Przysiadł na ławkę patrząc na gałęzie drzew. Na jednej z nich dostrzegł dwójkę gołębi; jeden z nich był większy i nieco grubszy z wielkim ''kleksem'' na nosie, natomiast drugi zdawał się być malutki i wychudzony, a jego ''kleks'' był tak mały, że praktycznie niewidoczny.
Oba były w szarych barwach, gdzieniegdzie z biało-czarnymi piórkami.
Niby niepozorne, głupie latające zwierzęta, ale jednak miały do siebie ogromny sentyment i omega już jako dziecko obserwował bacznie ich zachowania.
Dzięki nim tak mocno zaczął on wierzyć w moc więzi rodzącą się między dwoma wilkami - alfą i omegą.
Aż 90% wszystkich gatunków tych ptaków znajdują swojego partnera/partnerkę i łączą się z nim/nią na całe życie.
To właśnie ze względu na ich przystosowania, dwójkę ludzi spędzających ze sobą sporo czasu nazywa się "gołąbeczkami".
Niejednokrotnie widzi się też symbol dwóch gołębi na ślubie oznaczających wieczną miłość i oddanie.
Gołąb drugiej połówce krzywdy nie zrobi, a wilki? No właśnie...
Tak zwany gatunek dzielący się na hierarchię od najwyższego szczebla społecznego kończąc na osobniki wychodzące poza margines społeczny.
Partner więzi... A co to takiego?
Yuki ciągle zadawał sobie to pytanie odkąd wtedy w lesie spotkał pewnego wilka o czarnej sierści i zielonych tęczówkach, które ujęły jego serce i ożywiły ducha. To właśnie przy nim pierwszy raz w swoim marnym życiu poznał czym jest nadzieja.
Teraz przeklinał ten dzień jako ten najgorszy spisując go jedynie na straty. To był dzień w którym żałował tej tęsknoty, tej zażyłości jaka wytworzyła się już przy ich pierwszym spotkaniu.
Nienawidził jej tak bardzo, że aż go to bolało, bo pomimo wszystko tak cholernie kochał tego swojego przeznaczonego.
W sumie nadal kocha, jednak teraz gdy na jego szyi widniał przyklejony plaster, który tak bardzo piekł jego skórę i drażnił zmysły to nie było innego wyjścia.
Musiał się odciąć i musiał zacząć od nowa.
Już raz tak zrobił wtedy gdy poznał uśmiechniętego i uroczego chłopaka o śmiesznym kolorze na włosach. Zauroczył on go swoim sposobem bycia, swoimi czułymi gestami, a przede wszystkim ujął młodą omegę tym uczuciem, którym go darzył. Przy nim czuł się tak cudownie kochany, ale to wszystko nie trwało długo mimo, że Shiro wiele znosił i wiele był w stanie poświęcić.
Natura to suka co stało się dla obojga chłopaków w tamtej chwili zupełnie oczywistym stwierdzeniem.
Oboje chcieli tego samego - po prostu kochać i być kochanymi. Czy to aż tak wiele?
Chcieli zaznać tego wspaniałego uczucia jakim jest miłość, takie małe niewinne uczucie o dużej sile.
Teraz trzymając trzęsącymi rękami kubek z jedną łyżką tojadu walczy ze sobą mimo, że nie ma już na to wszystko siły.
Gdzieś głęboko błaga samego siebie o jakąś radę, ale jest tam tylko echo.
Samotność, tęsknota za tymi uczuciami, tymi myślami tymi poczynaniami.
Ktokolwiek na horyzoncie? Nikogo już nie ma i nic nie słychać. Jest tak chłodno od słów tych wszystkich złych istot i teraz to echo jest jedynym głosem jaki słychać w głowie.
Ma ochotę krzyczeć na całe gardło swoje imię by ktokolwiek zwrócił się na niego uwagę w inny sposób nich dotychczas.
Zawartość jednej łyżki w herbacie tak bardzo nie daje mu w tym momencie spokoju i tak bardzo on chce teraz poczuć te ciepłe dłonie blisko swojego ciała.
Tak bardzo brakuje mu tego głosu, który cieszyłby uszy, zmiękczał serce i rozpalał wnętrzności.
I ty w tym suko w ogóle nie brałaś udziału. Zesłałaś mu największe bestwialstwo chodzące po tej planecie. Jak można tak szybko zmieniać o kimś zdanie? Jak chory musi być ten człowiek by tak mieszał w czyjeś głowie? Jesteś alfą, która ma kontrolę większą nad swoim ciałem niż duszą. Zamknąłeś przeznaczoną duszę pod kloszem, w klatce i ukryłeś głęboko w swojej podświadomości.
Jak bardzo musi się męczyć ta kochająca strona?
Jak długo potrafisz ją tak torturować swoją obojętnością wobec tej kruchej osoby?
Jeśli taka twa wolna kochana alfo... On ją uszanuje.
Więc wycofa się z twojego życia i zostawi ciebie samego z twoimi demonami.
Żegnaj kochany mate...

~🎀~

🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾🐾

9 września 2017r.~