Αλεξ pov 

Δεν μπορει.

Απλως δεν μπορει.

Ειναι εδω.

Ειναι εδω.

Ειναι εδω.

Δεν.....

Δεν μπορω να το συνειδητοποιήσω οτι μετα απο τοσα χρονια βρισκεται εδω ,κοντα μου ,απεναντι μου να με κοιταει με αυτο το βλεμμα.

Οχι 

οχι 

οχι 

ΑΛΕΞ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ ΞΕΧΑΣΕΙ ΠΑΝΤΕΛΩΣ.

Αυτη δεν ειναι για εσενα.

Αυτη σου ραγισε την καρδια.

Αυτη σε επαιξε.

Σε πεταξε σαν σκουπιδι.

Δεν αξιζει.

"ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΗ ΕΔΩ?"ρωταω επιβλητικα τριγυρω.

Καμια απαντηση.

Εκεινη ακομα με κοιταει.

ΣΤΑΜΑΤΑ θελω να της φωναξω αλλα μου εχει λείψει πολυ αυτη η αισθηση.

Το να με κοιταει.

Το να την νιωθω καντα μου.

Γινομαι αδυναμος ,σχεδον ευαλωτος τοσο κοντα της.

Δεν την κοιταω αλλο.

Δεν μπορω να την κοιταζω.

Δεν θελω να πεσω ξανα στα δίχτυα της

Ειναι η μαγγισσα μου ,η κολαση μου 

~και ο παραδεισος σου~επαναλαμβανει το υποσυνειδητο μου για αλλη μια φορα.

Αχχχχ ακομα θυμαμαι την ημερα που χωρισαμε.

Την ημερα που αποφασισε ΕΚΕΙΝΗ για την σχεση μας.

flashback 

Πως μπλεχτηκα εγω με κοριτσι 1ης λυκειου μου λετε??

Παιδεραστή με ανεβαζουν οι φιλοι μου ,παιδεραστη με κατεβάζουν.

Αλλα τι να κανω?

Οταν σε κοιταει με αυτα τα ματια και σε φιλαει με αυτα τα σαρκωση χειλι δεν αντεχεις και πολυ.

Λυγιζεις.

Βεβαια ,την τελευταια εβδομαδα κατι την βασανιζει.

Ελπιζω καποια μερα να μου ανοιχτει.

Να μου πει τι την προβληματιζει.

Βρισκομαι εξω απο το σπιτι της.

Κατεβαινει μονο με ενα απλο σετακι και προβληματιζομαι.

Σε κλαμπ δεν θα παμε??

Εισερχεται στο καθισμα και μενει σιωπηλη.

Μωρο μου μιλα ,τι σου συμβαινει??

"τι εχεις?"παω να την αγγίξω ομως εκεινη απομακρυνεται γρηγορα.

Στο βλεμμα της μπορω να αντικρισω φοβο.

Με φοβαται?

Ποτε δεν θα την πειραζα και το ξερει.

"Μην-Μην με-με πλησιαζεις " τραυλιζει

Την κοιταω παραξενεμενος με την συμπεριφορα της
"Τιτο τι συμβαινει?"την ρωταω.

Ποτε δεν της αρεσε αυτο το παρατσουκλι αλλα εγω το λατρευα.

"Θελω...."παιρνει μια βαθια ανασα και εγω μενω καγκελο.

Οχι οχι οχι 

δεν μπορει να το εννοει αυτο.

Λογικα κατι αλλο θελει να παει.

Δεν μπορει να θελει να....

"να χωρισουμε"

Δεν με κοιταει,εχει βουλιαξει στο καθισμα του αυτοκινητο και περιμενει μια απαντηση που ποτε δεν ερχεται απο εμενα.

Πως να μιλησω?

Με τι μιλια?

Εχω?

Οχι

Δεν με χωραει ο χωρος αλλο πια.

Ασφυκτιώ μεσα στο μικρο χωρο του αμαξιου. 

Νιωθω να μικραινει ολοενα και περισσοτερο,

ΔΕΝ ΑΝΑΣΑΙΝΩ.

