MAXEEN'S POV

HINDI ko magawang maka tulog dahil nga sa nangyari kagabi. Maaaring ang taong nasa likod ng pag sugod na iyon ay nag sasaya ngayon dahil nagawa niyang sirain ang gabi naming lahat.

Well, I really enjoyed last night. Mas naging masaya nga ako dahil sa nangyaring patayan gabi. Honestly speaking, I really want to kill, at kapag hindi ako nakaka patay ay sobrang boring ng araw ko. Nasanay na lang siguro ako na ganuon ang palagi kong ginagawa.

Sa sobrang dami ba namang masasamang tao sa mundong ito hindi ba? Sa tingin ko ang ay wala pa sa one fourth ang mga napapatay namin.

Napa yakap ako sa sariling katawan nang biglang umihip ang malakas na hangin. Alas tres na ng madaling araw pero hanggang ngayon ay gising parin ako at iniisip ang nangyaring kaguluhan kagabi. Hindi ko magawang maka tulog habang iniisip ang taong nasa likod ng kaguluhan.

Hangga't hindi nahuhuli ang taong iyon at hindi na papatahimik ay hindi ako mapapakali, dahil maaari pa siyang makapag hasik ng gulo at ng dugo saaming lahat.

Lalo na kay Herve, masyado siyang naapektuhan sa nangyari, oo at pinapa init niya parin ang bungo ko pero kapag sandaling matahimik siya ay bigla na lamang siyang natutulala at nababalutan ng takot.

Hindi lamang siya ang naka ramdam ng matinding takot dahil hindi lahat ng nasa party kagabi ay katulad kong hindi mahirap ang pumatay at maka patay.

Base sa pagkaka alam ko ay ang halos sa mga taong inimbitahan ni Dree sa party na iyon ay mga kasapi niya sa kanyang organisasyon na kabilang rin siya, at hindi lahat sakanila ay may kakayahang pumatay. Kaya bakas rin sakanilang mukha ang takot at pangamba sa mga maaaring mangyari sa mga susunod na araw.

Si Dree at ang kanyang organisasyon ang gumagalaw para malutasan ang nangyaring gulo kagabi. Wala siyang inilalabas ni katiting na impormasyon saamin, na kahit ilang beses ko siyang tanungin kung ano ng balita, kung may nahanap na ba silang lead na mag tuturo sa taong may pakana nito ay wala man lang siyang sinasabi.

"Ako ang pakay ng mga sumugod kagabi at sa tingin ko ay gusto akong patahimikin ng kung sino mang nag utos sakanila Maxeen, kaya ako ang lulutas nito. Hayaan mo ng kami ang tumapos."

Nag init nanaman ang bungo ko nang ma-alala ang pesteng dahilan ng Francisco na iyon.

As if naman na kaya niya tapusin ang tao na iyon na mismong sa kamay niya dadaloy ang dugo ng taong iyon. He can use guns shoot a person pero hindi niya pinapatay dahil hindi iyon ang katungkulan niya, sinasaktan niya lamang ang mga iyon at pinahihirapan.

One of the rules of his Organization base on him.

And fuck him for that, for not giving me a such information!

Hindi ko magawang kumilos mag-isa dahil hawak nila ang mga lalaking sumugod kagabi na natirang may buhay pa, at ang mga namatay naman ay ipina tapon na nila sa kailaliman ng dagat. Nilinis na nila lahat ng lead para maka kilos ako ng mag-isa, bwisit!

Kilalang kilala daw kasi ako ni Dree kaya inunahan niya na ako para hindi na ako maka kilos.

Nahigit ko ang hininga ko nang maramdaman ko ang papalapit na yabag papunta sa dereksyon ko. Pinakiramdaman ko ang mga yabag at tumigil iyon sa gilid ko.

"Bakit gising ka pa Maxeen?" nanginginig na boses na tanong niya sakin. Saglit ko siyang sinulyapan bago tumingin sa nananatiling madilim na kalangitan.

