Otworzyłam drzwi od domu. Pierwszy do środka wszedł ojciec i już od razu przyleciały cztery dogi niemieckie. Zaczęły skakać w okół niego i lizać po twarzy. Zaśmiałam się cicho widząc to wszystko.

- Tak, pan wrócił. Wiem, że się cieszycie... Dobra... Koniec- Psy się uspokoiły. - Musimy pogadać- zwrócił się do mnie poważnym tonem.

- Niby o czym?-

- Pytania za chwilę- zaciągną mnie w stronę salonu i posadził na kanapie, a sam usiadł obok. - A więc?-

- Co?- spytałam.

- Ostatnim razem jak dzwoniłem płakałaś. Ja i chłopaki domyśleliśmy się, że to przez chłopaka. Co ci zrobił?-

- Nic...- odwróciłam wzrok.

- Aha!- wstał energicznie. - Czyli to jednak przez chłopaka! Flaki wypruję smarkaczowi!-

- W tym tez jest trochę mojej winy-

-He?- spojrzał na mnie. - Nie, nie, nie- usiadł i przyciągną mnie do siebie. - Córciu...- zaczął głaskać mnie po głowie. - Nie ma w tym ani trochę twojej winy. To zawsze przez chłopaka- Spojrzałam na niego, jak na idiotę.

- Skoro zacząłeś temat to może łaskawie wysłuchasz o co chodzi?-

- A, no jasne- odsuną się trochę. - Czyli, jak to było?-

- Jakiś czas temu wyznał mi swoje uczucia, ale ja nie byłam pewna swoich. Powiedziałam, że potrzebuję czasu...-

- Mądrze-

- Kilka dni po tym idąc korytarzem zobaczyłam jak całuje się z inną i właśnie wtedy już wiedziałam co do niego czuję. Tamten widok zabolał i to bardzo-

- Nadal go kochasz?- Skinęłam głową.

- Niedawno dowiedziałam się, że tamta dziewczyna to jego była i do siebie wrócili-

- Zatłukę gówniarza- warkną. - Wytrzymać nie mogę tego, że przez niego cierpisz-

- Nie cierpię-

- Jak to?-

- Ból minął, teraz to dorobiłam się rywalki-

- Zamierzasz odbić jej chłopaka? Ty kurwa serio masz krew swojej matki!- zaśmiał się. - Dokładnie to samo było z nami. Oczywiście źle się skończyło dla jej rywalki, ale co tam-

- Mama miała rywalkę i walczyła o ciebie?-

- Wysilać za bardzo się nie musiała. Od samego początku byłem jej, a rywalek...- zagwizdał. - Ledwo dało się zliczyć. Chociaż i ja nie miałem łatwo. Ty wiesz ile ja musiałem gęb obić bym miał twoją matkę dla siebie?-

- Wolę nie wiedzieć-

- A, słyszałem od Tobio, że gdzieś jedziecie-

- Nad wodę ze znajomymi-

- Macie podwózkę?-

- Jedzie Kero i Tobio, więc podwiozą resztę, a ja motocyklem-

- Hm...- pogładził brodę. - Jadę z wami, potrzebujecie kogoś dojrzałego i odpowiedzialnego-

- No właśnie, dojrzałego i odpowiedzialnego-

- Cichaj! Zgaduję, że jedzie tamten chłopak i jego dziewczyna, muszę pilnować by nie stała się krzywda-

- Mi nic nie będzie-

- Wiem, ale nie mam pewności czy dziewczyna będzie jeszcze żyła do powrotu. Ja cię znam, gimnazjum przypominam, nie zapominaj co zaszło-

- Przestań, sam żałowałeś, że tego nie widziałeś-

- Nie zmieniaj tematu! Leo, Tobio i Kero jeszcze jakoś ujdą, ale nie znam reszty waszej gówniarzerii, więc musi z wami jechać jakaś dojrzała osoba-

- Szkoda, że nie umysłowo-

- Jesteś okrutna... I to jest moja córcia, widać że matka dała ci najlepsze... Tylko szkoda, że nie tam gdzie trzeba- rzucił spojrzeniem na mój dekolt. Od razu dostał strzała w łeb. - Ała! Widać siłę masz też po niej-

- Jak chcesz jechać to jedź, ale nie wtrącaj się w moje sprawy, jasne?- popatrzyłam na niego groźnie. Wiedziałam, jak moje czerwono-czarne oczy wpływają na innych. Wystarczy tylko ich umiejętnie użyć, a osoba kuli się na sam widok.

- D-Dobrze... Tylko przestań patrzeć na mnie tym świdrującym wzrokiem!- Wstałam i wyszłam. - Lecil!-

- Czego!?-

- Co na obiad?-

- To co sobie ugotujesz!-

- No weeeeź!-