- Elise

Het is vrijdagmiddag, twaalf uur om precies te zijn. Zoals gewoonlijk zit ik in mijn favoriete restaurantje, genietend van mijn ijskoude koffie. Als lunch heb ik een panini besteld. Als het goed is, is Lotte onderweg hier naar toe. Ze heeft belangrijks nieuws vertelde ze me aan de telefoon. Ik vraag mij af waarom zij dit niet telefonisch kon mededelen, ik ben op dat gebied nogal een nieuwsgierig persoon.

Op mijn broodje zit ham, kaas, mozzarella en pesto. De perfecte combi als je het aan mij vraagt. Ik neem een hap en geniet van de smaakexplosie in mijn mond. Zoiets simpels, maar alsnog ovenheerlijk.

'Daar is iemand aan het genieten!' hoor ik een vrouwelijke stem zeggen. Wanneer ik omhoog kijk zie ik daar mijn grijnzende, beste vriendin staan.

'Ook een hapje?' 

'Ja lekker!' Ik houd het broodje voor haar mond waarnaar ze een hap neemt. 'Oké, je hebt me overtuigd. Ik bestel me er ook eentje,' zegt ze goedkeurend

Ik schud lachend mijn hoofd. 'Goede keuze.' 

Wanneer Lotte het zelfde broodje voorgeschoteld krijgt, neemt ze gulzig een hap. 

'Maar goed, je wilde me dus wat vertellen?' Ik kijk haar nieuwsgierig aan.

'Ja zekers. Gister heb ik even met mijn baas gesproken om te kijken of hij iets voor je kan betekenen. Helaas zoekt hij momenteel geen nieuw personeel. Wel kreeg hij van een van zijn klanten te horen dat zij een freelance fotograaf zoekt en of hij iemand wist. Als het goed is heb ik je de email doorgestuurd.' Met haar vinger wijst ze naar mijn telefoon.

'Eventjes kijken,' mompel ik en ontgrendel mijn telefoon. Wanneer ik naar mijn mail ga, heb ik inderdaad een bericht van Lotte ontvangen. Benieuwd wat er in staat open ik het bericht.

'Beste Frank,

Je weet hoe zeer ik mensen graag een nieuwe kans aanbied. Vandaar de vraag of jij enige freelancers kent die geïnteresseerd zijn in het vak fotografie. De opdracht bestaat uit een fotoshoot voor mijn dochtertje, Liv. Aangezien haar zesde verjaardag voor de deur staat zoek ik iemand die foto's wilt maken voor haar verjaardag. Natuurlijk staat er een leuke vergoeding tegenover. Mocht jij iemand weten hoor ik dat graag.' 

Met vriendelijke groet,

Isabel Hilde.

'O mijn god, Lotte. Dit is een geweldige kans!' reageer ik enthousiast.

'Ik ben misschien een beetje jaloers, maar ik gun jou dit enorm. Mijn baas, Frank dus, heeft haar gister meteen terug gebeld om te laten weten dat hij wel iemand wist. Mevrouw Hilde wilt je vandaag al spreken,' valt ze met de deur in huis.

Met opgetrokken wenkbrauw kijk ik haar aan. 'Vandaag al? Maar ik ben helemaal niet voorbereid.'

'Geen zorgen. Het komt allemaal goed. Je wilt tenslotte meteen aan de bak, toch?' moedigt ze mij aan.

'Daar heb je gelijk in, maar waar moet ik überhaupt zijn?'

'Ik stuur je het adres door via WhatsApp. Ze verwacht je rond vier uur. Dus je hebt nog wel even de tijd.'

Ze tikt wat in op haar mobiel waarop ik een paar seconden later een melding op mijn telefoon krijg. Wanneer ik op het adres klik zie ik dat het zo'n zestig minuten van mij af ligt. Gelukkig houd ik wel van een road tripje.

'Maar goed, ik moet er helaas weer vandoor. Laat je me straks weten hoe het ging?' De brunette kijkt me vragend aan en pakt haar spullen.

'Komt voor de bakker! En bedankt voor de moeite. Ik zal je zeker niet teleurstellen,' beloof ik haar.

'Dat is je geraden jongedame!' Met die woorden verlaat ze het restaurant. 

Nu maar hopen dat alles vlekkeloos verloopt en ik deze opdracht moeiteloos binnen kan slepen. 

☆

Bedenkelijk kijk ik naar mijn spiegel en bestudeer het mintgroene jurkje die ik aan heb. Ze zeggen altijd dat de eerste indruk het belangrijkste is, vandaar dat ik een leuke outfit aan het zoeken ben. Misschien is het toch beter als ik voor een nette blazer met een bijpassende broek ga. Dat komt waarschijnlijk een stuk professioneler over.

Ik duik opnieuw mijn kledingkast in en haal een zwart met witte ruitjes blazer uit de kast. Dit zal goed staan bij het zwarte T-shirtje die ik aan heb. Na even zoeken vind ik ook de bijbehorende broek. Wanneer ik voor de spiegel sta heb ik mezelf overtuigd, dit word hem. Als ik hier geen goede indruk mee wek, weet ik het ook niet meer. 

Om het af te maken hang ik de ketting die ik van Luca kreeg om mijn nek. Het is een gouden ketting met een simpel bloemetje eraan. Aangezien ik zo van de natuur hou, leek het Luca leuk om mij deze ketting te geven. Ik draag hem elke dag. 

Voor de laatste keer check ik in de spiegel of alles goed zit. Mijn haren heb ik netjes opgestoken in een knot waardoor je mijn witte, ronde oorbellen kunt zien. 

De nieuwsgierige puk, komt een kijkje nemen vanaf mijn bed. Ze houd haar kopje scheef en staart mij aan. 

'Zo madam, zie ik er goed uit?' Met mijn handen wrijf ik over haar wangetjes. Het beestje legt zijn pootje op mijn arm en begint te spinnen. 'Dat zie ik als een ja,' lach ik.

Ik check op mijn telefoon hoe laat het is en tot mijn verbazing is het al kwart voor drie. Veel tijd heb ik niet gehad om mij voor te kunnen bereiden. Al mijn fotografie kunsten staan op mijn Instagram account die ik daarvoor aangemaakt heb. Het is niet zo dat daar honderden foto's op heb staan, maar goed beter iets dan niets. Nu maar hopen dat ik in de smaak val.

Ik pak mijn tas met alle nodige spulletjes en vertrek de deur uit. Vrijwel meteen komt een warme, zomerse lucht mij tegemoet. Oké, die blazer is hartstikke leuk, maar misschien toch net iets te warm voor dit weer. Gehaast trek ik het kledingstuk uit en haal mijn auto van het slot. Het is buiten al een sauna, laat staan de warmte in mijn auto.

Ik voel hoe de zenuwen nu langzamerhand toe nemen. 'Oké Elise, Jij kunt dit. Adem in en adem uit,' spreek ik mezelf toe.

Met een beweging steek de sleutel in het slot en komt mijn auto in beweging. Daar gaan we. Op een hoop van zegen dat alles goed komt.