Ik schiet rechtovereind in bed en kijk een onbekende kamer in. Het is niet mijn vertrouwde slaapkamer thuis, die ik meestal moet delen met Xylia. Nee, ik ben in een slaapkamer van Griffoendor op Zweinstein. Het is geen droom, het is allemaal echt.
Opgelucht haal ik adem en sla de deken open. Ik draai me een kwartslag naar rechts en laat mijn benen over het bedrand hangen. Heel even rek ik me uit en hoor mijn lichaam een beetje kraken. Dan stap ik mijn bed uit en begin ik me eigen om te kleden in mijn gewaad van Griffoendor.

Niet veel later loop ik rustig de trap af en sta dan in de leerlingenkamer. Er zitten al een hoop leerlingen, waaronder ook Hermelien Griffel. Ik zie haar ongeduldig om zich heen kijken. Waarschijnlijk zoekt ze iemand. Zelfverzekerd loop ik op haar af.
'Goeiemorgen Hermeline, zoek je iemand?', begroet ik haar.
'Goeiemorgen Ilayda,' begroet ze me terug, maar geeft geen antwoordt op mijn vraag.
'Wie zoek je?', herhaal ik mijn vraag.
'Harry en Ron,' antwoordt ze. 'Weetje, laat maar. Niet mijn fout als te laat komen.'
'Gaan we samen naar de zaal voor het ontbijt?', vraag ik aan haar.
'Goed idee,' antwoordt ze en staat op van de bank. Samen verlaten we de leerlingenkamer en begeven ons naar beneden toe, naar de zaal.

We lopen door de gang naar de trappen. Voor het eerst durf ik nu naar beneden te kijken en zie een duizelingwekkende diepte.
'Ilayda, kom snel voordat de trap dadelijk veranderd!' roept Hermelien naar me. Ik kijk verschrikt op en stap snel de trap op, waar Hermelien op me stond te wachten. Op het moment dat ik er nog maar net op sta, veranderd de trap.
'Oef! Dat scheelde niet veel of ik was naar beneden gevallen,' zeg ik met opluchting.
'Je hadt inderdaad geluk,' reageert ze en kijkt me met een gespannen gezicht aan. 'Blijf altijd op je hoede.'
Ik knik en de trap stopt aan de juiste kant, waar we heen moeten.
Na nog wat gangen en trappen hebben moeten betreden komen we aan op de begane grond.
'Goeiemorgen Ilayda,' begroet iemand me van achteren. Ik herken de stem uit duizenden. Het is Xylia.
Vlug draai ik me om en zie Xylia en Draco staan. 'Goeiemorgen Xylia,' begroet ik mijn zus enthousiast, maar kijk Draco geïrriteerd aan. Als dit iedere keer zo is, dan hoef ik hem al niet meer te zien. 'Goeiemorgen Draco,' groet ik hem toch.
Hij reageert niet en pakt Xylia bij haar hand, waarna hij haar met zich mee trekt.
'Zeg, gun haar ook wat tijd met haar tweelingzus!' roep ik naar Draco, maar hij negeert me.
Zachtjes mompel ik nog "sukkel" zodat hij het niet hoort, daarna zet ik het maar uit mijn hoofd. Ik moet me er ook gewoon maar niet mee bemoeien.
'Ilayda, gaat het?', vraagt Hermelien aan me.
'Mwa, ja. Deels,' antwoord ik eerlijk.
'Kom, dan kan je het me aan tafel vertellen,' zegt Hermelien.
Ik knik en loop samen met haar naar de zaal. Daar nemen we plaats aan de Griffoendor tafel.
'Vertel,' zegt ze en pakt iets te eten, waarna ze er een hap van neemt.
'Ik vind het rot om te zien hoe mijn tweelingzus opeens met Draco zo optrekt. Het maakt me bang voor onze zussenband,' vertel ik tegen haar en zucht diep. Ik pak ook iets te eten en neem er ook een hap van.
'Snap ik, maar je kan haar ook gewoon aan haar mouw trekken. En als je hulp nodig hebt, kan je mij altijd om hulp vragen,' reageert ze en glimlacht vriendelijk naar me.
'Dankje,' bedank ik haar en glimlach terug. Daarna eten we in rust verder.

