Τέσσερις μέρες μετά τον χωρισμό μου με τον Μάικλ αποφασίζω να επισκεφτώ τους γονείς μου. Μέχρι να φτάσω σπίτι έπαιζα διάφορα σενάρια στο μυαλό μου, όμως καθώς καθόμουν στο σαλόνι σιωπή απλώνετε μεταξύ μας. <<Τι είναι τόσο επείγον Γουέντι που έπρεπε να ακυρώσω την συνάντηση για να έρθω σπίτι;>> η φωνή του πατέρα μου ακούγετε μέσα στον χώρο. 

Σιωπή απλώνετε ξανά μίας και η αυστηρή φωνή του με κάνει να καταπιώ, είναι η ίδια φωνή που χρησιμοποιούσε κάθε φορά που δεν τα πήγαινα καλά στο σχολείο ή στο Πανεπιστήμιο και η ίδια όταν του ανακοίνωσα πως θα ανοίξω τον δικό μου οίκο μόδας. 

<<Ναι έχω>> σηκώνω το πιγούνι μου και ισιώνω τους ώμους μου, προσπαθώντας να βρω την αυτοκυριαρχία μου. Είναι πολύ πιο εύκολα να αντιμετωπίζω τους γονείς μου νοερά παρά στην πραγματικότητα. Η κούραση καθρεπτίζεται στα μάτια του, μαύροι κύκλοι και ένα ανήσυχο βλέμμα. Οι μετοχές στις επιχειρήσεις μας πέφτουν μέρα με την μέρα, ενώ οι εφημερίδες αρχίζουν να σχολιάζουν την πτώση τους. Δεν ήταν κάτι σημαντικό, όμως είναι σαν τις αστραπές πριν την καταιγίδα. 

Για κάποιο λόγο νοιώθω τύψεις, αλλά ο μόνος υπεύθυνος για αυτήν την κατάσταση είναι οι γονείς μου και πρέπει να δώσουν εξηγήσεις. 

<<Αν έχεις να πεις κάτι πες το τώρα, δεν...>>

<<Εκβίασες τον Μάικλ να με παντρευτεί, επειδή τον μισούσες για την κρυφή σχέση της μαμάς με τον πατέρα του>> ξεφουρνίζω πριν χάσω το θάρρος μου. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, καθώς η έκφραση του σκληραίνει. <<Σας άκουσα να μιλάτε στο γραφείο του Μάικλ και άφησες υπονοούμενα για εμένα...>>. 

<<Αφού λοιπόν μας άκουσες για πιο λόγο ήρθες να με ρωτήσεις τα ίδια;>> ο τόνος του πατέρα μου συνεχίζει να είναι το ίδιο κοφτός όπως και πριν. <<Γιατί θέλω να το ακούσω από εσένα. Ο εκβιασμός είναι παράνομος και ανήθικος, πως μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο;>> η ανάσα μου βγαίνει με δυσκολία. <<Σας είμαι τόσο βάρος που έπρεπε να υποχρεώσετε κάποιον - τον οποίο και μισούσα να με παντρευτεί;>>. 

<<Μην γίνεσαι μελοδραματική, ο Μάικλ Κινγκ δεν είναι ο οποιοσδήποτε άνδρας. Αν μη τι άλλο θα παντρευόσουν έναν Κινγκ. Οι οικογένειες μας θα ενώνονταν και θα γινόμασταν οι πιο ισχυροί σε όλη την πολιτεία>>. 

<<Εκβίασες κάποιον για να γίνεις πιο ισχυρός;>> ρωτάω μη μπορώντας να το πιστέψω. 

<<Όχι εκβίασα κάποιον διότι ατίμασε την οικογένεια μας>>, ρίχνω μια ματιά στην μητέρα μου η οποία δεν έχει βγάλει άχνα και κάθετε σε μια άκρη. Προφανώς μετά τα γεγονότα, ο πατέρας μου αποφασίζει για όλα μέχρι και για το αν θα αναπνέει ή όχι. 

