**

Kabanata 18

''Kumusta na?! for sure you're bored as hell!'' Pa-hysterical na ani Sandy sa kabilang linya.

''Yeah, sure.'' Malamyang sagot ko dahil wala pa akong ganang tumayo. It's already 9 in the morning yet I felt so sluggish. Wala na sa tabi si Pierre at malamang nauna nang mag-breakfast.

''Marc's concern as well, hindi ka namin nakausap for almost a week, where are you?''

''Hmm, somewhere in the nowhere.'' Pilosopong sagot ko, I chuckled.

''Pregnancy were kind of crazy! So ano nang chika? You owe me chika!'' nanggagalaiti at atat na anas ni Sandy, dahan dahan akong napaupo. I told her everything of what have happened.

''OMG! Akala ko lumipad ka na ng states, I am your only friend yet I did not know everything, ang daya!''

''Sinabi ko na nga sa'yo wala akong signal, anyways, I had to hung up. My baby's getting hungry.''

''Okay! Call me when you have to, bye.'' We bid our goodbyes after a minute of chikahan. Surely, I'll miss the speaker-like voice of Sandy for a long time.

At tama nga ako nasa dining table mag-isa si Pierre ngunit hindi pa rin nababawasan ang pagkain, obviously, he's waiting for me to eat with him.

''Morning, baby.'' He got no response on that from me.

''How's your sleep? Mommy, sleepyhead.'' He grinned.

''Fine.''

''Let me know if you need anything.'' Pagputol ni Pierre sa katahimikan sa kalagitnaan nang pagkain naming dalawa. This kitchen part hasn't had a bigger space and seems planned to be a simple one. Maaliwalas sa mga mata ang kulay neutral ng mga muwebles at pader, tila kumpleto din ang mga kagamitan para sa pagluluto o ano pa na related sa pagkain... Bigla akong natakam sa pancit canton, maybe I should make one for midnight snack.

''What were you thinking?'' Napabalik ako sa aking wisyo ng magsalita si Pierre sa tapat ko, I wasn't conscious I was spacing out thinking this kitchen and a pancit canton.

''Wala naman.''

''Nagustuhan mo ba itong kitchen?" His deep voice while speaking tagalog fully made me pause a bit. Mas lalo s'yang nagiging intimidating at nagiging gwapo sa pananalita n'ya ng tagalog at malalim na boses, damn it! Nakalimutan ko dahil du'on ang pancit canton na kinatatakaman ko kanina lang.

''Oo, maganda naman.'' Simpleng sagot ko lang habang pinagtutuunan nang pansin ang mga pagkain sa hapag, vegetable salad at french toast topped up with sunny side up.

''If you need more things to add or want some changes, let me know, baby.''

''Wala akong ibang kailangan bukod sa gusto kong ibalik mo na ako sa city.'' Sagot ko at nagpipigil na panghinaan habang sinasabi iyon. If he's intimidating, I should be dominant. Napansin kong natigilan ito sa pag galaw nang kubyertos n'ya ka'ya naman ay binalingan ko s'ya ng tingin, ngunit naglihis ulit ako ng tingin dahil sa paraan ng pagkakatitig n'ya sa akin.

''I'm sorry.'' I heard his heavy sighs. It sure does warm.

It's indeed a relief he's sorry and chose not to argue with me, pero naiinis pa rin ako dahil tila hindi n'ya ako pagbibigyan sa gusto ko at desidido akong umalis sa lugar na ito at magpakalayo layo dahil hindi ko na matiis na makasama s'ya sa iisang bubuong ulit.

''I'm done eating, I've lost my appetite.'' malamig na saad ko at dahan dahang tumayo.

''You haven't eaten any of your food much. Ihahatid ko ang pagkain sa kwarto mamaya.''

Dalawang araw na kami sa lugar na ito at dalawang araw na'rin akong naiinis makita at makasama si Pierre dito. Kahit gaano pa kaganda ang paligid, kasarap ang simoy ng hangin, it's all useless due to the fact that the good energy all from this relaxing place were devoured by the bad presence of Pierre.

Kahit yata sa pagtulog ko sa gabi hanggang sa paggising ko sa umaga ay kinaiinisan ko ang presensya ni Pierre, sa kadahilanang nasa iisang kwarto kaming dalawa natutulog.

''Magandang umaga, Ma'am!'' maligayang bati sa akin ni Rina nang magkasalubong kami sa hallway, may hawak s'yang gardening tools medyo madumi ang latex gloves na ngayon ay hawak hawak na n'ya.

Bigla akong naintriga sa ginagawa n'ya, ka'ya naman nuong aalis na s'ya ay pinigilan ko s'ya sa pag-alis.

''Bakit po, Ma'am?''

''Call me Vien nalang,'' Nagtaka ito sa sinabi ko, pero sinawalang bahala ko na lang iyon, I suddenly got interested from what she's into this morning.

