Votes and comments are highly appreciated! Thank you.

***

Kabanata 12

"Vienna, have you heard the news?"

I was preparing our breakfast when Sandy asked me. Nagtungo s'ya sa refrigerator para kumuha ng bottled water, saglit ko naman s'yang binalingan.

Dalawa araw na rin pala nakalipas magmula ng magkainitan si Marc at Pierre dahil sa akin, at magmula n'on ay nagiging laman na ako ng chismisan sa floor namin kung saan maraming nakakakilala sa akin.

"Heard what?"

"Pierre fired Marc yesterday."

"Ano?!"

Natigilan ako sa ginagawa kong pag preparation ng sabihin n'ya iyon. I looked at her with disbelief. "Napaka irrational talaga ng lalaking iyon,"

Malamang ay tinanggal n'ya si Marc sa company dahil sa panununtok sakanya, wala namang ibang maayos na dahilan para gawin n'ya iyon.

"Siguro dahil iyon sa nangyari nang nakaraang araw, o baka nagseselos si Pierre kay Marc." sabi ni Sandy at umupo na sa upuan para mag breakfast.

"He sounded so unprofessional if it was because of his jealousy." tugon ko at umupo na rin upang mag breakfast.

"Next week is the next month, anong plano mo?" Tanong ni Sandy, hindi n'ya din kasi alam kung kailan ang specific date ng pag fafile ko ng resignation. Mamaya ay balak ko ng ilakad ang filling ko.

"Pabibilisin ko na ang process, baka bukas aalis na ako." walang ganang sagot ko at isinubo ang mixed veggies.

"Are you sure? Hindi ba pwedeng mag file ka na lamang ng leave instead of resignation? Baka naman overwhelmed ka lamang sa mga nangyayari."

"Oo, sigurado na ako."

Napabuntong hininga ako sa sinabi ni Sandy. She's kind of right, I was overwhelmed by Pierre's partnership with our company because we might see each other in the office which was I don't want to.

Pero gusto kong panindigan ang desisyon kong magpakalayo layo sakanilang dalawa, kagaya nga ng ayaw kong mangyari, guguluhin lamang ni Pierre ang buhay namin ng anak ko. I don't want to take this to the court, I wanted a sole custody of my child, start anew life far from him and his fuck!ng sh!ts.

Pinaalam ko na ang balak ko sa aming manager kahapon for sure Pierre probably will know about it. Kung pwede lang sanang sakanya ko na lamang iabot ang resignation letter ko para malaman n'yang sukang suka na ako sakanya, kaso sa manager ko ito ipaaalam.

**

Nagtungo na kami ni Sandy sa office ng sabay.
I was in a foul mood on our way, dahi hindi ako makapaniwalang tatanggalin n'ya sa trabaho si Marc na hindi naman dapat.

I will consider this day as my last day to work in here, I just have to do something for Marc. Hindi na dapat ako papasok sa trabaho ngayong araw dahil para na lamang sa resignation letter ko pero kailangang may gawin ako para kay Marc, dahil kailangang kailangan n'ya ang trabahong ito.

He's about to get promoted to a higher position but he just got fired.

Nakarating kami sa aming floor, at nakasalubong namin si Marc sa hallway dala dala ang box na naglalaman ng gamit n'ya. Tumigil naman s'ya para makapag usap kaming tatlo.

"Morning, Vien and Sandy." mababa ang boses na bati sa amin ni Marc, we greeted him back.

"Papayag ka ba na basta basta ka na lang tatanggalin sa trabaho, Marc?" I said my voice were laced with concern, he just smiled but strained.

"It's fine, I just gonna apply to another company."

"Pero malapit ka ng mapromote, di'ba?! Sayang naman. He can't just passively fired just because of some irrational reasons he has!" Naiinis na sinabi ko.

"Kalma ka lang, Vien." natatawang sambit n'ya.

"You're pregnant you know it's not good for you to stressed out. H'wag ka na mag alala sa promotion, ayos lang. I atleast gain some good experience and memories in here." Dagdag n'ya sa sinasabi at mahinang napabuntong hininga.

"Take good care of yourself for your child." Aniya, niyakap ko naman s'ya saglit at nag aalala s'yang tiningnan.

"Everything you've done good in here with us will never go unnotice, Marc. We're rooting for you, always." Nakangiti ngunit nababahiran ng lungkot na sinabi ni Sandy na yumakap saglit kay Marc.

Nag paalam na kami ni Sandy sakanya at tuluyan na s'yang pumasok sa elevator patungo sa ground floor. Hindi ko na s'ya nakumbinsi pa na ipaglaban na hindi dapat s'ya basta bastang tinanggal sa trabaho.