Βγαινω εξω απο το αμαξι χτυπωντας την πορτα δυνατα.

Αντηχεί..... 

Αυτη τη στιγμη δεν με ενδιαφερει η Βιολετα αλλα η Χριστινα.

Παιρνω βαθιες ανασες και προσπαθω να επεξεργαστω τα γεγονοτα.

"θελω να χωρισουμε"

τα λογια της τριγυριζουν στο μυαλο μου και νιωθω ενα σφιξιμο στην καρδια.

3 λεξεις και ομως σου κανουν ζημια.

"Αλεξ"η φωνη της ακουγεται τοσο αδυναμη.

Αλλα δεν ειναι.

Λογικα χαιρεται με την επιτυχια της.

Αρχιζω και αναρωτιεμαι τι στο καλο εκανα λαθος με εκεινη?

Δεν της εδειξα οτι τον αγαπαω?

Δεν της το ελεγα?

Δεν βλεπομασταν?

Ξενοκοιταζα?

Τιποτα απο ολα αυτα.

Ο απο κατω εχει αρχισει να βγαζει αραχνες απο την μηδαμινη χρηση και ολα αυτα για εκεινην

"γιατι?"την ρωταω.

Η φωνη χανεται στον αερα και ενας κεραυνος χτυπαει.

Τι εγινε?

Δεν μπορω να σκεφτω τι εκανα?

"επειδη......"δεν απανταει.

Ισως τελικα δεν εκανα κατι εγω

Καταλαβα μωρο μου τι συμβαινει.

Την κολλαω πανω στο αυτοκινητο.

"ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟ ΦΛΩΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ??"της φωναζω.

Παραξενευεται.

ΑΧΧΑΧΑΑΧ κανει πως δεν καταλαβαινει
"ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΙΛΑΩ ,ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΗΞΕΡΗ"

Με κοιταει με γουρλωμενα ματια.

"οχι δεν....."παει να δικαιολογηθει αλλα εγω δεν μασαω πια.

"ΟΛΕς ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΕΙΝΑΙ.ΟΛΕΣΣ.ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΘΑ ΗΣΟΥΝ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΑΛΛΑ..."σταματαω.

Δακρυα τρεχουν απο τα ματια της και δεν μιλαει.

"ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ?Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΝΑΕΙ?ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙΣ?ΜΠΡΑΒΟ"την χειροκραταω 

"ΜΠΗΚΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ,ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ.ΑΥΤΟ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ.

ΩΡΑΙΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ.ΟΜΩΣ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ?ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΦΤΥΝΗ ΤΣΟΥΛΑ ΠΟΥ ΑΠΛΩΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΗΔΗΞΩ"

το κεφαλι μου γυριζει.

οχι απο μονο του ομως.

Με χαστουκισε.

πως μπορεσε?

Την κοιταω φανερα τσαντισμενος .Παει να φυγει ομως την αρπαζω και την βαζω στην θεση τησ.

Προσπαθει να ξεφυγει και τα προσωπα μας καταλαθος βρισκονται σε αποσταση αναπνοης.

Την βλεπω να βαριά ανασαίνει.

Λες και την επηρεαζω ακομη.

Λες και με θελει.

Αλλα τιποτα δεν ισχυει.

Απλα

"εισαι πολυ καλη στο θεατρο"

την σπρωχνω και εκεινη πεφτει κατω.

Μπαινω μεσα στην Βιολετα και φευγω μακρια απο αυτο το σπιτι

end of flashbacK

Τιποτα δεν εννοουσα εκεινη την ημερα.

Ακομα την σκεφτομαι 

Ακομα την θελω.

Ακομα κλαιω για παρτη της

ΟΛΑ.

Πεθαινω καθημερινα μακρια της και τωρα ειναι εδω.

Η μοιρα ?το καρμα?με εκδικειται λογικα.

"φιλε"με χτυπαει ο Αχιλλεας στο μπρατσο και καταλαβαινω οτι ξερει τι σκεφτομουν και με καλυβει 

¨"την σκοτωσα"
Εννοει την κατσαριδα.
Γιατί εγω από μεσα μου δεν μπορεσα να την σκοτωσω ποτε.

