A kysz, angielski tytule. A kysz! Jednak przyznam okładeczka ładna, ale tytuł -moje serce krwawi. Gdzie jest ta polszczyzna? Gdzie jest ten język? Gdzie jest ta polszczyzna, co kocham ją. Nie ma. Została zanglizowana. ("Gdzie jest ta dziewczyna? Gdzie jest ten dom? Gdzie jest ta dziewczyna, co kocham ją." Często podczas pisania przekształcam znane teksty czy piosenki.)

Ortografia: 8/10
Interpunkcja: 4/10 (Jestem zła na te Twoje -ąc)
Styl: 6/10
Treść: 5/10
Ogólnie: 6/10

" -To tutaj - stwierdza taksówkarz (przecinek - zawsze przed imiesłowami przysłówkowymi z końcówką -ąc, -wszy, -łszy) hamując ostro (przecinek) aby uniknąć „bliskiego spotkania" z żywopłotem. "

" Naciskam klamkę (przecinek) otwierając drzwi i wysiadając z, (bez przecinka i bardziej pasuje mi forma "wysiadam z capiącego od dymu samochodu") capiącego od dymu, (bez przecinka) samochodu. "

Zauważyłam, że chciałaś zrobić wtrącenie, ale w tym przypadku według mnie nie jest wtrąceniem i nie powinno być ograniczone przecinkami. Między innymi przez estetykę i poprawność stylistyczną.

" Spuszczam wzrok i zamykam oczy aby odizolować się od wszechobecnego zgiełku, który dociera do mnie (przecinek - ten sam błąd, co wcześniej Ci zaznaczyłam; w tekście wielokrotnie się powtarza) raniąc moje uszy. Kątem oka dostrzegam wolne miejsce na którym mogłabym usąść (usiąść) i przeczakać (przeczekać) ten cały chaos, gdy nagle zauważam, że ktoś stoi na stopniach schodów (przecinek -,-) starając się przykuć uwagę studentów. "

"pokarze" zapisujemy pokaże, bo pokazać

Popraw koniecznie literówki i ortografię, bo to wygląda i czyta się tragicznie. Zostawiam zaznaczenie błędów, bo robię się drażliwa. Skupię się na treści.

Ciężko było, bo te błędy mnie rozpraszały podobnie jak Twój sposób pisania. Nie lubię, gdy powieść rozłazi się jak flaki z olejem. Wolę bardziej uporządkowane i z sensem bez lania wody. Dlaczego tak mówię? Po przeczytaniu zawsze daje sobie krótki okres przerwy od opowiadania i próbując przypomnieć sobie wydarzenia. U Ciebie pamiętam, jak przez mgłę, jedynie fragment wyjazdu, taksówkarza i początek pobytu w uniwersytecie. Reszta to czarna dziura. Niektóre zdania to zasługują na potężne lanie, na przykład ostatnie z rozdziału ósmego. Nie wiem, może zjadłaś fragment wypowiedzi, czy co Ci tam innego urwało. Ostatecznie opowiadanie jest znośne, lecz mogłoby być lepiej. Nic więcej z niego nie wycisnę. Musisz się starać poprawić błędy, przeczytaj uważnie kilka razy rozdział, a zrozumiesz, co jest nie tak.

1. O czym, w dalszych częściach, będzie The Beautiful Mind?

Mam zamiar pisać o ludziach, tak po prostu. Jestem pewna, że przewinie się tam wiele wątków, związanych z przeróżnymi problemami, które nas spotykają np. uzależnienia, choroby, rozstania. Uczucia i myśli na pewno nie umkną mojej uwadze. W skrócie: oś całej akcji będą stanowić relacje międzyludzkie i wszytko co z nimi związane.

2. Gdzie najlepiej idzie Ci pisanie? W domu? W szafie? U sąsiada na podwórku?

W domu, przy moim biurku z szufladą zapełnioną kartkami z planami wydarzeń i pomysłami. Nie może oczywiście zabraknąć mojego pióra do kaligrafii, którym piszę wszystkie pierwotne wersje.

3. Twój patent na nudę?

Muzyka i dobra powieść z dziewiętnastego wieku.

4. Wolisz przeczytać powieść przygodową czy biografię jakiegoś artysty?

Biografię artysty. Jakoś nie przepadam za szalonymi poszukiwaniami. Wolę dowiedzieć się czegoś ciekawego o ekscentryczny człowieku, który dzieli się swoimi przemyśleniami ze światem.

5. Znajdujesz list w butelce z mapą do skarbu. Czy wyruszysz na poszukiwania?

Chyba nie. Wolę mieć pewność, że coś naprawdę istnieje, a nie jest wymysłem człowieka, który spożył zbyt dużo rumu.

Zołza