Dag vijf.
Lieve Elin,
Papa is niet terug. Mama ligt doodstil op de bank. Ze ademt nog, maar zwak. Ik probeer haar te helpen, maar ze hoort en ziet me niet.
De tweeling is doodsbang. Ze durven niet te slapen.
Er hangen foto's aan de muren. Er staat een meisje op, soms met een roodharige man. De foto's komen uit 1968 tot 1977. Er hangt één foto uit 1963, een trouwfoto.
Het meisje heeft zwart haar en ziet er gelukkig uit. Waar is ze nu?
Deuren gaan open. Toen ik omhoog ging, kwam ik in een kamer met restjes roze behang op de muren.
Op dat moment begonnen deuren te klapperen, ging er een raam open en kwam de wind zo hard naar binnen dat de andere ramen in de kamer barstten en het klonk alsof er iemand de trap op sloop.
Ik ben bang, Elin.
Nog vijftien dagen.
Liefs, Astrid.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top