MAUREEN'S POV

PATULOY parin sa panginginig ang buo kong katawan dahil sa nangyari kani-kanina lang. Sa lahat nang pangyayari na madaming namamatay ay sa tingin ko ay ito ang pinaka hindi ko inaasahan. I just didn't expect na mangyayari ang lahat nang ito.

Masaya naman ako kanina, masaya naman ako sa sa nangyari kanina. Pero dahil nga sa sobrang saya kong naramdaman ay ito naman ang naging kapalit nang lahat nang saya.

Wala na ba talaga akong karapatan na maging masaya kahit buong isang araw lang? Na maging matiwasay ang buhay ko kahit isang araw lang. Nahihirapan na ako, napapagod na ako sa buhay na ito. Gusto ko nalang sumuko at magpakalayo layo.

Napahawak ako sa aking pisngi na hindi ko namalayan na namamalisbis na pala ang aking mga luha at wala iyon tigil. I can't stop myself but to sob, gusto ko nalang iiyak lahat, na sana kapag naubos na ang luha ko ay matapos na ang lahat nang ito... pero imposible, imposibleng mangyari ang kagustuhan ko.

Kailan ba ako pinakinggan sa mga kahilingan ko?

"Hey..." i jerk my head to see him. And i can see in his eyes that he's worried, at mas lalo akong napahikbi nang maalala ko nanaman ang lahat nang nangyari kanina.

I grab his waist and hug him there dahil nakaupo ako at ayaw ko namang tumayo because right now i feel like i'm weak at matutumba nalamang ako anytime. Naramdaman ko naman ang pagyakap niya saakin at pag hagod nang kanyang mga kamay saaking ulo at likuran.

"Sshh, everything is all right and i'm really really sorry for what happened..." i can feel in his voice that he's also feeling the same like mine. Hindi niya rin inaasahan na mangyayari ito ngayong gabi. "And i'm sorry" his voice suddenly broke kaya naman napaangat ako nang tingin sakanya.

His eyes, nakikita ko sa mga mata niya na nasasaktan siya. Hindi man niya ito sabihin saakin ay nararamdaman ko na nasasaktan rin siya sa lahat nang nangyari. Hinila ko siya papaupo saaking tabi at agad siyang niyakap.

"You don't have to say sorry, that's not your fault. We will find out kung sino ang taong naka pasok rito sa loob para papasukin ang mga gagong iyon na sumira nang kasiyahan natin. Huwag mong sisihin ang sarili mo sa lahat ng nangyari, wala namang nasaktan sa lahat ng guests" i look at him and smiled, trying to gain my energy that suddenly lost earlier. Para sakanya, at para sakanilang lahat ay sisikapin kong magpakatatag.

Matagal lamang siyang nakatitig saakin na para bang binabasa kung anong laman ng isipan ko. My forehead creased. "Why? Is there something wrong?" Hinawakan niya ang dalawa kong kamay at doon itinuon ang kanyang mga mata.

"I'm just wondering, if nothing bad's happen ano kaya ang isasagot mo sa tanong ko kanina?" Nawala ang kunot saaking nuo at napalitan nang gulat.

Umiwas ako nang tingin sakanya upang hindi niya makita ang mukha kong siguro ay pulang pula na. Hindi pumasok sa isipan ko na itatanong niya ito saakin ngayon.

"Don't bother my question, it's okay." Bumalik ang tingin ko sakanya. His voice, kahit pilit niya iyong itago saakin ay alam kong dissapointed siya dahil wala akong maisagot sakanya.

Ibubuka ko na sana ang bibig ko para sagutin siya sakanyang katanungan pero agad akong napigil saaking sasabihin nang may dumating na lalaki.

"Sorry to interrupt Sir, but i just want to inform you that Sir Linton is already awake, he's with miss Yoo." Magalang na sabi nito.

"Thank you." Dree replied and he held my hand at sabay kaming tumayo upang mag tungo sa kwarto ni Hervè.

When Dree open the door ay nadatnan namin na nagtatalo nanaman ang dalawa dahilan para hindi nila napansin na naeito na kami.

"Don't deny it Max, you're worried about me. Niyakap mo pa nga ako bago ako nawalan nang malay, aww baby i'm okay now you don't have to be worried about me" natawa ako sa paraan nang pang titikis ni Hervè sa kapatid ko na ngayon ay mukha nang sasabog anytime pero pinipigilan lang.

"Nagsisisi ako na iniligtas kita. Bwisit ka! Dapat pala hinayaan nalang kita doon na mabaril e! Damn you!" Halos pumutok na ang ugat nang kapatid ko sa leeg dahil sa inis niya.

But Hervè just laugh at her reactions and continue to tease her.

"So nag alala ka nga saakin? Aminin mo na kasi na nag alala ka saakin, it's okay with me baby alam ko namang mahal mo ako e, kaya mo ako iniligtas. Ayaw mo akong mawala" dagdag pa nito. Lumipat ang tingin ko kay Maxeen na ngayon ay seryoso na ang mukha at nag iwas nalamang nang tingin kay Hervè.

Hindi siya nag salita o umalma man lang. Hindi ganito si Max, if we have an arguement she's the one who's defending her beliefs at hindi siya titigil hangga't hindi siya nanalo. Sa tingin ko ay may nasabi si Hervè na makakapag patahimik sakanya nang ganito.

"So silence means yes, so i take that as a yes-" sinamaan lamang siya nang tingin ni Maxeen at hindi nalamang ito pinansin. Dree stop Hervè by talking.

"You look fine already, bumalik ka na sa pagiging nakaka iritang kapatid ko." Nabaling ang atensyon ko kay Dree na ngayon ay hindi makapaniwala sa nakikita niya.

