.
Μαγκωνεται αλλα δεν απανταει.
"Νομιζα οτι ήταν και δικο μου"απανταει σιγανα ,τοσο σιγανα που ισα που την ακουσα.Σαν ψιθυρος βγηκε και μπηκε το παραπονο της.
Μωρο μου ειναι ,ειναι κι δικο σου το σπιτι.Εσυ ομως εφυγες
"Δεν μενεις πια εδω,εκτος και αν θες να ξαναερθεις"
Πες ναι,πες ναι
"Οχι"
Πφφ
Με μισει ο θεός ,καποιος με εχει γλωσσοφαει,δεν γινεται αλλιως.
"Ετσι και αλλιως ειμαι με τον Μιλτο"δικαιολογειται.
Δεν αντεχω αλλο ,θα τον σκοτωσω τον χλαβα.
Και εκεινη πως τολμαει να μου τα λεει ετσι.
Εμείς κυρια μου δεν εχουμε αισθηματα ? Σε κοτετσι γεννηθηκαμε?
"Δεν μιλας σοβαρα."
"Πιο σοβαρα απο ποτε αλλωστε γιατι οχι?" κουναει τους ομους της.
Την γυρναω προς το μερος μου για να βλεπω
"Ίσως γιατί δεν υπαρχει παθος,ερωτας? Χημεια?" την φωναζω.
Συνηλθε.
Δεν μπορεί αυτος ή καθε αυτος να συναγωνιστεί αυτα που ζησαμε.
"Και εσυ που το ξερεις?"μου αντιγυριζει την ερωτηση
Ο μωρο μου το ξέρω.
"Γιατι εμεις το εχουμε αυτο μωρο ,εμεις"
Δεν αντεχω αλλο.
Την φιλαω.
Την φιλαω πιο παθιασμενα απο ποτε.
Την φιλαω λες και θα την χασω.
Ειναι το φως μου ,η αυγη μου,το σκοταδι μου,τα παντα.
Γλειφω ,φιλαω ,δαγκωνω τα χειλι της δημιουργώντας ενα μοναδικο συνδιασμο.
Τον δικο μου και τον δικο της.
Οξυγονο μου δινει το φιλι της.
Νιωθω οτι τωρα αρχιζω να ζω.
Σταματάμε για να παρουμε ανασα.
"Μμ εκείνος φιλαει καλύτερα" αντιγυριζει και κλεινει και το τελευταίο σακο? Βαλίτσα?
Οοο ποιος χεζεται τωρα για την εκφραση.
Αρχιζω και τα παιρνω.
Η υπομονη μου έχει και τα ορια της.
Δεν μπορεί να με υποβάθμιζει καθε φορα.
Κανει τηξ κινηση να ανοίξει την πορτα.
Τελεσίδικο.
"Εαν φύγεις ,εμενα ξεχνα με ,για παντα,μην τολμισεις και γυρισεις,μόνο συντριμια θα βρεις και σταχτη.Μεινε ,το ξερω οτι το θες μεινε μωρό μου"
Σταματάει με τα λεγομενα μου
Λες να μεινει?
Μεινε μωρο μου.
Σε παρακαλω.
Παρατεινει λιγο την στιγμη.
ομως μενει απτοητη.
"Να μεινω να κανω τι?" φωναζει δυνατά
"Να φυγω να παω που?"σιγοψιθυριζει και η πορτα κλείνει.
Οσο γρηγορα έκλεισε η πορτα ,τοσο γρηγορα κομματιστηκε η καρδια σε χιλια κομματια.

You break my heart into two pieces
Και ναιππ
Τελεσιδικο κατα τον Αχχιλεα.
Ειδαμε τι εγινε μια εβδομασα μετα.
Η Αφρο μας με τον Μιλτο και ο Αχχιλεας με ενα μπουκαλι ουισκι στο σπιτακι του.
Κανενας δεν είναι εκει για εκεινον.
Η μοναξια του ο καλυτερος του φιλος.
Βεβαια ετσι οπως έστρωσε ας κοιμηθει.
Spoiler alert: Αφρο pov-Μαρια η οποία δινει κατι σημαντικο στην Αφρο.Κατι το οποιο θα αλλαξει πολλα.
Δεν λεω τιποτα αλλο.
Θελω να δω ομως τι σκεφτηκατε για αυτο γραψετε απο κατω τι νομιζεται(!)
See you soon 💘
Παω φροντηστηριοοο!
Θα δω τον πρωην μου και θα του σπασω το κεφαλι ,ωχ λαθος ενννουσα τα κεφαλια.Τον διπρόσωπο 😤
Bye
Xoxo Angelina