<<Ο Μάικλ φάνηκε ανόητος το ίδιο και οι γκόμενες με τις οποίες γύριζε,  μόνο που δεν γνώριζε πως σε αυτό το χρονικό διάστημα που αυτός έβρισκε την μια και την άλλη, εγώ μάζευα αποδεικτικά στοιχεία. Η μοίρα έφερε τα έγγραφα στο δρόμο μου και εγώ το εκμεταλλεύτηκα για να τιμωρήσω την οικογένεια του. Όσο για εσένα, είσαι κόρη μου. Ας μην ήταν τόσο χαζός, ας πρόσεχε καλύτερα. Δεν θα ζητήσω συγνώμη για αυτό>>. 

<<Θα έπρεπε, με χειραγώγησες για να εκβιάσεις κάποιον, ο οποίος δεν έφταιγε καν. Ο Μάικλ ήταν μόλις οκτώ χρονών όταν ξεκίνησε η παράνομη σχέση, δεν είχε μερίδιο ευθύνης>> Είναι αρκετά δύσκολο να ακούσω με το βουητό που νοιώθω στα αυτιά μου, καθώς μιλάω για το παρελθόν της μητέρας μου... 

<<Ο άνδρας που θα δεχόταν να με παντρευτεί έπρεπε να συμφωνούσε οικειοθελώς σε έναν γάμο, όχι με την βία>>. 

<<Κάποιος που θα συμφωνούσε όπως λες οικειοθελώς δεν θα ήταν και αρκετά καλός για την οικογένεια μας>>.

<<Τι λες;>> φωνάζω έντονα. Η οργή που νοιώθω τόσες μέρες βγαίνει στην επιφάνεια με ορμή, <<Πρόκειται για τις ζωές δυο ανθρώπων, την ζωή της κόρης σου, όχι για παιχνίδια όπου μπορείς να χειριστείς τους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Και αν οι φωτογραφίες ή τα έγγραφα διέρρεαν τι θα γινόταν; Πως μπορείς να είσαι τόσο άκαρδος, τόσο...>>.

<<Πως τολμάς και μου υψώνεις την φωνή>> ο πατέρας μου χτυπάει το χέρι του στο τραπεζάκι του σαλονιού και σηκώνετε απότομα όρθιος, ενώ η μητέρα μου με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια ανήμπορη να μιλήσει. <<Είμαι ο πατέρας σου και απαιτώ σεβασμό>>. 

Η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά που πιστεύω πως θα βγει έξω από το στήθος μου, <<Ο πατέρας που με μεγάλωσε δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο, πάντα σεβόταν τους άλλους ακόμα και όταν διαφωνούσε μαζί τους δεν τους εκβίαζε για να πετύχει τους στόχους του>>. 

Εκκωφαντική σιωπή επικρατεί για λίγα λεπτά και το μόνο που ακούγετε είναι ο ήχος από το ρολόι στο τοίχο. 

<<Κάνω ότι χρειάζεται για να εξασφαλίσω πως η οικογένεια μου είναι ασφαλής και στο μέλλον δεν θα της λείπει τίποτα. Δεν έχεις ιδέα πόσα σκατά έχω ανεχτεί όλα αυτά τα χρόνια από τον Κινγκ, όταν έπρεπε να τους βλέπω μπροστά μου, να μου μιλάνε και να συμπεριφέρονται σαν να μην τρέχει τίποτα, ενώ πίσω από την πλάτη μου βρισκόταν κρυφά με την γυναίκα μου. Ήθελαν να έχουν μια Σάτον στην οικογένεια τους, οπότε φρόντισα να έχουν την κόρη μου>>. 

<<Το να προστατεύσεις την δική μας οικογένεια δεν σημαίνει να καταστρέψεις την οικογένεια του Μάικλ. Ποτέ δεν συμπεριφερόμασταν με αυτόν τον τρόπο, δεν μαχαιρώνουμε τους άλλους πισώπλατα>>. 

<<Είμαι ο αρχηγός αυτής της οικογένειας και εσείς κάνετε αυτό που εγώ λέω>>

Οι λέξεις με αγγίζουν παγωμένες και χωρίς κανένα συναίσθημα κάνοντας το κορμί μου να ανατριχιάσει. 

Ήθελαν να έχουν μια Σάτον στην οικογένεια τους, οπότε φρόντισα να έχουν την κόρη μου.

Είναι απλώς δουλειά.

