Μάικλ. 

Οι μέρες μετά την αποχώρηση της Γουέντι ήταν - είναι δύσκολες. Πήρα άδεια από την δουλειά καθώς κάθε φορά που προσπαθούσα να συγκεντρωθώ το μόνο που ερχόταν στην σκέψη μου ήταν εκείνη. Ζήτησα από την Τζωρτζίνα να ακυρώσει όλες τις συναντήσεις μου για την υπόλοιπη εβδομάδα και φυσικά δέχτηκα ένα εξαγριωμένο τηλεφώνημα από τον Αντρέι. Όλα αυτά είχαν σαν αντίκτυπο να πίνω ένα μπουκάλι ουίσκι καθημερινά, να περιπλανιέμαι μέσα στο σπίτι και να αγνοώ επιδεικτικά τις ερωτήσεις της Νίκη ακούγοντας την να με βρίζει σιγανά. 

Απλώνω τα πόδια μου στο τραπεζάκι του σαλονιού και σηκώνω το μπουκάλι για να πιώ, αφήνοντας το αλκοόλ να κάψει τα σωθικά μου και να γεμίσει το στομάχι μου, όμως το κενό παραμένει. Αν και δεν είχαμε πολύ καιρό που μέναμε μαζί με την Γουέντι η απουσία της είναι αισθητή, είχα μπει στο πειρασμό να κοιτάξω τις κάμερες στο σπίτι της, όμως ήξερα πως αυτό που θα έβλεπα δεν θα μου άρεσε και θα με έκανε να τρέξω κοντά της. Ακόμα και όταν είχαμε χωρίσει στο παρελθόν, ποτέ δεν είχα νοιώσει έτσι, ίσως φταίει το γεγονός πως αυτή την φορά μπήκε στον κόσμο μου. Θα μου περάσει. Θα το ξεπεράσω.

Άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο χωρίζουν κάθε μέρα και προχωρούν μπροστά, δεν είναι κάτι γαμημένα ιδιαίτερο, αυτό που μου συμβαίνει. 

Πίνω ακόμη μια γουλιά.

Γιατί είπες σε όλους ότι παντρευόμαστε.

Γιατί αυτή είναι η αλήθεια μωρό μου.

Ξέρουμε και οι δυο πως είσαι πολλά περισσότερα από μια απλή Υποτακτική, μωρό μου.

Μάικλ ένας γάμος δεν στηρίζεται μόνο σε αυτά αλλά... στην αγάπη.

Εσύ δεν μπορείς να αγαπήσεις κανέναν εκτός από τον εαυτό σου, όμως είπες πως ήθελες οικογένεια. Μια οικογένεια δεν μπορεί να σταθεί χωρίς αγάπη Μάικλ.

Από την πρώτη φορά που σε είδα σε ερωτεύτηκα....

Αλλά αυτό μάλλον ήδη το γνώριζες, αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι ακόμα είμαι ερωτευμένη μαζί σου και δεν με πειράζει να σε παντρευτώ, όμως δεν μπορώ να σου εξασφαλίσω πως αυτός ο γάμος θα πετύχει. Για να πετύχει πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου να νοιώσει έστω και κάτι μικρό. Λες ότι είσαι άκαρδος, δεν το πιστεύω, πιστεύω ότι φοβάσαι να αγαπήσεις για να μην πληγωθείς.

Πόνος μαστιγώνει το στήθος μου και πετάω το άδειο πλέον μπουκάλι προς το σβηστό τζάκι απέναντι μου. Ο ήχος του είναι εκκωφαντικός και τα δεκάδες κομματάκια του εκτοξεύονται σε όλο το δωμάτιο. 

<<Dio mio>> η φωνή της Νίκη ακούγετε κάπου πίσω μου και έπειτα ακολουθούν μερικές βρισιές, όμως δεν έχω διάθεση για να απαντήσω, <<Ίσως εσύ καταφέρεις περισσότερα από εμένα>> συμπληρώνει. 

<<Μακάρι>> η φωνή του Αντρέι με κάνει να σηκώσω το βλέμμα μου και να πιάσω ένα καινούργιο μπουκάλι ουίσκι. 

Δεν γουστάρω άλλο κήρυγμα.

<<Τι σκατά έγινε;>> 

<<Τίποτα που να σε αφορά>> νοιώθω το κεφάλι μου να γυρίζει και αλλάζω την στάση μου, <<Εάν ήρθες για κουβέντα κάνει στροφή και φύγε δεν έχω όρεξη>>. 

<<Το καλό που σου θέλω είναι να αφήσεις τις μαλακίες, παράτησα την κόρη μου για να έρθω μέχρι εδώ και σε βλέπω να μπεκρουλιάζεις αντί να προσπαθείς να επανορθώσεις την γαμημένη κατάσταση>>. 

