Tüm umutlarimi yitirdim önce. Teker teker alındı benden. Ve yaşam sadece nefes alıp verdiğim gereksiz bir karmasaya dönüştü.
     Hayaller mi? artık hiçbiri kalmadi ruhumda.  Oysa sadece küçük şeyler istemiştim.  O kadar küçük ki başkaları hiç yorulmadan, cabalamadan ve belki de istemeden elde ettiler onları.
      Sususum hayata olsa ne yazar simdi? Zaman geçti ve geçiyor, ardında  ben, yalnız,  yapayalnız bir ben.
      Ruhum sustu içimde yaşanmamış bir hayatın son çığlıkları. Oysa ben denizlerin gökyüzüyle birleştiği mavilikleri severdim. Martılar ucusurdu üzerlerinde. Kimsesiz kaldım.
     Olabilr mi şimdi herseye ve herkese rağmen güzel şeyler?  Kimbilir.....
      İşte bu benim Hikayem. Zamana karşı ve zamana inat.......