Nagtungo na kami sa aming cubicle at sakto lamang ang pasok namin. Hindi kami nalate.

Pagkaupo sa aking swivel chair ay nilingon ko ang bakanteng cubicle ni Marc malapit sa akin. I release a heavy sighs, It was a good two years of hardships and good memories together with him in this company.

Isinisingit ko ang aking resignation letter sa duty ko. Mamaya maya lamang ay ibibigay ko na rin ito sa aming manager.

Hindi ko pa natatapos ang coding na ginagawa ko ng biglang mag kaingayan dahil may mga unipormadong mga babae at lalaki na tila galing sa restaurant ang dumating dala ang mga trays na may mga pagkain.

Isa isa naman silang lumapit sa amin para ibigay ang mga white plates na naglalaman ng beef steak, maraming tila ang natuwa dahil may kasama itong champagne with red wine.

Dumating naman si Jessy na naka chef attire. She go straightforward to my cubicle, she's s
smiling at me sarcastically.

Maraming nagpapasalamat sakanya at kaagad naman n'yang tinutugon.

"Ano nanaman 'to?" I asked her with low irritated voice. Her sarcastic smiles didn't fade.

"Balita ko you're about to resign, reason why I brought some expensive foods to celebrate it."

Nanggagalaiting kinuyom ko ang aking kamao. Dumating naman si Sandy sa tabi ko at nakakunot noong nakatingin kay Jessy.

"Ano nanaman ba ang agenda mo dito?" Iritableng tanong ni Sandy. Binalingan naman ito ni Jessy. "Get out of this, Sandy." mariing sinabi nito.

"Instead of asking some dumb questions, why don't you just be grateful?" her brows shot up. She then immediately turned her gaze on me.

"I won, Vienna. May nanalo na, at ako iyon."

"Hindi ako nakikipagkompitensya dahil lang sa lalaki, Jessy." Mariing sambit ko. "You made yourself so unclassy just because of that guy. Drugging and manipulating him only to bring him to your den."

"You b!tch!"

Nawala ang kaninang tagumpay at sarkastikong ngiti sa mga labi ni Jessy. Muntikan pa n'ya akong sampalin pero mas lalo kong tinapangan at inilapit ang mukha ko sakanya dahilan para tumigil lamang sa ere ang palad n'ya.

"Sampalin mo ako, sige. Para malaman mo kung sinong mas makapal ang mukha sa ating dalawa." kalmado ngunit mariing sambit ko sakanya.

"Tumigil ka na, Jessy! Have some respect for yourself!"

Dahil sa alitang nangyayari sa pagitan namin ay nakuha namin ang atensyon ng karamihan maski ang aming manager ay nakuha narin namin ang atensyon nito kaya minabuti n'yang magtungo sa amin.

"What's going on in here?"

"Nothing really important, sir. Sorry for the commotion." marahan akong tumungo at saglit na seryosong sinulyapan si Jessy bago sila talikuran.

Nakasunod sa akin si Sandy na masyadong nag aalala. "Saan ka pupunta?"

"I'm going to leave."

Kinuha ko ang bag ko sa cubicle at nagtungo ako sa office ni Pierre. Nasa tapat na ako ng pintuan n'ya ng tumigil ako at hinarap si Sandy.

"Ka'ya ko na 'to, Dy. Sige na, you still have to work." pangungumbinsi ko sakanya, pero sa huli ay sumunod din kahit nag aalangan.

Hinarap ko na ulit ang pinto at bumuntong hininga, I was preparing myself to confront Pierre and not to tremble facing him.

I found him sitting in his black swivel chair, wearing his office attire, facing and focusing in his table with papers.

Nakuha ko ang atensyon n'ya ka'ya naman ay dahan dahan n'yang itinaas ang ulo n'ya para tingnan ako.

He looked at me blankly. "I'm going to resign today."

"Why? What happened?" Tumayo ito at nagtatakang tiningnan ako.

"Sabihan mo ang fiancé mo na tigil tigilan ako dahil aalis na rin naman ako ngayong araw, sir." I tried to be calm and formal as possible despite of whirling anger towards them.

"So, you're really into this? Taking my child away from me." He said with baritone voice.

"I'm going to give you the consequences, then."

Hindi naman ako nagpatinag sa pagbabanta n'ya. "Go take this to the court, tingnan natin kung papanigan ka pa ng korte kapag nalaman nila ang ginawa mo."

"Hindi korte ang sagot, Vienna. You'll see. I'm gonna get you back whatever it takes, whatever happens."

"Try harder next life, Pierre." Sarkastiko ko s'yang nginisian at kaagad tinalikuran upang umalis.

"I'm gonna try harder in this lifetime to take you back, Vienna."

Whatever.