"Öncelikle fazla heyecanlandırmak istemem ama babanız için bir donör bulundu."

"Ne?" Duydukları hayal gücünün uydurması değildi inşallah. İnsan bir şeyi çok isteyince aklında o şey olmuş gibi hayaller uydururmuş ya, umuyordu ki bu onlardan değildi. Gerçek olmasını bundan daha çok istediği bir şey yoktu şuan. "Gerçek mi bu duyduğum?"

Nağme'nin sevincine ortak olarak gülümsedi Doktor Erkin. "Evet, bu doğru."

"İnanamıyorum! Bana dünyaları verdiniz şuan, gerçekten." İnanılmaz sevinmişti genç kız. Bu duygularının tarifi yoktu şuan. Son zamanlarda hiçbir şeye bu kadar sevinemezdi, buna emindi.

"Yarın gelirseniz daha detaylı konuşuruz."

"T-Tamam, yarın ilk iş geliyorum. Çok... Çok teşekkür ederim doktor bey, çok sağ olun!" Telefonu kapatırken bu görüşmeden önceki tüm öfkesi geçip gitmişti. Evde aniden bir bayram havası oluşmuştu.

Ayakları yere basmıyordu sanki. Bu muhteşem haberin onun hayatı için ne tür kapılar açacağından habersiz bir biçimde havalara uçuyordu bir kelebek gibi.

...

*

Öneri vakti! Bu hikâyemi beğeniyle okuyanlar için farklı bir kurgu daha öneriyorum.

"Küçükken hep merak ederdim, gökkuşağında niçin siyah ve beyaz renkleri yok diye. Hep rengârenkti. Işıl ışıl... Ulaşılamayacak kadar pırıltılı ve sahici olamayacak kadar mükemmel...

Peki, ya yanılıyorsam? Ya gerçekten bizleri bekleyen beyaz atlı prensler ya da pembe düşler bir yerlerde varsa?"

Hikâye Adı: GÖKKUŞAĞI GRİSİ

Kullanıcı Adım: -BuzlarKralicesi

Göz atacak olanlara keyifli okumalar dilerim.