KÜÇÜK BİR KIZ GIBI

      Yanımda olsaydın keşke. Tam da su an. Kokunu duysaydim, içime cekseydim kokunu. Sarilsaydin bana sımsıkı. Başımı göğsüne dayasaydim. Yalnız değilim diyebilseydim. Artık yalnız değilim. Bana bakınca gülen bana bakınca içi giden gözler var. Beni seven beni ozleyen beni düşünen biri var. Diyebilseydim keşke.
      İnsan aşık olunca hersey güzel olur sanıyor. Aşk güzel şey sanıyor. Güzel değil oysa ki . Yalnız kalınca. Sen onun bir bakışı ile mutlu olabilirken, onun o bakışların belki yuzlercesi ile başkalarına guldugunu bilmek çok acı. Çok fena. Hesap bile soramamak var ya işte o daha da fena.
Ne hayalleri olur insanın oysa. Mutlu mutlu, pespembe ve aşkla dolu. Bir umit midir aslında onunda seni sevdiğine inanmak? Ya da belki hep sevecegine? Sadece şanslı insanlara mi olur hep iyi şeyler? Ne zaman vazgectim ki mucizeleri beklemekten ben? Ve ne zanan vazgecemedim ki seni sevmekten herseyine rağmen?
        Bazen neden çıktığını düşünüyorum karşıma? Belki hiç tanimasaydim seni hiç hayallerim olmazdı hayata dair. Belki sesimin çıktığından çok acimazdi canim böyle.
        Cok bekledim seni biliyor musun? Gel diye, elimi tut diye, bana gül diye. Ama gelmedin. Sen başkalarına güldün. Ama ben hep bekledim seni. Hala da bekliyorum. Gelmeyeceğini bile bile bekliyorum.     
       Beklemek zaman kaybı biliyorum. Karşılıksız sevmek ise tam bir istisna. İstisna diyorum evet. Çünkü seni sevmek hem de hiç karşılık görmeden ve her gün aynı aşkla kolay olanı. Zor olanı ise bunu tek başına yapmak. İşte bu çok can yakıcı.
Sana beni neden sevmedin diyemem. Başlarda sevdin çünkü. Biliyorum. Bakislarin söyledi bana çünkü. Ya sonra? Ya sonra o niye girdi aramıza?
Şimdi çok zaman geçti o bakışların üzerinden. Ama ben hala seni seviyorum. Yüksek sesle soyleyemesemde elini tutup gözlerinin ta içine bakamasamda seviyorum. Öyle yalnız öyle sade öyle tek....

        Gitti işte. Gitme diyemeden. Kal diyemeden. Bir iki damla sadece bir iki damla göz yaşı düştü gözlerimden. Kalbim ağladı gözlerimin yerine.
        Zaten ne diyebilirim ki? Geldin, mutlu ettin, yalnız bıraktın ve gittin. Bu kadar basit işte. Yine yalnız bıraktın beni. Oysa ben hiç istememistim aşık olmayı. Biliyordum çünkü için için sonunun olmayacağını.
       Ne demeli şimdi? Ne yapmalı ya da? Yapılacak sey belli. Geri dönmek. Tek kişilik yalnız, kimsesiz ve yorgun hayatıma geri dönmek. Tek farkla. Artık benimle birlikte bir de sevdiğim ama başkasının olan sen olacaksın. Kimbilir nereye kadar? Kimbilebilir?

        Derin oturduğu bankta donup kalmış, aklından geçen binbir düşünceyle kendini hirpaliyordu. Farkindaydi kimse ona yardım edenezdi. Ne arkadaşları ne Cenk ne Cevriye. Zaten arkadaşlarının haberi yoktuki icinde olanlardan. Cenk ve Cevriye ise susmus sanki kacmislardi. Derinde eskiye dalıp gidiyordu ara ara.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

