Harry ve Louis hatırladıkları andan beri en iyi arkadaşlardı. Jay ve Anne is çocukların düşündüğünden daha eski arkadaşlardı. Louis Harry'den bir yaş büyük olmasına rağmen bu hiçbir zaman aralarında sorun olmadı. İki oğlan aynı kreşe gittiler ve şimdi de aynı okula gidiyorlardı, sadece sınıf farkıyla.

Her zaman sırayla birbirlerinin evine giderlerdi. Bazen bu ziyaretler yatılı sonuçlanırdı.

"Harry! Bu hile!" Harry reset tuşuna basarken Louis sızlandı.

"Hayır değil!" Harry sırıtarak arkasına yaslandı.

"Ben daha iyiyim diye yapıyorsun!" Louis kollarını göğsünde birleştirip alt dudağını sarkıtarak üzgün gözükmeye çalıştı. Ne yazıkki Harry'de işe yaramadı, Harry ona dil çıkartarak yeni oyun tuşuna bastı.

İki oğlan birbirlerini iterek dikkatini dağıtıp oyunu kazanmaya çalışıyorlar, mutlu bir şekilde oynuyorlardı. Louis'nin arabası köprüden düşerken, Harry'nin arabası defalarca duvara çarptı.
Onlar oynarlarken, Anne ve Jay gülümseyerek onları izliyorlardı.

"Ona nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum." Anne mutfağa yürürlerken Jay'e fısıldadı.

"Bir şekilde söylemek zorundasın Anne, tatil neredeyse bitmek üzere." Anne iç çekti ve tezgaha oturup anlını koluna yasladı.

"Kalbi kırılacak" Anne, Jay'e tavsiye istercesine baktı.

Gördüğünüz gibi Anne ve Robin Harry'i daha iyi bir eğitim için özel okula göndermeye karar vermişlerdi. Ve bu da iki en iyi arkadaşın farklı okullara ayrılması anlamına geliyordu.

"Anlayacaktır Anne. Zaten dünyanın öbür ucu değil, sadece şehrin öbür tarafı olacak." dedi Jay, fakat iki anne de biliyordu ki çocukların hayatları ayrılacaktı.

"Anne! " iki anne kapıda gülümseyerek duran çocuklarına baktılar. Anne oğlunun en yakın arkadaşıyla ne kadar mutlu olduğunu görünce kendini biraz suçlu hissetti.

"Harry bizde kalabilir mi? "Louis gözlerini büyüterek ve dudağını bükerek sordu ve Anne iç çekti.

"Bugün olmaz Lou. Harry ve benim bugün konuşmamız lazım. Ama söz veriyorum yarın kalabilir." iki çocuk da mutlulukla ışıldadı.
Anne sonunda ayağa kalktı ve Harry'nin çantasını alıp birlikte arabaya gitmeden  önce Jay'i sıkıca kucakladı.

İkisi eve ulaştıklarında Harry hızla üst kata çıktı ama biraz sonra kafası karışmış bir şekilde geri geldi.

"Anne, neden yatağımın üzerinde komik bir üniforma var? "Anne iç çekti ve kendini iyice kötü hissetti.

"Gel buraya canım biraz konuşmamız gerekiyor." Anne Harry ile birlikte koltuğa otururken konuştu. Harry aptal değildi ve bir şeylerin olduğunu anlamıştı.

"Harry, Robin ve ben seni özel okula göndermenin senin için daha iyi olacağına karar verdik" Anne tek nefeste söyledi ve oğlunun tepkisini anlamaya çalıştı.

"Umm neden?" Anne iç çekti.

"Çünkü biz senin uygun bir eğitim almanı istiyoruz tatlım ve bu okul bunu sağlayabilecek." Harry kafasını salladı.

"Louis'yi görebileceğim sürece sıkıntı yok" Anne hafifçe gülümsedi.

"Harry, Louis'yi görmeye fırsatın olmayacak" Anne aşağıya bakarak konuştu.

"Ne!" Harry ayağa kalkarak bağırdı. Anne daha kötüsünden korktu ve oğluna yalvararak baktı.

