Αφρο pov

«Σηκω» μπουκαρε μεσα ο χλεχλες την ωρα που καθομαι στον υπολογιστη και βλεπω για άλλη μια φορα τιτανικο

«Τι γινεται εδώ μεσα??»

Ναι ξερω χαρτια πεταμενα κατω ,κλειστα πατζουρια και φωτα.Καταθλιψη θα παθω.

«Ασε με στην ηρεμια μου»και ρουφηξα την μυτη μου

«Κλαις?»με ρωτησε ανησυχος??Αποκλιεται λογικα με κοροιδευει

«όχι σου φαινεται»τον ειρωνευτηκα

«κλαις ,γιατι κλαις?Εσυ δεν ησουν που γελαγες χθες?»και εκατσε διπλα στο κραβατι

«ελεος ,χαλας την στιγμη»

«μα σε όλα θεος»

«ψωναρααααααα όχι όχι κανε πιο περα μωρη ηλιθια και εσυ να κατσει και ο Τζακ,όχι όχι θα πεθανει ,γιατι???»αρχισα να ξανακλαιω με λυγμους

«κατσε για να καταλαβω τωρα, κλαις για μια ταινια??» αρχισε να τα παιρνει

«όχι και οποιαδηποτε ταινια ,εδώ μιλαμε για τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ»
«δεν μπορω να σας καταλαβω εσας τις γυναικες»

«και ουτε προκειται ποτε»

Ξεφυσυξε

«Πηγαινε πιο εκει»

Οριστε??
«Θελω να δω γιατι στο καλο κλαις»

Μαζι?Στο ιδιο κρεβατι?

Εκανα χωρο ενώ σκεφτομουν αυτό

«Να το ξαναβαλω?»

«Ναι»

Σε ολη την ταινια δεν μιλησε ,τον εβλεπα να με κρυφοκοιταζει κατά την διαρκεια που εγω εκανα σπαμοδικες κινησεις.Γελαγε μαζι μου αλλα δεν με ενδιαφερε.

Εφτασε η ωρα που ο Τζακ την πηγε στο αμαξι και εκαναν ερωτα.Σε αυτό το σημειο,τα μαγουλα μου ειχαν γινει κατακοκκινα και μια ζεστη με κατρακυλιζε.Γιατι?Τοσες φορες το εχω δει ,ετσι δεν εχω ξανανιωσει.Εριξα μια κλεφτη ματια και στον Αχχιλεα (Πρωτη φορα λεω το ονομα του καλα μπορει και δευτερη δεν τις μετραω κιολας) και κοιτουσε την σκηνη σαν να είναι κατι φυσιολογικο.Αρα μονο εγω το επαθα.Τι μου συμβαινει?

Τελειωσε η ταινια και εγω εκλαιγα

«Πως-Πως σου φανηκε» μιλησα με αδυναμη φωνη

«Καλο ηταν αν και ακομα να καταλαβω γιατι κλαις»

«Γιατι πεθανε και δεν ηντουσαν μαζι ,την εσωσε .Προτιμησε να πεθανει ο ιδιος παρα εκεινη»

«Καλος πα...ρας ηταν και αυτος»
«Μην μιλας ετσι για εκεινον, σου απαγορευω»

«Καλο είναι να κατεβεις από το ροζ συνεφακι σου αλλιως θα πληγωθεις»

«Και τι σε νοιαζει τι θα παθω εγω?»

Κοντοσταθηκε

«Δεν με νοιαζει ,παρτο σαν συμβουλη»

«Αφροδιτη μου ξερεις που είναι ο-» σταματησε την προταση της όταν μας ειδε μαζι περιπου αγκαλια αφου εκλαιγα στον ομο του.Στο προσωπο της εμφανιστηκε ένα χαμογελο το οποιο διακριτικα προσπαθησε να κρυψει .Αδικος κοπος μανταμ.

«21:00 ωρα να εισαι ετοιμη εχουμε εξοδο» σηκωθηκε και εφυγε.