"Ikaw? Bakit gising ka na? hindi pa sumisikat ang araw kaya bumalik ka na sa pag papahinga." Kalmado kong saad. Sa totoo lang ay nanibago ako sa tunog ng boses ko, dahil hindi ko siya magawang pagtaasan ng boses dahil sa nalaman ko tungkol sakanya.

"A question is not answered by the same question, tss." mahina siyang humagikhik, binalingan ko siya ng tingin at ang kanyang mga ngiti ay hindi na nagagawang umabot sakanyang mga mata tulad ng mga ngiting ginagawa niya noon.

Hindi kong magawang irapan at singhalan siya, hindi ko magawang magalit na palagi kong nararamdaman dahil sa naiirita ako sakanya. Dahil ngayon ramdam ko kung gaano siya nag iba, kung gaano siya katakot, kung gaano siya nhihirapang tanggapin ang nasaksihan niya kagabi.

Nag iba nalang bigla ang dating Herve na kilala ko.

"Don't feel pity about me babe, I can handle myself." Pabiro niyang sabi. Pilit akong ngumiti at nagawang irapan siya.

"Hindi kita kinaaawaan Herb, at tigilan mo nga 'yang ka b-babe mo." Inirapan ko siyang muli at iniwasan ng tingin.

I can't look at him because he looks so afraid...and different.

He slightly chuckled, sunod niyon ay binalutan na kaming dalawa ng katahimikan. Tanging ingay lamang ng simoy ng hangin at ng mga puno ang naririnig namin hanggang sa ako na ang bumasag ng katahimikan.

"Why everyone last night calling you Linton?" I'm actually curious about those thing, dahil tanging ako lamang yata ang tumatawag sakanya ng Herve kagabi.

Sandali siyang hindi sumagot na para bang iniisip pa ang isasagot saakin.

"For our protection. Sinabi ni Dree saakin na kailangan namin na maging ibang tao kapag nakiki salamuha kami sa normal na tao, alam mo na naman ang ibig kong sabihin 'diba?" binalingan niya ako ng tingin at tumango ako. We are not allowed to face innocent people with our true identity, dahil maipapahamak namin ang buhay nila. "Kaya kahit papaano ay nakakapag pahinga rin kami sa totoong buhay na mayroon kami."

Naiintindihan ko siya, silang mag kapatid. Kung tutuusin ay pareho lamang sila ni Maureen nang hangarin, ang kahit papaano'y maging isang normal na tao, na walang patayan at walang gulo.

But we can't. the world needs us, they need our help to end bad humans' behavior. Kahit na maging buhay pa ang kapalit nito.

"Sa totoong buhay namin ay kilala kami bilang Benedict at Linton lamang. My big bro is known for being the protector of everyone's asses here in our world, at ako? Isa lamang akong kapatid ni Dree Benedict Francisco na nangugulo at naninira ng araw niya," he stops for a quite laugh before he continues. "I can use a gun for protection, just for protection and I am not used to it."

Tuluyan na akong humarap sakanya na nanatiling naka patong ang mga siko sa balkonahe at malayo ang tingin. Nag patuloy siya sap ag sasalita at nanatili akong nakikinig sakanya.

"Kahit anong ipon ko ng tapang, hindi ko magawang sumunod sa yapak ni Dree, kahit gustuhin ko pero hindi ko kaya," his voice crack kaya napatingin ako sakanya na nag sisimula ng mamuo ang luha sa mga mata. "T-takot na takot ako, ang h-hina hina ko Maxeen." Tuluyan ng pumatak ng sunod sunod ang kanya mga luha.

Hindi na ako nag dalawang isip pa at kaagad ko siyang niyakap. Naramdaman ko ang paninigas nang katawan niya dahil sa aking ginawang pag yakap ko sakanya. I am not a softy person, pero lumalambot ang puso kapag nakakakita ako ng tao na umiiyak at alam kong sobrang bigat nang kanyang pinag daraanan.