Όταν επιτέλους γυρίζω προς το μέρος του με μεγάλη δυσκολία τον βλέπω να με κοιτάζει έξαλλος. Χριστέ μου πάντα τόσο βαρύ ήταν το κεφάλι μου. 

Τραβάει με δύναμη το μπουκάλι από τα χέρια μου και κάνω μια κίνηση να τον σταματήσω, αλλά το σώμα μου δεν ανταποκρίνεται. 

<<Η θα συμμορφωθείς ή θα καλέσω τον Σεμπάστιαν διάλεξε>>. 

<<Απειλή είναι αυτό;>> λέω και ένα γελάκι βγαίνει από τα χείλη μου.

<<Άσε τις μαλακίες Μάικλ και μίλα. Τι σκατά σε έπιασε και χώρισες την Γουέντι τρείς μέρες πριν το γάμο;>>. 

Σωστά κανένας τους δεν γνωρίζει για τον εκβιασμό του Σάτον. 

<<Ο Σάτον με κρατούσε στο χέρι, είχε έγγραφα της King security και φωτογραφίες μου με κάποιες Υποτακτικές μου. Με εκβίασε να παντρευτώ την Γουέντι, βρήκα τα έγγραφα, τα κατέστρεφα και όταν το έμαθε ήρθε στο γραφείο μου. Η Γουέντι μας άκουσε να μιλάμε. Τα χαλάσαμε. Τέλος>> λέω χωρίς περιστροφές. 

<<Ανάθεμα σε Μάικλ, τι σκατά είχε στο μυαλό σου, για πιο γαμημένο λόγο δεν μας ενημέρωσες. Μπορούσαμε να είχαμε βοηθήσει>>. 

<<Τα κατάφερα και μόνος μου. Βρήκα τα στοιχεία και τα ταχτοποίησα>>. 

<<Και κατάστρεψες την σχέση σου με την Γουέντι>>, λέει απότομα ο Αντρέι. 

<<Από την αρχή ήταν καταδικασμένη αυτή η σχέση. Η Κρίστιν τα είχε με τον πατέρα μου>>. 

Η έκφραση του Αντρέι γίνετε πιο τρομακτική και σηκώνει το μπουκάλι πίνοντας μια γερή γουλιά ουίσκι. 

<<Τώρα που έμαθες μπορείς να φύγεις. Πήγαινε πίσω στην γυναίκα και το παιδί σου>>. 

<<Και να σε αφήσω σε αυτά τα χάλια αποκλείεται, αν μη τι άλλο πρέπει να ενημερωθούν και οι άλλοι για τον εκβιασμό>>. 

Πιάνω το μπουκάλι από τα χέρια του και πίνω, <<Κάνε ότι θέλεις, μην με ενοχλείς όμως>>. Αναστενάζει και βγάζει το κινητό του, ενώ εγώ ξανά χάνομαι στις σκέψεις μου. 

Λίγα λεπτά αργότερα επιστρέφει ξανά στον χώρο και κάθετε απέναντι μου σταυρώνοντας τα πόδια του, <<Κανονικά θα έπρεπε να χαίρεσαι. Ξεφορτώθηκες τα έγγραφα και η Γουέντι έφυγε, άρα δεν είσαι αναγκασμένος να την παντρευτείς με τον ζόρι. Έτσι δεν είναι; Αυτό δεν ήθελες Μάικλ;>> του ρίχνω μια ματιά και τον βλέπω να βολεύεται στην μεγάλη πολυθρόνα. 

<<Ναι>>. 

<<Δεν φαίνεσαι όμως και πολύ χαρούμενος με αυτό, εσύ ποτέ δεν ήθελες τις δεσμεύσεις και τώρα μπορείς να είσαι ξανά ελεύθερος κάνοντας ότι θέλεις, με όποια θέλεις>> παρατηρεί. 

<<Τι θέλεις να κάνω παρέλαση; Να βγω στους δρόμους φωνάζοντας είμαι ελεύθερος; Έσωσα την λέσχη και την προσωπική μου ζωή>>. 

Ο Αντρέι ανακάθεται και με κοιτάζει <<Είσαι κολλητός μου και θέλω να είσαι καλά και αυτήν την στιγμή κάθε άλλο παρά χαρούμενος και ευτυχισμένος δεν μοιάζεις>>. 

<<Έχετε τις ζωές σας, ασχοληθείτε με αυτές και αφήσετε με ήσυχο>>. 

Πάω να ξεκουμπώσω τα πρώτα κουμπιά από το πουκάμισο μου, αλλά είναι ήδη ανοιχτά, τότε για πιο λόγο νοιώθω τον  λαιμό μου τόσο σφιγμένο. 

<<Δεν είναι τόσο απλό>>. 