«Τι εγινε ,τι εγινε?»
«τι να γινει?Ειδαμε μια ταινια»

«Τι ταινια?»

«ρομαντικη,τον τιτανικο»

«ρομαντικη?»

«ναι»

«τον πιεσες?»
«όχι εκεινος προσφερθηκε ,για ποιο λογο ολες αυτές οι ερωτησεις?»

«τιποτα τιποτα»

Στην πορτα ειπε

«Μα ο Αχιλλεας δεν βλεπει ποτε ρομαντικες ,τις μισει»

.....................................................................

Είναι 21:00 και ειμαι απολυτως ετοιμη

Καποιος χτυπαει την πορτα και την ανοιγω.Βλεπω έναν γοητευτικο κυριο μπροστα μου που άλλος δεν είναι από τον χλεχλε.Ουαουυυ τι σου κανει το κουστουμι παιδι μου.

«Πρωτη φορα χτυπησες την πορτα μωρε μπραβο»
«Κοψε τις ειρωνιες»απαντησε κοφτα

«Ωραια θα περασουμε και σημερα»

«Προχωρα» και εφυγε

«Μα τι gentleman» τον ειρωνευτηκα

Μπαινουμε σε μια μεγαλη λιμουζινα και με το κουνημα του κεφαλιου του ,ο οδηγος βαζει μπροστα.

«Δεν θελω να μιλας»

«Τι μουγκή να ειμαι?»

«Ακριβως και προπαντως ευγενικη ,θελουμε να κερδισουμε όχι να τα χασουμε όλα»

Με προσβαλλε αρκετα με αυτό που μου ειπε αν και δεν το εδειξα .Συνηθως δεν με ενδιαφερει τι θεωρει ο κοσμος για εμενα ,με μια εξαιρεση βεβαια............. εκεινον.

Κοιταζω τον ουρανο με τα απεραντα αστρα και σκεφτομαι όλα οσα εχουν συμβει αυτην την εβδομαδα.

Το αυτόκινητο σταματαει εξω από ένα χλιδατο μαγαζι.

Βγαινω από την πορτα και φτιαχνω καλυτερα το φορεμα μου.

«Παρτο» μου δινει ένα κουτακι

«τι είναι αυτό?» το κοναω πανω κατω μηπως καταλαβω τι είναι.

«Ανοιξε το και δες το»
Το ανοιγω και το σαγονι μου πεφτει στο πατωμα

«Τι-τι ει-είναι αυ-αυτό»

«μηλο ,τι τι είναι?Δαχτυλιδι είναι.Μνηστη μου εισαι.Λογικο είναι να εχεις δαχτυλιδι.Τωρα φορα το.Δεν θελω να εχω εννοια και αυτό»
Εχω μεινει ,δεν μπορω να κουνηθω

«οχου» το βγαζει και μου το φοραει μου πιανει την μεση και με καθοδηγει.Εγω ακομα να μιλησω λες και μπορω.

Μπαινουμε μεσα και πλουσιοι ανθρωποι γυροφερνουν.Το καταλαβαινεις από τα ρουχα τους.

«Αχχιλεα»ένα κυριος μεσσαια ηλικια μας πλησιαζει διπλα του εχει μια κυρια καθως πρεπει κοντα στην ηλικα του .Πανεμορφη.

« Κυριε Μυρωνα»

Με κοιταζει και εγω του ριχνω ένα αμηχανο χαμογελο

«Ποια είναι η θεσπεσια παρουσια διπλα σου?»

Γυρναω δεξια και αριστερα για να δω ποια εννοει.

Αλλα από ότι βλεπω εμενα κοιταζει.

«Από εδώ η Αφροδιτη ,η μνηστη μου και από εδώ ο κυριος Μυρωνας»

«Χαρηκα για την γνωριμια»απαντησα δειλα

«και εγω»

«Εμεις πρεπει να προχωρησουμε μας συγχωρειται»

«Βεβαιως ,αντιο ,θα τα ξαναπουμε»

Προχωραμε πιο μεσα και φαινεται να ψαχνει καποιον.