Νευω και καθομαι στο τραπεζι.

Εκεινη φαινεται να μαζευεται και να μην ξερει τι να κανει.

Μωρε σου προκαλω αγχος?

ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΤΙΤΟ! 

Η Αφρο δειχνει να μην καταλαβαινει και πολλα.

Το δειπνο γινεται σε μια σιγη.
Παω να παρω το αλατι την ιδια στιγμη που προσπαθει και εκεινη.
Τα χερια μας συγκρουονται και τα ματια μας μετα απο τοσο καιρο ξανασυναντιουνται.
Την βλεπω να ανατριχιαζει.
Ακομα τοσο καλη στο θεατρο.
Πλεον δεν ειναι κοριτσακι.
Ειναι γυναίκα.
Μια πανέμορφη γυναικα..
Μια ψευτικη πανεμορφη γυναικα.
Απομακρυνει το χερι της και καθεται αμιλητη στην καρεκλα.
Ντρεπομαστε?
Θα επρεπε.
Για ολες τις φορες με εκανες να κλαψω.
Σε μισω.
Με μισώ.
Με μισω που σε αγαπαω ακομη.
Λίγο πιο πολυ καθε μερα.
"Γνωριζεστε" πεταει η Αφρο στο ακυρο ενω παίζει με τις πατάτες της.
"Οχι" λεω.
Δεν την γνωρίζω.
Νομιζα οτι την γνωριζα αλλα εκανα λαθος και πιστευω οτι όλοι στο τραπεζι καταλαβαν αυτη την μεταφορά πισω απο αυτην την φραση.
Η Χριστινα χτυπαει την χαρτοπετσετα στο τραπεζι και αποσυρεται απο το δωμάτιο, το ιδιο κανει και η Αφρο αφου μου δωσει μια αυστηρη ματια.
"Φιλε.." λεει ο Αχιλλεασ.
"Δεν θελω να το σχολιασω." τον διακοβω.
"Την θες ακομα"
Ναι
"Οχι"
"Σου εκανε τη καρδια σου να χασει χτυπους"δηλωσε 
Ναι
"Οχι"
"Ποσο θες να την φιλησεις?"
Πολυ
"Καθολου"
Χασκογελαει
"Ακομα την θες" με ειρωνευεται
Ανεστεναζω
"Το ξερω" .
Σκυβω το κεφαλι.
Ειμαι δειλος.
Πολυ δειλος για να μην την εχω ξεπερασει ακομα.
"Τοτε γιατι ολο αυτο?" με ρωταει
Τον κοιταω στα ματια
"Δεν ξερεις?εσυ ξερεις καλυτερα απο ολους τι εκανε εκεινη.Ποσο με πληγωσε.Για ποσο καιρό ημουν και ειμαι ακομα σε αυτην την κατάσταση.Και μου λες τι? Να την συγχωρησω?Δεν θέλει.Εκεινη το διαλυσε  ολα, οχι εγω"
"Αλλο φάνηκε" την υπέρασπιζεται ??
"Και για πες μου γιατρε του ερωτα τι φανηκε?" τον ειρωνευομαι 
"Οτι σε θελει ακομα.Οτι σε ποθει ακομα."
"Παιζει καλο θεατρο" του απανταω
"Οι αντιδρασεις της μου το εδειξαν,οχι τα λογια της"
"Καλα "
Σιγα μην τον πιστεψω.
  Σε λιγα δευτερολεπτα η Χριστινα εχει κατεβει και μαζευει τα πραγματα της.
" γιατι τοσο καιρο δεν μου το ειχες πει?περιμενες να βρω την φωτογραφια του γαμου σου? Γιατι δεν με κάλεσες?"οδυρεται
Μην εισαι ετσι αγαπη μου.
Ηρεμησε.
Τραβαει τα μαλλια της.
Θεε μου ακομα κανει αυτην την κίνηση.
"Την πιεσες να σε παντρευτει?"φωναζει στον Αχιλλεα.
Εκεινος κατεβαζει το κεφάλι.
Οχι φιλε μου.
Δεν θα μας κανει εκεινη κουμαντο
"Ποιο ειναι το προβλημα σου?"σηκωνομαι επιβλητικα απο την καρεκλα και την πλησιαζω
"Το προβλημα μου? Ξερεις η κολλητή μου παντρευτηκε χωρις την θεληση της" 

Οπα και ειρωνεια Ο Τιτος.