Napailing nalamang ako at nilapitan si Maxeen na nakahalukipkip sa gilid at hindi maipinta ang mukha. Hindi niya man lang ako tinignan nang makalapit ako sakanya, masama nga siguro ang pagtatalo nila ni Hervè kaya siya ganito.

I tap her shoulder. "Baka naman malukot nang tuluyan iyang mukha mo niyan." Nag angat siya saglit saakin ng tingin para lang irapan ako. "Problema mo?" Hindi ko na naituloy ang pagtatanong ko sakanya nang bigla na lamang siyang tumayo at umalis.

Maxeen nga naman.

"Hayaan mo nalang siya Hervè, she's always like that lalo na kung inaasar mo" i said. Nakita ko naman ang pag silay ng ngiti sakanyang labi.

"Yeah, kaya nga ang sarap niyang asarin. Gumaganda siya lalo sa paningin ko kapag nagagalit o naiinis siya." He said while laughing a bit.

Napailing iling nalang ako sa sinabi niya, halata naman kung gaano kalala ang tama niya kay Maxeen.

Lumapit sakanya si Dree sabay hampas sakanyang braso kaya napadaing si Hervè dahil sa ginawa nito.

"Napaka landi mo talagang nilalang ka-" hindi ko na narinig ang sinabi ni Dree sakanya dahil binulong niya nalang ito kay Hervè at agad naman itong humagalpak ng tawa.

Hindi ko napigilang umikot ang aking mga mata sa hangin. This bros beside me makes me laugh, ang sweet kasi nila tignan kahit pa madalas silang mag asaran.

Sumandal ako sa upuan na inuupuan ko, nag iisip kung sino ang maaaring tao na sumira sa pagtitipon na iyon. Hindi pwedeng walang mananagot sa likod nito, halos buong palapag at buong lugar ay may mga nag babantay, hindi maaaring walang taong nag utos o namuno sa mga sumugod na lalaking iyon.

Nasisiguro kong may nagtatagong kakampi sa iba nitong maskara.

Pero sino? Sino ang maaaring gumawa nito?

I let out a deep sigh, dahil sa isiping may nag tataksil saamin ay hinding hindi ko mapapalagpas.

"Ang lalim naman n'on Maureen." Bumalik ang isip ko sa reyalidad nang kuhanin ni Hervè ang atensiyon ko.

"Sabi mo?" I cluelessly ask him, pero tawa lang ang isinagot niya saakin at nilapitan ako.

Pinag masdan niya lang ako na para bang may binabasa saaking mga mata. Nag iwas ako ng tingin sakanya at inirapan nalang siya.

"Kung nabigyan ka ng pagkakataon kanina na maka sagot sa tanong ni Dree..." unti unting lumabas ang pilyong ngiti sakanyang labi kaya nag simula na akong kabahan dahil sa ngiti niya. "Anong isasagot mo sakanya?"

Nag ingay ang puso ko dahil sa katanungan niyang iyon. Akala ko naka ligtas na ako sa tanong na iyon ni Dree saakin pero hindi pa pala. Alam ko naman na ang isasagot ko sa tanong na iyon pero iba parin ang pakiramdam kapag ang taong iyon mismo na siyang sagot sa nararamdaman mo ang mismong nag tanong. Nakakakaba kasi talaga.

I was about to answer him pero ni isang salita ay walang lumabas ang bibig ko, kahit gusto kong sumagot ay hindi ko magawa, tinakasan ako ng mga salitang gusto kong isagot sa katanungan na iyon.

"Linton, stop it. Don't pressure her." Naramdaman ko ang pag hawak ni Dree saaking kamay at iginiya ako patayo, papalapit sakanya. "Do not annoy my lady anymore, 'yung iyo nalang." Babala niya sakanyang kapatid bago ako hinila paalis ng silid.

Nag papatianod lang ako sa pag hila niya saakin kung saan. Wala sa isip ko ang pag hila niya saakin, ang katanungang paring iyon ang bumabagabag saakin.

Gusto niya bang malaman ang isasagot ko?

Ano kayang magiging reaksyon niya?

Pero natatakot akong sabihin iyon sakanya. Na kapag sinabi ko ang inamin ko ang sarili kong nararamdaman ay baka lumala lang ang lahat, mas lalong gumulo at mas lalong masaktan ang bawat isa. I just.... can't.

Ayokong masaktan ang taong mahal ko nang dahil lamang sa pag mamahal niya saakin.

--

Dani: I know i know, matagal talaga siya. Pasensya na talaga, medyo stress kasi ang utak ko this past few days, weeks or months. Nakakabaliw na nga kasi super down ako minsan, you know parang depression. Anyways salamat sa mga patuloy paring nag hihintay at nagbabasa ng story ng kambal.

And sa mga perfectionist diyan, alam ko namang hindi pa ganoon kaganda ang mga storya ko at may mga words grammar etchetera na hindi tama. Pasensya na po, hindi pa po kasi ako ganoon kagaling magsulat katulad ng ibang writers na iniidolo niyo. And kung gusto mo talaga ng perfect, WAG AKO! wala naman kasing perpektong tao.

And anyways masyado ng mahaba ang note ko 😂 kaya ire-recommend ko lang saiyon ang bagong series na gagawin at ginawa ko, it's RV Series red velvet series ko kumbaga, under general fiction rin po and i will start soon. Wish me luck para matapos ko na 'to! 💋💋

Give me your positive feedback para mas lalo akong ma motivate na ipagpatuloy ang aking sinimulan at matapos na👑💋

                                        -itsqueendani💋