Μολις τον εντοπιζω με τραβαει από πισω του.

«Κυριε Μακρογιαννη»
«Κυριε Μανροι ,τι ευχαριστη εκπληξη»

«Ναι ειδατε»
Κοιταζε εμενα

«ΑΑΑααα ναι να σας συστησω από εδώ η μνηστη μου η Αφροδιτη ,από εδώ ο κυριος Μαριος Μακρογιαννης »

«Χαρηκα για την γνωριμια»
«και εγω το ιδιο δεσπινις μου»

«Αχχιλεα ελα γρηγορα ,προβλημα» φωναζει ενας και τον σερνει μαζι του

«Για πειτε μου κυρια Αφροδιτη-»

«Αφροδιτη σκετο»

Μου χαμογελασε.

«Τι κανετε μαζι του?»

«Τι εννοειται?» από εξω εμοιαζα φυσιολογικη από μεσα κρυος ιδρωτας με ελουζε.

«Τιποτα ,τιποτα ,ξεχαστε το»

Ετσι περασε καμια ωρα με εμενα να μιλαω μαζι του και να λεμε ένα σορο ανεκδοτο.

«Τι συμβαινει εδώ?»φωναζει από πισω μας ο Αχχιλεας.

Με παιρνει μακρια του τραβωντας με

Χαμηλοφωνα μου ψιθυρισε «Κατι σου ειπα στο αμαξι»
«ΟΟοο Αχχιλεα ,παρα μα παρα πολύ καλη επιλογη .Η κοπελα είναι θαυμα ,εχω να γελασω ετσι από το 1980.Παρε με τηλεφωνο την Δευτερα για να κλεισουμε καμια συμφωνια»

Ο Αχχιλεας-χλεχλες ειχε μεινει ,δεν το περιμενε

ΧΑ! Στο κωλο σου(σορρυ)

«Ωραιοτατη μου δυστηχως πρεπει να αποχωρησω ,χαρηκα που σε γνωρισα»

Ο Αχχιλεας δεν ειχε επαφη με το περιβαλλον, ειχε χλωμιασει.

«Τι-τι εκανες?»με ρωτησε εντυπωσιασμενος

«Εμμ απλα ημουν ο ευατος μου»

«Ξερεις ποσο καιρο προσπαθω να τον πεισω για μια συμφωνια και τιποτα και εσυ και ξαναλεω ΕΣΥ μεσα σε μια ωρα το καταφερες.Πρεπει να σε παιρνω πιο συχνα μαζι μου τελικα»

«Ειδες??Αν σε ειχα ακολουθησει και δεν μιλουσα ,τωρα δεν θα ειχες συμφωνια»
«Πολύ αερα δεν πηρες γατουλα ,ηρεμα.Παμε στον κ.Μυρωνα»

Με πηρε αγκαζε και φυγαμε

Αρχισαμε να μιλαμε με τον κυριο Μυρωνα και την συζηγο του Ελενη.Σε μια στιγμη ο Αχχιλεας ,εξαφανιστηκε και εψαχνα να το βρω.Ηθελα να παω επειγοντως τουαλετα κιολας.Οποτε σκεφτηκα πρωτα η αναγκη μου και μετα το ψαξιμο

«Κυριε Μυρωνα ,ξερετε που είναι η τουαλετα?»

«Ελα να σου δειξω αγαπητη μου»

«Ευχαριστώ»

Με αφησε εξω από την πορτα.

Αυτό όμως που δεν ηξερα είναι ότι μολις ανοιγα την πορτα ,ένα θεαμα θα διαδραματιζοταν μπροστα μου που θα μου εκοβε την ανασα.Οχι μονο την δικια μου αλλα και του Κ.Μυρωνα

χευυυ

μεγαλο κεφαλαιο 

1085 λεξουλες

τι λετε να κρυβει αυτην την πορτα

*Ηθικο διδαγμα* 

Οταν πηγαινετε σε μπας-δεξιωσεις-κλαμπ μην πηγαινετε τουαλετα.Καλυτερα καντε τα πανω σας. ;)