Θεέ μου νοιώθω το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει, ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και κοιτάζω το ρολόι που βρίσκετε δίπλα στο ξύλινο κομοδίνο, το οποίο δείχνει λίγο μετά τις εννέα το πρωί. Ήπια τόσο πολύ χθες το βράδυ απ' την στιγμή που είδα τον καταραμένο Μάικλ Κινγκ να στέκετε μπροστά μου, που σχεδόν δεν θυμάμαι καν πως γύρισα σπίτι μου. Πετάω τα σκεπάσματα και πατάω με τα γυμνά μου πόδια το παρκέ και πριν κατευθυνθώ προς το μπάνιο προσέχω την ανοιχτή μπαλκονόπορτα του δωματίου μου. Πρέπει να ξέχασα να την κλείσω εχθές όταν γύρισα σπίτι. Βγάζω το σατέν babydoll, περνάω την μεγάλη οβάλ μπανιέρα, ανοίγω το ζεστό νερό στο ντουζ, και το αφήνω να κυλίσει πάνω στο κορμί μου. 

Δεν μπορώ να καταλάβω για πιο λόγο μπήκε ξανά στην ζωή μου, δεν μου είχε ζητήσει ούτε μια γαμημένη συγνώμη για όσα πέρασα εξαιτίας του όλο αυτό το διάστημα. Πριν ενάμιση χρόνο σχεδόν αναγκάστηκα να τον παντρευτώ, ώστε να καταφέρω να πάρω τα χρήματα από τον πατέρα μου και να ανοίξω τον δικό μου οίκο μόδας και ένα μήνα πριν τον γάμο, μου ανακοίνωσαν πως δεν πρόκειται να γίνει. Δεν ξέρω τι παιχνίδια παίζει, αλλά σίγουρα δεν θα μείνω απλός θεατής σε όλα αυτό. Δεν μπορεί να εξαφανίζετε για έξι χρόνια, να μην ανταλλάσσουμε ούτε μια κουβέντα  και μια μέρα να ζητάει να με παντρευτεί. Και όταν εν τέλη το μετανιώνει να με παίρνει η γραμματέας του τηλέφωνο για να μου πει ότι δεν μπορεί να γίνει αυτός ο γάμος, γιατί δεν ταιριάζουν τα γούστα μας. Φυσικά αυτός γουστάρει το άγριο, σκληρό BDSM σεξ, ενώ εγώ... εγώ δεν είχα καμία απολύτως ιδέα πάνω σε αυτό το κομμάτι...  και μετά από όλα αυτά, αυτός να εξαφανίζετε ξανά σαν να μην τρέχει τίποτα. 

Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι πως εγώ δεν έχω καταφέρει να βγω πάνω από ένα - το πολύ δυο ραντεβού όλα αυτά τα χρόνια, πόσο μάλλον να κάνω σεξ. Δεν ξέρω τι σκατά τους πιάνει όλους και μετά το πρώτο μας ραντεβού εξαφανίζονται, δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα, δεν απαντούν στα μηνύματα και εάν με συναντήσουν πουθενά κάνουν σαν να μην με γνωρίζουν. Αυτή η κατάσταση με έχει κουράσει και δεν έχω την διάθεση και το ψυχικό σθένος να το συνεχίσω. Ίσως δεν τους αρέσω, ίσως μόλις με βλέπουν από κοντά να αλλάζουν γνώμη. 

Πιάνω το μπουρνούζι μου και βγαίνω από το ντουζ, σκουπίζω ελαφρά τα μαλλιά μου και μπαίνω στο υπνοδωμάτιο για να ντυθώ, αλλά το βλέμμα μου σταματάει στην ανοιχτή μπαλκονόπορτα. Τι σκατά, την έκλεισα πριν μπω για μπάνιο, πως είναι δυνατόν να άνοιξε πάλι; Πλησιάζω και την τραβάω για να την κλειδώσω ξανά και την διπλοτσεκάρω. Μπορεί να έχω πονοκέφαλο, αλλά σίγουρα θυμάμαι την κάθε μου κίνηση, ίσως να μην την κλείδωσα καλά και από τον αέρα έξω να άνοιξε. 

