MAUREEN'S POV

MATIIM akong naka tingin sakanya habang nakaupo siya sa harapan ko. Pagkatapos niyang sabihin saakin lahat ng lihim niya at nang mga bagay na gusto kong malaman, hindi parin tapos ang isip ko sa pag proseso sa lahat nang nalaman ko mula sakanya.

Matagal na pala silang naging bahagi nang buhay namin ni Max pero lingid iyom sa kaalaman namin. Nakamasid at nagbabantay sila mula sa malayo, pero ang sobrang nakapag pagulat saakin ay ang pamilya nila. Ang Dad nila, ang nag-iisang tao na tumulong saamin ni Max sa mga kamay ni Jimuel Luzarga, the only person who's listen to our cries.

Si Lazzario Francisco, and ama nila. Ang nag ligtas at tumulong saamin ni Max, ang nagpasok at nagpatuloy saamin sa mundong ngayong ginagalawan namin. Ang nagmulat saaming mga mata na dapat naming ipag laban ang nararapat at ang tama, ang matutunan na ang mundo ay hindi patas at puno nang kasamaan.

We owe him very much, for saving our lives.

"Are you, mad?" He ask, his eyes is full of sincerity. Kanina pa siya humihingi nang tawad dahil sa hindi niya pagsasabi saakin ng totoo.

But no, hindi ako galit. Hindi ko kayang magalit dahil lang duon.

I shrug. "I'm just dissapointed. But no, i'm not mad" and also i feel betrayed again.

Gusto ko lang naman na maging totoo saakin ang mga taong nakapaligid saakin, pero imposible naman iyon kasi lahat naman nang tao nagsisinungaling and ako rin naman. I have my own secrets.

Lumapit siya saakin at umupo sa harapan ko para mapantayan ako. He pouted like he's nag papa cute lang.

"Sorry na ulit, hindi mo na ba ako mapapatawad?" Then his blink his eyes many times na para bang nag bu-beautiful eyes siya saakin na parang baby.

Tho, he looks like a baby and my baby but, hey! Maureen kumekerengkeng ka nanaman diyan, hindi muna oras para sa bagay na iyan!

Marahas akong tumayo at lumayo nang distansya sakanya. Hindi ko makakayanan ang pagkakalapit niya saakin, how i feel his body heat fuck! Traydor ang katawan ko pagdating sa mga ganitong bagay at nakakainis 'yon kasi hindi ko kayang pigilan.

"N-No, n-not n-now." Sandali akong sumulyap sakanya pero agad na binawi iyon. I let out a deep deep sigh, dapat hindi ganito Maureen, maging matapang ka kahit wala si Max sa tabi mo.

You should fight for yourself Maureen. You should. I should.

"Sorry Dree, i just can't talk to you right now. Sa kwarto lang ako." Hindi na ako tumingin oa sakanya at dere-deretso lamang sa pag akyat. Kahit pa ilang beses niyang tinawag ang pangalan ko ay hindi ko magawamg lumingon.

Masyado pang puno ang isip ko sa lahat ng nalaman ko sakanila, sakanya. Nakaka baliw na! Ang dami kong nararamdaman ngayon na para bang gusto ko nalang sumabog dahil hindi na kaya nang utak at lalong lalo na nang puso ko.

Im... i'm tired from all of this mess, i just want to run and leave this world with Max. Kung pwede pumunta nalang kami ni Max sa Jupiter, pwede rin namang sa Mars at Neptune, 'wag lang dito sa earth. Nakaka soffucate na talaga.

~~

HINDI ako lumabas nang silid na aking inuukupa sa head quarters nila, ng EOA. Ayokong lumabas. Ayokong makita silang lahat, lalo na siya. Ayaw ko lang siya na makita, kasi kapag nakita ko siya, ayon etong puso ko hindi nanaman makkaapag at susundin kung ano man ang gustuhin nito.

Dree Benidict Francisco change my heart since i saw him, since i knew him. Bakit ko pa ba kasi kailangan na makilala at makasama siya? Bakit kailangang nandito siya sa buhay ko ngayon? Sa puso ko? Bakt kailangang maging parte siya nito?

