Absurdalne jest to, jak małe urządzenie zmienia kierunek działań, gdy pochłania Twoją egzystencję, wysysa duszę artysty już do końca, tak, że z trudem oddychasz poetycką piersią. Mówili, że ogromnym absurdem jest niewłaściwy zapis, bo wiersz musi być podzielony na strofy. A co jeśli słowa na klej powiązane nie chcą się rozerwać i prozę tworzą? Nie daj się pozorom podebrać na ich sztuczkę fasonową! Poezja czy tak, czy śmak poezją pozostaje, a Ty wgapiając się w „smart"-fona, robotycznym uczuciowo się stajesz.