Αυτο δεν το περιμενα.

"Κοιτα" της δειχνω το ζευγος.
Η Αφρο προσπαθει να εμψύχωση τον Αχιλλεα και τον αγκαλιαζει σφικτα.Ο Αχιλλεας απο την αλλη συνέχεια λεει συγνωμη μωρο μου.
"Αυτο προκαλεσες.την καταστροφη.Παντα καταστρεφεις.τιποτα δεν φτιαχνεις"
Σποντα.
"Εαν εννοεις για εμας"λεει πιο μαλακα αυτη την φορα.
"Δεν εννοω τιποτα .Καλυτερα να φύγεις.Οι ανθρωποι εδω θελουν ηρεμία."
"Μαα......."
"Εξωω"της φωναζω
Με κοιταει σαν κουταβακι.
Σαν να πληγωθηκε.
Σαν...
Βγαίνει εξω και χτυπαει την πορτα.
Ποσο μου αρεσει οταν ειναι αγρια.

Ποσα πραγματα μπορω να κανω σε αυτο το κορμακι.

Ηρεμησε μεγαλε ,ηρεμησε.
Τι μπορει να μου κανει ακομα αυτη η γυναικα γαμωτο μου.

Μια καταιγιδα αντηχει στο σπίτι.
"Παιδια φευγω"
Γνεφουν χωρις να με κοιτάξουν.
Ανοιγω την πορτα και διασχιζω το γκαζον.
Σταλες πεφτουν πανω μου και μετα απο μερικα δευτερολεπτα η βροχη δυναμωνει.
Γαμωτο μου .Ξεχασα την ομπρέλα μου στο αμαξι.
Φανταστικα!
Τοποθετω τα χερια μου πανω απο το κεφαλι μου για να αποτρεψω την βροχη απο το να πεσει στο προσωπο μου.
Βλεπω το αμαξι και λιγο πιο εκει αντικριζω μια σκια.
Προχωράω πιο κοντα για να δω ποιος ειναι.
"Χριστίνα?"φωναζω για να σιγουρευτω οτι ειναι εκεινη.
Γυριζει να με κοιταξει.
Είναι βρεγμενη εντελώς απο πανω μεχρι κατω.
Τα χερια της τριβουν τα μπρατσα της καθως φαινεται οτι κρυωνει.
Αγαπη μου.
Μωρο μου.
Τι επαθες?
Γιατι εισαι εδω ετσι?
Με κοιταζει με αυτα τα ματια που με κανουνε κομματια.
"Περιμενω ταξι"λεει πριν ρωτησω
Κοιταζω δεξια και αριστερα.
Κανενα ταξι δεν φαινεται να ερχεται γρηγορα.
Δεν μπορω να την αφησω εδω ετσι.
Βρεχει.

