bericht beneden is belangrijk, LEES HET

Pov Ina:

Zaterdag 18 mei, 9u

Vanacht heeft Jax in mijn appartement geslapen. Na de wedstrijd heeft hij een telefoontje gekregen van zijn broer dat zijn vriendin bij hem gaat slapen en dat hij Jax weg wilde. Ik heb aangeboden dat hij bij mij kan slapen. Niet dat ik het erg vind.

We hebben met zijn vijfen afgesproken om naar een pretpark te gaan. Om half 11 staan ze hier. Als ik realiseer dat het al 4 na 9 is spring ik uit het bed. Ik heb nog maar anderhalf uur om me klaar te maken.

"JAXXXX!! WE MOETEN OPSTAAN. HET IS AL 5 NA 9!" Ik probeer Jax uit het bed te duwen maar hij is veel te sterk. Eindelijk is het gelukt. Alleen ben ik wel mee gevallen uit het bed. Op hem. "Dat is leuk wakker worden." Ik lig op het ontblote lijf van Jax AKA zijn sixpack. Mijn haar maakt een gordijntje dat ons afscheid van de hele wereld.

Ik probeer terug op de grond te staan. Maar Jax trekt me terug op hem. "Jaxie, we moeten ons klaarmaken." "Dat kan wachten." Hij pakt mijn nek en trekt hem naar me toe. Zijn zachte lippen raken bijna de mijne.

"WAKE ME UP BEFORE YOU GO GO! DON'T LEAVE ME HANGING ON LIKE A YO-YO!" Doet mijn wekker van mijn gsm. Ik heb hem voor de zekerheid gezet als we niet uit ons bed geraakten. En gelukkig heb ik dat gedaan. "Man." Mompelt Jax.

Ik sta recht en ga naar mijn klerenkast. "Babe?" "Ja?" "Mag ik douchen?" Vraagt hij poeslief. Ik kijk hem aan. "Ja, doe maar. Je stinkt ook een beetje." Ik breng mijn hand naar mijn neus om te zeggen dat hij stinkt. Dat is helemaal niet zo, hoor.

"Dat is mannengeur." Een klein grinnikje komt van mijn mond uit. Ik duw hem naar de badkamer. "Whatever." Zeg ik als ik de deur van de badkamer dicht doe. "Wil je er niet bij komen? Met twee is het veel gezelliger." Zijn grijns komt weer tevoorschijn. Ik wil niet weten aan welke vieze dingen hij denkt.

"Dag Jax." En ik doe de deur dicht en ga naar mijn kast. Ik vind een mooi setje wat bestaat uit een zwarte high waisted jeans met gaten erin. Een grijs topje en een roos vestje. Daaronder sportschoenen. Ik wil geen rokje of kleedje aandoen want anders gaat dat direct omhoog in de attracties.

Gisteren heb ik Freya ook nog thuisgebracht. Het was leuk haar ouders nog eens te zien. Serena is met Aiden naar huis gegaan. We hebben ons goed geamuseerd. Ik ben super trots op Jax dat hij gewonnen heeft.  Ik wist dat deze wedstrijd veel voor hem betekende.

In de tussentijd dat Jax in de douche zit maak ik al ontbijt. Het is ondertussen al half 10. Jax heeft de sproeiers uitgezet en stapt waarschijnlijk uit de douche.

Lily heeft me gisteren nog een keer gebeld om wat meer informatie te geven over de jongen die ik moet doden. Zijn naam is Caleb Cameron. Ik heb hem lang gekend. Hij heeft een huurmoordenares van ons bedrijf ontvoerd. Ik ken haar niet maar het schijnt dat ze nog maar 15 is. En Lily had een emotionele band met haar.

"Lena?" Ik word wakker uit mijn trance. "Huh wat?" Hij lacht. "Ik vroeg of er koffie was." Mijn mond word een o. "Oh, sorry. Ik had je niet gehoord." Ik ga snel naar het koffie apparaat. "Waar dacht je aan? Mij?" Hij glimlacht en grijnst tegelijk.

"Misschien." Ik kijk hem verleidelijk aan. Ik kan toch moeilijk zeggen dat ik aan iemand aan het denken was die ik morgen moet vermoorden. Lekker. Hij komt zachtjes naar me toegewandelt en neemt me in zijn armen. Hij kijkt me aan met die onschuldige oogjes.

Ik denk steeds aan de droom die ik overlaatst had. Als ik hem het vertel, of hij komt er achter weet ik niet wat ik zou doen.

Hij begint me zachtjes te kussen zoals een echte jongen die van z'n meisje houdt. Hij pakt me bij mijn middel en duwt me dichter tegen hem.

We zitten samen te ontbijten. Na ons ontbijt ruim ik alles op. Hij helpt. Als ik zeg dat het niet hoeft gaat hij terug zitten op zijn stoel. Ik voel zijn ogen branden op de foto's van mijn ouders. Ik moet hem vertrouwen. Als ik ooit wil zeggen waar ik mee bezig ben moet ik hem in vertrouwen nemen. Ik ga het verhaal vertellen over mijn ouders.

"Mijn ouders zijn vermoord." Ik draai me om en kijk naar hem. "Wat?" vraagt hij verbaasd. "Mijn ouders zijn vermoord." Zeg ik opnieuw maar iets luider. "Ja, ik hoorde je wel. Ik was alleen ... verbaasd." Hij laat een kleine pauze hangen.