<<Και η σχέση μου με τον Μάικλ; Δεν σκέφτηκες πως θα έπρεπε να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου με κάποιον που δεν με ήθελε μόνο και μόνο για να εκδικηθείς εσύ;>>. 

<<Μην φέρνεις την καταστροφή. Δεν ταιριάζει στην οικογένεια μας. Υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα εκεί έξω από το να είσαι γυναίκα του δισεκατομμυριούχου Μάικλ Κινγκ, άλλωστε είσαι νέα και όμορφη, με το καιρό θα τον έκανες να σε αγαπήσει. Άσε που ήδη έμοιαζε ερωτοχτυπημένος μαζί σου>>. 

<<Κάνεις λάθος μπαμπά>> λέω σιγανά, <<Τελείωσε οριστικά, μετακόμισα από το σπίτι του, ο γάμος ακυρώθηκε και...>> παίρνω μια ανάσα, <<Και οι επιχειρήσεις μας δεν πάνε καλά>>. 

Το πιγούνι του πατέρα μου σφίχτηκε. 

<<Οι επιχειρήσεις είναι μια χαρά, ένα απλό σκαμπανέβασμα ήταν>>.

<<Ακούγετε για κάτι πιο σοβαρό>>. 

<<Ίσως, αλλά με την βοήθεια του Μάικλ όλα θα φτιάξουν. Μπορεί τώρα να είναι κάπως αναστατωμένος με τις εξελίξεις, όμως είσαι η αδυναμία του. Πεισ' τον να βοηθήσει>>. 

Το αίμα μου πάγωσε μέσα στις φλέβες μου, <<Σου είπα πως χωρίσαμε. Πολύ πιθανόν να μας μισεί μετά απ' ότι έγινε και σίγουρα δεν μου έχει καμία αδυναμία, δεν πρόκειται να βοηθήσει>>. 

<<Κάνεις λάθος, για έξυπνη κοπέλα δεν παρατηρείς καθόλου τον τρόπο που σε κοιτάζει. Είδα το βλέμμα του όταν δειπνήσαμε όλοι παρέα. Ακόμα κι αν χωρίσατε μπορείς να τον κάνεις να έρθει στα συγκαλά του, απλός χρειάζεται λίγη προσπάθεια.>>. 

Η παγωνιά εξαπλώνετε στο στομάχι μου. Κοιτάζω τον πατέρα μου, τα τέλεια, ακριβά ρούχα, τα χτενισμένα μαλλιά, το εντυπωσιακό ρολόι. Ήταν πάντα τόσο... απόμακρος. Ψυχρός. Ξέρω πως ότι συμβαίνει στις επιχειρήσεις μας, μόνο ο Μάικλ μπορεί να το αναστρέψει, όμως δεν υπάρχει περίπτωση να του ζητήσω βοήθεια και ίσως να του αξίζει του πατέρα μου μετά απ' ότι έκανε. 

<<Δεν σκοπεύω>> η φωνή μου τρεμοπαίζει αλλά οι λέξεις βγαίνουν ξεκάθαρες. <<Αυτό το χάος, το προκάλεσες εσύ πατέρα. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω>>. Είμαι σίγουρη πως δεν το περίμενε και το βλέπω σε κάθε ματιά, που μου ρίχνει, η μητέρα μου. Όμως δεν μπορώ να είμαι άλλο το πιόνι του πατέρα μου. Ξέρω πως δεν είχαμε οικονομικό πρόβλημα, δεν είμαστε δισεκατομμυριούχοι σαν τον Μάικλ, όμως δεν ήμαστε φτωχοί - ποτέ δεν ήμασταν. Ότι κι αν έκανε ο Μάικλ αργά ή γρήγορα θα ορθοποδήσουν ξανά οι επιχειρήσεις. Ο πατέρας μου έχει αρκετούς γνωστούς που σίγουρα θα τον βοηθήσουν. Το να ζει κανείς δίπλα από το Σέντραλ Πάρκ έχει και τα καλά του.  

Ήμουν πρόθυμη να κάνω ότι μου ζητούσαν οι γονείς μου για αρκετό καιρό, τώρα ήρθε η ώρα να αλλάξουν τα δεδομένα, ειδικά όταν αφορούν την ζωή μου. 