''By any chance, that's the tools for some sort of plants, right?'' tinuro ko ang small size na pitchfork na hawak hawak n'ya, may dumi pang nakadikit dito, sanhi ng kagagamit lamang.

''Oo, Vien.'' ngumiti ako. And one thing I knew, we're at the seaside trying to find a perfect place to plant some plants.

''Hindi ka ba pagagalitan ni Sir Pierre? Baka mapano ka, mapapagalitan ako.'' nginisian ko lamang s'ya habang naghahanap ng lupa.

''Hindi 'yan.''

''Duon na lang ta'yo sa pinagtataniman ko.'' nagmamakaawa ang boses n'ya.

I don't have the courage to tell her I don't like where she's planting her flowers, nasa gilid lang kasi ng rest house iyon at masyadong boring iyon para sa akin. After a decade since I have been here where the sea is, I have no time to waste this perfect chance to have my own coastal garden.

''Here!''

''Pero, kulang po ang tools ko.''

And with that through the sun rays my eyebrows started to stick. ''What?!''Medyo nasindak ito sa pag sigaw ko at matinding inis na halata sa mukha ko.

''Pasensya na, sasabihin ko na lang kay sir Pierre mga kakailanganin natin.''

''Ano?! H'wag na lang, ako na ang bahala.'' ani ko naiinis at nauna nang naglakad sakanya, baka may mahanap akong tools sa loob o labas ng rest house, hangga't hindi ako nakahahanap saka lang ako titigil. Hinding hindi ako hihiling ng kahit anong bagay kay Pierre.

***

Napagod ako sa kahahanap sa mga gardening tools ka'ya naisipan ko na lamang ang magpahinga sa kwarto, I was a bit of disappointed finding nothing for what I would like to do.

And as per Pierre has said, there's a food on the tray at side table. Kinuha ko 'yon at kinain dahil napagod ako sa ginawa kong pakikipaghanapan sa tools kanina.

Natigilan ako sa pagkain at muntikan pa akong mabulunan nang dumating si Pierre at isinara ang pintuan, mabilis kong ibinaba ang plate. Pinakatitigan ko ang kilos n'ya dahil parang nagmamadali.

He's wearing his office attire, a tuxedo which is obviously he's up to his hectic and busy schedule on business. Lumapit s'ya sa akin at marahang hinalikan ang noo ko.

''Saan ka pupunta?''

''Quezon City, but I'll be back shortly maybe after a day or two.''

''Sasama ako,''

''No,'' mabilis at seryosong sagot n'ya sa akin matapos n'yang maibutones ang tuxedo n'ya.

''You stay here, may gusto ka ba pagbalik ko?'' napasimangot ako.

''I don't want anything.''

Two days.

He'll be gone for two days to go back to the city, without me.

Nakaupo ako sa gilid ng kama at nakatalikod sa kanyang gawi. Pakiramdam ko hindi ko maatim ang hitsura n'yang nakaayos para umalis, para iwanan ako. Kulang ang mga dahilan kung bakit, hindi ako kuntento, tatlong araw na akong nagtitiis, gusto ko s'yang umalis na, pero ngayong aalis s'ya ay parang kinakain ko ang mga salitang ipinagtatabuyan s'ya sa isipan ko. This pregnancy's making me so sensitive and sick, physically and mentally.

''Hmm,'' I can sense him walking towards my side, halos lumubog ang p'wetan ko sa kama dahil sa pagkakaupo n'ya. His bigger frame made this bed sunken as well as my ass.

''Babalik din ako bukas, you don't really need anything, hmm?'' Mas lalo lamang akong naiirita sa paulit ulit na tanong n'ya sa bagay na gusto ko. I have said what I wanted many times.

He gently caresses my arms down to my tummy and briefly kissed the side of my forehead. Nakakainis! Ang mabibigat at mainit na buntong hininga n'ya ang dahilan para unti unting lumambot ang pag simangot ng mukha ko.

''Wala nga, umalis ka na.''

''Hmm, Rina said you're demanding for some tools for gardening.'' Aniya sa nang aasar na boses dahilan para bumalik ang simangot sa aking mukha. Hindi ko aakalaing sasabihin pala iyon ni Rina.

''Yeah, I'll make coastal garden.'' Pilit kong sagot dahil ayaw kong malaman n'ya na gumagawa ako ng paraan para i-entertain ang sarili ko sa lugar na ito.

''Honey, would you plan on staying here for a long time?''

''No! It was just out of sheer boredom.''

''It would take you a year to make a coastal garden, want me to help you?''

''Bakit mo ba ako pinapakealaman sa gusto ko?'' Dipensa ko dahil hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa sinabi n'ya, medyo nakaramdam ako ng kahihiyan, hindi ko naman alam na matagal pala ang gardening.

''Pitchfork suits you, baby, with all of your anger.''

''Indeed, cause you're making me resents you more.'' Imbis na magalit s'ya sa sinabi ko ay humalakhak lamang s'ya. Wala na ang bruises sa kanyang dahil sa pambubugbog ni Daddy. I would like to give him that again.