Dziupla w drzewie
Tak bardzo tego pragnęłam;
Tej pustki w głowy przestrzeni,
A gdy już tą umiejętnością zawładnęłam,
Zniknąłeś z powierzchni umysłu ziemi;
Wyrwałeś korzenie, choć już listki wypuszczałeś...
Powiedz mi więc, czemu jednak nie zostałeś?
Po tobie miejsce, a na nim czarny ślad;
Pragnęłam pustki, a ciebie mi brak.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top