Θα μου κρυωσει

Της κανω νοημα να μπει στο αμαξι όμως εκεινη δεν κουνιεται.
"Θες ειδικη προσκληση?" την ρωραω ειρωνικά
"Δεν ερχομαι μαζι σου" μου απαντάει.
Χχαχαχαχαχα μωρο μου ποιος σου ειπε οτι έχεις επιλογη.
Θα μπεις θες δεν θες.
"Μπες" την προσταζω
Αρνειται κατηγορηματικα.
Οκευυ.
Εγω της το προτεινα.
Παυω να ειμαι καλος.
Προχωραω προς το μερος της και εκεινη γουρλωνει τα ματια της.
Καταλαβαίνει τι προκειται να διαδραματίστει σε λιγα λεπτα και αρχιζει να τρεχει..
Τρεξε .Τρεξε.
Δεν μπορείς να πας μακρυα.
Σκυβω και την πιανω απο τα ποδια ανεβαζωντας την στον ωμο μου.
Αρχιζει να με χτυπάει και να μου λεει να την αφησω κατω.
Κανε ονειρα.
Την τοποθετω μεσα στο αμάξι και για παν ενδεχομενο της βαζω ζωνη.
Κανω το γυρω και εισερχομαι μεσα.
Το αρωνα της με κατακλυει και νιωθω να μαγευομαι παλι απο εκεινην.
Ισως δεν ηταν και τοσο καλη ιδεα τελικα.
Βαζω εμπρος και κραταω δυνατα το τιμονι για να μην της ορμισω.
Τα ρουχα της τσιτωνουν πανω της λογω του νερου και το φορεμα της ειναι πανω απο τους μηρους.
Φαινεται ντροπαλη και λιγο ανησυχη.
Βαζω μουσικη για να φυγει αυτη η αμηχανια.
Απο το καθρευτι βλεπω  κοιταζει το αμαξι προσεκτικα
"Αλλαξες αμαξι" συνειδητοποιει.
Φυσικα.
Πως θα μπορουσα να μεινω στο αμαξι στο οποιος εχεις μπει εσυ?
Τοσες αναμνησεις με κατέκλυαν καθε φορα και ο πονος ηταν αβαστακτος.
Σιγοτραγουδαει ενα τραγούδι αρκετα γνωστό
"Και τωρα το τραγουδι αυτο το αφιερώνει ο Μπαμπης στην Μαριω.Αχχχ αυτο το τραγουδι ειναι για τους ερωτευμενους."
Τα βλεμματα μας συναντιουνται τοσο γρηγορα οσο και απομακρυνονται.

 ~~ Κάποιους παρατηρώ
που τίποτα δεν τους είν' αρκετό
καθώς αναζητούν μια ψεύτικη Ιθάκη να βρουν~~

Το βλεμμα της νιωθω να με καιει και σφιγγω πιο πολυ το τιμονι.

Απο την πιεση τα χερια μου εχουν ασπρισει

 ~~κι αν τους ρωτήσεις τι, τι άλλο θέλουν απ' τη ζωή

θα δεις ότι θα βρουν
πάντοτε κάτι ότι τους λείπει να σου πουν. ~~

Δυναμωνει την ενταση και αρχιζει να τραγουδαει με την τραγουδιστρια καθως σχηματιζει το σχημα του απειρου στο παραθυρο.

 ~~Μα όταν με ρωτάς εσύ τι άλλο θέλω απ' τη ζωή

σκέφτομαι, μα μάταια, δεν βρίσκω τίποτ' άλλο πια.

Γιατί εγώ ό,τι ονειρευόμουν στη ζωή μου
το 'χω βρει σ' εσένανε ψυχή μου κι έχω τα πάντα πια,
κι όταν σε κοιτώ, πάντα ανακαλύπτω κάτι ακόμα,
κάτι από τη μαγική σου εικόνα
που μ' αναγκάζει να σ' ερωτευτώ ξανά ~~

Σταματαμε σε  ενα φαναρι και την χαζευω να τραγουδαει.

Ανατριχιασε μολις τωρα???

Αργα γυριζει και με κοιταει.

Το-το διαισθανθηκε??

~~Σε λάθος πράγματα, 

ψάχνουν να 'βρουν οι ανθρώποι χαρά
γι' αυτό και δεν μπορούν,
ευτυχισμένοι μ' ό,τι έχουν να αισθανθούν.~~

Κορνες ακουγονται απο πισω και τοτε καταλαβαινω οτι το φαναρι εγινε πρασινο.

Την χαζευα.

Γιατι γαμωτο μου το εκανα??

~~Μα όταν με ρωτάς εσύ τι άλλο θέλω απ' τη ζωή

σκέφτομαι, μα μάταια, δεν βρίσκω τίποτ' άλλο πια.

