P.O.V. Fay, een tijdje geleden.

Oma, ik wil het weten. Ik wil het allemaal weten. Ik heb je nodig, ik wil je terug. Ik wil mijn armen om je heen sluiten en in slaap gewiegd worden door je zachte, warme stem. Ik zal alles doen om je te vinden. Ik heb nog 1 dag. Nog 1 dag om je te vinden.
Maar wat gebeurd er...als ik je nooit vind...?

P.O.V. Dominique, het heden.

De zon brandt op mijn rode rug. Rood omdat het verbrandt is. Ik kan niet wachten tot het avond wordt. Ik ben alleen bang voor de dieren van de nacht. Ik weet niet wat de avond me zal brengen. Ik weet alleen dat het me er niet van zal weerhouden. Het zal me niet weerhouden van de waarheid.
En toen gebeurde het.
Ik zag de nacht komen. De zon zakte en zakte, tot hij uiteindelijk verdween. Maar er gebeurde iets vreemds. Want terwijl de zon zakte, bewogen de stenen meer en meer. En toen de zon eenmaal verdwenen was, leek het wel of er onzichtbare mensen aan het werk waren. De stenen vormden kleine bakstenen. Ik keek vol ongeloof toe toen de keien samen kwamen en er een...huis ontstond. Er werden vijf bomen omgehakt en er werd onder andere een deur vervormd. En ook al was dit huis 5 minuten oud, het leek wel een verdwaald middeleeuws gebouw.