Μπαίνω στην ντουλάπα - δωμάτιο πιάνω ένα κουστούμι σε μπλε σκούρο χρώμα, ένα πουκάμισο στην απόχρωση της σαμπάνιας και τέλος τις μαύρες γόβες μου. Ακούω το κινητό μου να χτυπάει και το πιάνω στα χέρια μου, <<Μαμά>> λέω και παίρνω την τσάντα μου και βγαίνω από το υπνοδωμάτιο προχωρώντας προς τον ενιαίο χώρο όπου βρίσκετε το σαλόνι, η τραπεζαρία και η κουζίνα. <<Καλημέρα Γουέντι, πως πήγε το πάρτι;>> ρωτάει και κοιτάζω την ώρα που πλησιάζει δέκα και μισή - έχω αργήσει. 

Ξεφυσάω καθώς γνωρίζω πως δεν θα σταματήσει μέχρι να της πω αυτά που θέλει. <<Μια χαρά, όλα ήταν τέλεια και ξεκινάει και επίσημα η συνεργασία μου με την Σάρα Ντίξον, η οποία θα είναι το μοντέλο που θα εκπροσωπήσει για αυτή την χρονιά τον οίκο μας>>. 

<<Ωραία>> μόλις της είπα ένα από πιο σημαντικά πράγματα που θα κάνω αυτή την χρονιά και μου απάντησε με ένα ωραία. Υπέροχα. Όμως πλέον το έχω συνηθίσει, ξέρω πως δεν θα καταφέρω να την ευχαριστήσω εκτός και αν - δεν ξέρω γίνω αστροναύτης και πάω στο φεγγάρι. Και πάλι όμως ίσως πει ότι δεν είναι αρκετό. Ποτέ δεν της άρεσε η ιδέα του να ανοίξω τον δικό μου οίκο μόδας, αυτή και ο πατέρας μου πίστευαν ότι μετά τις σπουδές μου στα οικονομικό θα αναλάμβανα την διοίκηση της εταιρίας μας - έκαναν λάθος. Ειδικά μετά απ' ότι έγινε με τον Μάικλ ήθελα να κυνηγήσω το όνειρο μου, ήθελα να προσπαθήσω να κάνω κάτι δικό μου και επιτέλους τα κατάφερα. 

<<Έμαθα ότι ήρθε και ο Μάικλ>>. Φυσικά. Για αυτό μου τηλεφώνησε, <<Ναι>> λέω κοφτά <<Προσέφερε αρκετά χρήματα για την εταιρία σου Γουέντι>>. Χριστέ μου, πως σκατά μαθαίνει όλες αυτές τις πληροφορίες, αλλά τι λέω φρόντισε ο πατέρας μου για αυτό. Σίγουρα θα έχει βάλει άτομα να παρακολουθούν τα οικονομικά μου, <<Ναι>>.

<<Γουέντι, ο άνθρωπος ενδιαφέρετε για εσένα είναι...>>

<<Μαμά, ο άνθρωπος με παράτησε ένα μήνα πριν τον γάμο μας, λέγοντας μου ότι απλώς δεν ταιριάζει μαζί μου>> λέω και την διακόπτω προτού ξεκινήσει και μου αραδιάσει όλα τα προτερήματα του Μάικλ Κινγκ. <<Ίσως εσύ έφταιγες για αυτό, δεν ενδιαφέρθηκες ποτέ να βγεις ένα ραντεβού μαζί του, να τον γνωρίσεις, αυτός είχε ζητήσει τόσες φορές να σε δει>>. Έλεος. Φυσικά και δεν θα έβγαινα με τον άνδρα που με πήδηξε μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, για να κερδίσει ένα γαμημένο στοίχημα που είχε βάλει με τον Σεμπάστιαν, ο οποίος τότε δεν είχε κανένα πρόβλημα να με πηδήξει και αυτός. <<Μαμά πρέπει να φύγω έχω αργήσει>> λέω βιαστικά και την ακούω να ξεφυσάει <<Καλά, πέρνα καμία μέρα να μας δεις>>. 