"Het gebeurde op 18 oktober 1999. Het was al half 9. Ik weet nog elk detail." Ik neem nog eens diep adem. "Als je het niet wil vertel..." "Nee, ik wil me meer open stellen voor je." Hij knikt.

"Ik vroeg aan mijn ouders of ik bij hun mocht slapen. Ik hield van mijn ouders. Mijn vader was mijn grote held. Hij betekende alles voor me. En mijn moeder was mijn idool. Ik hou nog elke dag zielsveel van hun, ook al zijn ze er niet meer.

Opeens hoorde ik een vreemd geluid dat zich beneden afspeelde. Mijn moeder had het ook gehoord. Mijn vader dacht dat het de wind was maar zo'n verschrikkelijk geluid maakt de wind niet. Het was net alsof een schaal fruit was gevallen. Nochtans hadden wij geen fruitschaal beneden staan. Maar zo'n geluid was het. Het geluid herhaalde zich tweemaal.

Mijn vader offerde zich op om te gaan kijken. Mama en ik waren zo bang dat we ook naar beneden gingen. Hadden we dat maar niet gedaan. Want we zagen papa liggen met een mes in zijn buik. Overal lag bloed.

Mijn mama probeerde me nog mee te nemen terug naar boven. Ondanks dat haar man beneden dood lag dacht ze toch nog aan haar kind. Maar het was te laat. Er kwam een man in het zwart naar haar toe en schoot haar twee keer. Eén keer in haar buik, en één keer in haar hart. Ik stond daar maar als een toerist alles te bewonderen. Nu bewonderen is niet het juiste woord.

Getraumatiseer. Ja, dat is het woord. De politie kwam eraan en nam mijn vader en mijn moeder mee. Mij waren ze helaas niet vergeten. Ik heb voor 1 jaar niets gezegd. Ze hebben meteen besloten om me in een traumacentrum te steken. 2 jaar heb ik daar gezeten.  Om alle goede en slechte herinneringen van mijn ouders te wissen.

Maar alleen de slechte bleven in mijn lichaam gezegeld alsof het gisteren nog gebeurd was. Maar om eerlijk te zijn: de dood van je ouders vergeet je nooit."

Ik heb helemaal niet door dat er tonnen tranen over mijn wangen lopen. Ik proef de zoute smaak in mijn mond. Ik haal nog eens diep adem en kijk Jax recht in zijn ogen aan. Ik zie medelijden.

Net wanneer ik dacht dat hij "het spijt me" ging zeggen, trekt hij me in een knuffel. Geen ik-heb-je-lang-niet-gezien knuffel maar eerder een ik-ben-hier-en-ik-ga-nergens-heen knuffel. Hij heeft niets gezegd, hij laat me alleen op zijn schouder wenen.

Ik ben zo opgelucht dat ik het hem heb vertel. Misschien ween ik daarom. Van geluk. Maar ook zeker van verdriet. Ik denk weer aan die vieze man die deze vieze woorden zei 'Ooit ben jij aan de beurt, liefje.' God, ik mag er niet meer aan denken.

"Dankje." Hoor ik Jax in mijn haren zeggen. Ik trek me terug. "Waarom?" Ik veeg nog een traan weg. "Om het mij te vertellen." Er komt een kleine glimlach op mijn mond. Wat doet deze schattige, knappe jongen toch met me.

Ineens gaat de deurbel. Ik kijk op mijn gsm en zie dat het al 5 na 11 is. Hebben we zo lang gepraat? Ik doe de deur open. "Hey girl." Komt Serena binnen. Ze geeft me een knuffel en gaat naar de woonkamer. "Lena." Aiden maakt een Chinese buiging. Geen idee waar dat ineens van kwam.

Tyler komt ook binnen. "Yow." Hij geeft me een high five. "Wauw, de drie musketiers zijn ook weer op dreef." Zeg ik als ik de woonkamer binnen kom. Ik hoor gegrinnik. "En was het leuk gisterenavond?" Vraagt Tyler. Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. "Idioot." Fluister ik zachtjes maar blijkbaar heeft iedereen het gehoord.

"Ouch, die deed pijn, Lena. Je mag geen mensen pijn doen." Ik ga naar hem toe en geef hem een tik op zijn hoofd. "Deed dat pijn?" Ik kijk hem lief aan. Iedereen begint te lachen. "Nee." Zegt Tyler. Maar ik zie aan zijn gezicht dat het een hard tikje was.

"Gaan we dan?" Vraagt Serena. "Jup, Serena jij bij mij. En de jongens bij elkaar." Ik loop naar buiten. Serena gaat mee en zet zich in de auto.

Dit gaat zo leuk worden ..

_____________________________________________________

De volgende twee of drie hoofdstukken zijn heeeeeeeeeel belangrijk. Dus zie dat  je al je aandacht erbij hebt. Luf u all

Ik ga ook een nieuw boek schrijven. Natuurlijk ga ik dit eerst afmaken. Ik moet zeggen ik ben al bijna tot het einde van dit boek. Nu ik weet niet of ik het in het Nederlands of in het Engels. Ik weet wel al waar het over zal gaan, maar laat het weten in de reacties.

Byee, babeesss❤️