Kabanata 20

''Bakit mo sinabi kay Pierre na kailangan ko nitong mga ito? Have I told you I'm not?'' Irritable pero hindi pasigaw na sinabi ko kay Rina.

Maaga akong nagising kahit hindi naman ako maagang natulog. Our conversation last night did not let me sleep, the concerns of us lives in my mind rent free which of course will, due to what's the issues we're both facing right now. Si Pierre, s'ya at s'ya pa rin ang sisisihin ko palagi dahil sa kaguluhang nangyari sa buhay ko.

At ngayong pagtungo ko sa pathway ay bumungad sa akin ang mga kahon na naglalaman gardening tools, mukhang complete package pa ang mga kahon. Natutuwa ako dahil finally magagawa ko ang gusto ko at naiirita ako dahil baka isipin ni Pierre ay kailangan ko ng tulong n'ya, I always refuse his extending hands for me because I don't want him to think I still need him, now my alter ego's contradicting this tools he bought for me.

''Sorry talaga, alam ko kasi kung gaano mo kagusto ang gardening. Hindi ko napigilang ipaalam kay sir Pierre.'' Napabuntong hininga na lamang ako dahil wala naman na akong magagawa, pasimple akong ngumiti sa tuwa.

''Need help, honey?''

Nawala ang pasimpleng kong ngiti ng marinig ko ang nakakairitang boses ni Pierre tuwing umaga, tanghali, gabi o sa tuwing maririnig ko ang boses n'ya.

Syaka ko lamang napansin na naka-topless at faded jeans si Pierre nang makarating sa harapan ko, tila planado ang pagtulong n'ya sa akin.

''No, go away.'' Diretsahang sagot ko.

''I won't let you lift heavy things, ka'ya iyon na lang ang gagawin ko.''

''You know what you'll do more?''

''...Annoying me just seeing you.'' I rolled my eyeballs but he just smiled and laughed. Naiirita ako dahil imbis na magalit ay tinatawanan lamang n'ya ang pang-iinsulto ko.

''Mukhang may pagmamanahan na ang bata ngayon pa lang, Vien.'' Nakikitawang saad ni Rina. Naapairap na lamang ulit ako dahilan para mawala ang mga ngiti ni Rina.

At wala nga akong nagawa dahil nagsimula na kaming gawin ang pagsasaayos ng garden na gusto ko, as what I like it should be, a coastal garden.

I just wanna make sure to myself that if I ever go back in here ay natupad na ang pangarap kong magkaroon ng ganito, my life in city has been so hectic ever since as to why I never got the chance before of having a garden near the ocean. I don't know if it's because of my hormones during pregnancy or my eagerness of fulfilling my dream of having what I wanted.

Marami kaming nagawa kahit papaano sa loob ng consecutive two hours para mabuo ang garden. We already planned the hard landscaping, we only used local materials like the rocks and stones for the formations beside the flowers as well as for the pathways, we only added pebbles and or gravel from a local quarry. I have decided na purples, red, white ang mga itatanim at palalakihin ko once na matapos na ang pagpapaganda namin dito.

Si Rina naman ay nagpapahinga malapit, pero patuloy kami ni Pierre sa ginagawa.

''Kakailanganin natin ang mga taller plants and fences for the wind to protect the other plants and to slow the wind atleast,''

''It'll compromise the good view of the garden,'' Pangongontra ko sa suhestyon n'ya.

''Mamili ka, haharangan natin ng semento ang garden mo para matakpan ang malalakas na hangin or a plant to atleast slow the strong winds?'' wala akong masabi dahil tama s'ya. He really is good at this.

Tila may malakas na hangin ang pumagitna sa aming dalawa ng hindi na ako nagsalita pa.

''Ilang beses mo no'n sa akin sinabi na gusto mo ng coastal garden. I've studied myself on how to make this possible even though I'm not really into this.'' Aniya habang nakatingin sa karagatan nakangiti at medyo naniningkit ang mga mata, hanggang sa itinuon n'ya ang paningin sa akin.

''Sinabi ko pero hindi kita inuutusan, ginusto mo ito ka'ya hindi ko kasalanan kung hindi mo gustong gawin ito.'' Pagmamatigas ko.

''Wala naman sa akin kung hindi ko ito gusto, ang mahalaga sa akin matulungan kita sa mga bagay na gustong gusto mo.''

Maaaring maganda nga ang sinabi n'ya, pero hindi ito sapat para mawala ang problemang kinahaharap naming dalawa at galit ko sa kanya.

It has been two hours of torture for me seeing Pierre here with me, hindi ko mapigilang mapansin ang tumatagaktak na pawis sa leeg n'ya pababa sa mababato n'yang upper and lower abdomen.

''Rina, make us some merienda.'' Aniya habang nagbubungkal para ilagay sa mga paso.

''Right away, Sir!''

Napasimangot ako, bakit pati ang pagsasalita n'ya ng halong tagalog at ingles ay mas lalong umaapaw ang appeal n'ya.

''I won't mind if you'd like to wipe it.'' Aniya tinutukoy ang topless body n'ya.

''I'll mind so I won't.'' pagsusungit ko at lumayo sakanya para ayusin ang ilang bato.

Hindi ko mapigilang mapangisi at the same time makonsensya dahil sa ilang beses ko s'yang sinusungitan, pero nawawala ang kunsensya sa tuwing maalala ko ang ginawa n'ya sa akin.

Makalipas ang apat pang oras ay napag-isipan na naming magpahinga matapos ang aming hapunan, minabuti kong matulog na lamang sa guest room, pero maya't maya naman ang katok ni Pierre sa pinto.

''What now?!'' I hissed after opening the door, screaming in front of his face.

''Nag-aalala ako, love. Please, sleep with me in our bed.'' Pagmamakaawa n'ya.

''Maayos ako at ang bata dito sa guest room, Pierre. Ikaw una kong sasabihan kapag may kailangan ako or something emergency,'' paga-assure ko sakanya, dahil pakiramdam ko ay gusto ko muna ang matulog ng mag-isa.

''I understand, maybe it's because of pregnancy hormones-'' Before he could finish his sentences I shut the door immediately, ayaw kong mag-bago ang isip ko matapos kong magmatigas, dahil sa tuwing makikita ko s'ya ng matagal ay pakiramdam ko nangungulila ako sa mga halik at yakap n'ya.

I shut my eyes frustrated as I lay my back in the door, releasing my heavy sighs repeatedly.Pakiramdam ko ay hindi pa rin umaalis si Pierre, but I won't open the door just to let him know I want him so bad tonight, and missing him so badly.

I won't.