Na het ontbijten staan we op en lopen naar onze eerste les. We beginnen vandaag met gedaanteverwisseling, dat professor Anderling geeft.
'Trouwen, ben je ook wel eens bang geweest door een droom?', vraag ik aan haar.
'Voor zo ver ik weet niet,' antwoordt ze. 'Waarom vraag je dat?'
'O, ik had vreemde dromen vannacht die me bang maakte,' leg ik uit.
'Weet je nog waar ze over gingen?'
'Euhm... nee,' antwoord ik.
'Dat is mooi, want dan blijf er niet over piekeren,' zegt ze glimlachend.
'Dat is waar. Dankje Hermelien,' bedank ik haar met een glimlach.

Later komen we aan bij het klaslokaal van gedaanteverwisseling. Snel lopen we naar binnen en zoeken een plekje naast elkaar.
Ik kijk naar voren en zie professor Anderling staan. Ze komt naar voren en begint te spreken.
'Goedemorgen heksen en tovenaars, welkom bij jullie eerste gedaanteverwisselings les. Hier leren jullie gedaanteverwisselingen, dit gebeurd met een poes of je eigen wezen. Voor nu, pak je perkament, je veer en je verwisselboek. Dan gaan we beginnen,' verteld professor Anderling aan de klas. We pakken onze spullen en gaan aan het werk.

Plots hoor ik de deur van het lokaal dicht slaan, waarna er vlugge voetstappen klinken. Samen met Hermelien draai ik mijn hoofd en zie twee jongens binnen stormen. Ze zijn allebei buiten adem. Dan zie ik Xylia zitten.
'Natuurlijk. Naast wie zit ze? Draco Malfidus,' zeg ik zachtjes tegen mezelf.
Ondertussen worden de twee jongens door professor Anderling aangesproken. Ik probeer oogcontact met haar te maken, maar ze kijkt niet op of om.
'Mevrouw Roseberg, houdt je aandacht op je eigen werk,' klinkt plots de stem van Anderling naast me.
'Mijn excuses professor Anderling,' zeg ik, nadat ik op kijk naar haar.
'Dank u,' zegt ze en loopt terug naar haar bureau.
Snel werp ik een laatste blik naar Xylia, maar die kijkt niet op of om. Het is net als in mijn droom. Alsof ze niet op die naam reageert. Dan wend ik mijn blik weer terug op mijn werk. Gek, laat ik maar hopen dat onze zussenband blijft zoals die is!

De eerste les voor vandaag is afgelopen en samen met Hermelien, Ron en Harry loop ik door de gangen. Mijn zus is verdwenen en zie ik nergens meer.
'We hebben straks les in Toverdranken jongens,' zegt Hermelien tegen ons.
'Van wie eigenlijk?', vraag ik aan haar.
'Severus Sneep,' antwoordt ze.
'Hey, kijk daar!' roept Ron naar ons en wijst verder de gang in. Er staan een hoop leerlingen bij elkaar. Ze lijken ergens erg van geschrokken te zijn.
'Laten we kijken wat er aan de hand is,' stelt Harry voor.
We rennen ernaartoe. Hier en daar klinken er kreten van afschuw, maar sommige beginnen te fluisteren tegen elkaar. Samen met mijn vrienden wurmen we ons door het groepje leerlingen.
Ik schrik bij het aanzien van mijn zus Xylia. Ze ligt er roerloos op de grond en ze heeft een of ander slijm over haar hele lichaam heen. Maar waar is Draco Malfidus?
Ik laat me naast mijn zus op mijn knieën zakken. Met mijn handen pak ik haar pols beet en voel of ze hartslag heeft.
'Ze heeft nog hartslag!' roep ik opgelucht uit.
'Haal een leraar!' roept iemand.
Ik laat Xylia's pols los en voel dat het slijm erg plakt. Wat zal er met haar gebeurd zijn? Wie zal dit gedaan hebben?
'Daar is professor Anderling!' roept iemand uit.
'Wat is er aan de hand?', hoor ik haar vragen.
Iemand beantwoordt haar vraag, terwijl ik me over Xylia bekommer. Het slijm laat Xylia's haar aan elkaar kleven, waardoor haar haar groen kleurt.
'Ilayda, aan de kant,' klinkt de stem van Anderling.
Ik luister naar haar en zie hoe ze een spreuk over Xylia spreekt. Xylia's roerloze lichaam zweeft omhoog, waardoor ze voor Anderling vooruit zweeft.
'Ze brengt haar naar de ziekenboeg,' zegt iemand.
'Kom, we moeten naar de les,' zegt Hermelien tegen ons. 'Na de les kunnen we haar wel even bezoeken, Ilayda.'