"Harry, Louis seninle o okula gelmeyecek, o normal okulunda kalıyor." yumuşakça söyledi ve oğlunun alt dudağını büzüşü ile gözlerinden gelen yaşları izledi.

"Ama anne.." annesine sarılmadan önce sızlandı. Göz yaşları Anne in tişörtünü ıslatıyordu fakat o umursamadı. Sadece oğlunu dizine oturttu ve sakinleşmesini bekledi.

"O benim en iyi arkadaşım. Onsuz ne yapacağım!" hıçkırdı ve yaşlı gözlerle annesine baktı.

"Her şey güzel olacak Harry. Ayakta kalabilirsin. Her zaman Louis'ye ihtiyacın yok." dedi ve gülümsedi.

"Hadi! Yarın bütün gün orada kalacaksın." en iyi arkadaşının lafının geçmesi üzerine Harry gülümsedi.

Ertesi gün Anne Harry'i Jay'in evine bıraktı. Harry'nin Louis'ye sarılıp üst kata koşması üzerine gülümsedi.
"Ona söyledin mi?"Jay sorduğunda Anne başını eğdi.

"Çok üzüldü. Ama sanırım anladı." dedi Anne, Jay gülümsedi. Daha sonra Anne Harry'nin yeni okulundaki ilk gününe hazırlık için oradan ayrıldı.

Bu sırada Harry ve Louis bahçede biraz futbol oynadıktan sonra yerde yatıyorlardı. Jay önceki gece Harry'nin gideceğini anlattığından dolayı Louis üzgündü.

"Sence sen gidince arkadaş kalabilir miyiz?" Louis sonunda kafasını Harry'e çevirerek sordu. Harry iç çekti ve gökyüzüne baktı. Bir süre sonra ona bakarak cevap verdi.

"Umarım. Seni kaybetmek istemiyorum Lou" Louis gülümsedi ve serçe parmağını uzattı. Harry parmağını tuttu ve güldü.

"Söz ver hayatımız boyunca arkadaş olacağız" Louis fısıldadı ve Harry onun parmağına baktı. Sonunda gülümseyip parmağını çaprazladı. Daha sonra birlikte gülüp çimenlerde şakalaşmaya başladılar.

"Çocuklar yemek zamanı!" Jay seslendi. Hary ve Louis güneşin battığını görmeden vaktin geç olduğunu fark etmemişlerdi. İkiside içeriye kadar yarışıp Jay'in sipariş ettiği pizzaya gömüldüler.

Bütün akşamı planlamışlardı. Filmler, patlamış mısır, kale yapımı ve bütün gece uyanık kalmak. Tabiki de bu gerçekleşmedi ve iki oğlan da üçüncü filmde kalelerinde sarılarak uyuya kaldılar. Eğer Jay bir fotoğraf çekmiş olsaydı, bundan haberleri bile olmazdı.

Ertesi sabah iki çocuk kalelerinde uyandılar. Yumurta ve pastırma kokusunu duyar duymaz mutfağa koştular ve Jay'i kahvaltı hazırlarken buldular.

"Annen yakında burada olur Harry. Yarın için hazırlanman gerektiğini söyledi." Jay Harry'nin gözlerinden üzgün olduğunu anladı fakat o küçük bir gülümsemeyle bunu sakladı.

Kahvaltıdan sonra çocuklar Anne gelmeden önce bahçede biraz futbol oynadılar. Anne geldiğinde ise Jay ile birlikte çocukları izlediler. Bu kadar duygusallık saçma görünebilirdi ama bu çocuklar yıllardır yakın arkadaştı ve şimdi yollarının ayrılacak olması büyük bir değişimdi. Yeni arkadaşlar edineceklerdi ve anneleri endişelendiren ise onların ayrılmaz oluşuydu.

~
Selaaamm
Sonunda yayınlayabildimm bıdhcjddj baya üşendim çünkü

Neyse yeni bölümü yakında atarım - of be bunu demek çok havalıymış

Bu hikayenin orijinali HugginStyles a aittir ben sadece hikayeyi Türkçe'ye çeviriyorum. Thank you so much, babe <3