<<Γιατί;>> 

<<Γιατί δεν είναι Μάικλ>> και ξαφνικά χάνω την ψυχραιμία ξεσπώντας τα νεύρα που κρατάω τόσες μέρες. <<Τι πιστεύεις ότι θα γινόταν; Θα καθόμασταν όλοι μαζί σαν μια ευτυχισμένη οικογένεια, αφού φρόντισα να τιμωρήσω τον πατέρα της καταστρέφοντας τις επιχειρήσεις του και έπειτα από τις αποκαλύψεις για την παράνομη σχέση των γονιών μας. Ή μήπως θα παντρευόμασταν μπροστά σε όλους τους φίλους και γνωστούς μας, έπειτα από τις αποκαλύψεις σχετικά με τον εκβιασμό για τον γάμο. Αν την παντρευτώ ο Σάτον νικάει. Θα πρέπει να τον βοηθήσω να σώσει τις επιχειρήσεις και θα πάρει εκδίκηση για τον πατέρα μου, δίνοντας του για νύφη, την κόρη της ερωμένης του. Όλα είναι Σκατά!>>.

<<Το καταλαβαίνω, όμως όλα αυτά δεν απαντάνε στην ερώτηση εάν εσύ θέλεις να είσαι μαζί της>>.

<<Ο Σάτον άφησε υπονοούμενο σχετικά με την πατρότητα της Γουέντι>> ο Αντρέι σηκώνει το μπουκάλι και πίνει από το στόμιο. 

<<Υπάρχει περίπτωση να...>>

<<Όχι>> λέω κοφτά. <<Καμία. Η Κριστίν έμεινε έγκυος από τον Σάτον, απλώς προσπαθεί να δημιουργήσει περισσότερες διαμάχες στην οικογένεια μου>>. 

<<Άρα δεν υπάρχει πρόβλημα στο να είστε μαζί εάν θέλεις>>. 

Σφίγγω τις γροθιές μου καθώς πρώτη φορά θέλω να σπάσω στο ξύλο τον φίλο μου. Αν δεν ήμουν απρόσεκτος με τα έγγραφα της εταιρίας και τις Υποτακτικές που διάλεγα, ο Έντουαρντ δεν θα με εκβίαζε. Αν δεν με είχε εκβιάσει δεν θα πλησίαζα ξανά την Γουέντι αναγκάζοντας με να την αρραβωνιαστώ. Αν δεν την είχα αρραβωνιαστεί, δεν θα την είχα... 

Αισθάνομαι την καρδιά μου να φτερουγίζει καθώς η συνειδητοποίηση με χτυπάει στο στήθος τόσο δυνατά που θα έπαιρνα όρκο πως άκουσα ένα κρακ. Πληγωμένη καρδιά, σπασμένα κόκαλα, κομμένη ανάσα όλα μέσα σε ένα λεπτό, λες και το κορμί μου με τιμωρεί που δεν είχα αναγνωρίσει νωρίτερα την αλήθεια, ενώ ήταν προφανώς τόσο ξεκάθαρη. 

Ο λόγος που μου άρεσε να την κοιτάζω όταν κοιμόταν δίπλα μου, ακόμα κι αν αργούσα εσκεμμένα να πάω κοντά της. 

Ο λόγος που έβρισκα δικαιολογίες για να περνάμε περισσότερο χρόνο μόνοι μας, φεύγοντας μακριά απ' όλους. 

Ο λόγος που ήθελα να της προσφέρω τα πάντα. 

Και τέλος ο λόγος που χάθηκε ένα κομμάτι του εαυτού μου την στιγμή που έφυγε από το σπίτι. 

Οι πνεύμονες μου απελευθερώνουν την ανάσα που κρατάω μέσα μου. Κάπως, κάπου, ίσως και από πάντα, είχα ερωτευτεί την Γουέντι Σάτον. 

Λες ότι είσαι άκαρδος, δεν το πιστεύω, πιστεύω ότι φοβάσαι να αγαπήσεις για να μην πληγωθείς.

Τα λόγια της με χτυπάνε σαν κεραυνός εν αιθρία. 

Ο Αντρέι με κοιτάζει όσο προσπαθώ να διαχειριστώ την συνειδητοποίηση και έχει μια έκφραση σαν να το διασκεδάζει. <<Καλώς ήρθες στο κλαμπ>> λέει περιπαικτικά. 

Γαμώτο. Γαμώτο. Γαμώτο. Γαμώτογαμώτογαμώτο. ΓΑΜΩΤΟ. 

Περνάω το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου ανήσυχος και νευρικός, τι σκατά θα κάνω τώρα;

Ποτέ στην ζωή μου δεν είχα ερωτευτεί καμία και δεν το είχα σκοπό. Και τώρα πήγα και ερωτεύτηκα την μόνη γυναίκα που δεν έπρεπε. Κάποτε είχα ορκιστεί να μείνω μακριά της, αυτό έπρεπε να είχα κάνει. Ανάθεμα σε Κίνγκ. 

