Aktualna liczba rozdziałów: 5

Gatunek: historyczne

Opis: "Czasy powojennej Polski. Łapanki, cenzura i dyktatura. Czternastoletnia Helena postanawia walczyć. Chce pomóc i toczyć bój. Za Polskę, za honor i za ludzi...

"Znienawidziłam cały świat. Chciałam zemścić się na wszystkich ludziach, którzy przyczynili się do wybuchu wojny. Chciałam wyskoczyć przez okno i zakończyć swą ziemską wędrówkę. Chciałam kopać meble i walić głową w ścianę z bezsilności.""

Link: https://www.wattpad.com/story/69313464-protest-harcerki

Ocena:

Okładka1 + 1

Opis1

Staranność 2/ 2

Poprawność językowa 4 / 5

Ortografia 4/ 4

Interpunkcja 3/ 4

Styl 2+ 1 + 1

Treść 1+ 2 + 2

Moja ocena 5 / 10

SUMA: 30/ 40 [Bardzo dobre - Zołza nie pogardzi]

To trochę zabawne, że wiele osób nie wie, jak było na prawdę, a próbuje to opisać. Nie zna szczegółów, a bierze się za pisanie książki historycznej. Nie lubię czytać opowiadań na podstawie wydarzeń historycznych. Często wykreowana fikcyjna rzeczywistość mija się z prawdą. To główny powód, przez który dobrowolnie nie sięgam po tego typu dzieła. Bardziej mi podobają się opowiadania, w których autor ma znacznie większe pojęcie na temat opisywanych wydarzeń historycznych. To moja drobna uwaga. Nie koniecznie odnosząca się do "Protestu harcerki".

To opowiadanie nie jest wybitnym dziełem, bardziej określiłabym je na miarę średniego. Autorka dosyć ogólnikowo przedstawia życie piątki rodzeństwa i matki, która już na wstępie została zabrana z domu bez wyraźnego powodu. Chyba musiała popełnić wykroczenie albo ktoś na nią doniósł. Przyczyna zgarnięcia matki - nieznana.Reakcja jej dzieci jest dla mnie trochę niezrozumiała. Niemal z zimną krwią przyjmują to do wiadomości. Ja bym popadała w jakąś rozpacz. Wojna, jestem osobą nieletnią i w tym momencie sierotą.Aby podkreślić tragizm przypominam, na głowie mam czworo rodzeństwa, czyli dużo brzuchów do wykarmienia, a jak sądzę w tych czasach nie było supermarketów i zupek chińskich. !Jednak młodsza z córek niemal z radością przeżywa ten moment, bo będzie mogła wstąpić do harcerstwa. W końcu jest taka ODPOWIEDZIALNA.Coś tutaj jest nie w porządku. Czy w ten sposób reaguje człowiek,któremu siłą porywa się członka rodziny? Tak samo został potraktowany ojciec. Rozumiem, że dzieci bywają nieprzewidywalne i zachowują (częściej niż)czasem irracjonalnie, ale bez przesady.

Poza tym opowiadanie oględnie jest dobre. Nie wiem, w jaką masz koncepcję, ale pracuj dalej nad swoimi bohaterami. Może kiedyś wyrosną z nich porządni ludzie, o ile wojna nie zbierze wśród nich swoich plonów. Jednakże będę dobrej myśli i nie porzucę nadziei na pomyślne zakończenie. (Trochę dziwnie pisać o zakończeniu, skoro to dopiero początek.)

Spotkanie z autorem - wywiad

1.Wojna - siła wyniszczająca czy budująca hart ducha?

Myślę, że i to i to. Po trochu. Bardziej wyniszcza, ale dodaje odwagi, czy daje poczucie, że ma się cel. Że nie walczy się samemu, tylko z kimś. Nie walczy się za nic, tylko za kraj. Cel pomaga stworzyć w sobie pokłady pewności siebie.

2.Twój sposób na brak weny?

Na brak weny... czekam na jej powrót. Nie mam sposobów. Zwykle po prostu o czymś myślę, a z tego rodzi się pomysł.

3.Masz pomysł na ciąg dalszy?

Mam pomysł, ale nie wiem, czy dam radę go zrealizować. Chciałabym, żeby moja książka była głęboka i z sensem. Nie chciałabym spaprać tego, co napisałam do tej pory. Z ,,Protestu Harcerki" jestem dość zadowolona, choć wiem, że mogłabym napisać ją lepiej

4.Dlaczego zdecydowałaś się na napisanie powieści historycznej?

Zdecydowałam się napisać powieść historyczną, ponieważ jestem w drużynie harcerskiej i pomagam u zuchów. W tam dowiedziałam się, kim jest Rudy czy Zośka. Pokochałam historie ich odwagi, życia i postanowiłam, że o nich nigdy nie zapomnę

Zołza

Krótka informacja

Gdzieś ze dwa tygodnie mnie nie było z dwóch powodów. Szkoła i wycieczka w góry. Otóż siły wyższe ograniczyły moją uwagę. Chciałabym Was upewnić, że w najbliższym czasie nadrobię wszystkie zaległości związane z recenzjami i część z Was może się spodziewać ich publikacji w następnym tygodniu.