<<Εσύ γιατί δεν έρχεσαι ποτέ στο σπίτι μου;>>, εδώ και έναν χρόνο που μένω μόνη μου, έχει έρθει μόνο μια φορά, <<Ξέρεις πως δεν μου αρέσουν οι αποστάσεις>>. Χαμογελάω ειρωνικά, καθώς το πατρικό μου σπίτι απ' έχει μόλις ένα τέταρτο με το αμάξι ή μισή ώρα με τα πόδια από εδώ, αλλά ο λόγος που η μητέρα μου δεν έρχεται δεν είναι η απόσταση, αλλά το ότι δεν είναι δίπλα από το Σέντραλ Πάρκ, έχει μόλις δυο υπνοδωμάτια και κόστισε μόνο τρία εκατομμύρια. 

Αν είναι δυνατόν άλλοι προσπαθούν μια ζωή να μαζέψουν τόσα χρήματα και ίσως δεν τα καταφέρουν και ποτέ, και η μητέρα μου απεχθάνεται το σπίτι μου, επειδή της φαίνεται φτηνό. <<Καλά θα προσπαθήσω να έρθω, ίσως αύριο>> λέω και την αποχαιρετώ. Βάζω το κινητό μου στην τσάντα, προσπερνάω την κουζίνα και φτάνω στο εσωτερικό ασανσέρ, μπαίνω μέσα και πατάω το κουμπί για το υπόγειο γκαράζ. Ξεκλειδώνω το μαύρο Bmw και μπαίνω μέσα, ενώ βάζω μπροστά την μηχανή και βγαίνω αργά από το πάρκινγκ. Ήδη έχω αργήσει και μέχρι να φτάσω στο Herald Square Plaza όπου βρίσκετε το κατάστημα του οίκου μας, θα χρειαστώ τουλάχιστον μισή ώρα. 

<<Καλημέρα>> λέω καθώς περνάω την γυάλινη είσοδο, η Στέλλα σηκώνει το κεφάλι της και με κοιτάζει <<Καλημέρα, άργησες>> λέει καθώς παρατηρεί την ώρα και βγαίνει από την θέση της πίσω από το γραφείο υποδοχής. <<Ο Έντι με τον Άλεξ και την Αμάντα σε περιμένουν μέσα>>, προχωράω γοργά προς το γραφείο μου στο πίσω μέρος του χώρου και μπαίνω μέσα. <<Συγνώμη για την καθυστέρηση απλώς η χθεσινή μέρα ήταν... δύσκολη>> κάθομαι στην καρέκλα και χαμογελάω ελάχιστα. <<Λοιπόν αύριο πετάτε για Ουάσιγκτον, έχω ήδη μιλήσει με την Σάρα. Η φωτογράφηση θα γίνει στο Hains Point, νομίζω είναι το ιδανικό τοπίο για τα εσώρουχα μας. Έντι και εσύ Άλεξ θέλω η φωτογράφηση να είναι άψογη και φυσικά Αμάντα μίλησε με το υπόλοιπο συνεργείο μας, την κομμώτρια μας και την μακιγιέζ μας>>. 

Η Αμάντα κρατάει σημειώσεις το ίδιο και η Στέλλα που στέκετε λίγα μέτρα μακριά μου, <<Πρέπει να πετύχουμε και είμαι σίγουρη πως η Σάρα είναι το καλύτερο μοντέλο για να αναδείξει τις δημιουργίες μας. Εγώ δυστυχώς δεν θα μπορέσω να έρθω μιας και έπειτα το χθεσινό πάρτι πρέπει να βγάλω μια άκρη με τις χορηγίες>> συγκεκριμένα με μια. <<Μην ανησυχείς Γουέντι θα πάνε όλα τέλεια, θα φροντίσουμε η φωτογράφιση να βγει τέλεια>>, λέει ο Έντι και χαμογελάω. 

Φυσικά και τους εμπιστεύομαι, είναι καταπληκτικοί στις δουλειές τους και δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερα άτομα από αυτούς. <<Θα περιμένω με αγωνία να δω τις φωτογραφίες. Α επίσης μην ξεχάσετε, μέχρι να ανακοινώσουμε και επίσημα την συνεργασία μας με την Σάρα δεν επιτρέπετε να βγει τίποτα στην δημοσιότητα. Αν όλα πάνε καλά σε ένα μήνα θα κάνουμε την ανακοίνωση με κάποιες από τις φωτογραφίες>>. 