Bakit kailangang guluhin niya ang buhay ko? Bakit?!

Mas lalo niyang ginulo ang magulo ko nang buhay.

Agad akong napatingin sa metal door nang mag bukas ito at iniluwa niyon ang dalawang magagandang lalaki na nakasuot nang all black suit, syempre iyan ang uniform nila e.

Bumalik ako nang tingin sa pag aayos ng gamit ko. Hindi ako nagsalita, pina kiramdaman ko lang kung anong gagawin nila.

"Ma'am, Boss wants to give you this." Nilingon ko siya at nakitang mag inaabot siya saaking card, it's a red card and i think this is an invitation dahil may 'to: Eye Lady' hindi ko ito kinuha sakanya, sapagkat tinitigan ko lamang ito at nag angat nang tingin sa nag aabot nito.

"What's that for?" Nakakunot na tanong ko sakanya, but he remain stealed.

"You can just accept this Ma'am and you will find out." Tumaas ang dalawa kong kilay dahil sa sinagot niya, and that made me chuckle.

Nagtataka sila kung bakit ako tumatawa kaya naman huminto ako at tinignan ko ang lalaking iyon.

"Anong pangalan mo?" Puno nang kuryusidad kong tanong. I just want to know bakit ba?

Hindi siya sumagot kaagad, napatingin lamang siya sa kasama niya na nasa malapit sa metal door but the man just shrug. Kaya bumalik ang tingin niya saakin at seryoso akong sinagot saaking tanong.

"Easton Archer Ma'am. I'm not a part of them, i'm just a sub for my friend, don't kill me." Napatigalgal ako sa sinabi niya. Hindi ko inaasahan kaya naman mas lalo akong natawa.

This guy make me laugh like this, he's something.

Huminahon muna ako kahit na natatawa parin ako dahil sa sinabi niya. A deep sigh escape from me. "No, why would i? And, instead of killing you i rather taste you instead of wasting my time from killing you." Bakas ang gulat sa mga mata niya, ganun din sa kasama niya but i didn't mind.

Inagaw ko sakanya ang card at binuksan iyon.

You are invited to the annual celebration of the Eye of Aces.

"What about this? And the celebration?" Hinintay kong sumagot ang lalaking nasa aking harapan pero nanigas lamang siya ruon at wala parin sa sarili.

"Selebrasyon po nang lahat nang natulungan na Mafia groups nang Eye of Aces, pati narin po sa ibang mga asignatura. Lahat po, pati narin ang mga natulungan mula sa iba't ibang bansa. Huwag po kayong mag alala, lahat sila mabubuti." Naka ngiting saad nang isang lalaki na malapit sa pintuan.

Okay, ngayon naintindihan ko na.

"And Ma'am, naka handa na po ang isusuot niyo sa inyong walk-in closet. Pinapasabi po ni Boss na may mga dararing dito mamaya para ayusan kayo." I just nod as my response "Mauna na ho kami." Hinila niya ang kasama niga na nag ngangalang Easton Archer bago sila tuluyang lumabas nang silid.

Nagtungo ako sa walk-in closet at nakita ang rectangular na itim na kahon. Agad akong lumapit duon dahil excited akong makita kung anong klaseng damit ang susuotin ko.

Napaawang ang aking bibig nang mabuksan ko ito. It's a white evening dress, iniangat ko ito at tinignan ang buong bahagi ng dress. It's a simple fitted dress, long-sleeves na pa-off-shoulder ang style at abot hanggang ibaba nang binti. Yes it's simple pero pinalilibutan nang maliliit na bato ang buong bahagi nang dress na mas lalong nagpakinang rito. Well, mas lalong kikinang dahil ako ang magsusuot nito.

Yabang ko lang 'no.

I should take a shower para okay na ako kapag dumating ang mag aayos saakin.

Excited!

--

A/N: A lame update again. Enjoy niyo lang muna yung mga ganitong moment nila kasi sooner-- oyy, ayoko mag spoil hihihi.