      Anlayamiyordu Derin. Daha iki gün önce kendisine sevdiğini söyleyen sevdicegi başkasını mi seviyordu yani? Nasıl olabilirdi bu? Nasıl olmustu?
"Seni sevdim" demişti. Barış. " Onu unuttuğumu sandim. Ana dün onu gorunce unutamadigimi, unutmayacağımi anladım..Bak seni üzmek en son istediğim şey. Ama biliyorum üzdüm. Ama onu hala severken ben yapamam."
Ama uzmustu işte. Uzecekti daha da. Ona madem onu Seviyordun neden bana kendini sevdirdin demek istedi. Madem bırakıp gidecektin niye elimi tuttun demek istedi. Diyemedi. Sadece gücünün yettığı, kırık, küçük bir "Git" sözcüğü döküldü ağzından. Tıpkı bir hickirik gibi. Ama aglamadi. Aglayamadi. Kalbi ağlıyordu çünkü. Hem de sırılsıklam, dopdolu. Hickira Hickira. Barış hala ona bakıyordu ama Derin ona bakmayı reddediyordu. Sanki dönüp bir kere sadece bir kere o çok sevdiği güzel gözlere baksa gözlerinden yaşlar bosalacak ve ona gitme diye yalvaracakti. Yapamazdı. Ona bakmadan " Lütfen git" diye tekrarladı.
       "Sana bunları yasattigim için çok Üzgünüm. Lütfen beni affet " Derin, Barışın bu son sözleri üzerine kafasını salladı. Affedebilir miydi bilmiyordu. Unutabilir miydi onu? İşte onu hiç bilmiyordu.
Barış ayağa kalkıp "Hoşçakal. Kendine iyi bak olur mu? " dedi. Ona neydi ki artık? Onu ne ilgilendiriyordu? Bırakmıştı onu.

       Bir başkası için. Kendisine nasıl bakarsa bakardi  artık onu ilgilendirmezdi. Zaten bu sözleri nezaket icabı söylediğini ve bir an önce sevdiğine kavuşmak için sabirsizlandigini da biliyordu Derin. Kendisi de onu öyle beklerdi çünkü ve kendisi de ona öyle kosardı eskiden. Eskiden. Eski olma düşüncesi acitti canını birden. Şimdi sevdiği adam bir başkasına   gulecekti. Başkasına sarılıp seviyorum diyecekti. Belki evleneceklerdi. Çocukları olacaktı. Anneleri başkası olan. Uzun zamandır kucağında yumruk halinde siktigi ellerine baktı. Yavaşça açarken yine ellerimde hiçbir şey kalmadı düşündü. Hiçbir şey. Tam da o an da Barış arkasını donmus gidiyordu. Derin onu kirgin ve kızarmış gözlerle izlerken arkasından bakmaya devam etti. Kendi kendine "Acaba ona da peri kızı diyecek misin?" derken gozlerindeki yaşlara rağmen acı bir şekilde gulumsedi.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

        Ara sıra bu parka gelip Barisla en son oturdukları bankta oturuyordu Derin.  Ne kadar zaman geçmişti?  Ne kadar zaman onsuz geçmişti?  Bir ay? Bes ay? Yok hayır. Neredeyse bir sene olacaktı. Koca bir sene. Hala unutamamisti. Hala. Keşke diye geçirdi içinden. Keşke unutsam. Keşke yine gulebilsem. Ecelerin uzulmemesi için mutlu görünmeye çalışıyordu yanlarında. Ama anliyorlardi biliyordu.  Yeni birine güvenmek,  kalbini açmak zordu. Çok zor. Depresyonda filan değildi. Takıntılı bir aşk da değildi onunki. Sadece hayat bu kadar çok zorlayıcı ve zor olmamaliydi. Birisi de sonuna kadar elini birakmanaliydi başkası için.
      Yavaşça  oturduğu yerden kalkarken içini tüketen huzne inat mutlu hissetmeye çalıştı. Küçük bir kız cocuguydu . Kalbi kırık,  yalnız ve kimsesiz. Ellerinde cicekleriyle artık onun olmayan sevdiğini bekleyen küçük bir kız çocuğu. Gececekti  elbet bir gün. Ama biliyordu. Bugün değil.

*****************************************

  Arkadaslar Merhaba, 

  Yeni bir bölüm yazdım. Okuyorsunuz biliyorum ama neden hiç yorum yapan ya da oy veren veya eleştiren yok. Bu gerçekten çok üzücü. Ha umurunuzda olur mu bilmiyorum ama tekrar rica ediyorum bir yorum bir oy. Çok mu zor?

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top