<<Από πότε δίνεις εσύ ερωτικές συμβουλές;>>. Αυτό το θέμα είναι πιο ασφαλές από το άλλο που αιωρείται μέσα στο μυαλό μου. 

<<Από τότε που εγώ κατάφερα να έχω δίπλα μου την γυναίκα που ερωτεύτηκα>> του ρίχνω ένα βλέμμα, καθώς θυμάμαι τις μαλακίες που έκανε πριν χρόνια, όμως η διαφορά με τον Αντρέι είναι πως αυτός πάντα ήθελε μια σχέση, ενώ εγώ όχι. <<Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αναλάβουμε όλοι μας, τις ευθύνες μας, για την λέσχη, ειδικά τώρα που επεκτείνεται. Δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς τις ζωές μας και εσύ να τρέχεις για όλα. Συμφώνησες να παντρευτείς την Γουέντι για να σώσεις εμάς και έπειτα την έχασες. Πάντα φρόντιζες τους υπόλοιπους και μας άφησες να ζούμε τις ζωές μας. Τώρα όμως ήρθε η ώρα να σε φροντίσουμε εμείς εσένα>>. 

Τώρα το τσίμπημα που νοιώθω στο στήθος μου δεν έχει να κάνει με την Γουέντι.

<<Δηλαδή;>>

<<Δηλαδή θα αναλάβουμε εμείς την διοίκηση της λέσχης για όσο χρειαστεί, ο Άλεξ θα πάει στην Ουάσιγκτον για να ταχτοποιήσει τις εκκρεμότητες και εγώ θα φροντίσω να στην λέω κάθε φορά που θα κάνεις μαλακίες στην ζωή σου, όπως τώρα. Αγαπάς την Γουέντι. Πριν από οκτώ χρόνια γνώρισες αυτή την γυναίκα και ξέρουμε όλοι τι έγινε, όσο κι αν δεν θες να το παραδεχτείς η μοίρα σας έφερε κοντά και αργά ή γρήγορα πρέπει να το αποδεχτείς. Από χιλιόμετρα μπορεί να δει κανείς τον τρόπο που την κοιτάζεις, τον τρόπο που την διεκδικείς - μπορεί να μην είναι ο ποιο σωστός, αλλά ποιος είμαι εγώ να σε κρίνω, όλοι μας έχουμε κάνει μαλακίες. Και τώρα την άφησες να φύγει, γιατί; Για την περηφάνεια και την εκδίκηση. Με αυτόν τον τρόπο σκέψης, το μόνο που θα πετύχεις είναι μια κίρρωσης ήπατος>>, λέει δείχνοντας τα μπουκάλια με το ουίσκι. 

<<Η Αλεξάνδρα στα είπε όλα αυτά;>> είχα μπει στον πειρασμό να τον ρωτήσω πως είναι η Γουέντι, σίγουρα η γυναίκα του θα μιλάει μαζί της. 

<<Μπα>> ένα αχνό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη του. <<Δεν χρειάζομαι βοήθεια για να σου πω κατάμουτρα αυτά που βλέπω>>. 

Σηκώνω το φρύδι μου όμως τα λόγια του παίζουν σε λούπα μέσα στο κεφάλι μου.  

Και τώρα την άφησες να φύγει γιατί; Για την περηφάνεια και την εκδίκηση.

<<Γιατί πιστεύεις τόσο πολύ στην σχέση μου με την Γουέντι;>>. 

Το χαμόγελο του Αντρέι σβήνει αργά, <<Γιατί σου είπα, ξέρω πως την αγαπάς και το ίδιο και αυτή. Μάικλ μια ζωή πάντα ήσουν αυτός που πρόσεχες τα νώτα μας, είσαι κολλητός μας και ήρθε η ώρα να σου ανταποδώσουμε την χάρη, να σε προσέχουμε>>. 

Αισθάνομαι ένα κάψιμο στο στήθος μου, ίσως λόγο του αλκοόλ.

<<Έχω τους άντρες μου για αυτό>>. 

<<Αυτό είναι κάτι, που πρέπει να το κάνεις μόνος σου. Μην αφήσεις την οργή και την εκδίκηση να καταστρέψουν το καλύτερο πράγμα που συνέβη στην ζωή σου. Ναι θα είναι δύσκολα στην αρχή, τουλάχιστον μέχρι να καταφέρεις να βγάλεις κάποια άκρη με την Γουέντι, όμως πάντα ήσουν ένας σκληρός μαχητής. Οπότε σήκω και πολέμησε. Διεκδίκησε την! Που να πάρει! Σας αξίζει να ήσαστε μαζί>>.