<<Επιλέγεις τον Μάικλ από την οικογένεια σου; Πως έγινες τόσο ανυπάκουη και αναιδής;>>. 

<<Ανυπάκουη εγώ; >> αισθάνομαι την αγανάκτηση μου να φουντώνει μέσα μου, <<Πάντα έκανα ότι μου ζητάγατε, δεν τολμούσα να φέρω αντιρρήσεις. Σπούδασα στο σωστό πανεπιστήμιο, ήμουν πρώτη μαθήτρια - ακόμα κι αν αυτό που σπούδαζα δεν μου άρεσε, πάντα προσπαθούσα να έχω δίπλα μου άτομα της καλής κοινωνίας. Δέχτηκα μέχρι και να παντρευτώ έναν άνδρα που δεν ήθελα , καθώς ήδη μια φορά είχε ακυρώσει τον γάμο μας και το έκανα ώστε να με αφήσεις να ανοίξω τον οίκο μόδας μου και για να είναι η οικογένεια μας ευτυχισμένη>>. Τα λόγια βγαίνουν σαν καταιγισμός από τα χείλη μου. 

<<Είναι δική μου η ζωή πατέρα. Όχι δική σου ή της μαμάς. Και κανένας σας δεν μπορεί να παίρνει τις αποφάσεις για εμένα. Αυτό που έκανες είναι κακό και εγώ δεν μπορώ να σε δικαιολογήσω. Μπορεί να είμαι κόρη σου, αλλά με χρησιμοποιήσεις προς όφελος σου>>. 

Η σιωπή αυτή την φορά είναι ακόμη πιο έντονη. 

<<Φυσικά είσαι ελεύθερη να παίρνεις όποια απόφαση θέλεις>> λέει με παγερά ήρεμη φωνή. <<Όμως για να γνωρίζεις Γουέντι, αν βγεις σήμερα από αυτό το σπίτι, χωρίς να ζητήσεις συγνώμη για όλα αυτά, τα άσχημα πράγματα που εδώ και ώρα ξεστομίζεις για τους γονείς σου, δεν θα θεωρείσαι πια κόρη μου. Ή μια Σάτον>>. 

Η μητέρα μου παίρνει μια κοφτή ανάσα και ανοίγει το στόμα της να μιλήσει, αλλά η άγρια ματιά του πατέρα μου την κάνει να κοκαλώσει. Η ανακοίνωση του πατέρα μου με διαπερνάει και αισθάνομαι λες και κάποιος μου κάρφωσε ένα μαχαίρι στο στήθος. Νοιώθω το δωμάτιο παγωμένο αν και έξω έχει τουλάχιστον τριάντα βαθμούς. Κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον και νοιώθω το μυαλό μου να βασανίζεται για να αποφασίσει. 

Εδώ είναι. Έφτασα η ώρα που πάντα φοβόμουν από μικρό κοριτσάκι. Να αντιμετωπίσω τον πατέρα μου και να του πάω κόντρα βάζοντας τις δικές μου επιθυμίες πάνω από τα θέλω και το εγώ του. 

Σηκώνομαι με το αίμα μου να ηλεκτρίζεται από το  φόβο και την αδρεναλίνη που νοιώθω. Κοιτάζω τον πατέρα μου και τον βλέπω να χάνει ελάχιστα την ψυχραιμία του. Πίστευε πως θα υποχωρούσα. Θέλω να μείνω λίγο ακόμα για να τους δω, όμως γυρίζω και βγαίνω προς τα έξω. 

Μη κλάψεις. Μη κλάψεις. Μη κλάψεις. 

Φωνάζω νοερά στον εαυτό μου καθώς το ασανσέρ κατεβαίνει προς τα κάτω.

Ο πατέρας μου με είχε αποκληρώσει από κόρη του και δεν προσπάθησα καν, να τον εμποδίσω. 

Νοιώθω την πίεση από τα δάκρυα που συσσωρεύονται στον λαιμό μου, όπως τα καταπιέζω, καθώς συνειδητοποιώ πως πλέον είμαι μόνη μου. Μέσα σε μια εβδομάδα έχασα τον Μάικλ και τους γονείς μου, το μόνο που μου έμεινε είναι ο εαυτός μου και αυτόν πρέπει να τον κρατήσω πάση θυσία.