Γιατί εγώ ό,τι ονειρευόμουν στη ζωή μου
το 'χω βρει σ' εσένανε ψυχή μου κι έχω τα πάντα πια,
κι όταν σε κοιτώ, πάντα ανακαλύπτω κάτι ακόμα,
κάτι από τη μαγική σου εικόνα
που μ' αναγκάζει να σ' ερωτευτώ ξανά.  ~~

Το τραγουδι τελειώνει και μαζι του τελειωνει και η ωρα μαζι της.

Εχω φτασει κατω απο το σπιτι της.Δεν εχει αλλαξει καθολου.Ειναι ακριβως οπως το θυμαμαι.

Βγαινει εκεινη εξω ομωε δεν προσεχει το σκαλοπατιμε αποτελεσμα να βρεθει στο πεζοδρόμιο.
Με γοργες κινήσεις βγαινω εξω και βρισκομαι διπλα της.
Γουργουριζει σαν γατα και γελαω με την αφελεια της.
"Χτυπησες?"την ρωταω γλυκα και της ασφραφτω το καλυτερο χαμογελο μου.
Φαινεται να απροσανατολίζεται για λιγο ομως ξαναεπανερχεται γρηγορα απο τον πονο που νιωθει.
Μορφαζει
"Nαι"απαντά αργοπορημένα "πως στο καλο θα ανεβω πανω"αναρωτιεται.
Ξεροκαταπινω.
Την κοιταζω.
Δεν εχει καταλαβει ακομα τι προκειται να κανω.
Η καρδια μου χτυπαει γρήγορα μονο στην ιδεα οτι θα την αγγίξω.
Βαζω το ενα χερι μου λιγο πιο πανω απο το υφασμα, στο μηρό της και την νιωθω να ανατριχιαζει.
Το χερι μου εχει ζεσταθεί υπεροβλικα παρολο την υγρασια των ρουχων της.
Με το αλλο χερι την αγκαλιαζω και την σηκωνω πανω στα μπρατσα μου.
Η καρδια μου χτυπει αδιακοπα και νιωθω οτι μπορει να την ακουσει.
Την νιωθω να με κοιταει επιμονα.
Προσπαθώ να αποφυγω το βλεμμα της καθως ξερω οτι θα λυγισω.
Δεν πρεπει...
Βγαζει τα κλειδια της και ανοιγει την πορτα.
Το μερος δεν εχει αλλαξει πολυ.
Οι τοιχοι εχουν ακομα αυτο μπεζογκρι χρωμα και οι φωτογραφιες με εκεινη ειναι πιο πολλες απο οτι πριν.
Δεν μπορεσα να δω περισσοτερα καθως επεσα πανω στον καναπε.
Το αλλαξε.
Ηταν πιο αριστερα ,κοντα στον τοιχο
Ηταν απο κατω μου.
Βρεγμένη με κοντο φορεμα απο κατω μου.

Ο μεγαλος παραπονιοταν.

Κοιταζομασταν στα ματια και η θερμοκρασια του δωματιου ανεβαινε δραματικα.
Τα ματια της  πηγαν στα χειλι μου και δαγκωσε τα χείλη της.

Αναθεμα ποσο θελω να την φιλησω.

Θελω να την φιλησω

και ετσι μεσα σε μερικα δευτερολεπτα , η ευχη μου βγηκε πραγματικοτητα

Αυτη θα ειναι μια μεγαλη βραδιά

χευυυ 

το ξερω καπως παλι αργησα αλλα 

2100 λεξεις παρακαλω.

ΕΥΓΕΕΕΕ!

Νιαι anyway..

Σχολειο καλα..

Γκομενικα,αφησε το το καλυτερα.

Σκατα.

Οχι με πρωην παντως.

Ευτηχως!!!

Ελπιζω να σας αρεσε :( 

vote & comment!

Διαγωνισμα αρχαιων σου ερχομαιιιι.

ΓΚΟΥΧΟΥ ΓΚΟΥΧΟΥ :'(

(Χαρτομάντιλο παρακαλω)

byeee

xoxo Angelina1