<<Υπέροχα, δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι για εσένα, είμαι σίγουρη ότι θα σκίσεις. Μέχρι το φθινόπωρο όλοι θα μιλάνε για την Γουέντι Σάτον και τις υπέροχες δημιουργίες της>>, κοιτάζω την Αμάντα και χαίρομαι με όσα ακούω, τουλάχιστον υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν σε εμένα. <<Λοιπόν θα μιλήσουμε αύριο, αφού προσγειωθούμε στην Ουάσιγκτον>> ο Έντι με τους υπόλοιπους σηκώνονται όρθιοι για να με αποχαιρετήσουν και έπειτα βγαίνουν έξω. <<Σε παρακαλώ Στέλλα φέρε μου ένα καφέ, το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει και ένα αναλγητικό>> λέω στην γραμματέα μου και χαμογελάει. <<Αυτά παθαίνει κανείς όταν αναμιγνύει δυο διαφορετικά ποτά>> σχολιάζει και την κοιτάζω άγρια. Ούτε καν θυμάμαι να κάνω κάτι τέτοιο, πως σκατά ξέφυγα και ήπια τόσο πολύ, ακουμπάω το χέρι μου στο μέτωπο μου, ενώ η Στέλλα βγαίνει από το γραφείο μου. 

Πιάνω τους φακέλους που υπάρχουν στην άκρη και ξεκινάω να τους ανοίγω κοιτάζοντας τους έναν - έναν, μέσα υπάρχουν τα στοιχεία για τον κάθε χορηγό ξεχωριστά, καθώς και το ποσό που επένδυσε στον οίκο μου. Λίγη ώρα αργότερα φτάνω στον φάκελο του Μάικλ, τον ανοίγω προσπερνάω τα προσωπικά του στοιχεία - τα γνωρίζω ήδη. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχει καταφέρει να φτάσει στην κορυφή με τους πιο πετυχημένους επιχειρηματίες της Νέας Υόρκης. Τα μάτια μου πέφτουν πάνω στο ποσό και εάν δεν καθόμουν ήδη στην καρέκλα θα είχα πέσει κάτω. Πενήντα εκατομμύρια δολάρια. Αν είναι δυνατόν. Αυτή είναι χορηγία για πέντε χρόνια, όχι για ένα. 

Ανάθεμα σε Μάικλ Κινγκ. Αυτό δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι. Ποιος νομίζει ότι είναι και χαρίζει τόσα δολάρια στην εταιρία μου, εάν μια στο εκατομμύριο δεν πάνε καλά τα οικονομικά μας και πέσουμε έξω θα αναγκαστώ να δώσω τις χορηγίες πίσω και μιλάμε για πολλά λεφτά. Πάρα πολλά λεφτά. Παίρνω μερικέ βαθιές ανάσες και προσπαθώ να ηρεμήσω, καθώς η οργή μου φτάνει στα ύψη. Βγάζω το κινητό μου και στέλνω μήνυμα στον λογιστή μου, λέγοντας του πως έχει γίνει κάποιο λάθος και πρέπει να επιστραφούν πίσω στον Μάικλ Κινγκ σαράντα εκατομμύρια δολάρια. Σίγουρα πρόκειται για λάθος. Ποιος χαρίζει έτσι τόσα εκατομμύρια.  Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα έρχεται η απάντηση, όπου μου αναφέρει ότι θα το φροντίσει προσωπικά ζητώντας μου συγνώμη και πως δεν θα ξανά συμβεί κάποιο παρόμοιο λάθος.

Χαίρομαι που ταχτοποιήθηκε και αυτό το ζήτημα τώρα μπορώ να συνεχίσω την δουλειά μου. Ανοίγω τον υπολογιστή μου και συνεχίζω να κοιτάζω τις υπόλοιπες χορηγίες ενώ πίνω μερικές γουλιές από τον καφέ που μου είχε φέρει πριν λίγο η Στέλλα. Προβλέπετε μεγάλη και κουραστική ημέρα, όμως είναι κάτι που πρέπει να κάνω. Μέχρι το απόγευμα πρέπει να ξέρω πόσα χρήματα έχω στην διάθεση μου για την επίδειξη που πρόκειται να ετοιμάσω.