Since I was young I was love and cared by my parents kahit ayaw nila sa pinasok kong career ay sinuportahan parin nila ako, kaya ngayon ay labis ang sakit na nararamdaman ko I'm always there priority, my words always matters to them, pero isang desisyon lang ni lola ay payag sila! I know I should be thankful that they cared for my future but Dang! Ngayon pa talaga?! Ngayon pa na lubog na lubog ako sa pambabatikos ng lahat? Ni hindi manlang kinunsulta saakin at sasabihin nalang ang kasal ko?

I look at the pink blue sky the dawn is finally here. Pagkatapos kong umalis ng village ay sumakay akong taxi patungo sa sakayan ng bus sumakay ulit sa isa pang bus at nag tricycle pagkatapos ay sumakay ulit ng bus at bumaba rito sa isa pang terminal ng bus

I don't know where to go pero bahala na! Ang plano ko ay magpakalayu layo, marami ang impluwensya ni lola Tally kaya kailangan kong mag ingat I need to go somewhere far far away from this place where no one can find me and no one from my family can reach me!  Maingay ang sakayan ng bus maingat akong nag mask at pumunta sa medyo walang taong sakay na bus nasa pinaka hulihan ito at dahil tinawag ako ng konduktor ay dito ko nalang napili

"Sitio Carmen! Sitio Carmen!"sigaw ng konduktor

I was afraid riding to a crowded bus iniisip ko na baka may maka kilala sakin at bigla nalang akong saktan

"Sitio Carmen po maam!" Tawag pa nito sa isang babae

now that I'm taking another ride ay nanibago ako halos lahat ng bus ay punuan bakit halos lahat ng nasakyan ko kanina ay anim hanggang walong pasahero lang ang sakay? Weird.

Umandar na ang bus pagkaupong pagkaupo palang ng babae

I find it strange to look outside the other buses punong puno ang mga iyon nakita ko pa kanina ang isang konduktor at hindi pinasakay ang lalaking gustong sumakay rito!

Ang pag aalalang iyon ay nawala sa isip ko when I saw a wide plantation of sugarcane where am I now? Sitio Carmen na ba ito? I know I'm at some  province ngunit hindi ko alam kung saan I was never fond of traveling kaya bago saakin ito ganun pa man ay wala akong magawa kung dito ako dinala all I have to do is to find a better place to stay in kailangan kong tipirin ang sarili kahit na may pera ako ay kaylangan kong magtipid bago pa man ako makahanap ng trabaho.

Malayu na ang narating ng bus tanging ako nalang at ang babaeng pasahero rin ang sakay pagkatapos naming madaanan ang plantasyon ng mangga ay bumaba na rin ito I was left as the only passenger nakatulog ako ginising nalamang ako ng konduktor ng sabihing hanggang don nalang ang byahe nila

Bitbit ang may kabigatang bag ay naglakad ako papunta sa isang stall ng nagtitinda ng prutas

"Ah lola pede pong magtanong?" I ask the old lady mataman naman ako nitong tinignan at tumango

"Meron po bang rentahan ng bahay rito?" Matapos kong magtanong ay mukhang napaisip pa ito

"Bago ka lang ba rito iha?" Tanong nito pabalik

"Yes a-auhm upo" nagdadalawang isip kong sabi

"Meron dyan sa malapit deritsyohin mo lang ang daan na yun tapos may masikip na eskinita sa gitna deritsyo ka lang pagkatapos ay pakaliwa at may makikita kang bahay dyan kulay asul ang pinta marami pang bakanteng pinaparentahan ang may ari."

"At naku, maraming snacher rito mag ingat ka." Dagdag pa nito matapos kong magpasalamat ay bumili pa ako ng limang mansanas at nagpa alam na

Pagod at antok ako pero kailangan kong hanapin ang bahay na iyon kong gusto kong makapagpahinga ng maayos

Tahimik akong naglalakad sabi ng matandang tindira kanina ay maraming magnanakaw rito! Napahigpit ang hawak ko sa aking bag I need to be careful if the thief will come my way ay tapos ako.

Nasa masikip na eskinita na ako ng mapansin ang lalaking naka itim panay ang lingon ko dahil nasa likuran ko ito ng nasa dulo na ako ay nakahinga ako ng maluwag papunta na akong kaliwang daanan ng may maramdaman akong bagay sa tagiliran ko

"Akin na ang bag mo" mahinang bulong nito pinlano kong sumigaw pero tinakpan nito ang bibig ko

"Sumigaw ka at tatagos to sa lalamunan mo." Paalala nito
Agad akong nanlamig I think of the reason why I am in this situation baka sa gusto kong makatakas saamin ay ilalayo nyo na ako ng lubusan Lord wag naman po

Nanginginig na kamay ay inabot ko sa kanya ang hawak na supot ng mansanas

"Nagbibiro ka ba? Akin na ang bag mo!" Pagalit nitong sabi

Maluha luha kong ibinigay ang bag sa kanya pati ang supot ng mansanas ay hindi pinatawad!
Wala pa akong kain ngayong umaga eh

Agad akong napaupo ng umalis na ito nakita ko pa ang mamahaling suot nitong sapatos bago lumayo siguro ay nakaw nya din iyon!

Paano na ako ngayon nito? Naisip ko ang mga tao sa bahay sa ganitong pagkakataon ay masarap na nagaalmusal na ako kung hindi ako umalis ng bahay
Ang kaisipang hinahanap ako ng lahat ay nagpapakaba saakin

"Bahala na ayokong umuwi!" Sabi ko sa sarili at binalikan ang daanan kanina ng sasakyan palakad lakad lang ako I don't know what time it is right now ni relo ay wala ako!

"Mama I'm hungry" mangiyak ngiyak kong sambit habang deritsyo parin ang lakad nadaanan ko ang isang public super market a lot of busy people are passing my way napapanguso ako kung may makikitang masasarap na pagkaing naka display

Nakaramdam ng awa sa sarili all my life I never did get myself starving to death!
Deretsyo ang lakad ko ng banggain ako ng isang matandang maraming paninda parang papel akong natumba sa basang simento

"Iha ayos kalang naku pagpasensyahan mo na ako teka,"sambit nito at pinatayo ako

"I'm fine pp don't w-worry." Walang laas kong sabi

"Talaga iha? Ang putla mo na may sakit ka ba?" Nagaalalang sabi nito tatanghi pa sana ako ng marinig nitong tumunog ang nagrereklamo kong sikmura

"Naku kaya naman pala hindi ka pa ba kumain? Saan ka nakatira at ihahatid na kita." Nagaalalang sinabi nito

"I-I dont know po nanakawan po kasi ako" naluluha kong sumbong

"Harujuskong bata halika sa akin at papauwi na din ako." Pag aaya nya wala akong magawa kundi sumunod I was so hungry at sino ako para tanggihan ang offer ni lola?