Skoro trzymamy się demonów żeńskich (wczorajszy post to był taki offtop :P), jedziemy z nimi dalej, dlatego dziś przybliżę Wam rusałki.

Czym były rusałki?

Gwoli ścisłości: nie żadne rusałki, tylko boginki lub brzeginie. Określenie „rusałka" pojawiło się dopiero w romantycznych balladach i zostało utworzone od łacińskiego słowa„rosalia", oznaczającego święto róż. Występowało wyłącznie w literaturze, natomiast w ludowych podaniach od początku nazywane były boginkami. Dziś jednak ich literacka nazwa się rozpowszechniła i jest uważaną za tą pierwotną; spowodowane to zostało upowszechnieniem literatury oraz obowiązkową edukacją szkolną.
Rusałki były uznawane za demony bardzo wrogie ludziom. Ukazywały się w czasie nowiu oraz w okolicach Nocy Kupały, kiedy to stawały się najbardziej niebezpieczne. Okres tego tygodnia nazywano semikiem lub (znacznie później) rusałczym tygodniem; nie należało wtedy wychodzić do lasu ani w pole, ponieważ można było zostać zaatakowanym przez te demony.
Zamieszkiwały lasy, brzegi jezior oraz innych zbiorników wodnych, czasem także góry. 
Rusałkami zostawały kobiety, które popełniały samobójstwa z powodu nieszczęśliwej miłości lub ginęły przed zamążpójściem, według niektórych podań także wtedy, gdy umierały, zanim zdążyły się zakochać i zostały porwane przez stado rusałek. Trafiłam również na informację mówiącą, że zostawały nimi także mężatki zmarłe nienaturalną śmiercią, zazwyczaj przez utopienie.

Jak działały?

Rusałki polowały przeważnie na młodych mężczyzn. Wabiły ich swoim śpiewem i urokiem, a potem wciągały do morderczego tańca, w którym brali udział tak długo, aż ginęli ze zmęczenia. Opowieści mówią także o tym, że potrafiły załaskotać ofiarę na śmierć lub zadawały zagadki; jeśli się ich nie odgadło, zabijały nieszczęśnika. Jeśli jednak odpowiedział poprawnie, mógł wtedy poślubić jedną z rusałek. Mężczyźni jednak nie byli jedynymi ich ofiarami, bo czasem porywały także kobiety – albo po to, by je utopić, albo żeby dzięki nim powiększyć swoje grono, przemieniając je w demony. Najbardziej agresywne wobec wszystkich były w Noc Kupały, w związku z czym pójście do lasu w poszukiwaniu kwiatu paproci wiązało się z dużym ryzykiem, że zostanie się schwytanym przez rusałki. Często też można natknąć się na informację, że rusałki wręcz strzegły kwiatu paproci i nikomu nie pozwalały się do niego zbliżyć.
Ich ulubionymi zajęciami były tańce i śpiewy, których miejsca można z łatwością dostrzec: uznawano za nie kręgi jaśniejszej i bujniejszej trawy na polanach albo piaszczyste, wydeptane połacie ziemi; często także bawiły się w gałęziach jaworu. Rusałki wychodziły na łowy wyłącznie latem, zimę zaś spędzały ukryte w drzewach lub w wodzie. 

Wyobrażenia rusałek

Rusałki pojawiały się pod postacią pięknych, zazwyczaj nagich lub bardzo lekko przyodzianych kobiet o długich, ciemnozielonych włosach z wplątanymi w nie kwiatami oraz jasnej skórze; w niektórych rejonach Białorusi uznaje się, że rusałki mieszkają pod ziemią, w związku z czym ich skóra ma kolor zielony lub brązowy. Według niektórych podań zdarza się, by rusałki pojawiły się jako stare, brzydkie, wręcz odrażające kobiety. Często także w ich opisach wskazywano na zdobiące ich głowy wianki. 

Sposoby na rusałki

Jak na każdego demona, także na rusałki znajdzie się jakiś sposób. O jednym już napisałam: jeśli poprawnie rozwiązało się zagadkę przez nie zadaną, można było odejść wolno i wziąć jedną z nich za żonę. Był też inny, jednak równie ryzykowny sposób. Rusałki słynęły z tego, że mają olbrzymią słabość do zagadek, więc sposobem na uwolnienie się było również zadanie rusałce zagadki, na którą nie znała odpowiedzi; jeśli jednak udawało się jej znaleźć rozwiązanie, los śmiałka był chyba oczywisty. Lepiej jednak zapobiegać takim spotkaniom, prawda? Skuteczną ochroną przed atakiem rusałek było noszenie przy sobie listków piołunu, ponieważ rusałki boją się tego zioła i nie zbliżają się do osoby, która ma je przy sobie. Ponadto, tak samo jak latawice, rusałki mogą zostać zabite przez uderzenie pioruna i jest to jedyny znany nam do dziś sposób pozwalający zakończyć ich życie.