Herb, is a pure by heart and soul. Nakaka lungkot dahil ganitong buhay ang nagisnan niya. He's not innocent because he knew some things about their life and our life, but he's innocent by killing people. Marunong siyang humawak ng baril pero hindi niya kayang gumamit nito and I don't want that for him, I don't want that scene to happen.

Magka tulad lamang sila ni Maureen ng hangarin sa buhay, ang maging isang normal na tao, na walang gulo, walang dumadaloy na dugo sa mga kamay, walang patayan, at higit sa lahat, hindi kailangang mag tago sa mundo.

Hindi naman namin ginusto ang buhay na ito, we just have no choice but to gain our justice for our parents and for this hell life that we had right now.

"We can't have a normal life, just for now. Hangga't hindi napaparusahan ang mga dapat maparusahan, hindi matatapos at hindi matatahimik ang mga buhay natin." I said while I'm still hugging him and caressing his back. "Be strong Herb, for your brother and for everyone that you love."

Kumalas siya saakin sa pagkaka yakap ko sakanya at mataman akong tinignan na para bang kumikinang ang kanyang mga mata dahil sa sayang nararamdaman niya.

"Salamat kasi nandito ka para palakasin ang loob ko. I know that I am such an annoying man to you, pero nandito ka sa harapan ko ngayon at pinapa lakas ang loob ko." Napapitlag ako nang dumapo ang dalawa niyang maiinit na mga kamay sa pisngi ko.

Hinintay ko siyang mag salita pero nanatili lamang siyang nakatitig saakin at malapit na akong hind imaging komportable sa mga mata niyang nakatitig saakin. Dahil nga sa hindi na ako komportable sa klase nang pag titig niya saakin ay umiwas na lamang ako ng tingin sakanya pero hindi parin ako naka takas sa mga mata niya dahil hinuhuli niya parin ang mga mata ko kahit sa iba na ako naka tingin.

"Pakiusap Maxeen, saakin mo nalang ilaan ang atensyon mo ipapangako kong hindi ka magsisisi na ako ang pipiliin mo." Nag hurimando ang puso ko dahil sa sinabi niya. Like wtf? Ano ba ang pinag sasasabi nang Herb na ito at nag huhurimando ang puso ko ng ganito?

"H-huh? Ikaw ang piliin ko? Eh wala namang pag pipilian para ikaw ang piliin ko. Mag tigil ka nga riyan Herb, tara na sa loob—"

"That's not what I mean Max." inalis niya ang kanyang mga kamay sa pisngi ko at lumipat iyon sa aking mga balikat. "Give me a chance to enter your life Maxeen, kahit isang chance lang."

"Ano? Hindi ka pa ba nakaka pasok sa buhay ko? Eh halos araw-araw mo na ngang ginugulo ang buhay ko dahil sa pambi-bwisit mo." Ani ko. Napasapo siya sakanyang mukha.

"God gracious Maxeen, bihasa ka sa pag hawak ng baril pero sa ganitong mga bagay wala kang alam." Matawa-tawa siya sa sinabi niyang iyon pero hindi ko parin siya maintindihan. Nagkaroon na ata ng saltik ang Herb na ito.

"Tapos ka na diyan sa pag tawa mo? Masyado ka ng masaya, pumasok na tayo at dinadapunan na ako ng antok." Pero imbis na pakinggan niya ang sinabi ko ay mas lalong humigpit ang pagkaka hawak ng mga kamay niya sa balikat ko. "Hoy! Ano ba?"

Ilang minuto nanaman siyang naka titig lamang saakin at hindi ako sinasagot.

"Iniibig kita." Natigilan ako dahil sa sinabi niya at mas lalo pang nagulantang ang pagkatao ko nang lumapat ang mapula at malambot niyang labi sa aking noo. "Pakiusap akin ka na lang."

-----

Dani: matagal? wala naman ng nagbabasa dahil di naman maganda haha, nag update lang ako dahil gusto ko yun lang.